Genel Cerrahi Uzmanı Dr. Salih Cenap Çevli, hastaları ve toplumsal medyadaki takipçileri tarafından çok sevilen tabiplerden biriydi. Eşi Pınar Çevli’ye “Bu virüs beni bulursa götürür” diyordu. Zira kalp damarlarında stent vardı. 33 yıldan fazla askeri doktor olarak çalışıp helikopterde bile kurşun çıkarma ameliyatı yapmıştı. Mayıs ayı başlarında Koronavirüs nedeniyle rahatsızlandı. Hastanedeki 20 günlük hayat gayretinin neredeyse her anında vatandaşları uyarmak için çırpındı. Ondan geriye, vefatından yarım saat evvel eşiyle yaptığı imajlı görüşmedeki o son bakışı ve “Hastalık bitti sanmayın, bu virüse kendinizi öldürtmeyin. Meskende kalın” dediği görüntüsü kaldı.
58 yaşındaki eşini kaybettiği 26 Mayıs’tan bu yana biri engelli 16, 14 ve 7 yaşındaki üç çocuğuna tek başına kol kanat germeye çalışan Pınar Çevli, çocuklarının yanında güçlü olabilmek için gözyaşı bile dökemedi. Tam 7 ay sonra gelen bir telefon, onu gözyaşlarına boğdu. Arayan BJK Kabataş Vakfı Lideri Hasan Anıl Cansızoğlu’ydu. En küçük oğlu Yiğit’e artık BJK Kabataş ailesinin sahip çıkacağını ve ortaokul son sınıfa kadar tüm eğitim masraflarını karşılayacaklarını söylemişti.
“Daha yapacak çok şey var”
Dr. Salih Cenap Çevli Kuleli Askeri Lisesi’nden mezundu fakat aslında Kabataş’ta okumayı istemişti. En küçük oğlu Yiğit’i orada okutmayı hayal ediyordu daima. Pınar Çevli, “Son günlerinde hasta yatağında bile ‘Çocuklarımın eğitimi için çok çalışmam lazım Pınar. Daha yapacak çok şey var’ diyordu. Güya cihan bize yardım etti. BJK Kabataş Vakfı, eşimin yarım kalan bu hayalini gerçekleştirecek” dedi. Beşiktaş Kabataş Vakfı Okulları’ndaki eğitimine önümüzdeki yıl başlayacak olan küçük Yiğit’in ikinci hayali ise babasından kalan yan flütünü, en az onun kadar iyi çalabilmeyi öğrenmek.
“Ne yapacağım diye çaresizce düşünürken bir telefon geldi”
“Ne memnun bize ki bir kahramanın eşiyim, bir kahramanın evlatlarının annesiyim diyen Pınar Çevli, 26 Mayıs’tan bu yana yaşadığı süreci ve en küçük oğlunun hayatını değiştirecek o telefon görüşmesini şu formda anlattı: “Biz 7 ay boyunca yalnızca acımızı yaşadık. Nasıl ilerleyeceğim çocuklarla, bunu bile düşünemeyecek kadar derin bir acıydı yaşadığımız. Alışılmış ki bir anne ne ister? Çocukları çok iyi bir eğitim alsın. Lakin yalnızsınız artık. Babamız yok, hem annesiniz hem baba. Yükünüz iki kat artıyor. Ne yapacağım diye çaresizce düşünürken bir telefon geldi. Beşiktaş Kabataş Vakfı Okulları Lideri Anıl Cansızoğlu’ydu arayan. ‘Biz Cemil Taşçıoğlu ismine Vefa Bursu ismi altında Yiğit’e burs vermek istiyoruz ve bizim ailemize katılmanızı istiyoruz’ dedi. Ben bu cümleleri duyduktan sonra gözyaşlarına boğuldum.”
“Benim eşim, çocuklarına sarılamadan öldü”
Çevli, eşinin insanların hayatını kurtarmak için kendi canını feda ettiğine dikkat çekerek “Eşinizi kaybediyorsunuz ve yalnız kalıyorsunuz. Üstelik eşiniz olağan bir biçimde ölmüyor. İnsanları kurtarmak için ölüyor. Onun gayretini verirken ölüyor ve korkmadan gidiyor cepheye. Beşerler o süreçte konutundan başını çıkaramazken, hastanelerin önünden bile geçemezken sıhhat çalışanları, kaybettiğimiz o kahramanlar, şehitler, korkmadan evlatlarını ailelerini geride bırakarak gidiyor hastaneye. Benim eşim, çocuklarına sarılamadan öldü. Bu çok ağır ve acı bir şey. Ve eşimin hasta yatağında bile hayalleri vardı. Çocuklarını en iyi okullarda okutmak için çok çalışmanın planlarını yapıyordu. Eşimin yarım bıraktığı hayalini Beşiktaş Kabataş Vakfı Okulları Yiğit’i sahiplenerek gerçekleştirecek.” dedi.
“7 ay boyunca çaresizce bekledim”
Yiğit’in hekim olmak istediğini de anlatan Pınar Çevli, kelamlarını şöyle sürdürdü: “Eşim Kuleli Askeri Lise mezunu ancak en büyük hayali Kabataş Erkek Lisesi’nde okumakmış. O cemiyete, aileye her vakit çok bağlıydı. Ona kısmet olmamış Kabataş Erkek Lisesi’ne girmek. Yiğit için bu hayali kurardı. Güya onun hayali gerçekleşsin diye oldu tüm bunlar. Artık içim çok rahat. Onun hayalini kurduğu eğitimi Yiğit alabilecek. Ben nitekim çok teşekkür ediyorum. 7 ay boyunca çaresizce bekledim. Zira yaşadıklarımız kolay değildi Biz acıyı yaşadık, babamızın yokluğunu yaşadık. Her gün çocuklarımın yüzüne bakarken, onun eksikliğini hissettirmemek için bin bir türlü yollara başvuruyordum. Bugüne kadar hiç ağlamadım. Ağlarsam çocuklarım ağlayacak, üzülecek diye daima dik durmaya çalıştım. Fakat bu telefondan sonra o kadar çok ağladım ki. Zira rahatlamıştım artık. ‘Ağla Pınar, omuzlarındaki yükü paylaşan kocaman bir ailen var artık’ dedim.”
“İnsanları kurtarmak için öldü”
Onlarca sıhhat çalışanının kaybedildiği pandemi boyunca pek çok çocuğun yetim kaldığına işaret eden Pınar Çevli, davette bulunarak kelamlarını şöyle noktaladı: “Anneler gitti babalara kaldı evlatlar, babalar gitti annelere kaldı. Kim sahiplenecek bizi? Kovid ölümlerinin meslek hastalığından sayılması konuşuluyor. Bu katiyetle olmalı. Bizim eşlerimiz olağan bir formda ölmedi zira. İnsanları kurtarmak için öldü. Meslek hastalığı sayılması, hepsinin hakkı. Biz kalanlar bir müddet konuşulacağız. Bir müddet sonra unutulacağız. Herkes kendi hayatına dönerken bizim üzere sıhhat çalışanlarının aileleri sıkıntılarıyla baş başa kalacak. Bir çocuk kolay okutulmuyor. Bir ailenin tek başına yaşama tutunması kolay değil. Bir sürü vakıf var. Beşiktaş Kabataş Vakfı’nın bu teşebbüsü öncü olsun, benim duyduğum bu memnunluğu öbür aileler de duysun. Başka sıhhat çalışanı aileleri için de el birliği ile birebir dayanışma yapılsın.”
“Kısa bir müddet sonra da bu kelamların hiçbirisi kalmaz”
Beşiktaş Kabataş Vakfı Lideri Hasan Anıl Cansızoğlu, vakfın hem Beşiktaş Spor Kulübü İdare Şurası hem de Kabataş’taki İdare Heyeti’nin ortak bir pahası olduğuna işaret ederek “Pandemi birinci başladığında Mart ayından itibaren toplumu nasıl sahiplenelim diye baş yorduk. Ahmet Liderimizle (Ahmet Parıltı Çebi) ortak bir akıl birliği içinde bu yola çıktık. Cemil Taşçıoğlu da bizim çocukluk ağabeyimizdi ve topluluğumuzun ortak pahasıydı. O günlerdeki birinci kaybımızdı. Onun anasına yapabileceğimiz en gerçek şey de bir eğitim hizmeti olacaktı. Bugünlerde beşerler çoklukla kelamlar verirler, kısa bir müddet sonra da bu kelamların hiçbirisi kalmaz. Eğitim bu türlü bir şey değil. Canını vermiş bu insanların canını emanet alıp, onları geleceğe kendi değerlerimizle taşımak üzere bir şeyin içinde olmak istedik. Yalnızca üzülmenin yetmediği günler yaşıyoruz. Bu manada bir inisiyatif kullandık ve ambulans sürücüsünden tıp profesörüne fark etmeksizin Kovid’den ömrünü yitirmiş tüm sıhhat işçilerimizin bize emanet kalan çocuklarının eğitiminde bir sorumluluk üstlendik.” dedi.
“Her şeyimizle bu işin içerisinde olacağız”
Mart ayında birinci karar verdiklerinde evvel 10 çocuğa bu türlü bir burs sağlamayı düşündüklerini lakin dünyanın çok daha büyük bir meseleyle karşı karşıya olduğunu gördükten sonra bu sonu kaldırdıklarını da anlatan Cansızoğlu, “Şu anda bu türlü bir baremimiz yok. Gücümüzün yettiği kadar, mütevelli heyeti olarak bu sorumluluğu üzerimize almaya karar verdik. Bizim Beşiktaşlılık ve Kabataşlılık kıymetlerimizin temelleri de ülkemizin sıkıntı günlerinde onu sahiplenmekten geçen bir duruştan geçer. O vakıf bu vakıf diye bir şey olmadan ülkemizin eğitime gönül vermiş her beşerinin, ülkemiz için canını vermiş bu sıhhat işçilerinin yanında olması, bence en temel misyonumuz. İstanbul Vilayet Sıhhat Müdürü Kemal Beyefendi de (Memişoğlu) Kabataşlıdır. Kendisi ile daima irtibat içindeyiz esasen. Onlardan bize ulaşan bilgiler doğrultusunda yahut vakfımıza ulaşan aileler üzerinden, ayrıyeten toplumsal medyadan ya da bizim kendi topluluğumuzdan duyup ulaştığımız her sıhhat işçisinin bu manadaki talebini karşılayabilmek ismine her şeyimizle bu işin içerisinde olacağız.” kelamlarını ekledi.
Memurlar
