Kırklareli’nin Lüleburgaz ilçesine bağlı Ayvalı köyünde yaşayan 51 yaşındaki Zuhal Erol, sahur vakti davulu ve manileri ile köy halkını oruç için uyandırıyor.
Geçen yıl köyde ramazan davulcusu bulamayan muhtar, durumu Zuhal Erol ile paylaştı.
Eşinin “O erkek işi”, “Sen yapamazsın” üzere telaffuzlarına karşın ramazan davulcusu geleneğini sürdürmek için istekli olarak bu işi yapabileceğini belirten Erol, vatandaşları sahura kaldırıyor.
Günün aydınlanmasıyla hayvanlarına yem vererek ve sağım yaparak mesaisine başlayan Erol, akabinde tavuklarının kümesine giderek yumurtaları topladıktan sonra mandalarını biberon ile besliyor.
Daha sonra karalastikleri ile ineklerini otlatmak için çayıra giden Erol, burada vakit zaman yanık sesiyle türküler seslendiriyor.
Erol, akşam saatlerinde tekrar konutunun yolunu tutuyor, hayvanlarının gerekli bakımlarının akabinde iftar için hazırlıklarını yapıyor.
Sahur vaktinden biraz evvel uyanan Erol, eşiyle sahurunu yaptıktan sonra köyünün sokaklarında davulu ile maniler seslendirerek vatandaşları oruca kaldırıyor.
– “Sağlığım bozulmazsa bu işi her sene sürdüreceğim”
Erol, AA muhabirine, her gece sahur vakti başka bir heyecan ve umutla vatandaşları uyandırdığını söyledi.
Ramazan davulculuğunu iki yıldır severek yaptığını bildiren Erol, sahur vakti bir meskenin ışığının yanması ve bir vatandaşın balkona yahut cama çıkarak selam vermesinin kendisine başka bir heyecan kattığını tabir etti.
Sıhhati el verdiği sürece misyonunu sürdüreceğini lisana getiren Erol, “2 yıldır davul çalıyorum. Köyümüzdeki büyüklerimiz bana ‘Aferin kızım sen bu işi yaparsın’, ‘sen bu işi halledersin’, ‘senin elinden bir şey kurtulmaz’ diyorlar. Bu da beni motive ediyor. Şayet sıhhatim bozulmazsa bu işi her sene sürdüreceğim.” dedi.
Erol, işini severek yaparken vakit zaman soğuk hava, yağmur ve köpeklerin kendisini zorladığını belirtti.
Bu yıl geçen yıla nazaran daha deneyimli olduğunu anlatan Erol, şöyle konuştu:
“Hiç deneyimim yoktu bu işte. Birinci teklif geldiğinde muhtara da söylemiştim, ‘tecrübem yok’ diye. Eşim birinci başta karşı çıktı lakin ben kabul ettim. Çok seviyorum mesleğimi. Bayanlar bir şey istediği vakit kesinlikle başarır. Zati güç geldiği vakit bu işi yapamazsın. Sahura saat 02.00’de kalkıyorum, yemeğimi yiyorum. 02.30’da bizim mahalleden başlayarak davulumu çalıyorum. Oradan köyü geziyorum. Kimisi dışarı çıkar sohbet ederiz, kimisi el sallar. Kalkıp da bir ışığın yanması benim için değerli. Hiçbir şeye değişmem o duyguyu. Seve seve çalıyorum, bu bende bir merak oldu. Geçen yıl da çaldım lakin acemiydim. Bu sene usta oldum.”
Memurlar
