Davacının silah taşıma ruhsatı verilmesi istemiyle yaptığı müracaatının reddine ait 29/12/2012 tarih ve 52034 saydı İzmir Valiliği sürecinin iptali için açılmıştır.
Bu sürecin yasal desteği olan, Ateşli Silahlar ve Bıçaklar İle Öteki Aletler Hakkında Yönetmeliğin 16. unsurunun 2. fıkrasında yer alan “…affa uğramış olsalar yahut mahkümiyetleri bütün sonuçları ile birlikte ortadan kalksa ya da mahkemelerce verilen karar üzerine isimli sicilden silinmiş olsa bile hiçbir surette ateşli silahlarla mermilerini taşıma ya da bulundurma müsaadesi verilmez.” düzenlemesinin iptali de istenilmiştir.
Danıştay Onbeşinci Dairesi davayı aşağıdaki münasebetlerle reddetmiştir:
Silah taşıma ya da bulundurma ruhsatı almanın herkese tanınmış bir hak olarak kıymetlendirilmesi mümkün değildir.
Silah taşımanın ya da bulundurmanın gerek kişinin kendisi gerekse toplum için taşıdığı riskler göz önünde bulundurulduğunda, aşikâr nitelikteki kabahatleri işleyen bireylerin ömür uzunluğu silah ruhsatından yoksun bırakılmasında kamu faydasına ters bir konu bulunmamaktadır.
Davacı hakkında memnu hakların iadesi kararı verilmiş ise de, memnu hakların iadesi kararının asıl cezayı silmediği, fakat kamu haklarından yasaklı olma ve birtakım bahislerde ehliyetsiz kılınma üzere bir kısım süresiz hak mahrumiyetlerinin geleceğe dönük olarak ortadan kaldırılmasını tabir ettiği göz önünde bulundurulduğunda, bu durumun bir hak niteliğinde olmayan silah taşıma ve bulundurma ruhsatı verilmesini gerektirmez.
T.C.
DANIŞTAY
İdari Dava Daireleri Heyeti
Temel No: 2018/1841
Karar No: 2019/2122
Temyiz Eden (Davacı) : …
Vekili : Av. …
Karşı Taraf (Davalılar) : 1- Cumhurbaşkanlığı (Başbakanlık) Vekilleri:
2- İçişleri Bakanlığı
3- İzmir Valiliği
İstemin Konusu: Danıştay Onbeşinci Dairesi’nin 30/11/2017 tarih ve E:2015/4250, K42017/7067 sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
Yargılama Süreci:
Dava Konusu İstem: Davacının silah taşıma ruhsatı verilmesi istemiyle yaptığı müracaatının reddine ait 29/12/2012 tarih ve 52034 saydı İzmir Valiliği süreci ve bu sürecin desteği olan 91/1779 saydı Ateşli Silahlar ve Bıçaklar İle Öbür Aletler Hakkında Yönetmeliğin 16. unsurunun 2. fıkrasında yer alan “…affa uğramış olsalar yahut mahkumiyetleri bütün sonuçları ile birlikte ortadan kalksa ya da mahkemelerce verilen karar üzerine isimli sicilden silinmiş olsa bile hiçbir surette ateşli silahlarla mermilerini taşıma ya da bulundurma müsaadesi verilmez.” düzenlemesinin iptali istenilmiştir.
Daire Kararının Özeti: Danıştay Onbeşinci Dairesi’nin i 30/11/2017 tarih ve E:2015/4250, K:2017/7067 sayılı kararıyla; 6136 sayılı Ateşli Silahlar ve Bıçaklar ile Öteki Aletler Hakkında Kanun’un 7. unsuru kararıyla, ateşli silahla kabahat işleyenlerle, taksirli hatalar hariç bir yıldan fazla hürriyeti bağlayıcı ceza ile mahkum olanların affa uğramış olsalar bile hiçbir surette silah taşıma ve bulundurma müsaadesi alamayacakları kurala bağlandıktan sonra, silah vesikası verilmesini engelleyen öteki konuların da yönetmelikte düzenlenmesinin öngörüldüğü, bu haliyle de katiyetle müsaade verilemeyecekler saptanarak, başka mahzur hallerin yönetmelikle düzenlenmesi konusunda Bakanlar Heyeti’ne yetki verildiği; 91/1779 sayılı Bakanlar Heyeti Karan ile yürürlüğe giren Ateşli Silahlar ve Bıçaklar ile Öteki Aletler Hakkında Yönetmelik’in davaya husus edilen 16. hususunda; silah ruhsatı verilmesini engelleyen durumların unsurlar halinde sayıldığı, bu kapsamda unsurun 1. fıkrasının (d) bendinde sayılan cürümlerden birinden karar giymiş olanlara hiç bir biçimde ateşli silahlarla mermilerini taşıma ve bulundurma müsaadesi verilmeyeceği, verilmiş ruhsatların iptal edileceğinin kurala bağlandığı; anılan hususun 2. fıkrasında, 1. fıkranın (a), (b), (c),(d), (e), (f), (g), (h), (ı), (i) ve (ö) bentleri kapsamına girenlere, affa uğramış olsalar yahut mahkumiyetleri bütün sonuçları ile birlikte ortadan kalksa ya da mahkemelerce verilen karar üzerine isimli sicilden silinmiş olsa bile hiçbir surette ateşli silahlarla mermilerini taşıma ya da bulundurma müsaadesi verilmeyeceği, bu fıkra kararının 765 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 2. hususu uyarınca hata olmaktan çıkan bir fiil nedeniyle karar giymiş olanlara uygulanmayacağının düzenlendiği; davacının Diyarbakır Devlet Güvenlik Mahkemesi’nin 16/11/1988 tarih ve E: 1988/142, K: 1988/210 sayılı kararıyla “PKK isimli yasadışı silahlı çete örgütünün sair efradı olmak, örgüte yardım ve yataklık etmek” cürümlerinden 2 yıl 6 ay mahpus cezasıyla cezalandırıldığı, İzmir 8. Ağır Ceza Mahkemesi’nin 2013/816 D. İş sayılı kararıyla memnu haklarının iadesine karar verildiği, davacının şirket müdürü olması sebebiyle silah ruhsatı verilmesi istemiyle yaptığı müracaatının anılan mahkumiyeti münasebet gösterilerek Yönetmeliğin 16. hususunun (d) bendi uyarınca İzmir Valiliği’nin 29/12/2014 tarih ve 52034 sayılı süreci ile reddedildiği;
Kamu sisteminin, genel asayişin, kamu faydasının korunması emeliyle temel hak ve hürriyetlerin, Anayasa’nın kelamına ve ruhuna uygun olarak Kanunla sınırlanabileceği Anayasa kuralıyla benimsenmiş olup, bir temel hak ve özgürlük olarak tanımlanamayacak olan silah taşıma ya da bulundurma ruhsatı almanın herkese tanınmış bir hak olarak değerlendirilmesinin mümkün olmadığı, belirlenen çerçevede, silah taşıma ve bulundurmaya ait yapılan düzenlemelerde hususa has kurallara yer verilmesinin ve desteği Kanun kararlarını aşmamak üzere sınırlamalar yapılabileceğinin kabulü gerektiği; dava konusu Yönetmelik ile silah ruhsatının kimlere verilebileceğinin yanında, kimlerin hangi kurallar altında silah taşıma ruhsatından yoksun bırakılacağının da detaylı bir formda düzenlendiği, silah taşımanın ya da bulundurmanın gerek kişinin kendisi gerekse toplum için taşıdığı riskler göz önünde bulundurulduğunda, muhakkak nitelikteki suçlan işleyen şahısların ömür uzunluğu silah ruhsatından yoksun bırakılmasında kamu faydasına alışılmamış bir konu bulunmadığı,
Her ne kadar, davacı hakkında memnu hakların iadesi kararı verilmiş ise de, memnu hakların iadesi kararının asıl cezayı silmediği, lakin kamu haklarından yasaklı olma ve birtakım mevzularda ehliyetsiz kılınma üzere bir kısım süresiz hak mahrumiyetlerinin geleceğe dönük olarak ortadan kaldırılmasını söz ettiği göz önünde bulundurulduğunda, bu durumun bir hak niteliğinde olmayan silah taşıma ve bulundurma ruhsatı verilmesini gerektirmeyeceği; kaldı ki, gerek 6136 sayılı Kanun, gerekse hukuka alışılmamış bulunmayan dava konusu Yönetmelikte bir yıldan fazla mahpus cezasına mahküm olanların affa uğramış olsalar bile hiçbir surette ateşli silah taşıma ve bulundurma müsaadesi alamayacakları karar altına alındığından, mahkümiyet kararı ortadan kaldırılmayıp, yalnızca bu mahkümiyet kararı nedeniyle kaybettiği haklan geleceğe dönük olarak kendisine iade edilen davacıya, bu nedenle silah ruhsatı verilemeyeceğinin açık olduğu sonucuna varılmıştır.
Belirtilen münasebetlerle, dava konusu süreçler hukuka uygun bulunarak davanın reddine karar verilmiştir.
Temyiz Edenin Argümanları:
Davacı tarafından, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nda süresiz hak yoksunluğuna yer verilmediği, hak yoksunluklarının cezanın infazı tamamlanana dek devam edeceği, 5352 sayılı İsimli Sicil Kanunu’nun 13/A unsurunda 5237 sayılı Kanun dışındaki kanunların bağladığı hak yoksunluklarının giderilebilmesi için yasaklanmış hakların geri verilmesi yoluna gidilebileceğinin düzenlendiği, 5237 sayılı Kanun’un hariç tutulmasının uygulamada sıkıntılara yol açabileceği, dava konusu kişisel sürece temel teşkil eden mahkumiyetinin isimli sicil ve arşiv kayıtlarından silindiği, memnu haklarının iadesine karar verildiği, cezasının infazının tamamlandığı ileri sürülmektedir.
Karşı Tarafın Savunması: Davalı yönetimlerden Cumhurbaşkanlığı (Başbakanlık) ve İçişleri Bakanlığı tarafından, Danıştay Onbeşinci Dairesince verilen kararın tarz ve hukuka uygun bulunduğu ve temyiz dilekçesinde öne sürülen nedenlerin, kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte olmadığı belirtilerek temyiz isteminin reddi gerektiği savunulmuş olup, İzmir Valiliği tarafından ise savunma verilmemiştir.
Danıştay Tetkik Yargıcının Kanısı: Temyiz isteminin reddi ile Daire kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ İSMİNE
Karar veren Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulunca, Tetkik Yargıcının açıklamaları dinlendikten ve belgedeki evraklar incelendikten sonra gereği görüşüldü:
Türel Kıymetlendirme:
Danıştay dava dairelerinin en son kararlarının temyizen incelenerek bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Yolu Kanunu’nun 49. hususunda yer alan;
a)Görev ve yetki dışında bir işe bakılmış olması,
b)Hukuka alışılmamış karar verilmesi,
c)Usul kararlarının uygulanmasında kararı etkileyebilecek nitelikte yanılgı yahut eksikliklerin bulunması” sebeplerinden birinin varlığı halinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar yol ve hukuka uygun olup, temyiz k dilekçesinde ileri sürülen savlar kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
Karar Sonucu:
Açıklanan nedenlerle;
1.Davacının temyiz isteminin reddine,
2.Davanın üstte özetlenen münasebetle reddi yolundaki Danıştay Onbeşinci Dairesi’nin 30/11/2017 tarih ve E:2015/4250, K:2017/7067 sayılı kararının onanmasına,
3.Kesin olarak, 06/05/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
Memurlar
