Pamukkale Üniversitesi Rektörü iken, eşini şahsa özel takım açtığı teziyle başlatılan soruşturma sonucunda vazifeden alınan Prof. Dr. Hüseyin BAĞ periyodunda, yargı kararıyla mobbinge uğradığı sabit olan Genel Sekreter eski vazifesine iade edildi.
Danıştay İkinci Dairesi verdiği kararda özetle; davacının misyonundan alınmasını gerektirecek, vazifesinde yetersiz ve verimsiz olduğuna ait hukuken geçerli somut bir bilgi ve evrakın davalı idarece sunulamaması karşısında, kamu faydası ve hizmet gereklerine alışılmamış olarak davacının genel sekreterlik vazifesinden alınarak enstitü sekreteri olarak atanmasına ait dava konusu süreçte uyarlık görülmemiştir.
T.C.
DANIŞTAY
2. DAİRE
Temel: 2020/516
Karar:2020/3123
İSTEMİN KONUSU : İzmir Bölge Yönetim Mahkemesi, 5. İdari Dava Dairesince verilen 22/01/2019 günlü, E:2018/2444, K:2019/169 Sayılı kararın, dilekçede yazılı nedenlerle, 2577 Sayılı İdari Yargılama Metodu Kanunu’nun 49. unsuru uyarınca temyizen incelenerek bozulması isteminden ibarettir.
YARGILAMA SÜRECİ :
Dava Konusu İstem : Dava; davacının, davalı üniversite buyruğunda Genel Sekreter olarak misyon yapmakta iken bu vazifesinden alınarak Arkeoloji Enstitüsüne Enstitü Sekreteri olarak atanmasına ait 16/04/2018 günlü, 26874 Sayılı süreç ile bu sürecin desteği 16/04/2018 günlü, 15/15 Sayılı üniversite idare heyeti kararının iptali istemiyle açılmıştır.
Birinci Derece Mahkemesi Kararının Özeti: Denizli Yönetim Mahkemesi’nin 18/10/2018 günlü, E:2018/500, K:2018/1119 Sayılı kararıyla; yönetimin, mevzuatla kendisine verilen misyonları yapabilmesi için istediği işçiyle çalışma konusunda kamu faydası ve hizmet gerekleriyle hudutlu olmak üzere takdir yetkisi bulunduğu, üniversite genel sekreterliği vazifesinin imtihanla atanılan ve hasebiyle kazanılmış hak mahiyetinde bir misyon olmadığı, belge kapsamındaki tüm bilgi ve evraklar değerlendirildiğinde; davacının üniversite genel sekreterliğine devam etmesi durumunda kamu hizmetinin verimli ve tesirli sunulmasında anılan eşgüdümün sağlanmasının mümkün olamayacağı, davalı yönetimin ifa etmekte olduğu kamu hizmetini sekteye uğratacağı, dava konusu sürecin hukuka, kamu faydası ve hizmet gereklerine uygun olduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Bölge Yönetim Mahkemesi Kararının Özeti: İzmir Bölge Yönetim Mahkemesi 5. İdari Dava Dairesinin 22/01/2019 günlü, E:2018/2444, K:2019/169 Sayılı kararıyla; davacının istinaf müracaatının kesin olarak reddine hükmedilmiş, bu kararın temyizi üzerine, İzmir Bölge Yönetim Mahkemesi, 5. İdari Dava Dairesinin 28/02/2019 günlü, E:2018/2444, K:2019/169, Temyiz No:2019/88 Sayılı kararıyla; bahse husus kararın, 2577 Sayılı Kanun kararları uyarınca kesin olarak verildiği ve Danıştay’da temyize tabi olmadığı gerekçesiyle, tıpkı Kanun’un 48. unsuru uyarınca davacının temyiz başvurusu reddedilmiştir.
Anılan kararın davacı tarafından temyiz edilmesi üzerine, Dairemizin 21/11/2019 günlü, E:2019/828, K:2019/6515 Sayılı kararıyla; davacı, 2577 Sayılı Kanun’un 46. hususunun 1. fıkrasının ( e ) bendinde yer alan daire lideri ve daha üst seviye kamu vazifelisi olarak değerlendirilip, Bölge Yönetim Mahkemesince verilen karara karşı temyiz yolunun açık olduğu gerekçesiyle bozulmuş, İzmir Bölge Yönetim Mahkemesi, 5. İdari Dava Dairesince dava belgesi temyiz isteminin asıldan incelenebilmesi için Dairemize gönderilmiştir.
TEMYİZ EDENİN TEZLERİ : Davacı tarafından, davalı yönetimin istifaya zorlamak emeliyle hukuksuz görevlendirmeler ve uydurma soruşturmalarla sistematik olarak mobbing uyguladığı, gerek maddi, gerekse manevi taraftan mağdur edildiği, davalı yönetimin 2547 Sayılı Kanun’un 13/b-4 unsur kararlarını kamu ve hizmet gereklerinin temelini sağlamak için değil, misyonundan hukuksuz bir biçimde fiilen ve hukuken uzaklaştırmak amacıyla kullandığı, dava konusu sürecin münasebetinin fiili ve tüzel destekten mahrum olduğu, yönetim ile uyumsuz çalıştığına, idare aykırısı faaliyette bulunduğuna, kendisine verilen misyonları hakkıyla yapmadığına, savcılığa mesnetsiz hata duyurusunda bulunduğuna ait somut hiç bir bilgi ve evrakın evraka sunulmadığı ileri sürülerek, bölge yönetim mahkemesince verilen kararın bozulması istenilmektedir.
KARŞI TARAFIN YANITI : Davalı yönetim tarafından, genel sekreterlik ile enstitü sekreterliği vazifelerinin genel yönetim hizmetleri sınıfı içerisinde yer aldığı ve iki misyon ortasında rastgele bir farkın bulunmadığı, kazanılmış hak aylık derecesinin korunduğu, atama süreci ne biçimde yapıldıysa vazifeden alma sürecinin de tıpkı yolla yapıldığı, davacının genel sekreterlik vazifesine getirilirken rastgele bir yazılı ya da kelamlı imtihana tabi tutulmadığı, dava konusu sürecin yordam ve yasaya uygun olduğu, istemin reddi gerektiği ileri sürülmektedir.
DANIŞTAY TETKİK HAKİMİ : …
NİYETİ : Temyiz isteminin kabulüyle Bölge Yönetim Mahkemesi kararının bozulması gerektiği düşünülmektedir.
Karar veren Danıştay İkinci Dairesi’nce, Tetkik Yargıcı’nın açıklamaları dinlendikten ve evraktaki dokümanlar incelendikten sonra gereği görüşüldü:
KARAR : İNCELEME VE MÜNASEBET :
MADDİ OLAY : Davalı üniversite buyruğunda Genel Sekreter olarak misyon yapmakta olan davacı, bu misyonundan alınarak Arkeoloji Enstitüsüne Enstitü Sekreteri olarak atanmasına ait 16/04/2018 günlü, 26874 Sayılı davalı yönetim süreci ile bu sürecin desteği 16/04/2018 günlü, 15/15 Sayılı üniversite idare konseyi kararının iptali istemiyle temyizen incelenmekte olan iş bu davayı açmıştır.
İLGİLİ MEVZUAT :
2547 Sayılı Yükseköğretim Kanunu’nun “Atamalar” başlıklı 52. unsurunun ( a ) bendinde; “Genel Sekreter ile daire liderleri, müdürler, hukuk müşavirleri ve uzmanlar, yükseköğretim üst kuruluşlarında ilgili kuruluşların görüşü alınarak Yükseköğretim Üst Kuruluşunun Lideri, üniversitelerde ise idare konseyinin görüşü alınarak rektör tarafından atanır” kararı yer almaktadır.
07/10/1983 günlü, 124 Sayılı Yükseköğretim Üst Kuruluşları İle Yükseköğretim Kurumlarının İdari Teşkilatı Hakkında Kanun Kararında Kararname’nin “Genel Sekreterlik” başlıklı 27. unsurunun 1. fıkrasında; “1. Genel Sekreterlik, bir Genel Sekreter ile en çok iki Genel Sekreter Yardımcısından ve bağlı ünitelerden oluşur.” kararına; 2. fıkrasında ise; “Genel Sekreter, üniversite idari teşkilatının başıdır ve bu teşkilatın çalışmasından Rektöre karşı sorumludur….” kararına yer verilmiştir.
657 Sayılı Devlet Memurları Kanunu’nun “Memurların Kurumlarınca Vazifelerinin ve Yerlerinin Değiştirilmesi” başlıklı 76. unsurunda; kurumların, vazife ve unvan eşitliği gözetmeden, kazanılmış hak aylık dereceleriyle memurları bulundukları takım derecelerine eşit yahut 68. unsurdaki temeller çerçevesinde daha üst, kurum içinde birebir yahut öbür yerlerdeki başka takımlara naklen atayabilecekleri karara bağlanmıştır.
HUKUKSAL KIYMETLENDİRME :
Üstte yer verilen mevzuat kararları ile memurların naklen atanmaları konusunda yönetime takdir yetkisi tanındığı açık olup, bu yetkinin lakin kamu faydası ve hizmet gerekleri gözardı edilerek kullanıldığının kanıtlanması ya da idari yargı merciince saptanması halinde, kelamı edilen bu durumun, dava konusu idari sürecin neden ve maksat taraflarından hukuka karşıtlığı nedeniyle iptalini gerektireceği yerleşmiş yargı içtihatlarıyla kabul edilmiş bulunmaktadır.
Uyuşmazlık konusu olayda, dava konusu idare heyeti kararı ve idarece sunulan savunma dilekçesinde davacının, işlediği tez edilen disiplinsiz davranışlarından bahisle sürecin tesis edildiği ileri sürülmüş ise de; davacı hakkında Rektörün eşinin İslami İlimler Akademisine atanmasına ait resmi yazıyı basına sızdırarak, basında ve toplumsal medyada üniversitenin iç işleyişiyle ilgili olarak uygun olmayan gündem oluşturduğu gerekçesiyle 657 Sayılı Kanun’un 125/B-a unsuru ve 2547 Sayılı Kanun’un 53/b-1/b unsurunda düzenlenen fiilleri işlediğinden bahisle 2547 Sayılı Kanun’un 53/D unsuru uyarınca verilen uyarma cezasının, Denizli Yönetim Mahkemesi’nin 31/05/2018 günlü, E:2017/1945, K:2018/704 Sayılı kararı ile; basına sızdırıldığı argüman edilen isnada bahis 10/05/2017 tarihli atama sürecine ait resmi yazının davacı yahut maiyetindeki elemanlar tarafından basına sızdırıldığına ait her türlü kuşkudan uzak kesin ve inandırıcı bir kanıtın bulunmadığı, hatta bu konunun davalı idarece yaptırılan soruşturma sonucu hazırlanan soruşturma raporunda da belirtildiğinden, dava konusu süreçte hukuka uyarlık bulunmadığı gerekçesiyle iptal edildiği, İzmir Bölge Yönetim Mahkemesi, 5. İdari dava Dairesinin 31/12/2018 günlü, E:2018/2233, K:2018/2948 Sayılı kararı ile davalı yönetimin istinaf başvurusu reddedilerek katılaştığı; yeniden Çivril Meslek Yüksekokulu ve Bekilli Meslek Yüksekokulu’na yapılan görevlendirmeleri kapsamında hazırladığı fizibilite raporlarının ciddiyetten uzak ve özensiz olduğu gerekçesiyle başlatılan soruşturma sonucunda; 657 Sayılı Kanun’un 125/A-a unsuru uyarınca verilen uyarma cezasının ise Denizli Yönetim Mahkemesi’nin 15/02/2019 günlü, E: 2018/981, K:2019/120 Sayılı kararı ile; disiplin cezasına bahis misyonun davacının vazife tarifine uymadığı, yapılan görevlendirme kapsamında istenen fizibilite raporlarının şablonunun ve hangi kriterlere nazaran hazırlanması gerektiğinin belirtilmediği, yeniden de davacının elinden geldiği ve bilgisi elverdiği ölçüde çalışmasını yaparak verilen müddet içerisinde istenen fizibilite raporlarını hazırlayarak yönetime sunduğu, bu haliyle davacının üzerine atılı fiillerin sübut bulmadığı gerekçesiyle iptal edildiği, İzmir Bölge Yönetim Mahkemesi, 5. İdari dava Dairesinin 10/10/2019 günlü, E:2019/725, K:2019/1566 kararı ile davalı yönetimin istinaf başvurusu reddedilerek katılaştığı; ayrıyeten davacı hakkında soruşturma konusu yapılan, Buldan Meslek Yüksekokuluna görevlendirilmesine ait yazıyı basına sızdırdığı; davalı idarece tahkik edilen bir yolsuzluk soruşturmasında sanık tarafından daha evvelki tabirinin davacının baskısıyla verildiği; bir öğretim üyesinin 2547 Sayılı Kanun kararlarına uygun olmayan formda bir yıl müddetle yurtdışında görevlendirilmesine sebep olduğu savları hakkında başlatılan soruşturmalarla ilgili olarak ise; disiplin cezası verilmesine gerek görülmediği, davacının vazifesinde başarısız ve verimsiz olduğu istikametinde ayrıca somut, objektif ve hukuken kabul edilebilir bilgi ve evrakın belgeye sunulmadığı anlaşılmıştır.
Öte yandan, davacı tarafından kendisine mobbing uygulandığından bahisle maddi ve manevi tazminat ödenmesi istemiyle yaptığı müracaatın zımnen reddine ait sürecin iptali ile bu süreç nedeniyle uğranıldığı sav edilen ziyanlara karşılık olmak üzere 1.000,00-TL maddi ve 50.000,00-TL manevi tazminatın yasal faiziyle birlikte ödenmesine karar verilmesi istemiyle açılan davada; davacıya süreksiz görevlendirmeleri kapsamında süreksiz misyon yolluğu ödenmediğinden davacının 1,000,00-TL maddi tazminat isteminin kabulü; davacının ifa ettiği kamu vazifesinin niteliği ve davacı ile davalı yönetim ortasında yaşanan ve yargıya intikal eden ve etmeyen türel süreç bir bütün olarak değerlendirildiğinde, davalı idarece davacıya muhakkak bir müddet sistematik biçimde devam eden, yıldırma, pasifize etme yahut işten uzaklaştırmayı amaçlayan süreçler tesis edildiği, daima yerinin değiştirildiği, davacının yersiz soruşturmalara maruz bırakılıp haksız disiplin cezaları verildiği, bu haliyle davacıya manevi taciz ( mobbing ) uygulandığı, bu durumun ise davacıyı manevi olarak elem ve ıstıraba uğrattığı ve yıprattığı gerekçesiyle manevi tazminat isteminin 10.000,00-TL’lik kısmının kabulü yolunda Denizli Yönetim Mahkemesince verilen 11/09/2019 günlü, E.2018/1373, K.2019/933 Sayılı karara karşı davalı idarece yapılan istinaf başvurusu İzmir Bölge Yönetim Mahkemesi, 6. İdari Dava Dairesinin 26/12/2019 günlü, E.2019/2277, K.2019/2420 Sayılı kararıyla kesin olarak reddedilmiştir.
Bu durumda, davacının misyonundan alınmasını gerektirecek, misyonunda yetersiz ve verimsiz olduğuna ait hukuken geçerli somut bir bilgi ve evrakın davalı idarece sunulamaması karşısında, kamu faydası ve hizmet gereklerine muhalif olarak davacının genel sekreterlik misyonundan alınarak enstitü sekreteri olarak atanmasına ait dava konusu süreçte hukuka uyarlık, aksi taraftaki İzmir Bölge Yönetim Mahkemesi, 5. İdari Dava Dairesi kararında ise tüzel isabet görülmemiştir.
SONUÇ : Açıklanan nedenlerle;
1. DAVACININ TEMYİZ İSTEMİNİN KABULÜNE,
2. İzmir Bölge Yönetim Mahkemesi, 5. İdari Dava Dairesince verilen 22/01/2019 günlü, E:2018/2444, K:2019/169 Sayılı kararın, 2577 Sayılı İdari Yargılama Metodu Kanunu’nun 49. unsurunun 2/b fıkrası uyarınca BOZULMASINA,
3. 2577 Sayılı İdari Yargılama Tarzı Kanunu’nun 6545 Sayılı Kanun’la değişik 50. hususunun 2. fıkrası yeterince ve üstte belirtilen konular da gözetilerek yine bir karar verilmek üzere belgenin, kararı veren İzmir Bölge Yönetim Mahkemesi, 5. İdari Dava Dairesine gönderilmesine,
4. 2577 Sayılı İdari Yargılama Tarzı Kanunu’na 6545 Sayılı Kanun’un 27. hususuyla eklenen Süreksiz 8. hususu uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 22.10.2020 tarihinde oybirliğiyle kesin olarak karar verildi.
Memurlar
