Bursa’da, L.Ö. isimli bayan, akrabası olan G.A. ile ‘resmi nikah kıyarız’ vaadiyle evlendiğini, ortadan geçen 3 yıla karşın vaadin gerçekleşmediğini belirterek Asliye Hukuk Mahkemesinde tazminat davası açtı. 3 yıl boyunca resmi nikah yapılmasını talep ettiğini, lakin davalı ve ailesinin çeşitli mazeretler ile resmi nikah yapmaktan kaçındığını, sebepsiz yere davalı tarafından konuttan gönderildiğini öne sürdü. Yıllarca kendi ailesinin konutunda yaşadığını, ortadan geçen vakit içinde davalının kelamlarını yerine getirmediği üzere öteki bir bayanla resmi nikah yaparak evlendiğini lisana getirdi. Bu gelişmelerden sonra kandırıldığını öğrendiğini, bu durumun toplum içinde prestijini zedelediğini, ileride sağlıklı bir evlilik yapabilme imkanını yitirdiğini belirterek, maddi ve manevi tazminat talebinde bulundu. Davalı G.A. ise, davacı ile anne babalarının hala-dayı çocukları olduğunu, karşılıklı istek ile köyde düğün yaparak evlendiklerini söyledi. Çalıştığı yere gelecekleri için köyde resmi nikah kıyılmadığını, evlilik için gerekli hazırlıklara başladıklarını, lakin davacının davranışlarındaki değişiklik nedeniyle uyuşmazlık yaşamaya başladıklarını ileri sürdü. Bu sebeple resmi nikah süreçlerinin yarım kaldığını, davacının da resmi nikah yapmak istemediğini savunarak davanın reddine karar verilmesini istedi.
Mahkeme, davacının evliliğin gerçekleştiği tarihte reşit ve mümeyyiz (kar ve ziyanını ayırt edici) olduğuna, resmi nikah yapılmaksızın kendi iradesi ile evlenmeyi kabul ederek davalı ile birlikte olduğuna dikkat çekti. Davalının tazminatla sorumlu tutulmasını gerektiren bir haksız hareket bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verildi. Kararı davacı temyiz etti.
Yargıtay 4. Hukuk Dairesi kararı onadı. Yasal mühlet içerisinde davacı bu defa karar düzeltme talep etti. Belge tekrar Yargıtay 4. Hukuk Dairesi gündemine geldi.
Emsal bir karara imza atan daire, davacının mağdur olduğuna hükmetti. Oy çokluğu ile alınan kararda şöyle denildi:
“Somut olayda, tarafların akraba oldukları, ailelerin bilgisi dahilinde toplumsal gelenekler yerine getirilerek davacının ailesinin bulunduğu köyde düğün yapılmıştır. Davacı köyde yapılan düğün tarihinde 19 yaşındadır. Tarafların evlenip davalının ailesinin meskeninde birlikte karı koca hayatı yaşamaya başladıkları hususu, içerisinde bulundukları toplum tarafından bilinmektedir. Davacının resmi nikah olmadan klasik merasimle evlenme aksiyonuna isteği olsa bile, nikah kıyma vaadine dayalı olarak bu isteğin temin edildiği açıktır. Resmi nikah yapılacağı inancı ile tarafların ailelerinin ve yakınlarının iştiraki ile gerçekleştirilen düğün merasiminden sonra davacının, davalı ile 3 yıl karı koca hayatı yaşaması, resmi nikah yapılmaması fırsat bilinerek hiçbir yasal hakkı olmaksızın ailesinin konutuna gönderilmesi yahut terke zorlanması yanlış olmuştur. Bu durumun toplumumuzun klâsik yapısı ve tarafların yaşadıkları toplumsal etraf gözetildiğinde, toplumda boşanmış bayan damgasını taşımasına yol açacağından, ortaya çıkan bu olgu davacının kişilik haklarına atak oluşturur. Bu türlü bir durumun varlığı, davacının yeni bir evlilik yapmasını zorlaştıracağı üzere ileride yapacağı evliliklerde de aleyhine kullanılabileceği kaçınılmaz bir gerçektir. Tıpkı vakitte akraba olan taraflardan davalının, davacının içine düşeceği bu durumu da gözeterek daha hassas davranması beklenmelidir. Bütün bu olgular birlikte ele alındığında davacının, davalı tarafından resmi nikah yapma vaadi ile kandırıldığı ve bunun tesiri altında, bedenen ve ruhen ziyana uğratıldığı, bundan elem ve hüzün duyduğunun kabul edilmesi ve davacının hukuka karşıt olan hareketten ötürü bozulan manevi istikrarının eski haline dönüşmesi, duygusal olarak tatmin edilmesi, ziyan verenin de bir daha bu türlü bir aksiyonda bulunmaktan alıkonulması gayesiyle uygun bir manevi tazminata hükmedilmesi gerekir. Mahkemece, kişilik hakları zedelenen davacı faydasına manevi tazminata hükmedilmesi gerekirken yerinde olmayan yazılı münasebetle manevi tazminat isteminin reddine karar verilmiş olması gerçek olmamıştır. Bu durum kararın bozulmasını gerektirir ise de karar onanmış bulunduğundan, davacının karar düzeltme istemi kabul edilmeli. Dairemizin ona kararının kaldırılarak mahkeme kararının bozulmasına oy çokluğu ile bozulmuştur.”
Memurlar