Hürriyet’ten Mesut Hasan Benli’nin haberine nazaran: Hamza İpek, Hatay’ın Kırıkhan ilçesinde ailesiyle birlikte yaşıyordu. Hamza’nın babası gündelik emekçi olarak çalışarak dört çocuğunu okutmanın çabasını veriyordu. Hamza da ilçedeki Zübeyde Hanım Mesleksel ve Teknik Anadolu Lisesi’nde okuyordu. Uzun uzunluğu nedeniyle Hamza’nın hayallerini basketbolcu olmak süslüyordu. Basketbol seçmelerine katılmak için hazırlıklar yapıyordu. Lakin 9 Aralık 2015’te lise arkadaşı D.H. ile öpüştüğü savıyla okul müdürünün odasına çağrıldı. Hakaret, suçlamalara maruz kaldı ve okuldan atılmayla tehdit edildi. Ruhsal baskı nedeniyle Hamza, okulun balkonundan atladı, ağır yaralandı, yürüyemez hale geldi. Hamza artık 20 yaşında bir genç ve son 5 yılını tekerlekli sandalyede geçirmek zorunda kaldı.
15 YAŞINDA BİR ÇOCUKTUM
Hamza, o gün okul müdürünün odasında yaşanılan tartışmaya ait olarak, “Müdürün odasında ‘Hocam, D.H. ile öpüştüğümüz yanlışsız değil. İki yıldır beni okuldan atmaya çalışıyorsunuz. Okuldan atarak kurtulamazsın. Öleyim de kurtulun’ dedim. ‘Kapı orada’ dediler. O vakit 15 yaşında bir çocuktum. Sondan kapıyı açtım, aşağı atladım. Aşağıda yanıma gelen okul müdürü başımda ‘Sen ölmedin mi, senden kurtulamadım’ dedi” tezinde bulundu.
YATAK YARALARI OLUŞTU
Tek isteğinin yürümek olduğunu belirten İpek, şunları söyledi: “Yürüyebilmem için kök hücre nakli gerekiyor. Birden fazla ameliyatın yapılması gerektiği söylendi. Tedavim için önemli paralar talep ediliyor. Ailem fakir, bunu karşılayabilecek durumda değil. Birtakım özel hastanelere gittik lakin üstümüz başımızla yargılandık. Tabip, karşılayamayacağımızı bildiği için tedavi için gereken fiyatı bile söylemedi. Uzun müddet yatmamdan ötürü artık bedenimde yatak yaraları oluşmaya başladı. Tedavi olmak istiyorum. Ben fakir bir ailenin üyesiyim. Hayatın zorluklarına alışkınım. Duruşmanın verdiği tazminat ölçüsü beni ilgilendirmiyor. Dünyayı ayaklarımın altına serseler de gözümde yok. Ben yalnızca yürümek istiyorum. Ayağımda 5 TL’lik bir ayakkabı olsun lakin ayaklarım yere bassın ve ben yürüyebileyim.”
Memurlar
