Türkiye Barolar Birliği Yöneticisi Prof. Dr. Metin Feyzioğlu, bir televizyon programında değerli açıklamalarda bulundu.
Ahmet Hakan’ın “Protesto edileceğinizi, baro yöneticileri tarafından pekte lâtif karşılanmayacağınızı bilerek mi gittiniz?” sorusunu şöyle yanıtladı:
“Gitmem vazifemdi. Hepsi tarafından değil bir kısmı tarafından protesto edildim. Elbette bana kızacaklar. Ben birlik başkanlarıyım, en yakınlarındaki kişiyim. İnsan en yakınındakine kızar. O bakımdan tabi ki bana kızmak isteyeceklerdi ve bu onların hakkı. Ankara’nın tahminen son yıllarda gördüğü en şiddetli yağmurda, fırtınada farz beklemeye mecburî kılsanız… Benim de ne yaptığımı o hengamede bilmeleri mümkün değildi. Ben son aşama haklı ve şirin gördüm.
İçeriden çok yakın arkadaşlarım da var geceyi onlarla birlikte dayanışma içerisinde geçiren. Parantez içinde söyleyeyim. O arkadaşlarımız da yürüme fikrine yakın olmayanlar. Yani yürümeyip polis önlerini kestiği için arkadaşlarımızın dayanışmaya gidenler. Velev içlerinden birkaç arkadaşım “Gelme seni protesto edecekler” dedi. Ben de dedim ki “Haklarıdır beni protesto etmek. Etsinler. Fakat kâfi ki bu işi çözelim” dedim. Ben esasen oraya işi çözmüş gittim.
“Biz o 150 metre yürürsün yürümezsin formundaki bir inatlaşmanın kurbanı olduk”
Ben ve pek çok baro lideri da yürüme fikrini alanında bulmadık. Yani yürümek alanına, biz Meclis’te diyalogla bu işin makul noktada çözüleceğine inanıyoruz. Bu hareket Türkiye Barolar Birliğini’nin planladığı bir hareket değil. Valilikle görüştüğü, müsaade almak için müracatlar edildiği bir hareket değil bizim dışımızda. Bana ve arkadaşlarımıza SMS’le haber geldi. Planı okuduk. Deniyor ki, “Ankara dışından gelen sayın liderler girişte karşılanacak. Bir 100-150 metre kadar yürünülecek.” Bunun da altını çiziyorum. Ortada büyütülecek bir sorun yok. Biz o 150 metre yürürsün yürümezsin formundaki bir inatlaşmanın kurbanı olduk. Ve yürümek haktır. Onun da altını çizeyim. Lakin biz onun konumuna programın 2. safhasına katılmak istedik. Neydi o safha? Anıtkabir. Zira ben Anıtkabir’i bütünleştirici, birleştirici, siyaset üstü, partiler üstü bir nokta olarak görürüm Türkiye milletinin büyük bir kısmı üzere. Anıtkabir’e gitmenin bir protesto değil, tam tersine yürüme fikrinde uzlaşmasak bile davada uzlaştığımız, birliğimizin korunduğunu göstermek için mealli bulduk. Ve Anıtkabir’e gelecekleri saatte biz Anıtkabir’e gittik. Aslanlı yolun ortalarında bir bölgede bekliyoruz. Haber geldi, “otobüslerin önü kesildi, yürümelerine müsaade verilmiyor yöneticilerin.”
“Yüzde yüz haklılar öfkelenmekte”
Orada derhal bir kaç arkadaşlarımızla şunu konuştuk,”Anıtkabir’e kadar geldiğimize nazaran, Ata’nın huzuruna çıkıp, 1 dakika kısacık hürmet duruşunda bulunalım. Oradan derhal idare heyeti üyelerimiz ve yürüyüşe katılmayacak olan yöneticilerimiz. Bu hak ihlalinin önünde arkadaşlarımızın yanına dayanışmak için gidin. Ben de bu işi bakanlıklarla diyaloglarla çözmek için birliğe mekik diplomasisine gidiyim. Ve bunu yaptık. Paylaşmaz vakaydım o fotoğrafı. Istenilmeyen niyet yok. Anıtkabir fotoğrafını paylaştıktan sonra bunu silmeye de içime sindiremedim. Yani yaptığımız istenilmeyen bir şey değil. Lakin dışarıdan bakanlar münhasıran yağmur altında bekletilen yöneticiler haklılar. Ben de onların konumuna olsam şunu söylerim; Biz burada polisle karşı zıdda gelmişiz, birisi yumruk yemiş. Sen oraya nazire yapar üzere şov yapar üzere Anıtkabir’e gidiyorsun. Yüzde yüz haklılar öfkelenmekte. Bu taraftaki durum o değil. Bir yanlış meale. Büsbütün muhabere kazası.
Memurlar
