Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, Kültür ve Turizm Bakanlığı 2019 – 2020 Özel Mükafatları Töreni’nde konuştu.
Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın açıklamalarından satır başları şöyle;
Bu manalı merasim münasebetiyle sizleri Cumhurbaşkanlığı Külliyesi’nde konuk etmekten bahtiyarlık duyuyorum. Her birinize şahsım, milletim ismine başka farklı teşekkür ediyorum. Büyüyen, gelişen, Türkiye’ye yakışır bir iklimin tesisi için ilim, kültür ve sanat erbabımızın her birine şükranlarımı sunuyorum.
Geçen sene yaşadığımız harika koşullar nedeniyle törenimizi gerçekleştiremedik. Bugün hem 2019’un hem 2020’nin mükafatlarını birlikte vereceğiz.
Bu kapsamda mükafata layık görülen Odunpazarı Çağdaş Müzesi’ni, Antakya Medeniyetler Korosu’nu, Mim Sanat Akademisi’ni, İstanbul Grafik Sanatlar müzesini yaşatan sanatkarları canıgönülden tebrik ediyorum.
Gerek 2020’de, gerekse 2021’in Ocak ayı içerisinde akademiden ve sanat topluluğumuzdan birçok yıldız kaydı. Dün toplumsal bilimler alanında ülkemizin yetiştirdiği en uzman isimlerden sosyolog Işık Vergin hocamızı uğurladık. Filiz Şağman hanımefendiyi kaybettik. Hayatını kaybetmiş kültür sanat ve bilim insanlarımıza Allah’tan rahmet diliyorum.
Tek başına bir paha olan İstanbul’un yanında Hatay’dan Kayseri’ye, Ürgüp’ten Hasankeyf’e kadar ülkemizin dört bir tarafında medeniyetlere beşiklik yapmış yerlerimiz var. Topkapı’daki yapıtları kapasite ve çeşitlilik prestijiyle dünyada hiçbir müzede bulamazsınız.
“GİTTİĞİMİZ HER YERDE ECDADIN GERİDE BIRAKTIĞI BİR İZE RASTLIYORSUNUZ”
Kadim mirası daima zenginleştiren milletimiz mimariden musikiye kültürün farklı alanlarında nadide eserler üretmiştir. Gönül coğrafyamızın dört bir köşesinde bu yapıtlarla karşılaşıyoruz. Gittiğimiz her yerde ecdadın geride bıraktığı bir ize rastlıyorsunuz.
‘Altının değerini sarraf bilir’ derler. Medeniyetimizin görkemini yansıtan bu yapıtların kıymeti maalesef uzun yıllar bilinemedi. Kültürümüze ve kültür mirasımızıa hakkıyla sahip çıkma noktasında da önemli düşünceler yaşandı. Kısır ve bağnaz bakış açısı binlerce yıllık medeniyet mirasımıza da sırtını döndü.
Bizi tarihimize bağlayan birçok kültür sanat yapıtı bu devirde ya müzelerin mahzenlerinde ya da kütüphanelerinde tozlu raflarında bakımsızlığa terk edildi. İlgisizlik yerini bilgisizliğe, gaflet yerini vakitle hesaplaşmaya bıraktı. Bu yıkım takımının karşısında kendini tarihe, sanata ve kültürümüze sahip çıkmaya vakfetmiş insanların da olduğunu biliyoruz. Az sayıdaki bu çilekeş beşerler hazinemizi yaşatmaya çalıştılar. Bu beşerler sanatın kozmik tarafını de bizlere gösterdiler.
Sayın Nejat Çuhadaroğlu ve Süleyman Saim Pekcan bu sanat gönüllülerinin öncülerindendir. Sn. Çuhadaroğlu otuz yıl boyunca bin bir zahmetle topladığı yapıtları müzede bir ortaya getirerek milletimizin istifadesine sundu. Saim Tekcan öncülüğünde kurulan İstanbul Grafik Sanatlar Müzesi ise birçok yapıta mesken sahipliği yapıyor.
Mim Sanat Galerisi ise plastik sanatlar alanındaki yapıtlarıyla ulusal kültürümüzün zenginleşmesine katkıda bulunuyor. Bu müzede 2011 yılından beri en ehil hocaların nezaretinde Türk sanatlarının yenilikçi üstatları yetiştiriliyor.
Hocalarımızın hakkını ne yapsak ödeyemeyiz. Türk kültür ve sanatına sahip çıkan herkese teşekkür ediyorum. Hocalarımızın açtığı bu yolda Türk kültür ve sanatının hak ettiği yere gelene kadar ilerlemeye devam edeceğine inanıyorum.
“MAALESEF O KÜLTÜRÜN TAŞIYICISI OLAN LİSANI İHMAL EDİYORUZ”
Kültürle ilgili tartışmalarda maalesef o kültürün taşıyıcısı olan lisanı ihmal ediyoruz. Ülkemizdeki kültür sıkıntısı ekseriyetle işin uzmanları tarafından lisan probleminin dışında bedellendiriliyor. Halbuki bir milleti maziden atiye taşıyan kültürse o kültürün en kıymetli ögesi da lisandır. Kültür, lisan kalıbında şekillenip lisan kabında gelecek nesillere aktarılır. Lisan olmadan insan, aile, toplum, kültür ve medeniyet de olmaz.
‘DİL’ İLETİSİ
Lisanına sahip çıkmayan milletler tıpkı kökleri kuruyan ağaçlar üzere esen rüzgarlar karşısında devrilmeye mahkumdur. Peyami Safa bunu “Dilini kaybeden bir millet her şeyini kaybetmiştir” diyerek tabir ediyor. Lisan sorununa gereğince eğilmiyoruz.
Ulusal kimliğimizin ve hafızamızın nişanesi olan Türkçe’ye hak ettiği ihtimamı göstermiyoruz. Bunda elbette bir devir özleştirmecilik ismi altına lisanımızın çoraklaştırılmasının hissesi da bulunuyor. Lisanda sadeleştirme niyetiyle çıkılan yolda Türkçemiz tarihinin en büyük söz katliamına maruz bırakılmıştır. Lisan cellatlarının elinde hoş Türkçemiz bir çıkmaza saplanmıştır. Bir devir Fransızca, son devirde de İngilizce kökenli tabirlerle dolmuştur. Gençler bir asır evvel vefat eden dedelerinin mezar taşını dahi okuyup anlayamaz durumda.
TEK TEK ÖRNEK VERİP ELEŞTİRDİ
Üniversite mezunu insanlarımız bile 70-80 sene önce yazılanları okurken zorluk çekiyor. Bu vahim tablo son yıllarda toplumsal medya lisanı ve plaza lisanıyla daha da kötüleşmektedir. “Forward etmek”, “done olmak”… Lisanda müstevlilerin adeta mahkumu durumdayız. Elbette öteki lisanlardan söz almak, bir zenginliktir.
Türkçe fiiller ve sözler yerine yabancı lisandaki karşılıkları kullanılmakla kalınmıyor, Türkçemizde olmayan vakit yapılarıyla lisanımızın özü tahrip ediliyor. Bu tuhaf lisanın toplumun kimi bölümlerinde bir saygınlık görmesi de bir diğer boyuttur. Beşeri ilgilerden eğitime kadar pek çok alanda karşılaştığımız badirelerin temelinde bu lisan sorunu vardır.
Şayet millet olarak bizim bir kültür davamız varsa öncelikle Türkçe’den başlamamız gerekiyor. Lisanımıza sahip çıktığımız ölçüde kültürümüze, milletimize de sahip çıkabileceğimize inanıyorum. Geleceğimize yapacağımız en büyük yatırımlardan biri bizden evvelkilerin yanlışlarını tekrarlamadan yabancı lisanların istilası karşısında Türkçemizi geliştirmek, korumak olacaktır. Yaşayan bir varlık olan lisan her canlı üzere emek ister. Bu hususta birçok bölüme değerli vazifeler düşüyor.
Siz kültür sanat insanlarımız başta olmak üzere, tüm kalem ve kelam erbabımızdan lisanımıza sahip çıkmasını istiyorum. Sözlerime son verirken bir defa daha ödül tevdi edilecek üstatlarımızı tebrik ediyor, bundan sonraki çalışmalarında muvaffakiyetler diliyorum.
Memurlar
