Sakarya’nın Hendek ilçesinde havai fişek fabrikasının patlaması sırasında yaralıları kurtarmaya ve yangını söndürmeye çalıştıkları esnada patlayıcı husus koluna isabet ederek yaralanan ve 30 dikiş atıldıktan sonra patlama nahiyesine gelerek çalışmaya devam eden itfaiye yiğidi Murat Akbaş, yaşanan dehşet dolu vakada itfaiye askerlerinin kahramanlık hikayesini anlattı.
3 Temmuz günü Hendek ilçesi Yukarıçağlıca mevki’inde bulunan havai fişek fabrikasının patlamasında ortama çok sayıda itfaiye, sıhhat, AFAD, polis ve jandarma ekibi sevk edilmişti. 7 kişinin hayatını kaybettiği patlamada yaralıları kurtarmak için seferber olan itfaiye neferleri adeta mahşer meydanına dönen patlama meydanında gece gündüz demeden canlarını hiçe sayarak cansiperane çalışmışlardı. Patlamaya soğukkanlılıkla müdahale eden Sakarya Büyükşehir Belediyesi İtfaiye Dairesi Başkanlığına bağlı itfaiye ekipleri bir yandan yangını söndürmeye çalışırken vesair yandan da patlamada mahsur kalan vatandaşları kurtarmaya çalışarak kahramanlıklarını bir sefer daha yinelediler.
Patlama olduğu esnada kolundan yaralanan ve koluna 30 dikiş atıldıktan sonra patlama sahasına gelerek çalışmaya devam eden Sakarya Büyükşehir İtfaiye Dairesi Başkanlığına bağlı K9 Köpekli Arama Ünite Amiri ve itfaiye neferi Murat Akbaş ise mahşer ortamına dönen yerde yaşanan o dehşet anlarını anlattı. Patlamanın bildirilmesi üzerine vukuat yanına hakikat yola çıktıklarını belirten Akbaş, hadise mahalline gittiğinde her tarafa adeta yağmur üzere patlayıcı kesimlerinin yağdığını, içeride yaralıların olduğunu ve bu kapsamda hiç düşünmeden yaralıların yardımına koştuklarını kaydetti. Müdahale ettikleri yerde kurtarılmayı bekleyen yaralıların çaresizce bakışlarını gören itfaiye yiğitleri, hayatlarını ortaya koyup nahiyede en ön sırada çalışmalarını yürüterek cüret ve fedakarlık örneği gösterdiler.
Kahramanlık hikayesi
Kolundan yaralandıktan sonra hastanede tedavi altına alınan itfaiye yiğidi Murat Akbaş’ın koluna 30 dikiş atıldı. Akbaş tedavi altındayken bile aklının patlama sahasında cansiperane çalışan ve ailesinden ayırt etmediği arkadaşlarında olduğunu vurgulayarak, hastanede ‘ağrın mı var? Neden ağlıyorsun?’ sorusuna, ‘Ağrım yok. Arkadaşlarım orada iken benim bir el yüzünden burada olmam benim zoruma gidiyor’ diye karşılık verdiğini ve o an oradaki herkesin duygulandığını söyledi. Patlama yerinde bulunan arkadaşlarının yanına gidebilmek için 30 dikişi ve ağrılarını hiçe sayan Akbaş, arama kurtarma köpeklerinin eğitmeni olduğunu kendisinin başlarında olmadan köpeklerin hizmete çıkmayacaklarını tabiplere belirterek tedbirler kapsamında müsaade alıp yere giderek, çalışmalarını sürdürdü.
Nereye gittiğimiz değil, hangi canı kurtaracağımız değerli
Süratli bir halde hadise tarafına ulaştıklarını ve hizmet nahiyesinde birbirlerine canlarını emanet ederek hizmete başladıklarını aktaran Sakarya Büyükşehir İtfaiye Dairesi Başkanlığına bağlı K9 Köpekli Arama Ünite Amiri ve itfaiye neferi Murat Akbaş, “Çok süratli bir formda hadise mahalline gittiğimizde işin ciddiyeti ve boyutunu gördük, patlamalar sürüyordu. Biz yukarıya gerçek itfaiye araçlarıyla çıkarken, aşağıdaki beşerler ve vesair yardım ekipleri yalnızca nereye gidiyorsunuz üzere bir bakışları vardı. Bizim için mesleğimiz icabı, nereye gittiğimiz değil, ne yapacağımız ve hangi canı kurtaracağımız daha sonrasında ise hangi malı kurtaracağımız değerli. İtfaiyeci yola çıktığı devir, bu cins bu türlü tehlikeli bir hizmete gittiği devir bir ekip çalışması içerisinde aile üzere herkes birbirine canını emanet eder, o denli hizmete başlarız. Her sabah yaptığımız duada buna istinaden, bu biçimde. Hadise mekanına vardığımızda şiddetli bir halde patlamalar devam ediyordu. Araçtan indiğimiz üzere güya sağanak yağmur üzere her bölgeden patlayıcı yağıyordu, başımıza, sırtımıza, yüzümüze. Çok enteresandır, biz bu cins hizmetlere giderken Allah, kalbimizdeki kaygıyı alıyor, biz dehşet nedir hiçbir şey hatırlamıyoruz, bilmiyoruz. Bugün şu halimle nasıl oraya girdiğim sorulduğu vakit, bizde bilmiyoruz işin açıkçası” dedi.
Elimin parçalandığı anda hiçbir şey hissetmedim, vakit saat doldu dedim
Patlamalar esnasında bir yandan yaralıları tahliye etme uğraşlarının yanı sıra vesair yandan ise yangını söndürmeye çalıştıklarını ve o anda yaşanan patlamalar esnasında elinden aldığı yara esnasında hiçbir şey hissetmediğini aktaran Akbaş, “Müdahalemize başladığımızda önceliğimiz bizim yaralıların tahliyesiydi. Zira ambulanslar bile 400-500 metre aşağıda kaldılar, yukarıya çıkamadılar. Yani 25 kilogramlık bir kaldırım taşı bir fındık kesimi, küçük taş modülü üzere her konuma savruluyordu, patlamalar esnasında. Bir yandan yaralıları tahliye ederken öteki bir yandan ise yangını söndürmeye çalışıyorduk. Tabi o esnada beklemediğiniz şeyler olabiliyor bu meslekte. Sabah evinizden çıkarken, sonraki sabah meskeninize sağ dönüp dönmeyeceğiniz anlaşılan değil. Patlayıcılar her bölgeye savrulurken, saçılırken patlamayan materyallerde var patlama ile birlikte etrafa saçılan. O anda arkadaşlarımız yaralıları tahliye ederken hortumları yanıyordu, hortumları çekmeye kalkarken havadan yağan patlayıcıların elime gelmesiyle, elimde bir patlama oldu ve elim parçalandı. Ne düşündüm, ne hissettim diye sorulursa hiçbir şey hissetmedim, yalnızca vakit saat doldu dedim öncelikle zira elimi hissetmiyordum ve bakmaya yürek edemedim” diye konuştu.
30’a yakın dikişin bulunduğu yaralı koluyla 4 gün boyunca vazifesine devam etti
K9 Köpekli Arama Ünite Amiri ve itfaiye neferi Murat Akbaş ortamdaki çalışmalara katılabilmek için hastaneden müsaade alarak, 4 gün boyunca yaralı koluyla çalışmaya devam etti. Aldığı yara sonrasında yaşadığı anları anlatan Akbaş, “Ambulansların bulunduğu tarafa yanlışsız koşmaya başladık ve sağ olsun sıhhat ekipleri acilen ambulansa aldılar. Ambulansta birinci müdahale yapıldı ve Hendek Devlet Hastanesine sevk edildim. Akabinde gerekli denetimler yapıldıktan sonra Sakarya Üniversitesi Eğitim ve Araştırma Hastanesine sevk edildim, ameliyatımızı olduk ve gerekli müdahaleler yapıldı. Hastanede müdahale edildikten sonra birebir devranda arama kurtarma ekibinin vazifelisi olarak köpeklerimiz istenmiş nahiyeye. Ancak köpeklerimiz hizmet yapmayınca arkadaşlar gelerek rica ettiler, hastaneden de müsaade alarak kolumuz bu halde 4 gün boyunca ceset, kadavra aradık. 4 gün boyunca da bu türlü çalıştık” halinde konuştu.
Yarasını unuttu, arkadaşlarının yanında olamamanın üzüntü ve acısını yaşadı
Aldığı yara sonucu koluna atılan 30 dikişin acısını hissetmediğini, yalnızca ekip arkadaşlarının yanında olamamanın burukluğunu yaşadığını belirten Murat Akbaş, “Hastanede yattığım süreçte daima arkadaşlarımın ne yaptığı aklıma geldi. Velev müdahale edildikten sonra elimde 30’a yakın dikiş vardı. Bu 30 dikişin acısını hiç hissetmedim işin açıkçası. Velev serviste birlikte yattığımız yaralılar niçin ağlıyorsun dediler, ağrın mı var dediler ve bende dedim ki; benim ağrım yok, arkadaşlarım oradayken ben bir el yüzünden buradayım, benim zoruma gidiyor dedim ve hepsi duygulandılar. Arkadaşlarımın yalnız kalmasının üzüntüsü ve acısı var bende dedim. Artık kolumun şuan ki durumu, dikişlerimin bir kısmı alındı. Öğretmenlerimiz ve sıhhat ekipleri daima takipte tutuyorlar, en ufak olumsuz bir değişim olursa müdahale etmek için hazırlar. Bu bahiste çok hassas davranıyorlar” sözlerini kullandı.
Hayatlarını ortaya koyarak, yürek ve fedakarlık örneği gösterdiler
Yaşanan vukuatı anlatmaya sözlerin yetmeyeceğini ve ekiplerin hayatlarını ortaya koyup, geri adım atmayarak çok büyük bir yürek ve fedakarlık örneği gösterdiğini de aktaran Akbaş, “Bunu yaşamak lazım, anlatmak ve sözler ile olmaz. Tahminen Türkiye Cumhuriyet tarihindeki en büyük 10 patlamadan birisi olarak geçiyor, tabir ediliyor, duyduğumuz kadarıyla. Çok büyük bir faciadan dönüldü, yaralıların can kaybına dönüşme ihtimali vardı. Sağ olsun mesai arkadaşlarım, hayatlarını ortaya koyarak, geri adım atmayarak, çok büyük bir yürek ve fedakarlık örneği gösterdiler. Ekipler patlamanın olduğu kesimin aşağısında yardım etmeye çalışıyor 112, UMKE, jandarma ve AFAD olsun ancak içeriye girme imkanları yok. En büyük vazife ve yükün bizde olduğunu bildiğimiz için arkadaşlarımız saatlerce orada cansiperane hiç kimse yorgunluğunu dahi aşikâr etmeden sonuna kadar savaşını verdi, yangını denetim altına almak çok çetindi çünkü” dedi.
Yaralıların çaresizce bakışları hafızalarımızdan silinmiyor
Yaşanan hadisenin kolay kolay hafızalardan silinmeyeceğini tabir eden Murat Akbaş, “Yeri geldiğinde şunu herkes bilsin ki itfaiyeci; sevdiklerinden, anasından, babasından, ailesinden ayrılmayı ve hayatını feda etmeye hazır beşerler demektir. Bizde o maksatla yola çıktık, her türlü önlemi alıyorsunuz fakat natürel ki takdir Allah’ın. Çok sıkıntı bir imtihandan geçtik, hamd olsun ekip ve öbür teşkilatlar olarak herkes şık bir imtihan verdi, güç bir testti, kolay değil. Yani bunu anlatmak biraz sıkıntı. Hastanede bir arada kaldığımız yaralılar biz size bakıyorduk, bizi bunlar alır mı sanki zira bunlar hayatlarını ortaya koymak zorunda, bunlar buraya giremez dedik diyor lakin girdiniz, nasıl girdiniz diyorlar biz ise tebessüm ederek her şeyin dualarla olduğunu söylüyoruz. Yani o yaralı ablamız ile kardeşlerimizin çaresizce bakışları ve halleri kolay kolay hafızamızdan silinmiyor. Onları omuzlamak, bizlerin onlara yaklaşarak yardım elimizi uzattığımız zamanki onlardaki memnunluğu, o rahatlığı zira artık vefatı bekler halde olan yaralılar vardı, ben buradan çıkamayacağım diyenler vardı. Bunu anlatmak çok çetin yani, sözler yetmez, bunu yaşamak lazım. Lakin ahir olan onlardan aldığımız dualar, onların bizlere olan sevgileri, duaları bizim işimizde en büyük armağan olmuş oluyor” diye konuştu.
Fedakarlıktan öte olan işimizde biz bir aileyi
İtfaiyecilik mesleğinin fedakarlıktan öte bir iş olduğunu söyleyen Akbaş, “Bu iş fedakarlıktan öte biz bir aileyiz. İtfaiyecilik çok farklı bir şey, bu aile yapımızda birimiz hepimiz için hareket ediyoruz. Birimizin canı yansa, hepimizin canı yanmış oluyor. Bunu sözlerle anlatamıyoruz, itfaiyeciliğin tanımı mümkün değil. Onun için yalnızca bana değil, tüm itfaiye teşkilatına beşerler dualarını esirgemesinler. Başından sonuna kadar teşkilatımızın en altından en üstüne kadar sayın daire yöneticimize, yöneticilerimiz ve amirlerimize, Büyükşehir Belediye Yöneticimiz Ekrem Büyük ile belediye çalışanımızın destek ile yardımları daima yanımızdaydı. Ve biz şunu söyledik; bizimkisi kahramanlık değil, bizim işimiz bu. Birinci kez bir belediye yöneticimiz sağ olsun bizi gelip tarafımızda ziyaret etti ve teşekkür etti. Liderimiz Ekrem Şanlı’ya sonsuz teşekkürler, başından sonuna kadar daima yanımızdaydı, desteklerini esirgemedi. Yetkililer geldi ilgilendi, hal ve hatırımızı sordular. Bu tabi gurur verici bir vaka, sonrasında tüm teşkilatımızı ziyaret etmesi büyük bir moral oldu bize” biçiminde konuştu.
Memurlar
