Polis memuru davacı ile hemşire olan eşi ortasında geçimsizlik nedeniyle boşanma süreci başlamıştır. Hemşire olan eş: 1. Aile Mahkemesinden (Mahkeme) önlem talebinde bulunmuştur. Hemşire C.K. talep dilekçesinde, müracaatçı ile devam eden boşanma davasının bulunduğunu, boşanma davası açtığı günden itibaren müracaatçının diğer bir konuta taşınarak tek başına yaşamaya başladığını belirtmiştir. C.K., müracaatçının polis olması sebebiyle kendisine ilişkin tabanca ile birçok sefer kendisini tehdit ettiğini, hemşire olarak misyon yaptığı hastane civarında müracaatçıya ilişkin arabayı gördüğünü, müracaatçının kendisini takip ettiğini ve güvenliğinden tasa ettiği için ailesinin uzun vakitten beri kendisinin yanında yaşamaya başladığını söz etmiştir.
Mahkemece; uzaklaştırılmasına ve eşyalarına ziyan vermemesine karar vermiştir. Kelam konusu kararda müracaatçının C.K.’yı irtibat araçlarıyla yahut sair surette rahatsız etmemesine, C.K’nın bulunduğu konuta yaklaşmamasına, C.K.’nın yakınlarına, şahitlerine ve şahsî münasebet kurulmasına ait haller gizli kalmak üzere çocuklarına yaklaşmamasına karar verildiği belirtilmiştir. Ayrıyeten müracaatçının bulundurması yahut taşımasına kanunen müsaade verilen silahları kolluğa teslim etmesine karar verilmiştir.
Bu karara karşı itiraz eden polis memurunun başvurusu reddedilmiştir. Anayasa Mahkemesine yapılan müracaatta ise; mahkeme kararının kâfi “gerekçe” olmadığı münasebeti ile adil yargılama hakkının ihlal edildiğine karar vermiştir.
Silaha el konulmasına ait polis memuru savunmasında: “FETÖ/PDY ile uğraşta etkin rol almış olması sebebiyle birtakım toplumsal medya hesaplarında isminin maksat gösterildiğini, silahını teslim ettiği için güvenliğinden telaş duyduğunu, toplumsal etrafı tarafından bayana şiddet uygulayan birisi olarak nitelendirildiğini belirterek hayat hakkının ihlal edildiğini ileri sürmüştür.”
Mahkeme bu açıklamayı kâfi görmediğinden başvuruyu reddetmiştir.
EMRE KAYA BAŞVURUSU
(Başvuru Numarası: 2018/743)
Karar Tarihi: 10/2/2021
BİRİNCİ KISIM
KARAR
I. MÜRACAATIN KONUSU
1. Müracaat, 8/3/2012 tarihli ve 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Bayana Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanun uyarınca verilen önlem kararına yönelik temelli savların itiraz mercii tarafından karşılanmaması nedeniyle gerekçeli karar hakkının ihlal edildiği savına ilişkindir.
II. MÜRACAAT SÜRECİ
2. Müracaat 18/12/2017 tarihinde yapılmıştır.
3. Müracaat, müracaat formu ve eklerinin idari taraftan yapılan ön incelemesinden sonra Kurula sunulmuştur.
4. Kurulca müracaatın kabul edilebilirlik incelemesinin Kısım tarafından yapılmasına karar verilmiştir.
5. Kısım Lideri tarafından müracaatın kabul edilebilirlik ve temel incelemesinin birlikte yapılmasına karar verilmiştir.
6. Müracaat dokümanlarının bir örneği bilgi için Adalet Bakanlığına (Bakanlık) gönderilmiştir. Bakanlık görüşünü bildirmiştir.
7. Müracaatçı, Bakanlık görüşüne karşı beyanda bulunmuştur.
III. OLAY VE OLGULAR
8. Müracaat formları ve eklerinde söz edildiği formuyla ilgili olaylar özetle şöyledir:
9. Müracaatçı ile eşi C.K. ortasında Küçükçekmece 3. Aile Mahkemesinde evlilik birliğinin temelinden sarsılması nedeniyle çekişmeli boşanma davası bulunmaktadır.
10. Müracaatçının eşi C.K. boşanma davası devam ederken 25/10/2017 tarihli dilekçe ile 6284 sayılı Kanun kapsamında müracaatçı hakkında Küçükçekmece 1. Aile Mahkemesinden (Mahkeme) önlem talebinde bulunmuştur. C.K. talep dilekçesinde, müracaatçı ile devam eden boşanma davasının bulunduğunu, boşanma davası açtığı günden itibaren müracaatçının diğer bir konuta taşınarak tek başına yaşamaya başladığını belirtmiştir. C.K., müracaatçının polis olması sebebiyle kendisine ilişkin tabanca ile birçok kere kendisini tehdit ettiğini, hemşire olarak vazife yaptığı hastane civarında müracaatçıya ilişkin arabayı gördüğünü, müracaatçının kendisini takip ettiğini ve güvenliğinden kaygı ettiği için ailesinin uzun vakitten beri kendisinin yanında yaşamaya başladığını söz etmiştir.
11. Mahkeme 25/10/2017 tarihli kararı ile müracaatçının 6284 sayılı Kanun’un 5. hususunun (1) numaralı fıkrasının a, b, c, d, e, f, g, ğ, bentleri uyarınca altı ay müddetle geçerli olmak üzere lehine önlem istenen C.K.ya karşı şiddete yahut kaygıya yönelik kelam ve davranışlarda bulunmamasına, mağdurun ikamet ettiği “K. Mah. G. Cad. 14/11 Başakşehir/ İstanbul” adresinden uzaklaştırılmasına ve eşyalarına ziyan vermemesine karar vermiştir. Kelam konusu kararda müracaatçının C.K.’yı irtibat araçlarıyla yahut sair surette rahatsız etmemesine, C.K’nın bulunduğu konuta yaklaşmamasına, C.K.’nın yakınlarına, şahitlerine ve ferdî bağlantı kurulmasına ait haller gizli kalmak üzere çocuklarına yaklaşmamasına karar verildiği belirtilmiştir. Ayrıyeten müracaatçının bulundurması yahut taşımasına kanunen müsaade verilen silahları kolluğa teslim etmesine karar verilmiştir.
12. Müracaatçı önlem kararına karşı Küçükçekmece 2. Aile Mahkemesine (2. Aile Mahkemesi) 17/11/2017 tarihli dilekçeyle itiraz etmiştir. İtiraz dilekçesinde, lehine önlem kararı verilen C.K. ve akrabalarıyla hiçbir irtibatının olmadığını, hakkında uzaklaştırma kararı verilen adresi C.K.’nın 1/12/2016 tarihinde eşyalarını da alarak terk ettiğini, müşterek çocukları olmaması sebebiyle çocuklara yaklaşmamasına ait kararın kararsız olduğunu açıklamıştır. Müracaatçı dilekçede, C.K.’nın meskeni terk ederken kendisine ilişkin tüm eşyalarını götürmesi sebebiyle şahsi eşyalarına ziyan vermesinin kelam konusu olmadığını belirtmiştir. Ayrıyeten müracaatçı, İstanbul Organize Cürümlerle Uğraş Şube Müdürlüğü Ulusal Güvenliğe Yönelik Cürümler Ofisinin amiri olarak Fethullahçı Terör Örgütü / Paralel Devlet Yapılanması (FETÖ/PDY) ile etkin uğraşta rol alması ve örgütçe amaç gösterilmesi sebebiyle silahını teslim etmesine ait kararın kamu güvenliği ve can güvenliği dikkate alınarak kaldırılmasını talep etmiştir.
13. Müracaatçının itirazı 2. Aile Mahkemesinin 20/11/2017 tarihli kararıyla reddedilmiştir. Karar münasebeti şöyledir:
“Küçükçekmece 1.Aile Mahkemesi’nin 2017/524-524 D.İş-Karar sayılı kararının 6284 Sayılı Yasaya uygun olarak verildiği anlaşıldığından itirazın reddine karar verilmesi gerektiği” gerekçesiyle reddetmesiyle karar katılaşmıştır.
14. Karar 16/11/2017 tarihinde müracaatçıya bildiri edilmiştir. Müracaatçı tarafından 18/12/2017 tarihinde ferdi müracaatta bulunulmuştur.
IV. İLGİLİ HUKUK
15. Bahis hakkında ilgili hukuk için bkz. Erdal Türkmen, B. No: 2016/2100, 4/4/2019, §§ 19-28.
V. İNCELEME VE MÜNASEBET
16. Mahkemenin 10/2/2021 tarihinde yapmış olduğu toplantıda müracaat incelenip gereği düşünüldü:
A. Gerekçeli Karar Hakkının İhlal Edildiğine Ait Tez
1. Müracaatçının Savları ve Bakanlık Görüşü
17. Müracaatçı, önlem kararını veren Mahkemece kendisine savunma imkanı tanınmadığını, hakkındaki savlardan haberi olmadığını ve C.K.nın yaşadığı meskenin adresini bilmediğini vurgulamıştır. Müracaatçı Mahkeme tarafından verilen kararın matbu olduğunu, kararda yer alan ve ayrılmadan evvel birlikte yaşadıkları adreste tanımadığı üçüncü bireylerin yaşadığını, ortak çocuklarının bulunmadığı istikametindeki itirazlarının itiraza bakan Mahkemece dikkate alınmadan reddedildiğini ve itirazın reddine dair kararın kâfi münasebet içermediğini belirterek adil yargılanma hakkının ihlal edildiğini ileri sürmüştür.
18. Bakanlık, 2. Aile Mahkemesinin kanun yolu mahkemesi olarak önleme hükmedilen kararın ilgili Kanun’a uygun olduğu gerekçesiyle müracaatçının itirazının reddine karar verdiğini, kararda itiraza mevzu önleyici önlem kararında yer verilen münasebetlerin kabul edilmiş olduğu biçiminde yorumlanıp yorumlanmayacağının kıymetlendirilmesi gerektiğini açıklamıştır.
19. Müracaatçı, Bakanlık görüşüne karşı beyanında; derece mahkemesi kararlarında münasebet bulunmadığını ve hakkındaki argümanların gerçekliğinin kararlarda tartışılmadığını belirtmiştir.
2. Kıymetlendirme
20. Anayasa’nın 36. unsurunun birinci fıkrası şöyledir:
”Herkes, yasal vasıta ve yollardan faydalanmak suretiyle yargı mercileri önünde davacı yahut davalı olarak argüman ve savunma ile adil yargılanma hakkına sahiptir.”
21. Anayasa Mahkemesi, olayların müracaatçılar tarafından yapılan tüzel nitelendirmesi ile bağlı olmayıp olay ve olguların hukuksal tavsifini kendisi takdir eder (Tahir Canan, B. No: 2012/969, 18/9/2013, § 16). Müracaatçının tezlerinin özünün adil yargılanma hakkının garantilerinden biri olan gerekçeli karar hakkına ait olduğu ve bu kapsamda bir inceleme yapılması gerektiği değerlendirilmiştir.
a. Kabul Edilebilirlik Tarafından
22. Açıkça destekten mahrum olmadığı ve kabul edilemezliğine karar verilmesini gerektirecek öbür bir neden de bulunmadığı anlaşılan gerekçeli karar hakkının ihlal edildiğine ait tezin kabul edilebilir olduğuna karar verilmesi gerekir.
b. Temel Tarafından
23. Müracaata bahis olayda uygulanacak prensipler daha evvel Anayasa Mahkemesi tarafından verilen kararlarla ortaya konulmuştur (Salih Söylemezoğlu, B. No: 2013/3758, 6/1/2016; Erdal Türkmen, B. No: 2016/2100, 4/4/2019; Tugay Kırşehirli, B. No: 2017/27041, 11/12/2019).
24. Buna nazaran 6284 sayılı Kanun’un 5. unsurunda örnekleyici olarak bir kısım önleyici muhafaza önlemleri belirlenmiş, 8. unsurun (3) numaralı fıkrasında Kanun’un 4. hususunda belirtilen ve hakim tarafından verilebilen gözetici önlem kararları için şiddetin varlığı konusunda kanıt yahut doküman aranmayacağı tabir edilmiştir. Bunun yanında yüklü olarak aleyhine önlem kararı verilen kişinin temel hak ve özgürlüklerini kısıtlayıcı niteliği olan ve Kanun’un 5. hususunda düzenlenen önleyici önlem kararları için bu türlü bir ayrıksı durum öngörülmemiştir (Salih Söylemezoğlu, § 34).
25. 6284 sayılı Kanun’un buna ait münasebetinde, şiddete maruz kalan yahut maruz kalma tehlikesi altında bulunan bireylerle ilgili esirgeyici önlem kararı verilebilmesi için rastgele bir kanıt araştırması yahut evrak ibrazı aranmazken önleyici önlem kararı verilebilmesi için kişinin şiddete maruz kaldığı yahut maruz kalma tehlikesi altında bulunduğu konusunda olguların varlığının gerektiği, aksi taraftaki uygulamanın şahıslara kanunla sağlanan hakkın berbata kullanılmasına sebebiyet verebileceği hususu vurgulanmıştır (Salih Söylemezoğlu, § 35).
26. Hakikaten önlem kararları ile bir tarafın beden dokunulmazlığı yahut hayat hakkı üzere kişi için olmazsa olmaz hak ve menfaatlerin korunması amaçlanırken öteki taraftan bilhassa mahkemece verilen yahut onaylanan önleyici önlemlerle kişi hak ve özgürlüklerine kıymetli ölçüde sınırlamalar getirilmiş olacaktır. Münasebetiyle önlem kararlarından olumlu ya da olumsuz etkilenen tarafların temel hak ve özgürlükleri ortasındaki istikrarın gözetilmesi gerekmektedir (Salih Söylemezoğlu, § 36).
27. 6284 sayılı Kanun’da düzenlenen önlem kararlarının verildiği anda infaz kabiliyetini haiz olması nedeniyle Kanun’da amaçlanan acil müdahale olgusunun bu evrede sağlanmış olacağı, bu hedefin gerçekleşmesi ismine önlem kararında, şiddetin var olduğuna yönelik kanaate nasıl ulaşıldığının açıklanması yani münasebet açısından daha esnek bir yaklaşım yolunun benimsenebileceği lakin bu yaklaşıma ilişkin hududun olayların özelliğine nazaran gerekçeli karar hakkının temel temellerine ziyan vermeyecek seviyede belirlenmesinin de gerekli olduğu açıktır. Bu kapsamda kelam konusu kararlarda yer verilen münasebetlerde, ileri sürülen ziyan riski ve olgulara nazaran talebin ilgili mevzuat çerçevesinde kabul görmesi için temel ögeleri taşıyıp taşımadığının ortaya konulması kâfi olacaktır (Salih Söylemezoğlu, § 39).
28. Anayasa Mahkemesi Salih Söylemezoğlu müracaatında, somut olayda olduğu üzere aciliyet ögesinin ortadan kalktığı ve müracaatçının itirazlarını kelamlı olarak sunamadığı itiraz etabında mahkemenin tek taraflı argümana dayanılarak verilen önlemlerin yerindeliğini, itiraz edenin ileri sürdüğü beyan ve kanıtlar çerçevesinde her iki taraf için öngörülen hak ve menfaat istikrarını de gözeterek değerlendirmesi gerektiğini açıklamıştır (Salih Söylemezoğlu, § 40). Sonuç olarak itiraz merciinin kararında, müracaatçının sav ve itirazları ile önleme destek olgunun gerçekliğinin bu çerçevede tartışılmadığı, önlem kararında temele ait konularda münasebet bulunması halinde bu karara atıf yapılarak kıymetlendirme yapılmasının makul görülebileceği lakin ihlal argümanına husus itiraz mercii kararında evraka sunulan kanıtlarla sonuç ortasında ne biçimde bağ kurulduğunun, gerekçesiz olarak verilen önlem kararına yapılan itirazın neden reddedildiğinin minimum seviyede dahi açıklanmadığı belirtilerek gerekçeli karar hakkının ihlal edildiğine karar verilmiştir (Salih Söylemezoğlu, §§ 41, 42).
29. İncelenen bu müracaatta da itiraz merciinin kararında müracaatçının sav ve itirazları ile önleme destek olgunun gerçekliğinin bu çerçevede tartışılmadığı anlaşılmaktadır. Her ne kadar önlem kararında temele ait konularda münasebet bulunması halinde bu karara atıf yapılarak kıymetlendirme yapılması makul görülebilecek ise de ihlal savına mevzu itiraz mercii kararında, önlem kararına temel argümana karşı müracaatçı tarafından ileri sürülen itirazlara dayanılarak Mahkemenin önlem kararı vermesini gerektirecek kanaate evrakta varsa hangi kanıtla ne halde bağ kurarak ulaştığını bu kararda belirtmediği anlaşılmıştır. Bu kapsamda somut müracaatta itiraz merciinin gerekçesiz olarak verilen önlem kararına yapılan itirazın neden reddedildiğini taban seviyede dahi açıklamadığı görülmektedir.
30. Açıklanan münasebetlerle müracaatçının Anayasa’nın 36. unsurunda teminat altına alınan gerekçeli karar hakkının ihlal edildiğine karar verilmesi gerekir.
B. Ömür Hakkının İhlal Edildiğine Ait Argüman
1. Müracaatçının Savı ve Bakanlık Görüşü
31. Müracaatçı FETÖ/PDY ile gayrette etkin rol almış olması sebebiyle kimi toplumsal medya hesaplarında isminin maksat gösterildiğini, silahını teslim ettiği için güvenliğinden kaygı duyduğunu, toplumsal etrafı tarafından bayana şiddet uygulayan birisi olarak nitelendirildiğini belirterek hayat hakkının ihlal edildiğini ileri sürmüştür. Müracaatçı ayrıyeten, silahının alınması sebebiyle daha pasif vazifeye getirilmiş olmasının mesleği açısından olumsuz bir durum olduğunu belirtmiştir.
32. Bakanlık, müracaatçının çalıştığı ünite prestijiyle taarruza uğrama riskinin yüksek olduğunu tez etmesine karşın müracaat formundan hakkındaki önlem kararından sonra misyon yaptığı ünitenin değiştirildiğinin anlaşıldığını vurgulamıştır. Bakanlık, müracaatçının silahına el koyma önleminin boşanma davası etabında verildiğini ve süreksiz olduğunu belirtmiştir. Ayrıyeten sadece silahına süreksiz olarak el konulmasının müracaatçının hayatına yönelik önemli ve yakın bir tehlikenin doğmasına sebebiyet verip vermediğinin ve ayrıyeten bu türlü bir tehlikenin varlığının kabul edildiği takdirde kamu makamlarının kendilerinden beklenebilecek makul önlemleri alıp almadıklarının kıymetlendirilmesi gerektiğini tabir etmiştir.
33. Müracaatçı, Bakanlık görüşüne karşı beyanında; müracaat formundaki tezlerini tekrar etmekle birlikte Bakanlığın görüşüne katılmadığını belirtmiştir.
2. Kıymetlendirme
34. 30/3/2011 tarihli ve 6216 sayılı Anayasa Mahkemesinin Kuruluşu ve Yargılama Yolları Hakkında Kanun’un 47. unsurunun (3), 48. unsurunun (1) ve (2) numaralı fıkraları uyarınca ferdi müracaatta kamu gücünün neden olduğu argüman edilen ihlale dair olayların tarih sırasına nazaran özeti yapılmalı, ferdî müracaat kapsamındaki hakların ne formda ihlal edildiği ve buna ait münasebet ile kanıtlar açıklanmalıdır (Veli Özdemir, B. No: 2013/276, 9/1/2014, §§ 19, 20).
35. Ferdî müracaat incelemesinde Anayasa Mahkemesi kamu gücü aksiyon ve süreçleri ile mahkeme kararlarının Anayasa’ya uygunluğunun ve müdahale münasebetlerinin kontrolünü tabiatıyla yapmaz. Bu sebeple müracaatçının müracaatının temelini ve bu kapsamda kamu makamları tarafından ortaya konulan münasebetlerin ilgili ve kâfi olup olmadığını Anayasa Mahkemesine inceletebilmesi için öncelikle kendisinin ihlal savlarını gerekçelendirmesi, buna ait olay ve olguları açıklaması ve kanıtlarını sunması mecburidir (Cemal Günsel, [GK], B. No: 2016/12900, 21/1/2021 § 24).
36. Anayasa Mahkemesinin müracaatçının yerine geçerek ihlal tezlerini gerekçelendirme, olay ve olguları ortaya koyma ve kanıt toplama misyon ve yükümlülüğü bulunmamaktadır. Kelam konusu yükümlülükler müracaatçıya aittir. Müracaatçıların anılan yükümlülüklere uymamaları halinde şikayetlerini temellendiremedikleri için müracaatları açıkça destekten mahrum bulunabilir. Anayasa Mahkemesi temellendirmeye ait incelemesini her müracaatın somut şartlarında yapar. Kuşkusuz bu yükümlülüklere ellerinde olmayan nedenlerle uymamalarının ikna edici münasebetlerini Mahkemeye sunmaları ya da Mahkemenin bu durumu işin niteliğinden anlaması hali müstesnadır (Cemal Günsel, §§ 25, 26).
37. Somut olayda müracaatçı, ihlal tezine ait kanıtlarını sunma, temel hak ve özgürlüğünün ihlal edildiğine ait açıklamalarda bulunma istikametindeki yükümlülüğünü yerine getirmemiştir. Müracaatçı, silahına el konulmasına ait önlem kararının ömür hakkına ziyan verdiğini soyut olarak tez etmiştir. Münasebetiyle müracaatçı tarafından ileri sürülen savın temellendirilemediği sonucuna ulaşılmıştır.
38. Açıklanan münasebetlerle bu kısımdaki savların temellendirilememiş olduğu anlaşıldığından müracaatın bu kısmının açıkça destekten mahrum olması nedeniyle kabul edilemez olduğuna karar verilmesi gerekir.
C. 6216 Sayılı Kanun’un 50. Unsuru Tarafından
39. 6216 sayılı Kanun’un 50. hususunun ilgili kısmı şöyledir:
“(1) Temel inceleme sonunda, müracaatçının hakkının ihlal edildiğine ya da edilmediğine karar verilir. İhlal kararı verilmesi halinde ihlalin ve sonuçlarının ortadan kaldırılması için yapılması gerekenlere hükmedilir.
(2) Tespit edilen ihlal bir mahkeme kararından kaynaklanmışsa, ihlali ve sonuçlarını ortadan kaldırmak için yine yargılama yapmak üzere evrak ilgili mahkemeye gönderilir. Yine yargılama yapılmasında hukuksal fayda bulunmayan hallerde müracaatçı lehine tazminata hükmedilebilir yahut genel mahkemelerde dava açılması yolu gösterilebilir. Tekrar yargılama yapmakla yükümlü mahkeme, Anayasa Mahkemesinin ihlal kararında açıkladığı ihlali ve sonuçlarını ortadan kaldıracak biçimde mümkünse belge üzerinden karar verir.”
40. Müracaatçı ihlalin tespiti, yargılamanın yenilenmesi ve 30.000 TL manevi tazminat talebinde bulunmuştur.
41. İncelenen müracaatta itiraz merciinin gerekçesiz olarak verilen önlem kararına yapılan itirazı reddederken ilgili ve kâfi bir münasebet göstermemesi nedeniyle adil yargılama hakkı kapsamındaki gerekçeli karar hakkının ihlal edildiği sonucuna ulaşılmıştır.
42. Somut olayın özelliği dikkate alındığında yine yargılama yapılmasında tüzel fayda bulunmadığından ve ihlal tespitiyle giderilemeyecek olan manevi ziyanı karşılığında müracaatçıya net 8.000 TL manevi tazminatın ödenmesine, fazlaya ait talebin reddine karar vermesi gerekir.
43. Evraktaki evraklardan tespit edilen 257,50 TL harçtan oluşan yargılama sarfiyatının müracaatçıya ödenmesine karar verilmesi gerekir.
VI. KARAR
Açıklanan münasebetlerle;
A. 1. Adil yargılanma hakkının ihlal edildiğine ait savın KABUL EDİLEBİLİR OLDUĞUNA,
2. Hayat hakkının ihlal edildiğine ait tezin açıkça destekten mahrum olması nedeniyle KABUL EDİLEMEZ OLDUĞUNA,
B. Anayasa’nın 36. hususunda garanti altına alınan adil yargılanma hakkı kapsamındaki gerekçeli karar hakkının İHLAL EDİLDİĞİNE,
C. Müracaatçıya net 8.000 TL manevi tazminat ÖDENMESİNE, tazminata ait başka taleplerin REDDİNE,
D. 257,50 TL harçtan oluşan yargılama masrafının müracaatçıya ÖDENMESİNE,
E. Ödemelerin, kararın bildirisini takiben müracaatçının Hazine ve Maliye Bakanlığına müracaat tarihinden itibaren dört ay içinde yapılmasına, ödemede gecikme olması halinde bu müddetin sona erdiği tarihten ödeme tarihine kadar geçen mühlet için yasal FAİZ UYGULANMASINA,
F. Kararın bir örneğinin bilgi için Küçükçekmece 2. Aile Mahkemesine (E.2017/592 D. İş, K.2017/593) GÖNDERİLMESİNE,
G. Kararın bir örneğinin Adalet Bakanlığına GÖNDERİLMESİNE 10/2/2021 tarihinde OYBİRLİĞİYLE karar verildi
Memurlar