Hadisede, veliler anaokulu öğretmeni hakkında bir velinin şikayeti üzerine toplu dilekçe vermişlerdir.
Bir kısım veliler tarafından kılık kıyafetinden hayat şekline kadar karışıldığını, topuklu ayakkabı giymesinin bile tenkit konusu yapılıp mesleksel olarak yetersiz olduğunun vurgulanmıştır.
Bir veli ise, Ulusal Eğitim müdürüne verdiği şikayet dilekçesinde “Öğretmen abartılı giyinerek kendini göstermeye çalışarak, öteki öğretmenleri etkileyerek ‘bu gün ne giysem’ yarışına sokuyor ve “belki hala lohusa sendromundadır” diyerek hakaret içeren kelamlar yazdığını tekrar kendisinin yazdığı ve 13 veliye imzalattığı dilekçesinde kendisi hakkında “iddialı giyim stili olduğunu, çocuklara makûs örnek olduğunu, nezaketten uzak halleri olduğunu, eşinin hakim olmasının verdiği inançla sorumluluklarını yerine getirmediğini, akıl ve ruh sıhhatinden kuşku ettiğini” beyan etmiştir.
Lokal duruşma ise hakaret oluşmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar vermiştir.
Yargıtay bu kararı bozmuş ve şu tabirler yer vermiştir: Davacının davalı tarafından birden fazla şikayet edildiği, böylece şikayetin taciz düzeyine ulaştığı, tıpkı vakitte şikayet dilekçesinde kullanılan sözlerin kişilik haklarına atak niteliğinde olduğu gözetilerek uygun bir ölçü manevi tazminata hükmedilmesi gerekir.
T.C. Yargıtay 4. Hukuk Dairesi
Temel No:2014/16079
Karar No:2015/13424
K. Tarihi:26.7.2013
Davacı S.. K.. vekili Avukat İhsan tarafından, davalı S.. S.. aleyhine 26/07/2013 gününde verilen dilekçe ile manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın reddine dair verilen 25/06/2014 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından mühleti içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile belge içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, haksız aksiyon nedeniyle uğranılan manevi zararın ödetilmesi istemine ilişkindir. Mahkemece davanın reddine karar verilmiş; karar, davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, anaokulu öğretmeni olduğu 2012 yılı kasım ayında okul müdürü ile fikri mevzularda anlaşamadığını, bu tarihten sonra okul müdürü ile birlikte hareket eden davalının açıkça kışkırttığı bir kısım veliler tarafından kılık kıyafetinden hayat stiline kadar karışıldığını, topuklu ayakkabı giymesinin bile tenkit konusu yapılıp mesleksel olarak yetersiz olduğunun vurgulandığını, davalının Ulusal Eğitim müdürüne verdiği şikayet dilekçesinde “Selen öğretmen abartılı giyinerek kendini göstermeye çalışarak, öteki öğretmenleri etkileyerek “bu gün ne giysem “yarışına sokuyor ve “belki hala lohusa sendromundadır” diyerek hakaret içeren kelamlar yazdığını tekrar kendisinin yazdığı ve 13 veliye imzalattığı dilekçesinde kendisi hakkında “iddialı giyim üslubu olduğunu, çocuklara berbat örnek olduğunu, nezaketten uzak tutumları olduğunu, eşinin hakim olmasının verdiği itimatla sorumluluklarını yerine getirmediğini, akıl ve ruh sıhhatinden kuşku ettiğini” beyan ederek kendisine hakaret ettiğini belirterek uğradığı zararın ödetilmesini istemiştir.
Davalı, davanın reddedilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, dava konusu dilekçeler içeriğindeki kelamların öğrenci velisi olan davalının özle biçim istikrarına dikkat ederek bir kısım yakınmalarda bulunduğu, tarafların sıfat ve makamları da dikkate alınarak sarf edilen kelamların sert tenkit mahiyetinde olup hukuka uygunluk sonu aşılmadan tenkit hakkının kullanıldığı, direkt hakaret oluşturacak bir sözün kullanılmadığı, bu haliyle dava konusu sözlerin gayesi kullanıldığı yer ve söz ediliş stiliyle tarafların içerisinde bulundukları ruh hali dikkate alındığında kişilik haklarına taarruz teşkil eden bir durum bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Evrak içeriğinden, davacının davalı tarafından birden fazla şikayet edildiği, böylece şikayetin taciz düzeyine ulaştığı, birebir vakitte şikayet dilekçesinde kullanılan tabirlerin kişilik haklarına akın niteliğinde olduğu gözetilerek uygun bir ölçü manevi tazminata hükmedilmesi gerekirken, yazılı münasebet ile davanın reddedilmesi gerçek görülmemiş, kararın bozulmasını gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın üstte açıklanan nedenle BOZULMASINA ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 23/11/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.
Memurlar
