Diyanet İşleri Başkanlığı, Türkçe ezan okunması hakkında, “Ezanın asli hali dışında öteki bir lisanla okunması caiz değildir” açıklamasında bulundu.
Diyanet İşleri Başkanlığı, Kur’an mealinin Kur’an üzere tilavet edilmesi, Türkçe ezan ve ibadet hususlarıyla ilgili yazılı bir açıklama yaptı. Açıklamada, son günlerde kamuoyunda ezanın Türkçe okunması, Kur’an mealinin Kur’an üzere tilavet edilmesi ve bu bağlamda Türkçe ibadet mevzularının tartışıldığı müşahede edilmekte ve başkanlığın mevzuyla ilgili çokça soru ulaşıldığı, bunun üzerine açıklamanın yapılması gereği doğduğu belirtildi.
Kur’an’ın çevirisine Kur’an denilemeyeceği ve çevirisinin Kur’an kararında olmadığı konusunda İslam alimleri görüş birliği içinde olduğu vurgulanan açıklamada, “Yüce kitabımız Kur’an-ı Kerim, Arapça olarak indirilmiştir. (Yusuf, 12/2; Zuhruf, 43/3). Kur’an-ı Kerim, hem lafzı hem manası ile Kur’an’dır. İndirildiği lafızların dışında, Arapça bile olsa, diğer sözlerle ifade edilen mana Cenab-ı Hakk’ın kelamı değil, mütercimin ondan anladığı manadır. Bu prestijle bu lafızlardan anlaşılan ve öteki lafızlarla tabir edilen mana Kur’an değildir. Kur’an lafzı ve manasıyla mucizedir. Kur’an’ın Arapça olduğunu söz eden ayetlerden, yalnızca mananın değil, lafızlarının da Kur’an kavramının içeriğine dahil olduğu açık ve kesin bir formda anlaşılmaktadır. Kur’an’ın çevirisine Kur’an denilemeyeceği ve çevirisinin Kur’an kararında olmadığı konusunda İslam alimleri görüş birliği içindedir. Büyük Rabbimizin öğütleri ve buyruklarını öğrenmek gayesiyle, Kur’an-ı Kerim’in meal ve tefsirlerini okumak gerekli olmakla birlikte okunan bu çevirilerin Kur’an olarak isimlendirilmesi caiz olmadığı üzere mealin Kur’an yerine okunması da gerçek değildir. İbadet olarak okunduğunda Kur’an asli lafızlarıyla okunmalıdır. Kur’an’ın meal, çeviri ve tefsirlerini okumanın kararı diğer, bu çevirileri Kur’an yerine koymanın ve Kur’an kararında tutmanın kararı ise bambaşkadır” tabirlerine yer verildi.
“Namaz ibadetinde Kur’an’ın asli haliyle okunması ile kişinin kendi lisanında dua edebilmesi birbiriyle karıştırılmamalı”
Açıklamada, namaz ibadetinde Kur’an’ın asli haliyle okunması ile kişinin kendi lisanında dua edebilmesi birbiriyle karıştırılmaması gerektiği vurgulanırken, “Çünkü namaz farz olan ve sahih olarak yerine getirdiğimizden emin olmamız gereken bir ibadettir. Bu nedenle namazın rüknü olan Kur’an kıraati lakin yepyeni lafızlarıyla okunduğunda bu farz yerine getirilmiş olur. Namazda Kur’an kıraati icma ile farz olduğu ve meallerin hiçbirine tekrar icmaen Kur’an denilemeyeceği için namazda Kur’an meali ile kıraatte bulunulması İslam ümmetinin ittifakıyla yasal görülmemiştir. Gerçekten 9 Ramazan 1324/23 Mart 1926 tarih ve 743 numaralı Müşavere Hey’eti ve Din İşleri Yüksek Heyetimizin 04.12.1997 tarih ve 103 sayılı kararında da bu konu açıkça tabir edilmiştir” denildi.
“Ezanın asli biçimi dışında öteki bir lisanla okunması caiz değildir”
Ezanın asli biçimi dışında diğer bir lisanla okunması caiz olmadığı belirtilen açıklamada, “Sözleri şahsen Hz. Peygamber’in (s.a.s.) sünneti ile sabit olan ezan İslam dininin şiarı ve Müslüman varlığının/kimliğinin bir göstergesidir. İslam inancının temel temellerini içeren ve İslam toplumunun ortak kıymeti olan ezan, birebir vakitte, İslam birliğinin ve tevhidin sembolüdür. Mana ve muhtevası bakımından ezan hem namaz hem de İslam için bir davettir. Yani ezan vasıtasıyla beşerler bir taraftan namaza çağrılırken öbür taraftan Allah’ın varlığı, birliği, Hz. Muhammed’in (s.a.s.) O’nun elçisi olduğu ve asıl kurtuluşun (felah) ahiret mutluluğunda bulunduğu gerçeğini lisana getirmektedir. Ezanın asli halinin dışında rastgele bir lisan ile okunacak davetin, İslam alimleri ve dünya Müslümanları nezdinde ezan olarak prestijinin olmadığı muhakkaktır. Gerçekten İslam alimleri Arapça dışında okunacak bir davetin ezan olarak nitelenemeyeceğini, örneğin Farsça olarak okunacak kelamların ezan olarak sahih olmadığını belirtmişlerdir. (İbn Abidin, Reddü’l-muhtar, I, 383.) Ezanın özgün biçimiyle okunması gerektiği konusunda 15 asırlık bir gelenek ve ittifak kelam bahsidir. Ezan, İslam’ın şiarı ve namaza davet olduğundan değişik lisanları konuşan Müslümanların hepsine bu davetin ulaştırılması, fakat yeniden hepsinin ortak şuuruna hitap etmekle olur ki, bu da ezanın bilinen asli lafızlarıyla yani Arapça olarak okunmasıyla gerçekleşir (İbn Abidin, Reddü’l-muhtar, I, 383). Bu prestijle ezanın asli biçimi dışında diğer bir lisanla okunması caiz değildir” sözleri kullanıldı.
Memurlar
