– Yargıtay Ceza Genel Heyeti, 2009’da Ankara Pursaklar’daki bir düğün sırasında havaya ateş ederek, 3 yaşındaki çocuğu öldüren sanığa “olası kasıtla öldürme” kabahatinden verilen 25 yıl mahpus cezasına yapılan itirazı reddetti.
Olay, Ankara’nın Pursaklar ilçesinde 2009’da yaşandı. Mahalledeki düğün sırasında tabancayla 4 sefer ateş eden kişi, karşı binanın dördüncü katında balkonda bulunan 3 yaşındaki çocuğun vefatına neden oldu.
Sanık hakkında “olası kasıtla öldürme” cürmünden kamu davası açıldı. Fakat yargılama sonunda sanığa, “bilinçli taksirle vefata neden olmak” cürmünden 4 yıl 6 ay mahpus cezası verildi.
Kararın temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay 1. Ceza Dairesi sanığa verilen mahpus cezasını az bularak bozdu. Dairenin kararında, “sanığın yere paralel formda ateş ettiği sırada topluluk içerisinde bulunan yahut etraftaki konutların balkon ve pencerelerinden düğün merasimini izlemekte olan bireylerin isabet alabileceğini ve hareketin mevtle sonuçlanabileceğini öngörmesine karşın sonucu kabullenmek suretiyle hareketini sürdürmesinin ‘çocuğu muhtemel kasıtla öldürme’ hatasını oluşturduğu” belirtildi.
Sanığın bu cürümden cezalandırılması yerine kabahat vasfında yanılgıya düşülerek “bilinçli taksirle vefata neden olma” cürmünden cezalandırılmasına karar verilmesinin bozma nedeni yapıldığı kararda tabir edildi.
Bozmaya uyan lokal mahkeme, sanığa, “olası kasıtla nitelikli öldürme” hatasından 25 yıl mahpus cezası verdi. Yargıtay 1. Ceza Dairesince bu karar onandı.
– Başsavcılık itiraz etti, “bilinçli taksir” dedi
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı ise Yargıtay 1. Ceza Dairesinin kararına itiraz etti.
Başsavcılık, “Sanığın havaya ateş etmek halinde gerçekleşen hareketi kasta bağlı bir harekettir. Sanığın istemediği bir sonuç meydana gelmiştir. Sanığın havaya ateş etmesi sırasında ne ölene karşı ne de üçüncü bir şahsa karşı kasti bir cürüm işlemek emeliyle hareket etmediği sabittir. Meydana gelen sonuç cürüm bakımından taksir kelam bahsidir. Bu taksir de şuurlu taksir seviyesindedir. Bu münasebetlere bağlı olarak düğünde ateş eden sanığın, gerçekleşen mevt sonucunu istememesinin fakat sonucun gerçekleşmesinin şuurlu taksir kabahatini oluşturmuştur.” görüşüyle itiraz kanun yoluna başvurdu.
Yargıtay 1. Ceza Dairesinin itiraz nedenlerini yerinde görmemesi üzerine, evrak Yargıtay Ceza Genel Kurulunca değerlendirildi.
– Ceza Genel Şurası son kelamı söyledi
Heyet, sanığın hareketinin, “bilinçli taksirle mevte neden olma” cürmü mu yoksa “olası kasıtla nitelikli öldürme” cürmünü mu oluşturduğunu irdeledi.
Sanığın hareketinin “olası kasıtla nitelikli öldürme kabahatini oluşturduğu” sonucuna varan Yargıtay Ceza Genel Heyeti, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının itirazını reddetti.
Heyetin münasebetinde, tüm uygar hukuk tertiplerinin, insan ömrünü en üstün paha olarak kabul ettiği, gerek Avrupa İnsan Hakları Mukavelesi’nde gerek Anayasa’da mutlak, en üstün kıymet olarak algılanan insan hayatının, “korunmasında yalnızca bireyin çıkarı olduğu için değil birebir vakitte toplumun da menfaati olduğu için ceza himayesinin konusu yapıldığı” belirtildi.
“Olası kast” ile “bilinçli taksiri” ayırma konusunda doktrinde, “her somut olay bakımından failin ayrıyeten neticeyi göze almış, kabullenmiş sayılıp sayılamayacağı istikametinde bir kıymetlendirme yapılmasının mecburî olduğu” halinde görüşlerin bulunduğu vurgulanan münasebette, “öngörülen olası sonucun meydana gelmesine kayıtsız kalınması durumunda mümkün kast, öngörülen mümkün sonucun meydana gelmesinin istenmemesine karşın sonucun meydana gelmesinin engellenemediği durumda şuurlu taksir”in kelam konusu olacağı kaydedildi.
Ceza Genel Heyetinin münasebetinde, şu tespitler yapıldı:
“Sanığın ateşlediği mermilerin, gerek kendi ikamet ettiği apartmanın üst katındaki balkonlarda bulunan bireylere gerek civardaki balkon yahut pencereden düğünü seyreden bireylere hatta havaya yükselen mermi çekirdeğinin yorgun mermi olarak düştüğü sırada rastgele bir kimseye isabet etme ihtimali bulunmaktadır.
Düğünde rastgele ateş eden sanığın göze aldığı, kabullendiği ve kayıtsız kaldığı sonuç, ateşlediği mermi çekirdeğinin civarda bulunan rastgele birisine isabet etmesi, bu kişinin de ölmesi yahut yaralanmasıdır. Düğünü izleyenler ortasında çocukların da bulunabileceğini öngörebilecek durumda olan sanığın sorumluluğu meydana gelen mümkün sonucun tartısına nazaran, yani bir çocuğun mevti sonucuna nazaran belirlenmelidir.
Sanığın hareketi, bir çocuğun vefatıyla sonuçlandığından, kabullenilen ve öngörülebilen olası sonucun gerçekleşmiş olması ve Türk hukuk sisteminde yerleşik hale gelen ‘olası kasıt sonuç ile belirlenir’ kuralı karşısında sanığın aksiyonunun muhtemel kasıtla nitelikli öldürme hatasını oluşturduğu kabul edilmelidir.”
Memurlar
