Eşcinsellik tartışmasının binlerce yıllık bir geçmişi var. Lakin toplumsal medyanın, serilerin, film sinemalarının ve STK’ların tesiri ile heralde insanlık tarihi boyunca bu kadar görülür olmamıştı. Bunda elbette tüm dünyayı tesiri altına alan LGBT lobisinin de büyük hakkı var. Pekala nedir bu eşcinsellik problemi? Doğuştan gelen bir özellik mi yoksa doğumdan sonra insanın peşini bırakmayan bir hastalık mı? LGBT lobisi son yıllarda nasıl bu kadar güçlendi? Sabah Gazetesi, “Interseks – Hermafrodit Ve Eşcinsel” kitabını yazan ve yazdığı makalelerle LGBT lobisinin gayesi haline gelen Medipol Üniversitesi Tıp Fakültesi Talim Üyesi Ürolog Prof. Zeki Bayraktar ile uzun vadedir üzerinde çalıştığı bu hususun tüm detayları sordu.
EŞCİNSELLİK GENİ YOKTUR
-Hocam en çok merak edilen soru ile başlayalım. Eşcinsellik doğuştan mı gelir, doğumdan sonra etraf kuralları ile edinilen bir hastalık mıdır?
Eşcinselliğe yer hazırlayan birkaç faktörden bahsetmek mümkün fakat eşcinselliğin pratikteki en sık nedeni cinsiyete has cinsî kimlik geliştirememektir. Bebeğin ya da çocuğun cinsî kimlik karmaşasına, cinsî kimlik hoşnutsuzluğuna yahut bozukluğuna sürüklenmesidir. Bunun nedeni de yanlışlı anne-baba modelleridir, bireyin erken çocukluk devrinden itibaren cinsiyetine mahsus cinsî kimlik geliştirememesidir.
EŞCİNSELLİK DOĞUŞTAN GELDİĞİNİN KANITI YOK
-Eşcinselliğin doğuştan geldiği cihetinde ilmî bir kanıt var mı?
Eşcinselliğin doğuştan geldiğine yani genetik olduğuna dair ilmî bir kanıt yoktur. Bu yalnızca lisana getirilen bir hipotezdir lakin asla kanıtlanabilmiş değildir. Tersine 2019 yılında yapılan bir çalışma ile -ki bu bahiste bugüne kadar yapılmış en kapsamlı çalışmadır- eşcinselliğin genetik olmadığı gösterilmiş, genetiğin eşcinselliğin gelişiminde bir rolünün bulunmadığı kanıtlanmıştır. Eşcinsellik geni yoktur ve eşcinsellik genetik değildir.
EŞCİNSELLİK DEĞİŞTİRİLEMEZ TEZİ SAHIH DEĞİL
-Eşcinsellik tedavisinin mümkün olmadığını düşünen bilirkişilerin sayısı da çok fazla. Siz bunun tedavi edilebilir olduğunu düşünüyor musunuz?
Evet aktüel psikiyatriyi domine eden psikiyatri dernekleri vukuata umumide bu türlü bakıyorlar. Lakin talep üzerine terapi yapan psikoterapistler de var. Ve şayet bireyin bu hususta motivasyonu varsa olumlu sonuçlar da alınıyor. Lakin burada değerli olan bireyin bunu talep etmesi, şayet birey bunu talep etmiyorsa tedavi yapamazsınız, zati bu türlü bir durumda sonuç da alamazsınız. Burada asıl olan bireyin neyi talep ettiğidir. Lakin tabi onun da gerçek bilgilendirilmesi, yanıltılmaması gerekiyor. Lakin eşcinsel bireyler bu bahiste yanıltılıyorlar. ”Eşcinsellik doğuştandır ve değiştirilemez” tezleri ile yanıltılıyorlar. Bu yanlışsız değil.
ANA BABA SORUMLU
-Ailelerin her devir “çocuğum eşcinsel olur mu” korkusu vardır. Bu kişilere ne yapmalarını önerirsiniz?
Aslında bu mevzuda üzerinde durulması gereken en kıymetli mevzu budur. Ebeveynlerin çok bilinçli olması gerekiyor. Zira bireyi eşcinselliğe sürükleyen çoğunlukla anne-babalar oluyor, evet yanlış söz etmedim, çoğunlukla anne-babalar oluyor. Nasıl mı? Şöyle;
Eşcinselliğin kökeninde -ağırlıklı olarak- cinsiyete has cinsî kimlik geliştireme sorunu bulunduğunu az evvel tabir etmiştim. Bunu biraz daha detaylandırmam lazım;
Hepimizin biyolojik bir cinsiyeti olur, erkek yahut kız. Bunu, yani vücudumuzu bilgisayar kasasına benzetebiliriz. O halde bu kasaya (bedenimize) bir de program (cinsel kimlik) yüklememiz gerekiyor. Cinsî kimlik de tıpkı bir bilgisayar programı üzere, onu vücudumuza yüklüyoruz; Erkek isek erkek, kız isek kız olduğumuzu kabulleniyor, bunu özümsüyor, bundan ötürü bir rahatsızlık duymuyor ve romantik ve erotik olarak ilgi duyduğumuz cinsî amacımızı buna nazaran belirleyerek erişkin devrimizde de cinsiyetimizin gerektirdiği rollerimizi tatbik ediyoruz.
KRİTİK EVRE 1-6 YAŞ
-Bu özellik ne vakit oluşmaya başlıyor?
Her birey cinsî kimliğini hayatın olağan akışı içinde erken çocukluk devrinden itibaren kazanmaya başlar. Bunun için kritik evre 1-6 yaştır, lakin bilhassa çekirdek cinsî kimliğin geliştirildiği 1-3 yaş, her şey büyük orantıda bu aşamada yani bebeklik/erkek çocukluk devrinde şekillenir. Bu aşamadaki bir duraksama/engellenme önemli sonuçlara neden olur. Freud’un deyimiyle nasıl ki bir tohuma atılan minik bir çizik ağaçta büyük bir yarık olarak önümüze çıkar, bu devirde bebeğin cinsî kimliği ile ilgili oluşturulan çizikler de erişkin devirde büyük bir yarık/sorun olarak önümüze çıkar.
Her bebek/çocuk cinsî kimliğini, erkek ise babasını, kız ise anasını modelleyerek, yani onlarla özdeşim kurarak geliştirir. Özdeşim, ana yahut babanın yahut onlar bölgesine geçen bir modelin bilinç dışı olarak kopya edilmesidir, bilinç dışı taklittir.
CINSÎ KİMLİK BOZUKLUĞUNA DİKKAT
-Yani cinsî kimlik oluşurken ana ve baba mı model alınıyor?
Çocuk, cinsiyetine has cinsî kimliğini anne-babasından aldığı bildirileri yorumlayarak geliştirir. Daha akıllıcası vücuduna hangi cinsî kimliği yükleyeceğine bu iletilere bakarak karar verir. Ebeveynler bu periyottaki bebeklere/çocuklarına kusurlu bildiriler gönderirlerse çocuk -kendi hemcinsinden olan- ebeveyni ile özdeşim kuramaz ve bedensel cinsiyetine has cinsî kimlik de geliştiremez. Cinsî karmaşaya, cinsî kimlik hoşnutsuzluğuna sürüklenir. Erkek ise kız üzere, kız ise erkek üzere olmak velev, o denli davranır. Bu durum Cinsî Kimlik Bozukluğu (CKB) olarak nitelenir. CKB, ergenlik öncesi devirde tedavi edilmesi gereken bir hastalıktır. Şayet tedavi edilmezse büyük nispette eşcinsellikle sonuçlanır.
ÇOCUKLAR CINSÎ KARMAŞAYA İTİLİYOR
-Ebeveynler ne yapmalı pekala?
İşte bu nedenle tüm ebeveynlerin bu mevzularda bilinçli olması gerekiyor. Lakin maatteessüf çocuklarının heteroseksüellikle ilgili filizlerini -bebeklik periyodundan itibaren- kırarak onları eşcinselliğe sürükleyen bir çok anne-baba var, bunu tabi ki farkında olmadan yapıyorlar, zira hangi davranışların kusurlu olduğunu bilmiyorlar.
Mesela adaletsiz güç dağılımının bulunduğu bir aile ortamında -emekleyen- bir kız çocuğu ve zalim bir baba tarafından ezilen, horlanan, aşağılanan bir ana varsa, bu kız çocuğu dişiliğin tehlikeli olduğu iletisini alacak ve anasının temsil ettiği feminenlikle özdeşimi reddedecektir. Yani anası üzere olmak istemeyecektir. Erkeksi ve güçlü bayanlara karşı hayranlık duyacak, maskülen meydana yönelecektir. Birebir iletisi mütemadi olarak depresif halde bulunan, kararsız ve silik bir ana modeli de verebilir. Bu türlü bir anası olan bir kız çocuğu da anası üzere bitip tüketen telaşlar yaşamak bölgesine maskülenlikle savunmacı bir özdeşim kuracak ve anasının çaresizliği ile özdeşim kurmayı tercih etmeyecektir.
Yani bu çocuklar sadece ebeveynlerinden gelen bu ve gibisi yanlışlı bildirilerle cinsî karmaşaya itilmiş olurlar. Elbette ki sair yanlışlı bildiriler da var, bunlar yalnızca birtakım örneklerdi. Özetle bu sorunuz çok kıymetlidir, eşcinsellik konusunda üzerinde durulması gereken asıl husus budur, zira bunun somut bir karşılığı-katkısı var. Ve ne yazık ki yanlışlı iletilerle çocuklarını karmaşaya sürükleyen çok anne-baba var, lakin hiç farkında bile değiller.
ÇOCUKLARI EŞCİNSEL OLARAK DAMGALAMAK KABAHATTIR
-LGBT lobisi son yıllarda “LGBT’li çocuklar unutulmasın” diyerek tartışmaya cinsî kimliği şimdi oturmamış çocukları da dahil ettiler. Bu söylem hakkında ne söylemek istersiniz?
Bu nitekim çok büyük bir hadsizlik, zira cinsî kimlik erken çocukluk devrinde oluşmaya başlar ise de lakin ergenlik sonrasında yani 21-22 yaşlarında stabilleşir. Cinsî kimliği stabilleşmeyen bir çocuğa eşcinsel muamelesi yapmak ve onları eşcinsel olarak damgalamak büyük bir hadsiz1iktir. Üstelik bu şimdiki psikiyatrik yaklaşıma da terstir. Zira 18 yaş altındaki bireyler çocuk olarak kabul edilir. Bir çocuk fakat Cinsî Kimlik Bozukluğu içinde olabilir. Bu eşcinsellik demek değildir. Tedavi edilmesi gereken bir hastalıktır. Aktüel psikiyatri de bunu hastalık olarak kabul eder. ”Evet bu bir hastalıktır ancak tedavi edilmemelidir” demek, hasta bir bireyin tedavisini engellemek demektir ki, bu hadsizliğin ötesinde açık bir cürümdür.
EŞCİNSELLERİN HAKLARI İLE LGBT HADSİZLİĞİNİ AYIRMAK GEREKİR
-LGBT Onur Yürüyüşüne bu yıl şiddetli bir ilgi var. Eşcinsel olmayanlar da toplumsal medya profil fotoğraflarını değiştirerek yürüyüşe destek veriyor. Bu çok ilgiyi nasıl yorumlamak gerekir?
LGBT lobisinin etkin bir lobi olduğunu tabir etmiştim. Çok organize çalışıyorlar. Lakin bu durum biraz da eşcinselliğe ait olan bir husustur, zira eşcinsel bireylerde kimlik gururu olur. Velev muayyen devirlerde eşcinsel olmayan bireylerle çatışmayı hedeflerler. Onur yürüyüşlerinde yaşanan abartılı davranışlar biraz da bunların yansımaları. Bu yürüyüşler tahminen birinci aşamada bir hak talebi formunda ve ayrımcılığa karşı uğraş yerinde başladı. Yani kısmen bir haklılığı vardı. Ancak artık gelinen noktada bu türlü bir münasebet kalmadı. Ve açıkçası LGBT lobisi birçok yerde haddini aşmaya başladı. Artık bu aktivite eşcinsel bireylere karşı ayrımcılıkla savaş tabanından çıkmış, bunun çok ötesine geçmiş, eşcinsel kimliği dayatan bir lobi haline dönüşmüş durumda. Bu nedenle eşcinsel bireylerin hakları ile LGBT aktivitesini ayırt etmek gerekiyor.
EŞCİNSELLER LGBT LOBİSİNE MUHTAÇ OLMAMALI
-Eşcinsellerin hakları bir özgürlük problemi değil midir?
Eşcinsel bireylerin temel insan hakları garanti altına alınmalı, ayrımcılığa uğramaları engellenmeli, bu mevzuda LGBT lobisine muhtaç bırakılmamalı lakin buna karşı haddini aşan LGBT aktivitesi de yasaklanmalıdır. Yahut en azından haddini aşan hususlarda kısıtlanmalıdır. Zira değişmek isteyen eşcinsellerin önünü kapatarak onların ülkü sıhhat hizmetine erişimlerini engelledikleri üzere -yani homofobik bir sonuca neden oldukları gibi- hadsizlikleri nedeniyle eşcinsellere karşı olan etraflarda de ajitasyona neden oluyorlar. Yani homofobik bir atmosfer oluşumuna ek yapıyorlar. LGBT lobisi bunu fark etmiyor olabilir ancak toplulukta bu türlü bir tansiyonun gelişmeye başladığını gözlemlemek mümkün.
EŞCİNSELLERE PSİKİYATRİK DESTEK OLMAK YASAK!
-Dünya Sıhhat Örgütü’nün bu bahisteki kuralları çok katı. Birçok devlette eşcinsellere Psikiyatrik destek vermek yasak. Bunu nasıl değerlendiriyorsunuz?
Evet bu da kritik bir soru, daha sahihi kritik bir tespit. Bizler tüm tıbbi disiplinlerde birbirine zıt görüşleri dahi ilmî çerçevede lisana getirebiliyor iken -ki bilim de aslında bunu gerektirir- eşcinsellik konusunda bunun bu türlü olmadığını görüyoruz. Neden? Zira psikiyatri camiası eşcinsellik konusunda maatteessüf ilmî bir disiplin olmaktan çıkmış, dogmatik bir camia haline dönüşmüştür. Buna itiraz eden psikiyatristler de var elbette lakin camiaya hakim değiller, Amerikan Psikiyatri Derneği üzere dernekler buna müsaade etmiyor. Ve eşcinsellik konusunda araştırmalar dahi yapılamıyor. Bu türlü bir bilim olur mu?
DEĞİŞMEK İSTEYEN BİREYİ ENGELLEYEMEZSİNİZ
-Bu yasakçı tavır psikiyatrik destek almak isteyen eşcinsellere ve ailelerine bir haksızlık değil mi?
Mutlaka o denli, aslında bu bir homofobi, zira bu bireylerin optimal sıhhat hizmetlerine erişimi bu biçimde engellenmiş oluyor, yanıltılıyorlar, lakin maatteessüf durum bu türlü. Eşcinsel kimliği ile barışık olan bir bireyi tedaviye zorlamak ne kadar kusurlu ise eşcinsel dürtülerinden rahatsız olan ve değişmek isteyen bir bireyi engellemek de birebir halde kusurludur. Lakin her iki kusur da yaygın bir halde yapılıyor ne yazık ki…
SINEMA VE SERILERDE EŞCİNSELLİK DAYATMASI
-Sinema sinemalarında, serilerde eşcinsellik vurgusu olmazsa olmaz hale geldi. Bunun zararlı olduğunu düşünüyor musunuz?
Evet, zira bu durum hayatın olağan akışı içindeki olgularla birebir örtüşmüyor, yani günlük pratikte etrafımızda bu kadar eşcinsel görmüyoruz, binaenaleyh bu yapılan artık bir kimlik dayatması, bu durum münhasıran cinsî kimliğini geliştirememiş, karmaşa içinde bulunan ve özdeşim öznesi arayan ergenler için olumsuz bir tablo oluşturuyor. Buna dikkat etmek gerekiyor.
GENÇLERİN CİNSELLİK ALGISI HASAR GÖRÜYOR
-Gençlerin cinsellik algısında bir değişim gözlemliyor musunuz?
Evet görüyorum ve bunu fırsat buldukça da tabir ediyorum. Günümüzdeki cinsellik etik ve estetikten mahrum; aşk ve sevgi barındırmayan, romantik ve erotik donatılardan mahrum -pornografik- bir cinsellik yaşanıyor.
Gençler internetin sağladığı imkanlarla hiç tanımadıkları bir partnerle anlık alaka yaşayabiliyorlar, bu çok partnerli bağlar demek, tabi bu bağlar, cinsî yolla bulaşan marazların ağır bir biçimde kapıldığı münasebetler, bunu biz üroloji pratiğimizde çok sıklıkla görüyoruz, binaenaleyh gençler bu bağlarla aslında yalnızca bedenlerini/kendilerini değil cinsî hayatlarını da öldürüyorlar. Ne var ki bunun farkında değiller. Farkına vardıkları devir da ne yazık ki iş işten geçmiş olacak. Zira kalıcı bedensel ve ruhsal hasarlar çoktan gelişmiş olacak…
Evvelden gelgelelim evlilik yahut romantik bir bağ sonrasında ulaşılabilen cinsellik, artık gençler arasında ”takılma” olarak nitelenen ve yalnızca cinsî birliktelik yaşamak için buluşmak manasına gelen bağlarla yaşanıyor. Aşk yok, sevgi yok, romantizm yok, erotizm yok yani aslında cinsellik yok. İşin berbatı gençler cinselliği artık internet üzerinden bu türlü öğreniyor ve bu türlü yaşıyorlar. İnternetten öğrendikleri pornografik imajları cinsellik sanıyorlar.
CİNSİYETSİZ TOPLULUĞUN KARŞILIĞI YOK
-Son yıllarda cinsiyetsiz topluluk söylemleri de yaygınlaştı. Bu bahiste ne söylemek istersiniz?
Bu başta LGBT lobisi olmak üzere muhtelif çevrelerce lisana getirilen bir söylem. Lakin ben bu söylemin tesirinin söz ettiğim hususlara dikkat edilmesi koşulu ile çok yaygın olacağı kanaatinde değilim. Zira gerçek bir karşılığı yok. Başkaca insanlık tarihi cihanşümul ölçekte erkek-kadın deseni üzerinde yaşanmıştır ve bundan sonra da bu türlü yaşanacaktır. Zira biyolojik realiteler, fıtrat, aile ve üreme içgüdüsü üzere temel faktörler nedeniyle bu mecburen bu türlü olacaktır. İlaveten üretim ve reklam piyasası da erkek bayan deseni üzerinden çalıştığı için cinsiyetsiz bir topluluğa müsaade vermez. Zira pazarları daralmış olur.
Memurlar
