Olayda, küçük olan çocuğun kreş yetkililerinin ihmali üzerine 22 Mayıs 2015 günü sabah 09.00 ile 11.00 saatleri ortasında kreşten dışarı çıkması olayının gerçekleşmiş, parktan geçen muhtarın bankta uyurken bulup karakola götürmesiyle olayın ortaya çıkmıştır.
Mahallî mahkemece davacının manevi tazminat talebi reddedilmiş fakat Yargıtay bu kararı bozmuştur. Yargıtayın münasebeti ise şu biçimdedir:
Davacıların çocuklarının bakımı ve nezareti için davalının kreşine bıraktıktan sonra davalının gerekli ihtimamı göstermediğinden küçüğün kreşten ayrıldığı ve parkta bulunduğu, olay sırasında küçüğün üç yaşında olduğu, ailesinin manevi taraftan yıpranacağı gözetilerek davacılar için Uygar Kanun’un ilgili unsuru kararını de kıymetlendirilerek hak ve nesafet unsurlarıyla bağlı kalarak tarafların toplumsal ve ekonomik durumları, kusurlu aksiyonun mağdurda uyandırdığı elem ve ızdırabın derecesi, istek sahibinin toplumdaki yeri, kişiliği, hassasiyet derecesi dikkate alınmak suretiyle makul bir tazminata hükmedilmesi gerekmektedir.
YARGITAY 13. HUKUK DAİRESİ
Temel Numarası: 2016/29552
Karar Numarası: 2020/708
Karar Tarihi: 30.01.2020
Taraflar ortasındaki manevi tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden ötürü davanın reddine yönelik olarak verilen kararın mühleti içinde davacılar avukatınca temyiz edilmesi üzerine belge incelendi gereği konuşulup düşünüldü.
KARAR
Davacılar, … … A.’ın çocuğu olduğunu, çalıştıkları için çocuklarının bakımı ve nezareti için davalının sahibi olduğu kreşe gönderdiklerini, küçük olan çocuğun kreş yetkililerinin ihmali üzerine 22 Mayıs 2015 günü sabah 09.00 ile 11.00 saatleri ortasında kreşten dışarı çıkması olayının gerçekleştiğini, parktan geçen muhtarın bankta uyurken bulup …. Karakoluna götürmesiyle olayın ortaya çıktığını, çocuklarını kreşte sanmakta iken Fatih Karakolundan gelen telefon ile çocuğun kreşte olmadığını, tek başına parkta olduğunu öğrendiklerini, kreş yetkilileri tarafından bu durumun bildirilmediğini, kreş yetkililerinin bakımı ve nezareti altında olan çocuğun nerede olduğunun kreş yetkililerince bilinmemesi, sorumluluklarını yerine getirmediğini, polis merkezinde şikayetçi olduğunu, … Batı Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından kovuşturmaya yer olmadığına dair karar verildiğini, manevi olarak eza yaşadıklarını, güç günler geçirdiklerini belirterek her biri için 5.000,00-TL olmak üzere toplamda 10.000,00-TL’nin olay tarihinden itibaren işleyecek avans faiziyle birlikte davalıdan tahsilini talep etmişlerdir
Davalı, olay günü çocuğun öğretmenleri eşliğinde kreşin bahçesinde oyun saatinde oyun oynarken, demir parmaklıklarla çevrili kapıdan, demirin gerisinden başını sokarak bahçenin dışına çıktığını, öğretmenin bunu çabucak farkettiğini, derhal kreşin kamera kayıtlarını inceleyerek kapıdan çıktığını ve parka hakikat yöneldiğini tespit etmiş olduğunu, davacı aileyi arayarak haber vermek istediğini lakin annenin telefonları açmamış olduğunu, babanın ise telefonu direk kapattığını, bu esnada kreş öğretmenleriyle birlikte çocuğu etrafta ararken, çocuğun karakolda olduğunun haberinin geldiğini, davacıların ise olayı çarpıtarak gerçek dışı tezlerde bulunduklarını, çocuğun bina içerisinden koşarak çıktığı ve korkuluk demirlerinin ortasından geçtiği ve olayın 1 dakika içerisinde meydana geldiğini, CD izleme tutanağında tespit edildiğini, çocuğun kreşin 30 metre ilerisindeki parkta bulunduğunu savunarak, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, davanın reddine karar verilmiş; karar, davacılar tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, davalının kreşine bırakılan davacılar çocuğunun kreşten çıkıp parkta bulunmasından kaynaklı manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, “küçük … …’nin kreşte bulunduğu müddet, resen ayrılıp parka gitmesi ve daha sonra bulunarak teslim edilme basamaklarında Borçlar Kanun’un 56’ıncı hususu kapsamında bedensel bütünlük bakımından rastgele bir ziyandan kelam edilmediği, davacıların kaybolma ve bulunma süreçlerinde de olaydan şimdi haberleri bulunmadığı, küçüğün inançlı bir formda teslimi sonrasında olayın öğrenilip manevi ıstırap yaşanması olgusunun da Borçlar Kanunu 58’inci unsurundaki kişilik hakkının zedelenmesi çerçevesi içerisinde de kıymetlendirilmesi mümkün görülmediği, davalının işletmekte olduğu kreşte bulunan davacıların müşterek çocuğunun bakım ve nezarette yaşanan zafiyet nedeniyle kreşten ayrılarak bir süre sonra bulunup karakola ve ebeveynlerine teslimi formunda gelişen olay süreci ve daha sonra olaydan haberdar olan davacıların yaşadıkları tasa ve manevi kederlerin manevi tazminata hükmedilebilmesi bakımından gerekli nitelik ve şartları taşımadığından” davanın reddine karar verilmiştir. Halbuki ki mahkemece, davacıların çocuklarının bakımı ve nezareti için davalının kreşine bıraktıktan sonra davalının gerekli itinası göstermediğinden küçüğün kreşten ayrıldığı ve parkta bulunduğu, olay sırasında küçüğün üç yaşında olduğu, ailesinin manevi istikametten yıpranacağı gözetilerek davacılar için Uygar Kanun’un 4. unsuru kararını de kıymetlendirilerek hak ve nesafet unsurlarıyla bağlı kalarak tarafların toplumsal ve ekonomik durumları, kusurlu aksiyonun mağdurda uyandırdığı elem ve ızdırabın derecesi, istek sahibinin toplumdaki yeri, kişiliği, hassasiyet derecesi dikkate alınmak suretiyle makul bir tazminata hükmedilmesi gerekirken, yanılgılı münasebet ile davanın reddine karar verilmesi yöntem ve yasaya ters olup, bozmayı gerektirir.
SONUÇ: Üstte açıklanan nedenlerle kararın davacılar faydasına BOZULMASINA, HUMK’nun 440/III-1 unsuru uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 30/01/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.
Memurlar
