Bilim Şurası üyesi Prof. Dr. Tevfik Özlü, virüslerin mutasyonlarının planlı değil rastlantısal ortaya çıktığını söyledi. Virüslerin maksadının kişileri öldürmek olmadığını, insan vücudunun vefatı halinde virüslerin de öleceğini belirten Özlü, bağışlık sistemine dikkat çekti.
Sıhhat Bakanlığı Koronavirüs Bilim Heyeti üyesi Prof. Dr. Tevfik Özlü, Twitter’dan koronavirüsle ilgili açıklama yaptı.
İşte Özlü’nün o açıklamaları;
“Virüsün maksadı bizi öldürmek değildir. Zira biz ölürsek, taşıdığımız virüsler de ölür. Virüs hayat döngüsünü sürdürmek, yeni hassas hücreler bulup onların alt yapısını kullanarak çoğalmak için gerekli güç ve ortamı, canlı hücreye girip, organellerini kullanarak bulur.
Virüs yaşayabilmek, çoğalabilmek için hücredeki ömrün devamına muhtaçtır. Hasebiyle, virüsün hücreyi ve canlıyı öldürmesi, aleyhine bir durumdur. Giderek daha fazla hücreyi işgal ederek bizimle birlikte yaşamak velev. Virüsün giderek daha fazla hücreyi işgal etmesiyle bağışıklık sistemimiz devreye girer. Virüsün işgal ettiği hücrelerimize saldırarak virüsü ve enfeksiyonu durdurmaya çalışır. Bu efor, devranla denetimden çıkıp terminatör işlevine dönüşerek, bize zarar vermeye başlar. Vefat, bu devirde ortaya çıkar. Yani, virüsü öldüreyim derken, bağışıklık sistemimiz bizi öldürür. Bu aşamada bağışıklık sistemimizi ilaçlarla baskılayarak yaşamaya, kendimizi bağışıklık sistemimizden muhafazaya çalışırız.
“Bizimle hayatlarını sürdüren çok sayıda virüs vardır”
Covid-19 virüsüyle enfekte olanların kimilerinin hiç semptom vermeden enfeksiyonu geçirirken, gayri kimilerinin hafif, orta ya da çok ağır tabloda seyretmesi; kimilerinde ölümcül olması da, muhtemelen bağışıklık sisteminin verdiği yansıların farklılığıyla bağlantılıdır. Virüs, direkt olmasa da bu süreci tetikleyerek ölümümüze sebep olur. Devranla virüsler bu tıp yıkıcı süreçleri tetiklemeden organizmada yaşamayı öğrenirler, yani mutasyon geçirirler. Mütemadi yahut mevsimsel döngü ile bizimle ömürlerini sürdüren çok sayıda virüs vardır.
Mutasyonlar, bir emele dönük planlı değişimler olmayıp, rastlantısal olarak ortaya çıkar. Hayatta kalmasına yarayacak tarafta mutasyona uğrayan virüsler, oburlarının arasından seçilerek öne çıkar. Koca dinozorların yok olduğu dünyamızda, virüsler, sahip oldukları bu daima değişim özellikleriyle varlıklarını sürdürmeyi ve değişen ömür koşullarına koordinasyonu başarmışlardır. Sonuç: virüsler, içinde yaşadıkları canlıyı öldürmeden, simbiyotik bir hayat sürmeyi öğrenerek hayatta kalabiliyorsa; biz de yerküremize ve başka canlılara zarar vermeden, tabiatla koordinasyonlu bir ömür biçimi geliştirerek hayatta kalabiliriz. Bunu virüslerden öğrenmeliyiz.”
Memurlar
