Dava; ortopedi asistanı olarak misyon yapan davacının, gerçekte hasta olmayan bireyler ismine geçersiz ilaç raporları düzenlediği, hastane otomasyon sistemini hastane dışından eczacıların kullanımına açtığı, kimi klinik hekimlerinin ilaç raporu düzenlenebilmesi için gerekli otomasyon şifrelerini ve kaşelerinin basılı olduğu ilaç reçetelerini eczacılara verdiğinden bahisle 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu’nun 125/E-(g) unsuru uyarınca ”Devlet memurluğundan çıkarma cezası” ile cezalandırılmasına ait sürecin iptali istemiyle açılmıştır.
Birinci derece mahkemesince dava reddedilmiştir.
Danıştay Onikinci Dairesinin 22.02.2017 tarihli ve E:2016/9257, K:2017/435 sayılı kararıyla birinci derece mahkemesi kararı bozulmuştur.
Davalı yönetim tarafından Dairece verilen bozma kararının 2577 sayılı Yasanın 54. hususu uyarınca düzeltilmesi, davacı tarafından ise mahkeme kararının yürütmesinin durdurulması istenmiştir.
Danıştay 12. Dairesi, “bozma kararının” ne manaya geldiğini detaylı bir formda açıklamıştır:
Danıştay’ca verilen bozma kararındaki karar fıkrası, Mahkeme kararının bozulmasına yönelik olup, DAVA KONUSU SÜRECİN İPTALİ YAHUT DAVANIN REDDİ SONUCUNU DOĞURMAMAKTADIR.
Fakat bozma kararlarının birinci derece yargı yerinin kararını (bu kararın hüküm fıkrasının doğurduğu etkiyi) ortadan kaldırdığı ve bozma üzerine birinci derece yargı yerince yine bir karar verileceği de açıktır. Bu nedenle davanın reddi yolundaki mahkeme kararlarının Danıştayca bozulması durumunda idarece rastgele bir süreç yapılmasına gerek bulunmayıp, mahkemenin yeni kararının beklenmesi gerekmektedir.
Bu durumda, bozma kararı ile ortadan kaldırılan bir mahkeme kararının yürütülmesinin durdurulması da hukuken mümkün olmadığından, davacının mahkeme kararının yürütülmesinin durdurulması isteminin incelenmesine imkan bulunmamaktadır.
T.C. DANIŞTAY ONİKİNCİ DAİRE
Temel : 2017/2145
Karar : 2018/304
Tarih : 30.01.2018
İstemin Özeti : Davalı yönetim tarafından Danıştay Onikinci Dairesince verilen 22.02.2017 tarihli ve E:2016/9257, K:2017/435 sayılı kararın; 2577 sayılı İdari Yargılama Yordamı Kanunu’nun 54. unsuru uyarınca düzeltilmesi ve davacı tarafından Kastamonu Yönetim Mahkemesinin 03/04/2014 tarihli ve E:2013/581, K:2014/182 sayılı kararının yürütülmesinin durdurulması istenilmektedir.
Savunmanın Özeti : İstemin reddi gerektiği savunulmaktadır.
Danıştay Tetkik Hakimi : Ayfer Dikme
Fikri : Davalı yönetimin karar düzeltme isteminin reddi ile mahkeme kararının onanmasına, davacının mahkeme kararının yürütülmesinin durdurulması isteminin ise incelenmeksizin reddine karar verilmesi gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ İSMİNE
Karar veren Danıştay Onikinci Dairesince 25/08/2017 tarihli ve 30165 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 694 sayılı Fevkalâde Hal Kapsamında Kimi Düzenlemeler Yapılması Hakkındaki Kanun Kararında Kararname’nin 203. unsurunda, belirlenen kanunlarda bulunan “Türkiye Kamu Hastaneleri Kurumu, Türkiye Halk Sıhhati Kurumu” ibareleri, yürürlükten kaldırılmış, öbür mevzuatta Türkiye Kamu Hastaneleri Kurumu ve Türkiye Halk Sıhhati Kurumuna yapılmış olan atıflar Sıhhat Bakanlığına yapılmış sayılır. kararına yer verilmiş olduğundan, Türkiye Kamu Hastaneleri Kurumu Başkanlığı yerine, Sıhhat Bakanlığı hasım mevkiine alınarak işin gereği görüşüldü:
Dava; Ankara Numune Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nde ortopedi asistanı olarak misyon yapan davacının, gerçekte hasta olmayan şahıslar ismine geçersiz ilaç raporları düzenlediği, hastane otomasyon sistemini hastane dışından eczacıların kullanımına açtığı, kimi klinik tabiplerinin ilaç raporu düzenlenebilmesi için gerekli otomasyon şifrelerini ve kaşelerinin basılı olduğu ilaç reçetelerini eczacılara verdiğinden bahisle 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu’nun 125/E-(g) hususu uyarınca ”Devlet memurluğundan çıkarma cezası” ile cezalandırılmasına ait 27.06.2013 tarihli ve 2013/II-10 sayılı Türkiye Kamu Hastaneleri Kurumu Yüksek Disiplin Şurası Kararı’nın iptali istemiyle açılmıştır.
Kastamonu Yönetim Mahkemesinin 03/04/2014 tarihli ve E:2013/581, K:2014/182 sayılı kararı ile, yapılan teknik inceleme sonucu hastane web otomasyon sistemine hastane dışında bir internet sağlayıcısı ile girilerek e-reçeteler düzenlendiğinin tespit edilmesi; hastane çalışanları, hastanede vazifeli tabipler, ismine ilaç raporu düzenlenen şahıslar, davacı ile bağı olduğu anlaşılan eczacı ve tıpkı eczanede çalışanların sözleri ile anılan eczacı tarafından elde edilen kimlik numaraları sahipleri ismine davacının çalıştığı hastanede vazifeli doktorlara ilişkin kaşeleri ve otomasyon şifreleri davacı tarafından elde edilerek gerçeğe karşıt rapor tanzim edilmesi, tekrar şikayete husus edilen ilaç raporunun silinmesinin temini fiillerinin davacının unvanı ve meslek alanı göz önünde bulundurulduğunda memurluk sıfatı ile bağdaşmayacak nitelik ve derecede yüz kızartıcı ve utanç verici nitelikte görüldüğünden, dava konusu süreçte hukuka karşıtlık bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Danıştay Onikinci Dairesinin 22.02.2017 tarihli ve E:2016/9257, K:2017/435 sayılı kararıyla, uyuşmazlığa husus olayda belge kapsamı ve soruşturma raporu içeriğinden, davacıya isnat edilen fiilin, gerçekte hasta olmayan şahıslar ismine uydurma ilaç raporu düzenlenmesi ve hastane otomasyon sisteminin hastane dışından kullanımına aracılık etmesi suretiyle menfaat sağlaması formunda olduğu düşünüldüğünde, davacının bu hareketinin 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu’nun 125/E-(g) unsurunda yer alan cürüm tarifine uymadığı, başka bir tabirle 657 sayılı Kanun’un 125/E-(g) unsuruyla örtüşmediği ve disiplin hukukunda yer alan “tipiklik” kuralının gerçekleşmediği gerekçesiyle davacının anılan unsur uyarınca Devlet memurluğundan çıkarılmasına ait süreçte hukuka uyarlık bulunmadığı gerekçesiyle Yönetim Mahkemesi kararının bozulmasına karar verilmiştir.
Davalı yönetim tarafından Dairemizce verilen bozma kararının 2577 sayılı Yasanın 54. hususu uyarınca düzeltilmesi, davacı tarafından ise mahkeme kararının yürütmesinin durdurulması istenilmektedir.
Davacının, mahkeme kararının yürütülmesinin durdurulması istemi incelendiğinde;
2577 sayılı İdari Yargılama Yordamı Kanunu’nun “Kararların sonuçları” başlıklı 28. hususunun 1. bendinde; “Danıştay, bölge yönetim mahkemeleri, yönetim ve vergi mahkemelerinin temele ve yürütmenin durdurulmasına ait kararlarının icaplarına nazaran yönetim, gecikmeksizin süreç tesis etmeye yahut harekette bulunmaya mecburdur. Bu mühlet hiçbir halde kararın yönetime bildirisinden başlayarak otuz günü geçemez.”, “Temyizen verilen karar üzerine yapılacak işlem” başlıklı 50. unsurunun 1. bendinde, “Temyiz incelemesi sonucunda verilen karar, belgeyle birlikte kararı veren mercie gönderilir. Bu karar, belgenin geldiği tarihten itibaren yedi gün içinde taraflara bildirime çıkarılır.” , tıpkı unsurun 2. bendinde, ”Temyiz incelemesi sonucunda verilen bozma kararı üzerine ilgili merci, belgeyi öncelikle inceler ve varsa gerekli tahkik süreçlerini tamamlayarak yine karar verir.”, “Temyiz ve istinaf istemlerinde yürütmenin durdurulması” 52 unsurunun 4. bendinde ise “Kararın bozulması, kararın yürütülmesini tabiatıyla durdurur.” kararları yer almıştır.
Üstte yazılı yasal düzenlemelerin birlikte değerlendirilmesinden, Yönetim Mahkemelerince verilen son kararların temyizen incelenmesi sonucu Danıştay’ca verilen bozma kararındaki hüküm fıkrası, Mahkeme kararının bozulmasına yönelik olup, dava konusu sürecin iptali yahut davanın reddi sonucunu doğurmamaktadır. Lakin bozma kararlarının birinci derece yargı yerinin kararını (bu kararın hüküm fıkrasının doğurduğu etkiyi) ortadan kaldırdığı ve bozma üzerine birinci derece yargı yerince tekrar bir karar verileceği de açıktır. Bu nedenle davanın reddi yolundaki mahkeme kararlarının Danıştayca bozulması durumunda idarece rastgele bir süreç yapılmasına gerek bulunmayıp, mahkemenin yeni kararının beklenmesi gerekmektedir.
Bu durumda, bozma kararı ile ortadan kaldırılan bir mahkeme kararının yürütülmesinin durdurulması da hukuken mümkün olmadığından, davacının mahkeme kararının yürütülmesinin durdurulması isteminin incelenmesine imkan bulunmamaktadır.
Davalı yönetimin karar düzeltme istemi incelendiğinde;
“2577 sayılı İdari Yargılama Metodu Kanunu’nun 52. hususunda; Danıştay Dava Daireleri ile İdari yahut Vergi Dava Daireleri Şuraları tarafından verilen kararların düzeltme yolu ile tekrar incelenebilmeleri 2577 sayılı İdari Yargılama Yolu Kanunu’nun 54. unsurunda yazılı sebeplerden birinin varlığı ile mümkündür.
Davalı yönetimin kararın düzeltilmesi istemini içeren dilekçede ileri sürdüğü sebepler, 2577 sayılı İdari Yargılama Metodu Kanunu’nun 54. hususunun 1. fıkrasının (c) bendi uyarınca, Dairemiz kararının düzeltilmesini gerektirecek nitelikte bulunduğundan, kararın düzeltilmesi istemi kabul edilerek anılan kararın kaldırılmasından sonra uyuşmazlığın aslı yine incelendi;
Yönetim ve vergi mahkemeleri tarafından verilen kararların temyiz yolu ile incelenerek bozulabilmeleri 2577 sayılı İdari Yargılama Yolu Kanunu’nun 49. unsurunda belirtilen nedenlerden birinin bulunması halinde mümkündür. Yönetim Mahkemesince verilen karar ve dayandığı münasebet hukuk ve yordama uygun olup bozulmasını gerektirecek bir sebep de bulunmadığından, davacının temyiz isteminin reddi ile anılan kararın onanmasına, davacının mahkeme kararının yürütülmesi durdurulması isteminin incelenmeksizin reddine, kullanılmayan 51,70 TL yürütmenin durdurulması harcının istemi halinde davacıya iadesinde, 40,50 TL karar düzeltme sarfiyatının davacıdan alınarak davalı yönetime ödenmesine, 30.01.2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.
Memurlar
