Avrupa’da İslamofobi tekrar hortladı. Cumhurbaşkanlığı Sözcüsü İbrahim Kalın, son günlerde ağır biçimde tartışılan mevzuyu Hürriyet için kıymetlendirdi: “Tablo hakikaten tasa verici. Avrupa’nın ana akım siyaseti de bu İslam düşmanlığını giderek sıradan ve olağan bir durum olarak kabul etmeye başlıyor.”
BÜTÜN BÖLÜMLER İSLAM ZITLIĞINDA BİRLEŞTİLER
1) Avrupa’da İslam aykırılığı tekrar yükselişe geçmiş durumda. Bunun ardında ne var?
İslam zıtlığı, Avrupa siyasetinde sistematik bir akım haline gelmeye başladı. Sağ ve sol popülizmin değişik türevleri, seküler ve dindar Batının İslam aykırılığında buluşması, Avrupa’nın kendine olan inancını yitirmesi ancak dünyaya nizam verme isteğinden vazgeçememesi ve bin dört yüz yıl öncesine giden kadim ve derin ön yargılar, bu tabloyu şekillendiren dinamikler ortasında yer alıyor. Tablo sahiden tasa verici. Avrupa’nın ana akım siyaseti de bu İslam düşmanlığını giderek sıradan ve olağan bir durum olarak kabul etmeye başlıyor. Bu şu demek: Almanya’da neo-Nazi partiler, Fransa’da Le Pen, İngiltere’de UKIP, Yunanistan’da Altın Şafak üzere göçmen, azınlık ancak en çok da İslam ve Müslüman aykırısı olan siyasi tertipler, hükümet ortağı olmadan kültürel ve siyasal iktidara ortak oluyorlar. Hatta iktidar partilerinin telaffuzlarını ve siyasetlerini belirliyorlar. İşsizlik, ailenin çözülmesi, sıhhat sisteminin çökmesi, toplumsal güvensizlik, nihilizm, anlamsızlık, ümitsizlik üzere meseleleri azınlık toplulukları üzerinden tanımlamaya çalışıyorlar. Böylelikle kendilerine düzmece bir konfor alanı inşa ediyorlar. Herkese barbar gözüyle bakınca beşerler kendilerini uygar varlıklar zannedebiliyorlar.
2) Çoklar tamam da ana akıma ne oluyor? Onlar neden İslam aykırılığına savruluyorlar?
Batıdaki seçkinler Müslümanların onlarla birebir haklara sahip olmasını kabullenemiyor. Eşit vatandaş muamelesi görmek için kesinlikle inancından, geleneğinden, kültüründen taviz vermesi gerektiğini söylüyor. Bunun ismi entegrasyon ya da bir ortada yaşama kültürü değil elbette. Bunun ismi asimilasyonizm. Yani “Ancak benim üzere olursan eşit haklara kavuşabilirsin” söylemi. Ama sıkıntı burada da bitmiyor. Seküler Batılılar İslam’ı ve Müslümanları demokrasi vs. ismine bir tehdit ve tehlike olarak görürken, Hıristiyan çevreler sıkıntıyı direkt bir din savaşı olarak vazediyor. Kendi ortalarında neredeyse hiçbir bahiste anlaşamayan seküler ve dindar batılı seçkinler, liberaller ve muhafazakarlar İslam aykırılığında birleşiyorlar. Burada seçkinler ile kastettiğim Batı toplumlarına taraf veren kesitler. Yani siyasetçiler, fikir insanları, edebiyatçılar, gazeteciler, tanınan yorumcular, dini başkanlar ve öteki kanaat liderleri. Kendi medeniyetlerine olan inancını yitiren Batılı seçkinler, öteki toplumları dizayn etme sevdasından vazgeçemiyor. Kendi toplumları için talep edemedikleri şeyleri mesela Afganistan veya Irak’ta talep ediyorlar. Eşitlik, adalet, hukukun üstünlüğü, hesap verebilirlik ve çoğulculuk üzere bedelleri kendi toplumlarının alamet-i farikası olarak görüyor ve bunun üzerinden siyasi-kültürel hiyerarşiler inşa ediyorlar. Ancak tıpkı şeyleri bir Cezayirli veyahut Pakistanlı talep ettiğinde bunu çabucak ayrılıkçılık, radikallik veyahut aşırıcılık olarak damgalıyorlar.
İSLAM AKSİLİĞİ SIRADANLAŞTI
3) İslam tersliğini ne besliyor Avrupa’da? Mesela Fransa, bu bahiste neden başı çekiyor?
Fransa nüfusunun yaklaşık yüzde 10’u Müslüman. Bildiğimiz kadarıyla Fransa’yı bölmek üzere bir hareket yok. Radikal ögeler elbette var. Fakat bunların da çok küçük bir azınlık olduğu ve Müslüman topluluğun ezici çoğunluğu tarafından reddedildiğini biliyoruz. Bu datalar, İslam zıtlığından beslenen siyasi projeler içerisinde bir mana tabir etmiyor. Çünkü bu telaffuzların bir ötekine, düşmana, muhtaçlığı var. Şu anda en ‘elverişli öteki’, İslam. Hıristiyanlık ve Musevilik içinde de marjinal, radikal ve sapkın kümeler bulunduğu halde onlara karşı bu türlü kampanyalar yapılmaz. Bunun faturasının ağır olacağını bilirler. Fakat İslam ve Müslümanlar kelam konusu olduğunda istediğiniz hayali senaryoyu, fantaziyi, kurguyu yapabilirsiniz. Kimse de size “Bu dediklerin hakikat bilgiye dayanıyor mu?” diye sorma gereksinimi hissetmez. Zira kendinizi iyi, yanlışsız, uygar ve insancıl hissetmenizi sağlayan bir barbarlar güruhunu bulduysanız onlardan asla vazgeçmek istemezsiniz.
Buradaki temel sorun, İslam aksiliğinin sıradanlaştırılması.
4) Sıradanlaştırılma nelere yol açıyor? Ne oluyor İslam zıtlığı sıradanlaşınca?
Düşmanlık sıradanlaştığında ve ayrımcılık içselleştirildiğinde, tüm siyasi kodlar buna nazaran yazılır, kanunlar o denli yorumlanır, toplumsal algılar ona nazaran şekillenir. Kolektif bir cinnet hali, sıradan ve olağan bir durum üzere takdim edilir. ABD’de beyaz ırkçılığının siyahilere karşı işlediği utanç verici cürümlerin toplumsallaşması, bunun dokunaklı örneklerinden biriydi. Siyahilere sövmek, onları dövmek, linç etmek olağan karşılandığı için birden fazla Amerikalı nasıl bir vahşetin içinde olduklarının farkında bile değildi. Nazi Almanyası’nda Musevilere karşı körüklenen nefret ve hasımlık de bu türlü başladı ve çağdaş tarihin en büyük soykırımlarından biri olarak sonuçlandı.
DATALAR MÜTHİŞ
5) İslam aksiliği deyip duruyoruz. Bunun yansımaları nelerdir? Gündelik hayatta Müslümanlara yönelik akınlar artmış durumda mı?
Bilgiler dehşetli. Örneğin Almanya’da 2019’da kişi ve kurumlara karşı 871 İslam tersi hücum yapıldı. Bu sayı 2018’de 824, 2017’de 950 idi. Fransa’da 2019’da toplam akın sayısı 789 oldu. Avusturya’da 2019’da 1051 akın oldu. Bunlar yalnızca üç Avrupa ülkesinin bilinen yani rapor edilen, şikayet konusu olan ve polis kayıtlarına geçen olay sayısı. Gerçek sayılar muhtemelen bunun çok üzerinde. Tüm Avrupa’yı düşündüğünüzde istisnasız her gün birkaç mescide, Müslüman işyerine, meskene, mahalleye, bireylere akın yapılıyor.
6) Bu bilgiler karşısında vahim bir duyarsızlık var Avrupa’da. Bunun art planında ne var?
Artık bir an için Türkiye’de ya da bir öbür Müslüman ülkede kilise ve havralara her hafta bir taarruz yapıldığını düşünün. Her gün bir Hıristiyan veyahut Musevi’nin hücuma uğradığını hayal edin. Bunların ortasında ölenlerin olduğunu düşünün. Bu taarruzların “Siz bizim medeniyetimize ilişkin değilsiniz, defolun ülkelerinize gidin…” iletileriyle yapıldığını hayal edin. Birtakım siyasetçilerin çıkıp “halkımız çok öfkeli… ne yapalım” deyip bunlara art çıktığını düşünün. Dünya buna nasıl reaksiyon verirdi? Birebir tepkiyi neden Müslümanların kutsal yerlerine saldırıldığında görmüyoruz? Onların yerleri öbür standartlara mı tabi? Bunu talep etmek bizim en doğal hakkımız. Ancak bunu bile içişlerine karışmak, radikallere art çıkmak, beşinci kol faaliyeti vs. diye fonksiyonsuz ve anlamsız hale getirmeye çalışıyorlar. Halbuki bu tıp faşist ve ırkçı telaffuzlara birinci evvel sağduyu sahibi Avrupa siyasetinin karşı çıkması gerekir.
Cumhurbaşkanlığı Sözcüsü Büyükelçi İbrahim Kalın Hürriyet’e anlattı: 10 soruda İslamofobi
NEDEN ÖTEKİLEŞTİRİYORLAR?
7) Hollanda’dan bir milletvekili, Cumhurbaşkanı Erdoğan’a yönelik bir paylaşım yaptı. Bu mevzuda ne düşünüyorsunuz?
Tek siyasi sermayesi Müslüman ve Erdoğan düşmanlığı olan biri Hollandalı Geert Wilders. Bu ülkenin seçilmiş Cumhurbaşkanı’na hakaret etti. En güçlü reaksiyonun Avrupa’dan gelmesi gerekirdi. Ancak bu türlü bir hassaslık yok. Bu olmayınca Wilders üzere adamların telaffuzları olağanlaşmaya başlıyor. Kanıksanıyor. Bugün buna sessiz kalanlar yarın öbür sapmalarda çok geç kaldıklarını görecekler.
Burada İsrail faktörünü de göz arkası edemeyiz. İsrail, Filistin topraklarını işgalini yasallaştırmak için Filistinlileri, Arapları ve Müslümanları azgın teröristler olarak göstermek zorunda. “Karşımızda rasyonel aktör yok; barış için muhatap yok, gözü dönmüş, gerici, yobaz, Yahudi ve Batı düşmanı bir kitle var” dediğinde İsrail, Batı’da değerli bir propaganda cephesini kazanmış oluyor. Hatta daha ileri gidip “Filistin diye bir ülke, Filistinli diye bir halk yok” diyorlar. Bunun için Filistinlilere neredeyse hiçbir vakit Filistinliler diye hitap etmiyorlar. “Araplar” diyorlar. Bu sözün Batı tahayyülündeki bütün çağrışımlarını bilerek bunu yapıyorlar. Ellerinden gelse tahminen “Korkunç Türk” imajıyla bile irtibatlandırırlardı. Lakin bunu da büsbütün ihmal etmiyorlar. Filistin davasına sahip çıkan Türkiye’yi ve Cumhurbaşkanımız Recep Tayyip Erdoğan’ı ötekileştirerek ve şeytanlaştırarak işgali örtbas etmeye çalışıyorlar.
RADİKALLEŞME SORUNU YOK MU?
8) Avrupalılar, sorun olarak azınlık bir Müslüman kitlenin radikalleşmesini ve teröre yönelmesini görmüyorlar mı? Sıkıntıları bu değil mi?
Sorunları bu değil. Mesela Macron’a nazaran İslam’ın kendisi dünyanın her yerinde krizde. Bu sözün tesadüfen söylenmediğini düşünüyorum. Sıkıntı artık azınlık bir küme değil, İslam’ın kendisi. Buna emsal tabirleri daha evvel kimi Avrupalı politikler kullanmıştı lakin birinci kere bu kadar açık-seçik tanımlama yapılıyor. Buna nazaran İslam’ı Fransa’nın Cumhuriyet kıymetleriyle, Batı demokrasisiyle, Avrupa kültürüyle telif etmek mümkün değil. Bunun için İslam’ın özünden ve kökünden değişmesi gerekiyor. Bize bir Fransız İslam’ı lazım diyorlar.
Bu çok garip bir durum çünkü Fransız Hıristiyanlığı veya Fransız Budizmi üzere tabirleri kullanmaya cüret edemeyenler İslam üzerinde bu türlü bir tasarruflarının olduğunu düşünebiliyorlar. İslam’ı protestanlaştırmadan yola getiremeyiz diyorlar. Halbuki iki İbrahimi din olarak Hıristiyanlığın ve İslam’ın teolojik ve tarihi süreçleri çok farklı mecralarda ilerledi. Hem çok sağcı ve dindar hem de sol ve sekülarist çevreler birebir malzemeyi kullanarak siyasi güç üretmeye çalışıyorlar. Ve maalesef bunda da başarılı oluyorlar.
‘FRANSA’YA UYGUN İSLAM’ PROJESİ
Fransa üzere ülkelerde karşımıza çıkan militan sekülarizm, laikliği din-devlet işlerinin ayrılması olarak değil, devletin dini dizayn etmesi olarak görüyor. ‘Fransa’ya uygun İslam’ projesinin art planında bu yatıyor. İmamlar elbette Fransa’da veya Almanya’da da eğitim alabilir. Gerçekten Avrupa’da doğup büyümüş, o ülkelerin lisanını, tarihini, geleneklerini, kanunlarını çok iyi bilen Müslüman din adamları var. Lakin onlar da şayet siyasi seçkinlerin ve devletin istediği profilde değilse onları da çabucak radikalize ve kriminalize ediyorlar. Mesela Avrupa’da yaşayan Türklerin o ülkelerden daha çok Türkiye’ye bağlı olduklarını, bunun aidiyet ve sadakat noktasında sorun teşkil ettiğini ileri sürüyorlar. Ancak örneğin dünya Musevilerinin İsrail ile olan özel bağını tartışma konusu dahi yapmıyorlar. İsrail için yapılan bağışları, kampanyaları, ziyaretleri, eğitim programlarını vs. sorgulamıyorlar. Bunları Cumhuriyet’in kıymetleriyle çelişkili görmüyorlar. Hakikat olan da bu tahminen. Lakin tıpkı anlayışlı yaklaşımı neden Müslüman topluluklar için göstermiyorlar? Bunu sormak en doğal hakkımız. Batılı ülkeler kendi yerli teröristlerini göz gerisi etmekte çok becerikli. Örneğin Almanya’da 1990’dan bu yana iki yüzden fazla insan neo-Naziler tarafından öldürüldü. NSU cinayetlerinin üzerindeki sır perdesi hala kalkmış değil. Buna karşın Nazilerin devlet tarafından nasıl korunduğunu herkes gördü.
MÜSLÜMANLARA DÜŞEN VAZİFELER DE VAR
9) Müslüman imajıyla ilgili olarak Müslümanlara düşen misyonlar yok mu?
Fransızların yüzde 75’inin İslam hakkındaki kanaati son derece olumsuz. Birinci akla gelen tabirler terörizm, şiddet, bayan düşmanlığı, baskı vs. Bunda elbette Müslüman devletlerin ve toplulukların da kabahati var. Lakin bu algının oluşmasında Avrupa’daki İslam aksisi iklimi de yok sayamayız. Nasıl İslam toplumları homojen ve monolitik değilse, Batı toplumları da tek tip değil. Onların da nüansları, görüş ayrılıkları, farklı eğilimleri, farklı sınıfsal yapıları var. Bunları dikkate almayan analizlerin yanılgı yapması kaçınılmaz. Batıyla bu bahislerde daha yapan ve eleştirel bir ilgi kurmak mümkün. Müslüman toplulukların kendilerini daha iyi söz etmesi gerekiyor. Şiddete dönüşen aşırıcı hareketlere karşı aslında hal alıyorlar. Tahminen bunu daha görünür kılmaları gerekiyor. Lakin asıl kıymetlisi yaşadıkları Avrupa toplumlara katkı veren, spordan sanata, eğitimden bilime her alanda o ülkeye artı bedel katan bireyler olması lazım. İşte o vakit kelamlarının bir tartısı olacak ve bir manada vazgeçilmez hale geleceklerdir. Bunun için Müslüman ülkelerin de yanlışsız adımlar atması ve bu sürece katkı sunması gerekiyor. Daima kendi doğrularımızla diğerlerinin yanlışlarını karşılaştırarak üstünlük elde etme alışkanlığından vazgeçmemiz gerekiyor. Kendi doğrularımızı da eksikliklerimizi de dürüst ve samimi bir biçimde masaya yatırmamız gerekiyor.
AYETLERİ BAŞ KESMEK İÇİN KULLANANLARA KARŞI ÇIKMAK ZORUNDAYIZ
10) Fransa’da Hz. Muhammed karikatürü nedeniyle bir öğretmenin başı kesildi. Bu hadisesi nasıl yorumluyorsunuz?
Fransa’da malum karikatürleri derste gösterdiği için bir öğretmenin öldürülmesi de tıpkı şiddet sarmalının bir modülü ve asla kabul edilemez, asla legal gösterilemez. Bu tıp cinayetler, tam da İslam aykırılığını ve Müslüman düşmanlığını körükleyenlerin istediği tipten aksiyonlar. Bu kısır döngüden çıkmak zorundayız aksi halde “dişe diş, göze göz” diye diye ortada sağlam bir tane insan kalmayacak. Müslümanlar kendi kutsallarına yapılan taarruzları sonuna kadar reddetmek ve yasal kurallar çerçevesinde yansısını göstermek zorunda. Aksi halde kendisine ihanet etmiş olur. Ancak bunu şiddet, terör ve cinayet yoluyla yapmaya başladığında bu çabayı daha baştan kaybetmiş olur. Çünkü Aliya İzzetbegoviç’in dediği üzere “Savaş, ölünce değil düşmana benzeyince kaybedilir”. Onlar Peygamber Efendimize saldırdı diye biz de kalkıp Hz. İsa’ya saldıracak değiliz. Zira Hz. İsa da bizim peygamberimiz. Bize bunu bile yasaklayan bir dinin mensupları cinayet yoluyla nasıl gerçek bir iş yapmış olabilir ki?
BUNA HERKESTEN EVVEL BEN KARŞI ÇIKMALIYIM
Bu cins provokasyonlara karşı herkesin tam bir teyakkuz halinde olması gerekiyor. Misal birkaç hadise daha yaşanırsa tüm Avrupa’da Müslüman cadı avına çıkılması sıradan bir hadise haline gelir. Birilerinin istediği de bu aslında. Hangi münasebetle olursa olsun Müslüman toplumların, din adamlarının ve siyasi başkanların bu Deaşçı, el-Kaideci, tekfirci zihniyeti kesin bir lisanla reddetmesi ve bu tıp fanatiklerin dinimizi rehin almasına müsaade vermemesi gerekiyor. Birileri çıkıp benim kutsal kitabımdaki ayetleri baş kesmek için, temiz insanları canlı diri yakmak için kullanıyorsa ve bunu yaparken benim kutsal sözlerimi kullanıyorsa buna herkesten evvel ben karşı çıkmak zorundayım. O zihniyeti besleyen iklimi ben değiştirmek zorundayım. Bunu yapmadan diğerlerini suçlamak sorunu çözmez yalnızca derinleştirir.
Memurlar
