Beyşehir Gölü’ndeki irili ufaklı 32 adanın en büyüğü Mada Adası’nda, yaklaşık 40 hanede 200 kişi yaşıyor.
Türkiye’nin yerleşim yeri bulunan tek göl adası olma özelliği taşıyan Şarkikaraağaç ilçesine bağlı Mada Adası’na ulaşım, çabucak her ailede bulunan kayıklarla sağlanıyor. Adaya gitmek ya da buradan ayrılmak isteyenler, kayıklarla 1 kilometre kürek çekiyor ya da motorlu kayık kullanıyor. Arabalar ise gölün kıyısında bulunan balıkçı barınağı yanındaki düz yere park ediliyor.
Adada yaklaşık 200 yıldır hayatlarını sürdüren Yörükler, balıkçılık ve hayvancılıkla geçimlerini sağlıyor. Tarım yerleri epeyce yetersiz olan aileler bu nedenle her yıl baharın gelmesiyle hayvanlarını Gedikli köyünün batısında yer alan Çetir Yaylası’na sürerek Ekim ayı sonuna kadar burada otlatıp, maliyeti düşürmeye çalışıyor.
Hayvanlardan elde edilen sütler ise her sabah ve akşam ‘patpat’ diye tabir edilen tarım araçları ile köyde bulunan süt toplama merkezine teslim edilerek bedellendiriliyor. Mada Adası sakinlerinin bu yıl da adadan Gedikli köyü yaylalarına göçü başladı. Sabahın birinci ışıklarından gün sonuna kadar devam eden göçte, karaya ayak basan hayvanlar başlarında sahipleriyle yaklaşık 10 kilometre uzaklıktaki serin yaylaların yolunu tuttu.
‘Kimseyi görmeyeceğimiz için virüsün buraya gelmesi zor’
Mada Adası’nda yaşayan yaklaşık 200 bireyde bugüne kadar tüm dünyayı tesiri altına alan Kovid-19 virüsüne hiç rastlanmadı. Köyde tek bir bireyde bile virüse rastlanmadığını belirten ada sakinleri, “Biz bize yaşadığımız için Allah’a şükür bugüne kadar bu türlü bir olayla karşılaşmadık. 5 ay boyunca serin yaylalarda yaşayacağız tekrar kimseyi görmeyeceğimiz için virüsün buraya gelmesi zor” kelamlarıyla bu salgından emin yaşadıklarını lisana getirdi.
‘Bir köprü olsa çok iyi olur’
Adada yaşayan Yörüklerin yıllardır bahar aylarında göç olayını yaşadıklarını tabir eden ada halkından Hasan Hüseyin Yavuz, şunları söyledi:
“Eskiden hayvanları 3-4 sandal birbirine bağlanarak taşınıyordu. Hafif bir sallantıda hayvan suya düşüp telef olabiliyordu. Son yıllarda bu sal yapılarak kayıklara bağlanmak suretiyle hayvanlar kıyıya çıkarılıyor. Artık eskisi üzere risk yaşanmıyor ancak tekrar de bir köprü olsa çok iyi olur.”
‘Hayat güç lakin güzel’
30 kadar büyükbaş hayvana bakan Hülya Yılmaz “Biz her yıl mayıs ayı başında hayvanlarımızı yaylaya götürür ve orada yaşarız. Benim konutumda 30- 40 kadar hayvan var onlara bakar sağarım. Olağan bizim için sıkıntı oluyor fakat deva yok. Yol olmaması en çok da çocuklarımız için güç oluyor. Okullar açıkken her sabah kayıkla köye getirip akşam olunca da tekrar adaya getiriyorduk. Bir çocuğum üniversitede okuyor kızım ise artık lise öğrencisi. Hayat güç ancak hoş. Yönetim ediyoruz” diye konuştu.
Adada yaşayan bir öbür hayvan yetiştiricisi Turgut Cuvalı, adada tam olarak muhakkak olmasa da 600-700 dolayında büyükbaş hayvan bulunduğuna değinerek, “Her yıl Mayıs ayının başında yayla özgür olur ve biz de yaylaya göç ederiz. Aşağı üst 5 ay kadar yaylada hayvanlarımızı otlatırız” dedi.
Memurlar
