2017/2674 Esas Nolu Karara nazaran;
Kira artışının TÜFE nispetinde yapılacağı kararlaştırılmıştır. Mahkemece, yıldan yıla yenilenen kira periyotlarında davalının TÜFE nispetinde artırım yapmak sureti ile kira bedellerini ödediği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş ise mal sahibi “kira bedelinin tesbitini” talep ettiyse bu tespit yapılmadan karar verilmez. Velev kiracı çok yüksek meblağ ödese bile öncelik “kira bedelinin tespiti” olmalıdır.
2018/6583 Esas Nolu Karar nazaran;
6098 sayılı TBK öncesi Yerleşik Yargıtay pratiklerine nazaran koşullar değişmediği ve kişisel gelişmelerin varlığı sav ve ispat edilmedikçe, hak ve nesafet unsuruna nazaran kira parasının tespit edildiği devirden sonra üç yıl için ard arda endeks uygulanarak bulunacak kira parasının o devir için hak ve nesafete makul ve şiddetli olmayan bir kira parası olduğu prensip olarak kabul edilmeli ve ona nazaran pratik yapılmalıdır.
Üç yıldan sonra ise tekrar hak ve nesafete nazaran kira parası tespit edilebilecektir.
2019/4727 Esas Nolu Karar nazaran;
Mukavelenin 5. unsurunda kira artışının TÜFE nispetinde yapılacağı kararlaştırılmış olup, 2014 yılı için ödenen aylık kira bedelinin 1.200,00 TL olduğu tartışmasızdır.
Bu ölçüye uygulanacak TUİK tarafından yayınlanan ÜFE (oniki aylık ortalama) endeksi 7,36 olduğuna nazaran, bu nispette artış uygulandığında bulunacak olan kira bedeli 1288,32 TL’dir
Bu ölçü 2015 yılı için davalı tarafından ödenen 1.300,00 TL den az olduğundan mahkemece 1300,00 TL kira bedeline hükmedilmesi gerekir.
T.C. YARGITAY ÜÇÜNCÜ HUKUK DAİRESİ
Esas : 2017/2674
Karar : 2017/9967
Tarih : 13.06.2017
ÖZET
Davaya dayanak olan 15/04/2012 başlangıç tarihli kira mukavelesinin 5. hususunda kira artışının TÜFE nispetinde yapılacağı kararlaştırılmıştır. Mahkemece, yıldan yıla yenilenen kira periyotlarında davalının TÜFE nispetinde arttırım yapmak sureti ile kira bedellerini ödediği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş ise de; kira parasının ölçüsüne ait olarak taraflar arasında bir uyuşmazlık bulunup duruşmaya müracaat edildiğine ve kira parasının dava yoluyla tespiti istenildiğine nazaran, davalı taraf, artırılması istenilen yahut karar verilebilecek ölçüsü ve bundan daha fazlasını ödese bile dava reddedilmeyip kira bedelinin tespitine karar verilmelidir. Taraflar arasında hükmen tespit edilmiş ya da ahit ile kararlaştırılmış bir kira parası olmadığı için davacının kira parasının mahkemece tespiti ile karar altına alınmasını istemekte tüzel yararı vardır. Davalı tarafın tespit edilecek ölçüsü ödeyip ödemediği hususu, dava açılmasına sebep olup olmaması ve yargılama masraflarından sorumluluğunun belirlenmesi tarafından sonuca tesirlidir. O halde mahkemece mukaveledeki artış orantısı gözetilerek davalı kiracının ödediği ölçüden az olmamak üzere kira bedelinin tespitine karar verilmesi gerekir.
Taraflar arasındaki tahliye ve kira bedelinin tespiti davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, tahliye davasının kabulüne, kira bedelinin tespiti davasının reddine yönelik olarak verilen kararın, vadesi içinde davacı vekili ve davalı tarafından temyiz edilmiş, davanın niteliği gereği davacı vekilinin duruşma isteğinin reddi ile müddetinde olduğu anlaşılan temyiz isteğinin incelenmesinin evrak üzerinde yapılmasına karar verilerek belge incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
YARGITAY KARARI
Davacı vekili, davalının kiracı olduğu (20) ve (21) nolu bağımsız kısımları 03/12/2013 tarihinde davacının satın aldığını, 17/12/2013 tarihinde ise (22) nolu bağımsız kısmı de aldığını, bu üç işyerini birleştirerek büyük bir iş bölgesi haline getirerek oğluna işyeri açmak istediğini, kira kontratında aylık kira bedeli 1.000 TL olarak gösterilmiş ise de aylık kira bedelinin 2.500 TL olduğunu, kiracının 1.000 TL’yi evvelki malikin banka hesabına kalan 1.500 TL’ yi de elden verdiğini evvelki malikten öğrenildiğini, davalının 15/04/2014 tarihinden itibaren aylık 1.200 TL kira bedeli yatırmaya başladığını, 1.200 TL kira bedelinin rayiçlerin çok altında kaldığını belirterek kira mühletinin bitmesi, esaslı tadilat ve işyeri gereksinimi nedenleri ile davalının tahliyesine, tahliye süreci gerçekleşene kadar yeni kira bedelinin fazlaya ait haklar saklı kalmak kaydı ile 3.500 TL olarak tespitine ve taşınmazın edinme tarihi olan 03/12/2013 tarihinden bu yana eksik ödenmiş olan kira bedelinin işlemiş olan yasal nemasıyla öğrenimine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, 6098 sayılı BK’nun 351/2 unsuru uyarınca davanın yasal vadesi içinde açıldığı ve davacınında oğlunun iş alanı gereksiniminin bulunduğunun gerçek ve samimi olduğu kanaatine varıldığı belirtilerek davalının kiralanandan T.B.K’nun 351/2 ve 350. hususları uyarınca tahliyesine, yasal koşulları oluşmadığı gerekçesiyle kira bedelinin tespiti davasının reddine karar verilmiş, karar taraflarca temyiz edilmiştir.
)Davalının temyiz itirazlarının incelenmesinde; Gereksinim savına dayalı davalarda tahliyeye karar verilebilmesi için gereksinimin gerçek, samimi ve farz olduğunun kanıtlanması gerekir. Devamlılık arzetmeyen muvakkat muhtaçlık tahliye nedeni yapılamayacağı üzere şimdi doğmamış yahut gerçekleşmesi uzun bir vadeye bağlı olan gereksinim da tahliye sebebi olarak kabul edilemez. Davanın açıldığı tarihte gereksinim sebebinin varlığı kâfi olmayıp, bu muhtaçlığın yargılama sırasında da devam etmesi gerekir.
Davada dayanılan ve karara esas alınan 15/04/2012 başlangıç tarihli ve bir yıl vadeli kira mukavelesi konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmamaktadır. Laf konusu kira kontratı ile (20) ve (21) numaralı bağımsız kısımlar davalıya kiralanmıştır. Bilirkişi raporunda, (20) ve (21) numaralı dükkanlar arasındaki duvarların kaldırılarak birleştirilmek suretiyle bebek giyim mağazası olarak birlikte kullanıldığı belirtilmiştir. Davacı tanıkları, davacının oğlunun, dava konusu taşınmazda inşaat işi yapacağını büro ve tanıtım maksatlı showroom olarak kullanılacağı beyan etmişlerdir. Bilirkişi raporunda, dava konusu taşınmazın yapılacak işe makul olup olmadığı istikametinde bir kıymetlendirme yapılmamıştır. Rapor bu haliyle karar vermeye ehliyetli değildir. Bu durumda bilirkişiden ek rapor alınarak yahut gerekirse tekrar keşif yapılarak taşınmazın bulunduğu konum, büyüklük, yapılacak işe münasebetli olup olmadığının Yargıtay kontrolüne elverişli ayrıntılı raporla saptandıktan sonra sonucuna nazaran karar verilmesi gerekirken yazılı biçimde eksik inceleme ile karar verilmesi hakikat değildir.
)Davacının temyiz itirazlarının incelenmesine gelince; TBK’nun 345. unsurunda “Kira bedelinin belirlenmesine ait dava her vakit açılabilir. Lakin, bu dava, yeni devrin başlangıcından en geç otuz gün evvelki bir tarihte açıldığı ya da kiraya veren tarafından bu mühlet içinde kira bedelinin artırılacağına ait olarak kiracıya yazılı bildirimde bulunulmuş olması koşuluyla, izleyen yeni kira periyodu sonuna kadar açıldığı takdirde, mahkemece belirlenecek kira bedeli, bu yeni kira periyodunun başlangıcından itibaren kiracıyı bağlar.” düzenlemesi nokta almaktadır.
Ahitte yeni kira devrinde kira bedelinin artırılacağına ait bir karar varsa, yeni kira devrinin sonuna kadar açılacak davada mahkemece belirlenecek kira bedeli de, bu yeni devrin başlangıcından itibaren tasdikli olur.” kararına konum verilmiştir.
Davaya dayanak olan 15/04/2012 başlangıç tarihli kira ahdinin 5. hususunda kira artışının TÜFE nispetinde yapılacağı kararlaştırılmıştır. Mahkemece, yıldan yıla yenilenen kira devirlerinde davalının TÜFE nispetinde arttırım yapmak sureti ile kira bedellerini ödediği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş ise de; kira parasının ölçüsüne ait olarak taraflar arasında bir uyuşmazlık bulunup duruşmaya müracaat edildiğine ve kira parasının dava yoluyla tespiti istenildiğine nazaran, davalı taraf, artırılması istenilen yahut karar verilebilecek ölçüsü ve bundan daha fazlasını ödese bile dava reddedilmeyip kira bedelinin tespitine karar verilmelidir. Taraflar arasında hükmen tespit edilmiş ya da kontrat ile kararlaştırılmış bir kira parası olmadığı için davacının kira parasının mahkemece tespiti ile karar altına alınmasını istemekte tüzel yararı vardır. Davalı tarafın tespit edilecek ölçüsü ödeyip ödemediği hususu, dava açılmasına sebep olup olmaması ve yargılama masraflarından sorumluluğunun belirlenmesi cephesinden sonuca tesirlidir. O halde mahkemece kontrattaki artış orantısı gözetilerek davalı kiracının ödediği ölçüden az olmamak üzere kira bedelinin tespitine karar verilmesi gerekirken yazılı biçimde davanın reddine karar verilmesi gerçek olmadığından kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda 1. bentte açıklanan nedenlerle davalı yararına, 2. bentte açıklanan nederlerle davacı yararına kararın HUMK.nun 428. unsuru yeterince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 6100 sayılı HMK’nun süreksiz unsur 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK.nun 440.maddesi yeterince karar düzeltme yolu gizli olmak üzere, 13/06/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.
T.C. YARGITAY ÜÇÜNCÜ HUKUK DAİRESİ
Esas : 2018/6583
Karar : 2018/11171
Tarih : 07.11.2018
ÖZET
Somut davada dayanılan ve taraflar arasında uyuşmazlık konusu bulunmayan kira akdinin başlangıcı 15/04/2012 tarihli olduğuna nazaran TBK’nun 344. hususunun 1. ve 2. fıkraları yeterince bir evvelki kira yılının üretici fiyat endeksindeki artış orantısını geçmemek koşuluyla kira tespitine karar verilmesi gerekir. O halde, mahkemece yapılacak iş en son ödenen aylık kira bedelinden az olmamak üzere endekse (ÜFE) nazaran artış yapılarak kira bedelinin tespitine karar verilmesi gerekirken ehliyetsiz bilirkişi raporuna dayanılarak yazılı halde karar verilmesi metot ve yasaya hilâf olup bozmayı gerektirir.
Taraflar arasındaki kiralananın tahliyesi ve kira bedelinin tespiti davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kabulüne yönelik olarak verilen kararın, vadesi içinde davalı tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, evrak içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
YARGITAY KARARI
Davacı, davalının kiracı olduğu (20) ve (21) nolu bağımsız kısımları 03/12/2013 tarihinde satın aldığını, 17/12/2013 tarihinde ise (22) nolu bağımsız kısmı aldığını, bu üç işyerini birleştirerek büyük bir iş noktası haline getirerek oğluna işyeri açmak istediğini, kira ahdinde aylık kira bedeli 1.000 TL olarak gösterilmiş ise de aylık kira bedelinin 2.500 TL olduğunu, kiracının 1.000 TL’yi evvelki malikin banka hesabına, kalan 1.500 TL’ yi de elden verdiğini öğrendiğini, davalının 15/04/2014 tarihinden itibaren aylık 1.200 TL kira bedeli yatırmaya başladığını, 1.200 TL kira bedelinin rayiçlerin çok altında kaldığını belirterek kira mühletinin bitmesi, esaslı tadilat ve işyeri muhtaçlığı nedenleri ile davalının kiralanandan tahliyesine, tahliye süreci gerçekleşene kadar yeni kira bedelinin fazlaya ait haklar saklı kalmak kaydı ile 3.500 TL olarak tespitine ve taşınmazın edinme tarihi olan 03/12/2013 tarihinden bu yana eksik ödenmiş olan kira bedelinin işlemiş olan yasal nemasıyla öğrenimine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davalının kiralanandan T.B.K’nun 351/2 ve 350. unsurları uyarınca tahliyesine, yasal koşulları oluşmadığı gerekçesiyle kira bedelinin tespiti davasının reddine yönelik olarak verilen karar, Yargıtay 3.H.D.nin 13/06/2017 tarih ve 2017/2674-9967 E/K sayılı ilamı ile, ‘davalının temyiz itirazları yanından; dava konusu taşınmazın yapılacak işe müsait olup olmadığı konusunda kontrole elverişli rapor alınması gerektiği, davacının temyiz itirazları istikametinden ise; kontrattaki artış orantısı gözetilerek kiracının ödediği ölçüden az olmamak üzere kira bedelinin tespitine karar verilmesi gerektiği’ münasebetleriyle bozma kararı verilmiştir .
Mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılama neticesinde; davanın kabulüne, kira bedelinin 15/04/2015 tarihinden itibaren tasdikli olmak üzere aylık 3.500,00 TL olarak belirlenmesine, ve davalının kiralanandan tahliyesine, karar verilmiş; laf konusu karar davalı tarafından temyiz edilmiştir.
1-) Belgedeki metinlere, kararın bozmaya iyi olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına nazaran davalının sair temyiz itirazları mekanında değildir.
2-) Davalının kira bedelinin tespitine yönelik temyiz itirazının incelenmesinde;
6098 sayılı TBK öncesi Yerleşik Yargıtay pratiklerine nazaran kaideler değişmediği ve kişisel gelişmelerin varlığı sav ve ispat edilmedikçe, hak ve nesafet prensibine nazaran kira parasının tespit edildiği periyottan sonra üç yıl için ard arda endeks uygulanarak bulunacak kira parasının o devir için hak ve nesafete münâsib ve şiddetli olmayan bir kira parası olduğu unsur olarak kabul edilmeli ve ona nazaran tatbik yapılmalıdır. Üç yıldan sonra ise tekrar hak ve nesafete nazaran kira parası tespit edilebilecektir. 01.07.2012 tarihinde yürürlüğe giren 6098 Sayılı Türk Borçlar Kanununun 344. unsurunda “Tarafların yenilenen kira periyotlarında uygulanacak kira bedeline ait ittifakları, bir evvelki kira yılında üretici fiyat endeksindeki artış nispetini geçmemek koşuluyla makbuldür. Bu kural, bir yıldan daha uzun vadeli kira mukavelelerinde de uygulanır. Taraflarca bu mevzuda bir mutabakat yapılmamışsa, kira bedeli, bir evvelki kira yılının üretici fiyat endeksindeki artış nispetini geçmemek koşuluyla hakim tarafından, kiralananın durumu göz önüne alınarak hakkaniyete nazaran belirlenir. Taraflarca bu hususta bir muahede yapılıp yapılmadığına bakılmaksızın, beş yıldan uzun müddetli yahut beş yıldan sonra yenilenen kira akitlerinde ve bundan sonraki her beş yılın ahir, yeni kira yılında uygulanacak kira bedeli, hakim tarafından üretici fiyat endeksindeki artış orantısı, kiralananın durumu ve emsal kira bedelleri göz önünde tutularak hakkaniyete tutarlı biçimde belirlenir. Her beş yıldan sonraki kira yılında bu biçimde belirlenen kira bedeli, evvelki fıkralarda mekan alan prensiplere nazaran değiştirilebilir.” kararı, Türk Borçlar Kanununun Yürürlüğü ve Tatbik Formu Hakkındaki Kanunun 2. unsurunda geçmişe tesirli olma başlığı altında “Türk Borçlar Kanununun kamu nizamına ve umumi ahlaka ait kuralları gerçekleştikleri tarihe bakılmaksızın, bütün fiil ve süreçlere uygulanır.” kararı bölge almaktadır. Türk Borçlar Kanununun kira artışına ait 344.maddesindeki düzenleme kiracıları hami nitelikte olup, kamu sistemine ilişkindir.
Hadisemize gelince; davada dayanılan ve taraflar arasında uyuşmazlık konusu bulunmayan kira ahdinin başlangıcı 15/04/2012 tarihli olduğuna nazaran TBK’nun 344. unsurunun 1. ve 2. fıkraları yeterince bir evvelki kira yılının üretici fiyat endeksindeki artış nispetini geçmemek koşuluyla kira tespitine karar verilmesi gerekir. O halde, mahkemece yapılacak iş en son ödenen aylık kira bedelinden az olmamak üzere endekse (ÜFE) nazaran artış yapılarak kira bedelinin tespitine karar verilmesi gerekirken gayrikâfi bilirkişi raporuna dayanılarak yazılı formda karar verilmesi yordam ve yasaya muhalif olup bozmayı gerektirir.
SONUÇ: Yukarıda 1. bentte açıklanan nedenlerle kararın tahliye yanından ONANMASINA, 1.987.50 TL bakiye temyiz harcının temyiz edene yükletilmesine, 2. bentte açıklanan nedenlerle temyiz olunan kararın 6100 sayılı …ya 6217 Sayılı Kanunla eklenen muvakkat 3.madde kararı gözetilerek HUMK.nın 428.maddesi uyarınca davalı yararına BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 6100 sayılı HMK’nun süreksiz husus 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK.nun 440.maddesi yeterince karar düzeltme yolu gizli olmak üzere, 07/11/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
T.C. YARGITAY ÜÇÜNCÜ HUKUK DAİRESİ
Esas : 2019/4727
Karar : 2019/7739
Tarih : 10.10.2019
Davada dayanılan ve karara esas alınan 15/04/2012 başlangıç tarihli ve bir yıl periyodik kira kontratı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmamaktadır. Mukavelenin 5. unsurunda kira artışının TÜFE nispetinde yapılacağı kararlaştırılmış olup, 2014 yılı için ödenen aylık kira bedelinin 1.200,00 TL olduğu tartışmasızdır. Bu ölçüye uygulanacak TUİK tarafından yayınlanan ÜFE (oniki aylık ortalama) endeksi 7,36 olduğuna nazaran, bu nispette artış uygulandığında bulunacak olan kira bedeli 1288,32 TL olup, bu ölçü 2015 yılı için davalı tarafından ödenen 1.300,00 TL den az olduğundan mahkemece 1300,00 TL kira bedeline hükmedilmesi gerekirken yazılı biçim 2014 yılı için ödenen kira bedelinin sehven 1.300,00 TL olarak kabul edilerek artış uygulanmak suretiyle sonuca gidilmesi yanlışsız değildir.
DURUŞMASI :SULH HUKUK DURUŞMASI
Taraflar arasındaki kiralananın tahliyesi ve kira bedelinin tespiti davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kabulüne yönelik olarak verilen kararın, müddeti içinde davalı tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, belge içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
YARGITAY KARARI
Davacı, davalının kiracı olduğu (20) ve (21) nolu bağımsız kısımları 03/12/2013 tarihinde satın aldığını, 17/12/2013 tarihinde ise (22) nolu bağımsız kısmı de aldığını, bu üç işyerini birleştirerek büyük bir iş noktası haline getirerek oğluna işyeri açmak istediğini, kira mukavelesinde aylık kira bedeli 1.000 TL olarak gösterilmiş ise de aylık kira bedelinin 2.500 TL olduğunu, kiracının 1.000 TL’yi evvelki malikin banka hesabına kalan 1.500 TL’ yi de elden verdiğini evvelki malikten öğrendiğini, davalının 15/04/2014 tarihinden itibaren aylık 1.200 TL kira bedeli yatırmaya başladığını, 1.200 TL kira bedelinin rayiçlerin çok altında kaldığını belirterek esaslı tadilat ve işyeri muhtaçlığı nedenleri ile davalının tahliyesine, tahliye süreci gerçekleşene kadar yeni kira bedelinin fazlaya ait haklar saklı kalmak kaydı ile 3.500 TL olarak tespitine ve taşınmazın edinme tarihi olan 03/12/2013 tarihinden bu yana eksik ödenmiş olan kira bedelinin işlemiş olan yasal getirisiyle öğrenimine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece; T.B.K’nun 351/2. ve 350. unsurları uyarınca kiralananın tahliyesine, yasal kuralları oluşmadığı gerekçesiyle kira bedelinin tespiti davasının reddine yönelik olarak verilen karar Yargıtay 3.H.D.nin 13/06/2017 tarih ve 2017/2674-9967 E/K sayılı ilamı ile davalının temyiz itirazları istikametinden; taşınmazın yapılacak işe münâsib olup olmadığı konusunda araştırma yapılarak karar verilmesi gerektiği, davacının temyiz itirazları istikametinden ise; mukaveledeki artış orantısı gözetilerek davalı kiracının ödediği ölçüden az olmamak üzere kira bedelinin tespitine karar verilmesi gerektiği münasebetleriyle bozulmuş, Mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılama neticesinde; davanın kabulü ile kira bedelinin 15/04/2015 tarihinden itibaren muteber olmak üzere aylık 3.500,00 TL olarak tespitine, davalının kiralanandan tahliyesine dair verilen karar, bu sefer davalının temyizi üzerine Yargıtay 3.H.D.nin 07/11/2018 tarih ve 2018/6583-11171 E/K sayılı ilamı ile davalının sair temyiz itirazları reddedilerek, en son ödenen aylık kira bedelinden az olmamak üzere endekse (ÜFE) nazaran artış yapılarak kira bedelinin tespitine karar verilmesi gerektiği gerekçesiyle bozulmuştur.
Mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılama neticesinde; davanın kabulü ile, kira bedelinin 15/04/2015 tarihinden itibaren beğenilen olmak üzere aylık 1.404,39 TL olarak tespitine, tahliye hususunda yine karar tesisine mekan olmadığına karar verilmiş, kelam konusu karar davalı tarafça temyiz edilmiştir.
Davada dayanılan ve karara esas alınan 15/04/2012 başlangıç tarihli ve bir yıl müddetli kira akdi konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmamaktadır. Kontratın 5. unsurunda kira artışının TÜFE orantısında yapılacağı kararlaştırılmış olup, 2014 yılı için ödenen aylık kira bedelinin 1.200,00 TL olduğu tartışmasızdır. Bu ölçüye uygulanacak TUİK tarafından yayınlanan ÜFE (oniki aylık ortalama) endeksi 7,36 olduğuna nazaran, bu nispette artış uygulandığında bulunacak olan kira bedeli 1288,32 TL olup, bu ölçü 2015 yılı için davalı tarafından ödenen 1.300,00 TL den az olduğundan mahkemece 1300,00 TL kira bedeline hükmedilmesi gerekirken yazılı hal 2014 yılı için ödenen kira bedelinin sehven 1.300,00 TL olarak kabul edilerek artış uygulanmak suretiyle sonuca gidilmesi sahih değildir.
Kabule nazaran de; davacı dava dilekçesinde 2015 yılı için aylık kira bedelinin 3.500,00 TL olarak tespitini istemiş, Mahkemece 1.404,39 TL ye hükmedilmiştir. Bu haliyle davanın kısmen kabul edildiği anlaşılmakta olup vekalet fiyatı ve yargılama masraflarının kısmen kabulü nazaran belirlenmemiş olması da sahih değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı formda karar tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle mahallinde olduğundan kabulü ile kararın HUMK.nun 428.maddesi yeterince davalı yararına BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 6100 sayılı HMK’nun süreksiz unsur 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK.nun 440.maddesi yeterince karar düzeltme yolu saklı olmak üzere, 10/10/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
Memurlar
