Bağcılar 28 No’lı Aile Sıhhati Merkezi’nde misyon yapan Dr. Muhammet Balcan, konfeksiyon personeli bir babanın birinci çocuğuydu, tıp fakültesini Gürcistan’da okudu. 2014’de mezun olduktan sonra Kanada’ya yerleşme planları yaparken babası, “Hayır, dönüp ülkene hizmet edeceksin” dedi. Onu kırmadı ve Türkiye’ye döndü. 4 yıllık mecburi hizmetinden sonra Aralık 2019’da İstanbul’a atandı. Eşi ve çocuğu ailesinin yanında kalıyordu, İstanbul’a geldiğinde eşi ve çocuğu ile yeni bir başlangıç yapacaktı. Lakin meskenini ayırmaya fırsatı dahi olmadan kendini salgının en ön cephesinde buldu. Nisan ayında Kovid’e yakalandı. Müspet olduğunu öğrenir öğrenmez tek başına diğer bir meskene taşındı lakin bir hafta sonra eşi hariç tüm ailesinin müspet olduğu ortaya çıktı. Hepsi meskende, ayakta atlattı fakat 57 yaşındaki babası Gürsel Balcan, o kadar şanslı değildi. Baba Balcan hayatını kaybetti.
“EVİMİ AYIRMAYA FIRSAT BULAMADAN PANDEMİYE YAKALANDIK”
Dr. Balcan, “Ailemin, sülalemin tek hekimiyim. Mezuniyetten sonra Kanada’ya yerleşme hazırlıkları yapıyordum. Babama da bahsettim bu planımdan. Şiddetle karşı çıktı. Ülkeme hizmet etmem gerektiğini söyledi. Ben de onu kıramadım; denklik imtihanlarını geçip mecburî hizmet için birinci vazife yerim Ağrı’daki Toplum Sıhhati Merkezi’ne atandım. 4 yıl sonra İstanbul’a tayinim çıktı. 2020’de yeni bir başlangıç yapmayı düşünürken pandemi patlak verdi. Çok ağır hadiselerin olduğu bir bölgede hizmet veriyoruz. Salgının ülkemizde başladığı 11 Mart’tan bir ay sonra, Nisan ayının 13’ünde maalesef müspet olduğumu öğrendim. Eşim, ben ve 1 yaşına yeni giren oğlum ailemle yaşıyorduk. İstanbul’a yeni tayinim çıktığı için şimdi konut işlerini ayarlayamamıştık. Meskende annem, babam, kız kardeşim ve erkek kardeşim ile birlikte kalıyorduk. Müspet olduğumu öğrendiğimde İlçe Sıhhat Müdürlüğü’ne haber verdik, ben çabucak müspet olarak izolasyonda olan bekar bir arkadaşımın meskenine geçerek kendimi izole ettim. Maalesef 4-5 gün sonra eşim hariç meskendeki herkesin testi müspet gelmişti” dedi.
“OĞLUNUN MEZUNİYETİNİ, TORUNUNUN DEDE DİYİŞİNİ GÖREMEDİ”
Babası hariç herkesin hafif semptomlarla konutta ayaktan atlattığını anlatan Dr. Balcan, babası Gürsel Balcan’ın 7-8 gün sonra durumu kötüleşince ambulansla hastaneye kaldırıldığını söyleyerek yaşadıklarını şu halde anlattı:
“Babamı 25 Nisan’da Yasal Sultan Süleyman Eğitim Araştırma Hastanesi’nde ağır bakıma kaldırdılar. Durumu daha da berbatlaştı. 5 gün sonra da 1 Mayıs gecesi entübe edildi. 25 Mayıs’ta maalesef babamı kaybettik. 5 Mayıs babamın doğum günüydü. Doğum gününe teneffüs aygıtında girdi. Nisan sonu erkek kardeşim mühendis olarak mezun oldu. Oğlunun mezuniyetini göremedi. Tek torunu, oğlum Timur’u en son birinci yaş gününde kucağına alabildi. Yürüdüğünü, dede demeye başladığını göremedi. Babam sigara içmez, obezitesi olmayan, yediğine içtiğine dikkat eden, idmanlarını yapan biriydi. Yalnızca hafif bir yüksek tansiyonu vardı, ilaç kullanıyordu. Hepimiz, hatta onu tanıyan herkes, şok geçirdi. Emeklilik hayalleri vardı. Memlekete yerleşecekti. Öğrenciliğimde beni hiçbir şeye muhtaç etmedi. Hepimizi okuttu büyüttü. Torunu her şeyiydi. Onun için tüm dünyaları verirdi. Her an gelecekmiş üzere hissediyorum bazen, hala inanamıyoruz öldüğüne.”
“DOKTOR OLMASAYDIN BAŞIMIZA BUNLAR GELMEZDİ DİYENLER OLDU”
Dr. Balcan, “Hiçbir insan babasını mezarının üstüne toprak atmak istemez, çok sıkıntı bir durum. Bazen ben de diyorum keşke tabip olmasaydım; bunlar başımıza gelmezdi diye. Fakat birilerinin de bu işi yapması gerekiyor, hayat kurtarması gerekiyor. Kimisi beni hatalar gözlerle baktı babamın vefatından sonra. Bu iş başımıza senden ötürü geldi demek isteyenler, hatta diyenler oldu. Eşim hariç hepimiz bu hastalıktan nasibimizi aldık. Meskende atlatmamıza karşın çok uzun sürdü, 3-4 haftada lakin atlattık. Arkadaşımın konutunda izole olduğum günlerde oğlum da ateşlendi. O kadar çaresiz bir durum ki, kendi çocuğunu hastaneye götüremiyorsun. Sağolsun arkadaşlarım yardımcı oldu” dedi.
“BİZ BUNLAR İÇİN Mİ CANIMIZDAN OLDUK, YAKINLARIMIZI TOPRAĞA KOYDUK?”
Bu hastalığa babasını kurban veren Dr. Balcan, hala vazifesinin başında. Lakin sokakta maske takmayanları, düğün asker uğurlaması üzere kutlamalarda, sorumsuzca davrananları gördükçe daha çok kahroluyor. Balcan, “Hayat tek kullanımlık, öbür bir talihimiz yok. Bu işin sahiden latifesi yok. Ağır bakımdan haber beklemek kolay değil. Telefon çaldığı vakit neyle karşılaşacağınız meçhul. Epey acıdan sonra bir doktor olarak sokakta vatandaşı uyardığım vakit, ‘Doktor musun, sen ne karışıyorsun?’ üzere reaksiyonlarla karşılaşıyorum hala. Gerektiğinde kimliğimi de çıkarıp gösteriyorum. Bir maske takmak bu kadar mı güç? Maskenin kullanım yeri muhakkaktır. Kolda, alında ya da muska üzere uzunluğunda taşınacak bir alet değildir maske. Olması gereken yer, ağzımızın burnumuzun üstüdür. Bana bir şey olmaz, sağlıklıyım, ben ne hastalıklar atlattım diyen bir küme var. Biz bunlar için mi bu kadar emek verdik, bunlar için mi canımızdan olduk, hem sıhhat çalışanları hem yakınlarımız bunun için mi öldü? Şahsî tedbir almak bu kadar güç olmamalı. Bir maskeyle bile virüsün ne kadar önüne geçiliyor, bilimsel olarak kanıtlandı” dedi.
“DOKTOR OLMANIN BEDELİNİ BABAMI MEZARA KOYARAK ÖDEDİM”
Dr. Balcan, kelamlarını şöyle noktaladı:
“Gerçekten bu kadar acımasız olmasınlar. Biz onlar için varız, onlar için buradayız. Toplumsal medyadaki yorumlar bizi, beni ve meslektaşlarımı hakikaten çok incitiyor. ‘Aile tabipleri salgının neresinde ki, ne yaptılar?’ vs diye yorumlar okuyoruz, görüyoruz. Hekim olmanın bedelini ben babamı mezara koyarak ödedim aslında. Hayatını kaybeden aile doktoru arkadaşlarımız oldu. pandeminin başından beri en ön cephedeydik öbür meslektaşlarımızla birlikte. Bu kadar acımasız olmasınlar.”
Memurlar