Mehmet Emin Yıldırım’ın bu yıl İstanbul Sinema Şenliği’nde yarışan sineması Şair’in şenlik seyahati devam ediyor. Eylül ayında gerçekleşecek 31. Ankara Sinema Şenliği’nde de müsabaka seçkisinde yer alan sinemanın başrolünde ise başarılı oyuncu Hakan Atalay yer alıyor. Ahmet Dirimlioğlu isminde psikoloji temalı romanlar yazan bir muharriri canlandıran Dirimoğlu’nu daha evvel Çırak, Fi, Tehlikeli Karım, Kardeşim benim, Bir Kurşun Deliğine Kaç İnsan Sığar üzere dizi, sinema ve tiyatro oyunlarından tanıyoruz. Kendisiyle hem sineması hem de oyunculuk hayatını konuşmak üzere Kuzguncuk’ta bir ortaya geldik. Kimdir Hakan Atalay sorusuna karşılığı şöyle: “Kamp yapmayı çok seviyorum. Fırsat buldukça İstanbul dışına gidip çadır kurup deniz kenarında ya da ormanda; tabiatın içinde vakit geçirmek her vakit çok güzel gelmiştir bana. Artvinliyim. Bütün hayatım koca koca dağlar ve dereler içinde geçti. Bu yüzden fırsat buldukça kamp yapıyorum. Kendi başıma gitar çalmaktan, ne kadar detone olsam da müzik söylemekten her vakit çok keyif aldım. Yazı yazmayı hayatım boyunca çok sevdim. Aslında pandemiyle birlikte bunların hepsini fazla fazla yapma talihim oldu.”
HER ŞEY SAMSUN GAZİ SAHNESİ’NE GİTMEMLE BAŞLADI
Oyunculuk hayatınıza ne vakit ve nasıl girdi?
Liseyi Samsun’da okudum. Çok yakın bir arkadaşımla birlikte Samsun’da lise bitmek üzereyken üniversite hayatımızda ne yapmak istediğimizi ağır bir formda konuşmaya başladık. Bütün arkadaşlarımız üzere koştur koştur dershaneye gidip test çözdüğümüzde karşımıza çıkan şeyin bizi memnun edip etmeyeceğini tartıştığımız bir periyottu. İkimizin de edebiyatla ortası iyiydi. Ve kıssa anlatma problemi üzerine çok konuşuyorduk. Bizim kederimiz buydu. Toplumsal hayatımız da bu taraftaydı. Arkadaşım da çok iyi bir kıssa anlatıcısıdır. Konuştuğumuz o süreçte öykümüzü en iyi nerede anlatabiliriz diye düşününce aklımıza tiyatro yapmak fikri geldi. ‘Biz tiyatro yapmak istiyoruz, kiminle bu mevzuyu konuşabiliriz’ diye bir gün Samsun Gazi Sahnesi’ne gitmiştik. Oranın müdürü Mehmet Çömez ve yanında Ahmet Yücel vardı. Mehmet Çömez tiyatronun olmazsa olmazları konusunda bizi bilgilendirdi, yönlendirdi. Ahmet Yücel de ‘Çocuklar ben tek kişilik bir oyun oynuyorum. Ancak madem bu kadar isteklisiniz gelin bakın yapmak istediğiniz sahiden tiyatro mu?’ demişti. Sonraki pazartesi sanırım 99 yılının nisan ayıydı, Gazi Sahnesi’ne gittik. Erol Abi vardı dekor kuran grubun başında, ona yardım ediyorduk. Burada kıssa anlatmak sorunuyla ilgili birinci tecrübemizi yaşadık. Zannediyorum 36 hafta o oyunun dekorunu da kurduk turneye de götürdük, kostümlerini de topladık, çarşaflarını da yıkadık. Sonrasında ‘Evet galiba öykü anlatmak yanlışsız, bu bizi tatmin edecek’ dedik ve konservatuar okumaya karar verdik.
ELİNİZDE BİR ÖYKÜ VAR VE BÜTÜN BEDENINIZLE ONU SEYİRCİYE ANLATMAKLA YÜKÜMLÜSÜNÜZ
Sizin için oynamak ne demek?
Benim için oynamak en temelde öykü anlatmak. Kendimi bildim bileli ve sahneye çıkmaya başladığımdan beri bunu düşünürüm. Elinizde bir kıssa var ve siz onu bütün bedeninizle seyirciye anlatmakla yükümlüsünüz. Oyunculuk denen şey ve icrası yalnızca öykü anlatmaktan ibaret benim için.
Sinema mı dizi mi yoksa tiyatro mu sizi daha memnun ediyor?
Bunları ayıramam lakin iyi bir metinle karşılaşmış olmak beni daha keyifli ediyor. Bu bazen bir oyun olabilir bazen bir sinema ya da dizi senaryosu da. Düzgün bir öyküyle karşılaştığınız vakit aslında onun sizde yarattığı mutluluğun tanımı yok. Olağan bir insanın iyi bir müziğe denk gelmesi ya da yeni bir yer gördüğünde ‘ne kadar hoş bir yer’ demesi üzere bir şey. Bunun için bir ayrım yapamam. Hangisinin öyküsü iyiyse oyuncu aslında memnun oluyor.
KENDİ ÖYKÜLERIMI YAZMAK İSTİYORUM
Bu hayata dair telaşınız, maksadınız nedir?
Bu hayatta gayem, hedefim kendi kıssalarını yazabilmek; hangi formda olursa olsun, bu bir tiyatro oyunu olabilir, dizi ya da sinema sineması olabilir, tahminen bir müzik olur, tahminen bir fotoğraf olur bilmiyorum. Kendi öykülerimi üretebilmek için elimden geleni yapıyorum. Ve ürettiği bu öyküleri insanlara anlatabilen bir Hakan Atalay. Burada duyduğum korku da bu kıssaları, gayeleri, maksatları vakti vaktinde gerçekleştirebilir miyim gerçekleştiremez miyim; dünyanın saçma sapan siyasetleri, ekonomik düzlemleri toplumsal ilgileri buna müsaade verir mi vermez mi, bunlar başka tabi.
KISSA SİZİN NERDE DURMANIZ GEREKTİĞİNE KARAR VERİYOR; YA KAMERA ÖNÜNDE YA DA GERISINDE
Bir gün kamera gerisinde olmayı hiç düşündünüz mü?
Kameranın önünde, ardında, sahnede ya da reji koltuğunda oturuyor olmak ortasında rastgele bir fark görmüyorum. Elinizdeki öykü sizin nerde durmanız gerektiğine karar veriyor esasen. Ve ben o noktada kendime açık davranmak istiyorum. Şayet kıssa benim kameranın gerisinde olmamı talep ediyorsa, evet o kameranın ardında olmak istiyorum. Kıssa benim sahnede olmamı istiyorsa çıkıp sahnede oynamak istiyorum. Ya da öykü benim elime gitar alıp müzik söylememi gerektiriyorsa o şarkıyı söylemek istiyorum.
Şu orta ne düşünüyorsunuz, başınızı ne meşgul ediyor?
Şu sıralar bir senaryo yazıyorum. Uzunca bir müddettir hatta. Sevgili yapımcım Okan Üzey ile birlikte durmadan üzerine tartışıyoruz kıssanın ve dünyanın gidişatında öykümüze nasıl bir yol çizebiliriz noktasında birtakım farklı bakış açılarımız var. Bu farklı bakışlarla öykü nasıl zenginleşir, karakterler nasıl zenginleşir ya da etkilenir üzerine durmadan çalıştığımız bir süreçten geçiyorum. Ana karakterimin ismi Muzaffer. Şu sıralar en çok düşündüğüm şey Muzaffer, öteki bir şey değil.
Yeni projelerinizden bahseder misiniz?
Pandemi süreci başlamadan evvel hali hazırda çalıştığımız bir oyunumuz vardı. Hande Acarel’in yazdığı Onur Yalçınkaya ve Onur Barulay oyuncu arkadaşlarım ile çalıştığımız ve benim yönettiğim bir oyun. Deniz Feneri Kütüphanesi isminde. Fakat pandemi süreciyle birlikte oyunu önümüzdeki dönem sahnelemeye karar vermiştik. Şu an önümüzdeki dönemde tiyatro dönemi ne kadar hareketli olacak, seyircinin tiyatroya bakış açısı ne olacak, bunları kestiremediğimizden projeyi durdurmuş durumdayız. Gerçi her an provalara başlayabiliriz. Bunun dışında az evvel bahsettiğim üzere üzerinde çalıştığım bir senaryo var. Onun da sonbahar ya da 2021’in ilkbaharında sete girmesini planlıyoruz. Ve alışılmış hali hazırda televizyonda yayınlanacak olan birkaç proje üzerinde görüşmelerimiz devam ediyor. Bakalım hayat ne gösterecek.
“POPÜLER OLANI ÜRETMEK Mİ, YOKSA GERÇEK SANAT YAPMAK MI ARAYIŞININ SINEMASI: ŞAİR”
Şair sineması ne anlatıyor? Oyuncusu Şair’i nasıl özetler?
Çok satan bir muharrir olan Ahmet Dirilimlioğlu yazdıklarının sanatsal olarak çok da kendini tatmin etmediği gerçeğiyle yüzleşir ve artık sahiden “edebiyat” yapmak istediğini fark eder. 40’lı yaşlarına yaklaşmıştır ve gerisinde bırakmak istediği şey çok satan lakin tahminen de onun için hiçbir şey anlatmayan kitaplar yerine kendini hakikaten anlatabildiği sıkıntısını tabir edebildiği lakin tahminen de daha evvelki kitapları kadar asla satmayacak bir öykünün peşine düşen bir müellif. Şair sineması de bunu anlatıyor. Tanınan olanı üretmek mi, “gerçek sanat” üretmek mi, sorusuyla karşılaşan bir sanatkarın arayışı diyebilirim. Oyuncu olarak ben günümüz dünyasında zati sanatsal üretimin de çok popülerleştiği bu süreçte Ahmet’in kaygısını çok iyi anlamakla bir arada rolü oynarken yaklaştığım yer biraz onun kaygısını tiye almaktı açıkçası. Zira şimdiye kadar 4-5 tane kitap yazmış ve bu kitaplarda bir halde mesleğini bir yere taşımış lakin içinde şu gerçeği yüzde yüz biliyor: Daha iyisini yapabilirim. Bunu herkes hisseder. Daha iyisini yapabilirsin doğrudur. Fakat tahminen de yeteneğiniz yoktur bunun için. Daha iyisini hayal edebilirsiniz lakin yapabilirsiniz de. Daha iyisini hayal etmek, bununla yetinmek ile yapabilmek için efor göstermek tıpkı şey değil. Maalesef Ahmet’in daha iyisini yazabileceğini düşünmedim hiç. Ahmet’in daha iyisi bile üst lisanda bir kibir taşıyan bir hali vardı benim için ve ben oyuncu olarak orayı tiye almayı ve dalga geçmeyi tercih ettim. Zira herkes Tolstoy olmak zorunda değil. Lakin Ahmet’in sıkıntısı Tolstoy olmak Dostoyevski olmak. Ahmet olmak değil. Ve bence bu komik. Ahmet’in Ahmet olması lazım. Bir sanatkarın en temelde; esinlenebilirsiniz, ilham verici bulabilirsiniz, lakin bütün materyal şayet sizseniz dürüstçe kendiniz olabilmeyi başarmalısınız diye düşünüyorum. Ahmet kendi olabilmeyi değil, “yüksek makamda” bir muharrir olmayı hayal ediyordu ve bu benim için komikti.
Ali Demirtaş
[email protected]
Akşam Gazetesi / Cumartesi Eki
Memurlar