Süleyman Demirel’in 9 yıl yakın korumalığını yapan Ali Er, 1992 yılında Hakkari Polis Özel Harekat Şube Müdürü olarak atandı. 14 Temmuz 1992’de, Ankara’dan uçakla Van’a oradan da karayoluyla Hakkari’ye gidecekti. Van Ferit Melen Havaalanı’nda muhafazaları Abdülkadir Sadıkoğlu ve İbrahim Kaplan sivil kıyafetle kendisini karşıladı. Sivil plakalı bir araçla Hakkari’ye giderken, Van’ın Başkale ilçesindeki Güzeldere Geçidi’nde PKK’lı teröristler yolu kapattı. Yol dik ve yüksek kayalıklarla çevriliydi. Mermileri bitene kadar hainlerle savaşıp şehit düştüler.
BABALARININ YOLUNDA…
Ali Er şehit düştüğünde oğulları Eraslan 19, ikizler Volkan ve Erkurt ise 17 yaşındaydı. Anne Nejdet Er, 3 oğluna hem annelik hem babalık yaptı. Üçünü de okutup polis akademisini muvaffakiyetle bitirmelerini sağladı. Babalarının yolunda giden 3 emniyet müdür yardımcısı, çocukluk hayalleri olan polisliğe nasıl başladıklarını, şehit babalarına duydukları hasreti, babalarına “vatan uğruna ölmek için” verdikleri kelamı, 15 Temmuz gecesi yaşadıklarını Hürriyet’ten Fevzi Kızılkoyun’a anlattı.
AİLEDE BİR ÖZEL HAREKATÇI KÂFI
Erkurt Er, Bölge Trafikten sorumlu Ankara Emniyet Müdür Yardımcısı olarak misyon yapıyor. Bartu ile Tuana isimlerinde iki çocuk babası olan Erkurt Er öyküsünü şöyle anlatıyor: “Çocukken tek hayalim polis olmaktı. Çocukluğum karakollarda, Özel Harekat polisleri ortasında geçti. Konuttan kaçıp Özel Harekat polislerinin yanına giderdim. Onlara özenip, onlar üzere olmak isterdim. Babam üzere, baba ocağı olarak gördüğüm Özel Harekatçı olmak istedim. Annem, ‘Ailede bir Özel Harekatçı kâfi. Ağabeyin var’ deyip istemedi. Annemi kıramadım lakin polislikten vazgeçmedim.
YÜREK BURKAN VEDA
Babam bizi vatan, bayrak, devlet sevgisiyle büyüttü. Hangi vazifede olursak olalım vatanımız için, bayrağımız için can vermeye gideriz. 15 Temmuz darbe teşebbüsü gecesi Gölbaşı’ndaki Özel Harekat Daire Başkanlığı’nda şehit olan Başkan Hoş ile oturuyorduk. Haber alır almaz harekete geçtik. Lider Hoş, güya içine doğmuş üzere ‘Gel öpeyim, hakkını helal et’ dedi ve vedalaştı. O Gölbaşı’ndaki Özel Harekat’a gitti, ben de Cumhurbaşkanlığı’na geçtim. Özel Harekat Başkanlığı’nın hainler tarafından bombalandığı ve şehitlerin olduğunu duyunca içimde bir modül koptu üzere… Sabah, beni öperek helallik isteyen Başkan’ın şehit olduğunu öğrendim. Tarifsiz bir his, bir yandan vatanı hainlere bırakmamak için şehit düşenlerin acısı başka yanda ise ülkemizi bu vatan hainlerine teslim etmemenin tarifsiz duygusu…”
ANNEM OLMASAYDI BEN DE ŞEHİTTİM
Eraslan Er, Özel Harekat Şubesi’nden sorumlu Ankara Emniyet Müdür Yardımcısı olarak misyon yapıyor. Elif Naz ve Nilay isminde iki kız babası. Babasının şehit olduğu günü şöyle hatırlıyor: “Babam ile birlikte şehit olan Özel Harekatçı İbrahim Kaplan, ‘Hadi gel babanı almaya gidelim’ dedi. Onlarla babamı Van’dan almaya gidecektik. Annem duyduğunda ‘Hayır gidemezsin, müsaade vermiyorum’ dedi. Annemle tahminen birinci kere tartıştım. Beni göndermediği için gönül koydum. Sonra babam ve onu almaya giden 2 arkadaşı pusuya düştü ve şehit oldular. Annem olmasaydı ben de o araçta olacaktım. Annem içine doğmuş üzere beni göndermedi ve hayatta kaldım. Fakat babamızı, vatan bayrak sevdalısı kahramanımızı şehit verdik.
BABAM MESLEĞİNE AŞIKTI
‘Tekrar dünyaya gelsem yeniden polis olurum’ diyecek kadar meslek aşığı bir babanın oğluyum. Bu nedenle benim de hayalini kurduğum meslek polislikti. Annem Özel Harekatçı olmamı istemiyordu. Özel Harekat’a geçtim, anneme diyemedim. Eğitimdeyken haberi oldu, aradım, helallik istedim. 15 Temmuz’da Türk askerinin erdemli üniformasını çalmış hainlerle sabaha kadar çatıştım. Şehitlik nasip olmadı lakin ülkemizi hainlere teslim etmedik.”
ZIRHLI ARAÇLARDA GEÇEN ÇOCUKLUK
Babası şehit düştüğünde 17 yaşında olan Volkan Er, Siber Kabahatlerden Sorumlu Emniyet Müdür Yardımcısı olarak vazife yapıyor. 15 Temmuz gazisi. Korel isminde bir oğlu var. Volkan Er çocukluğu ve mesleğine dair şunları anlattı:
“Üniversitede kâfi puan almama karşın Hoş Sanatlar yerine babamın izinde yürümek daha onur ve erdem olur diye Polis Akademisi’ne geçiş yaptım. Çocukluğumuz polislerin ortasında, Shortland’lara (Özel Harekatçıların kullandığı zırhlı araçlar) binerek geçti. Vatan, bayrak sevgisinin en üst seviye yaşandığı ortamda büyüdük. Bu türlü olunca bu mesleğe aşk duyuyorsunuz, çocukluğunuzun hayali oluyor. Ülkeme, vatanıma yararlı işler yapınca ‘İyi ki de bu mesleği seçmişim’ diyorum.
KURŞUN YEDİ, SABAHA KADAR ÇATIŞTI
15 Temmuz’da yıllık izindeydim. Tankların sokağa indiğini duyunca vazife beklemeden çelik yeleğimi giydim, silahımı aldım ve sokağa çıktım. Ankara Emniyeti’ni darbeci hainlere teslim etmemek için direndik. Koluma kurşun gelmiş, farkında değilim. Her yerim kan olunca fark ettim, bir kesim bezle sarıp, o biçimde sabahın birinci ışıklarına kadar çatışmaya devam ettik.”
Memurlar
