Bilindiği üzere, 2547 sayılı Yükseköğretim Kanunu’nun 13 üncü hususunun (b) fıkrasının 4 üncü hususunda yer alan; “Gerekli gördüğü hallerde üniversiteyi oluşturan kuruluş ve ünitelerde vazifeli öğretim elemanlarının ve öteki çalışanın vazife yerlerini değiştirmek yahut bunlara yeni vazifeler vermek” misyonu Rektörlerin üniversitelerde vakit zaman “sürgün” gayesiyle kullandığı değerli yetkilerinden birisidir.
Sıklıkla birinci derece mahkemeleri başta olmak üzere Danıştay kararlarında farklı taraflardan ele alınan bu yetki hakkında ikincil bir düzenleme yapılmaması sebebiyle, Rektörlerin idari işçi üzerindeki keyfi kararlarının en büyük desteği olmaya devam etmektedir.
Özetlediğimiz bu mevzu hakkında, Kırklareli Üniversitesinde yaşanan bir olayla ilgili olarak Kamu Denetçiliği Kurumu tüm yükseköğretim kurumlarına ders niteliğinde karar vermiştir.
Müracaata bahis olayda, ilgili yükseköğretim kurumunda Sıhhat Kültür ve Spor Daire Başkanlığında misyon yapan kişi merkeze 40-45 km uzaklıktaki Pınarhisar Meslek Yüksekokuluna aslen sahip olduğu unvanın altında karşılığı bile bulunmayan bir misyonu yürütmek üzere görevlendirilmiştir.
Müracaatçı, yapılan görevlendirme sonrası sürecin süreksiz bir vazife olması bakımından Rektörlükten yolluk-yevmiye ödenmesini talep etmiştir. Lakin, yönetim yapılan bu sürecin süreksiz bir misyon olmadığını, süreklilik arz eden bir görevlendirme olduğunu sav ederek ödemeyi gerçekleştirmemiştir.
Kamu Denetçiliği Kurumu, başta üniversiteler olmak üzere yargı mercilerine de ders olacak formda kapsamlı bir karar vermiştir.
Kamu Denetçiliği Kurumu tarafından kuruma verilen tavsiye kararında özetle şu münasebetler yer almaktadır:
1- 2547 sayılı Kanunda görevlendirmenin sebebi ve mühleti konusunda rastgele bir sınırlamaya yer verilmemiş olsa da, gerekli hallerde durumu uygun olan çalışanın görevlendirmesi süreci esnasında, yapılan işin çalışanın bulunduğu takım vazifesine uygun ve asli misyonu ile ilgili olması, vazifenin çalışanın bulunduğu hizmet sınıfının dışında olmaması ve derecesinin altında bir misyon verilmemesi, işçisi vazifesinden fiilen uzaklaştırmak yahut onu cezalandırmak üzere hizmet gereklerine aykırı düşen bir sonucun amaçlanmaması, çalışanın hizmetine duyulan gereksinimin net bir formda ortaya konulması gerektiği,
2- 2547 sayılı Kanunun 13/b-4 kapsamında yapılan ve mühlet belirtilmeyen görevlendirmelerde, orta verme durumu kelam konusu olmadığı, ayrıyeten ilgilinin ne kadar mühlet bu vazifesi yerine getireceğinin belirli olmadığı, öteki bir sözle bu görevlendirmenin bir yılı aşıp aşmayacağı aşikâr olmadığından, ilgilinin ikametgahını görevlendirildiği yere taşıması kelam konusu olmadığı, bu şahısların çoklukla asıl memuriyet mahallinden günlük gidiş-geliş yapmak suretiyle görevlerini yerine getirdiği,
3- 2547 sayılı Kanun’un 13/b-4 unsuru kapsamında yapılan görevlendirmelerde müddet koşulu aranmasa bile Danıştay 2 nci Dairesinin kararlarında, müddet belirtilmeksizin yapılan görevlendirmelerin daima görevlendirme yahut naklen atama sayılması gerektiği ve bu nedenle ilgililerin daima misyon yolluğu almaya hak kazandıkları tarafında bir karara de rastlanılmadığı,
Konuları dikkate alınarak başvuranın görevlendirme sürecinin sonlandırılarak takımının bulunduğu yerdeki misyonuna iade edilmesi ve görevlendirme nedeniyle başvurana süreksiz vazife yolluğu ödenmesi tarafında yönetime tavsiyede bulunulması gerektiği sonuç ve kanaatine varılmıştır.
İŞTE KDK KARARI
Memurlar
