CHP ile HDP’nin ittifak kurması, seçmenleri tarafından nasıl bir psikolojiyle karşılanıyor? CHP Kürtlerden oy isteyecekse, onlara nasıl bir garanti veriyor? Alışılmış ki değişim diye bir şey var, lakin CHP bu değişimde samimi olduğuna Kürtleri nasıl inandıracak? Yazı dizimizin 5. ve son kısmında bu soruların karşılığını yeniden geçmişten örneklerle aradık.
“Bugün memlekette Kürt sorunu diye bir sorun varsa ve o sorun cumhuriyetin kuruluşundan beri bizden bir şeyler ‘eksiltiyorsa’, bunun tek bir müsebbibi var o da CHP’dir. Zira bu sorunu şahsen CHP yaratmıştır” diyor muharrir Muhsin Kızılkaya.
Ve ek ediyor, “1950-60 DP devrini saymazsak, bir halde CHP zihniyetinin iktidar olduğu bütün tarih boyunca Kürt sıkıntısına daima ‘inkar’ ve ‘asimilasyonla’ yaklaşıldı. Kürt sıkıntısının tahliline dair, cumhuriyet tarihi boyunca CHP’den hiçbir teklif gelmedi. Gelen tekliflere de daima bir mazeret bularak sıkıntıyı yokuşa sürdü. Erdoğan ‘analar ağlamasın, bu sorunu çözelim’ dediğinde, CHP sözcüsü Onur Öyman ‘Dersim’de analar ağlamamış mıydı’ dedi. Bunu diyerek aslında CHP’nin yalnızca ‘anaları ağlatmayı’ bildiğini itiraf etmiş oldu.”
YİNE ASLİ ÖGE
AK Parti’nin iktidara gelmesinden sonra, Kürtler birinci sefer prestij ve özgürlüklerle tanıştı. Birinci kere doğuda yaşayanlar, batıda yaşayanlar kadar hizmet almaya başladılar. Hele de HDP’li belediyelere kayyum atanmasıyla, gerçek belediyecilikle tanıştılar. Kürtçe özgür bir lisan haline geldi. Birinci kere bir devlet kanalı olan TRT’de, Kürtçe bir kanal yayın hayatına girdi. Okullarda isteğe bağlı Kürtçe dersleri, üniversitelerde Kürdoloji kısımları açıldı. AK Parti iktidarından sonra tıpkı Mustafa Kemal’in dediği üzere Kürtler ‘asli unsur’ oldu.
Artık bu kazanımlara gözünü diken kelamda Kürtlerin temsilcisi, temelinde PKK’nın uzantısı HDP ile Kürtlere bu zulümleri reva gören CHP’nin seküler bir düzlemde buluşması terör sıkıntısını çözer mi? Halbuki savaş tam da bu problemden, yani dindarlıktan uzaklaşıldığı andan itibaren başlamıştı. Çoğunlukla dindar olan Kürtler, uzun yıllar haksızlıklara uğrasa da, milliyetçilik kavramı etrafında buluşmadı. Ümmet olmak, din kardeşi olmak değerliydi, zira dindar kimsenin dini aidiyeti, kavmi aidiyetten evvel geliyordu. O yüzden PKK sol bir çizgi üzerinde kurduruldu. Bu düzlem, Batı’nın da sahip çıkacağı bir düzlemdi. Hem kullanışlıydı, hem de İslam kardeşliği üzere birleştirici ögelerden uzaktı.
MUSEVİLERLE ORTAK ÖZELLİKLER
Abdullah Öcalan’ın bu mevzudaki sözleri, dinle ortaya ara koyulma sebeplerini de gözler önüne seriyor: “İslami öğretilerle beyinleri yıkanmış Kürtler rehabilite edilmelidir. Başka dinlerin yayılması teşvik edilmelidir. Bir yandan da İslam’ın uygulanamazlığı ve başta cinsel eşitlik konusu olmak üzere baskıcı özellikleri vurgulanmalıdır. Kürtlerin antik dini olan Zerdüştük yine uyandırılmalıdır. Yezidiliği ana Kürt dini olarak belirleyin ve okul kitaplarına ekleyin. İsrail’le iyi bağlantılar geliştirin. Kürtler ve museviler ortasındaki ortak kıymetler, Kürtler ve Araplar ortasında olanlardan çok daha fazladır.”
CHP’nin zulmü de temelinde daima dindar Kürtler üzerine olagelmiştir. Hilafetin kaldırılmasına karşı çıkan Kürtler, ‘Din elden gidiyor’ kanısıyla çeşitli ayaklanmalar çıkartıyor, bu da CHP’nin demir yumruğuna çarparak zulüm olarak geri dönüyordu. CHP devletten uzaklaştıkça, Kürt hareketi de sol çizgiye yanlışsız kaymaya başladı. Dersim’de katliama uğramış cellatlarına aşık Alevi Kürtler, çoktan CHP’nin saflarına yelken açmıştı bile.
YÜZLERİ KIZARMIYOR
Şuna bir daha bakalım o halde; 1924 yılında başlayıp, 2004 yılına kadar devam eden red ve inkar devrinde Kürtlerin lisanı yasaklandı, kimliği yok sayıldı, iskan siyasetleri çerçevesinde Batı Anadolu’ya göç ettirildi. CHP tek parti periyodundan 2000’li yıllara kadar Kürtlere yapılanlar, ülkeyi bebek katili PKK ve Meclis’teki uzantısı HDP’nin yürüttüğü bir savaşa sürükledi. Üstelik bu ittifaktan ne HDP’nin, ne de PKK’nın sözcülüğünü yapan bir parti ile paydaşlık yapmaktan CHP’nin yüzü kızarıyor.
Bir Kürt kızı olan Van eski milletvekili Gülşen Orhan, Cumhuriyet Halk Partisi’ne şu haklı soruları yöneltiyor: “Ayaklanma daveti yaparak 50 vatandaşın zalimce vefatına, 700’den fazla vatandaşın yaralanmasına neden olan Kobani Olayları sorumlusu Demirtaş’ın salınmasını savunmak; bu minvalde saldıran dış güçlere omuz vermek; ülkemizi hapsetmeye yönelik çevreleme siyasetlerine verdiğimiz yanıtları da içeren ‘mavi vatan’ siyasetini sahiplenmemek, ‘Suriye’de, Libya’da ne işimiz var’ diye haykırmak, altı okun hangisi ile örtüşür; M.Kemal Atatürk’ün hangi ülküsüne atfedilebilinir?”
CHP YİNE GÜÇ KAZANIRSA
PKK’nın kaçırıp yıllarca hapsettiği 13 askerimizi Gara’daki bir mağarada katletmesi ve CHP’nin bunu kınarken failin PKK olduğunu lisana getirememesini hatırlatıyor Orhan: “Tavırlarına bakın, HDP ile ortalarındaki ittifaka ziyan verecek diye PKK terör örgütünün ismini bile zikretmekten imtina ediyorlar. Net bir tutum sergileyemiyorlar. Bu olayın acısını tüm ülke duyuyor. Terörün yıkıcılığı, Türkiye’nin canından can koparma gayretini hepimiz hissediyoruz. Acı içindeyiz; lakin berikinde hala hesap kitap..!”
BU SİNEMASI İZLEMİŞTİK
Geçmişiyle yüzleşmeyen, özür dileyemeyen CHP, köprüyü geçene kadar mı Kürtleri kullanacak? Yine güç kazanırsa, emsal uygulamalara imza atmaz mı? Neden kimseye inandırıcı gelmiyor? Zira geçmişte bunun da örnekleri yaşandı. Hatırlayalım o günleri; CHP’nin atası SHP de HDP’nin atası DAİMA ile birlikte 1991 genel seçimlerinde ittifak yapmıştı. Bu ittifakla birlikte hem kendi sonunu hazırladı, hem de Kürtlere güvenilmez olduğunu bir kere daha kanıtladı.
1991 yılındaki kirli ittifak sonucunda Hatip Dicle ve Leyla Zana ile birlikte 22 HEP’liyi Meclis’e taşıyan SHP, işi bittikten ve istediği ivmeyi yakalayamadığını anladıktan sonra HEP’lileri partisinden ihraç etti. 1994 yılında da Meclis’te yapılan oylama sonucu dokunulmazlıklarının kaldırılması istikametinde oy kullanarak, bir kısmının tutuklanmasına ve uzun yıllar mahpusta yatmalarına sebep oldu. O gün işi biten SHP’nin Kürt vekillere yaptığı üzere, bugün işi biten CHP’nin birebir şeyi yapmayacağının hiçbir garantisi olmadığını Kürtler çok iyi biliyor. Bu sebeple 1995 seçimlerinden bu yana CHP’nin Kürt vilayetlerinden aldığı oy oranı ebediyen yüzde 5’in altında, hatta birçok sefer yüzde 1 yahut 2’ler düzeyinde, yani yok kararında.
HDP’NİN KEDERİ KÜRT SORUNU DEĞİL
Bir de tabi “HDP’nin kaygısı Kürt sıkıntısı mi?” sorusu olduğunu hatırlatıyor Ekrem Direkçi: “HDP’nin sıkıntısı artık Kürt sıkıntısı değil, oradan besleniyor lakin artık siyasetlerini değiştirmiş, özgür, bağımsız ve Kürt halkından yetki alan, hesap veren bir yapı değil HDP. O denli olmuş olsa az kusur yapar, tahlil odaklı olur. Herkes özgürce hükümeti sorgulayabiliyor, lakin hiç kimse PKK’yı yahut onun ögelerini, yapmış oldukları yanlışları eleştiremiyor. Nasıl bir demokratik anlayıştır. Türkiye’de takiyye devri bitmiştir. Artık herkes özgürdür, bu tabanı hazırlayacak yeni bir anayasa kaidedir.” HDP’nin kaygısı Kürtlerin hakları olmadığı üzere, HDP Kürtlerin temsilcisi de değil. Kürtler bunun farkında. Üstelik çocuklarının HDP parti binalarından kandırılarak dağa kaçırıldıklarının da farkında. 5 gündür anlattığımız CHP’nin karanlık periyotlarını de unutmuş değil. Şu soruyu soralım o halde: CHP ve HDP bu ittifakla kimin aklıyla dalga geçiyor?
Erdoğan motivasyonu
CHP-HDP ittifak arayışının eksenini belirleyen temel motivasyonun, MHP iştirakindeki Cumhur İttifakı siyaseti çerçevesinde “Recep Tayyip Erdoğan karşıtlığı” olduğunu görmek sıkıntı değil. Gel gelelim bu muhalif ittifak sağlam bir temele oturuyor mu? Derinlikten mahrum ve konjonktürel olduğunu vurguluyor Sinan Hakan:
“Her iki partinin ana gövdesini teşkil eden kitlelerin sahip olduğu tarihsel-kültürel kodlar, tarafları ortak bir siyasal denklemde bu motivasyonla uzun vadede bir ortada tutmaya kâfi gelmemektedir. İki taraf ortasında kalıcı bir ittifak tabanı CHP’nin ulusalcı Kemalist prensiplerle, HDP’nin de PKK problemiyle yüzleşmesi gereğini beraberinde getirecektir ki bu da mevcut politik gerçeklikte sıkıntı görünmektedir. İki taraf ortasındaki bu çelişkili münasebetin en aktüel yansıması kanaatimce HDP Eşbaşkanı Sn. Mithat Sancar’ın CHP Genel Merkezi’ni ziyareti sonrası tek başına bir basın toplantısı yapması olmuştur.”
TAKİYECİ CHP
Muhsin Kızılkaya, Bugünkü HDP’nin atası olan DAİMA milletvekillerini ‘Kürt sorunu’ karşısındaki tutumundan ötürü partiden ve Meclis’ten atan, Leyla Zana ve arkadaşlarını onlarca yıl mahpusta yatıranın da CHP olduğunun altını çiziyor: “Bugün HDP’ye yaklaşımları, Kürt sorunundaki tavır değişikliği değildir. Erdoğan’a karşı bir cephe müttefiki olarak görüyor onları. Yarın emellerine ulaşırlarsa, Erdoğan periyodunda Kürtlere tanınan radyo tv hakkı, seçmeli ders hakkı, üniversitelerde kısım açma hakkı üzere onlarca hakkı ortadan kaldırmayacaklarına dair hiçbir garanti vermiyorlar. ‘Kürtlere sempatik yaklaşalım, Erdoğan’dan kurtulunca onları elimine etmek kolaydır’ fikri, CHP ideolojisinin ana materyalidir ve ‘takiyeci’ bir parti pozisyonuna gelmiştir bugün.”
Sevda Dursun
Memurlar
