Türk siyasi tarihine “postmodern darbe” olarak geçen 28 Şubat sürecinde, derslere başörtülü girdiği gerekçesiyle öğretmenlikten ihraç edilen Zekiye Yağmurcu (48) 14 yıl sonra misyonuna döndü.
Lakin Zekiye öğretmenin yakasını bu kere de kanser bırakmadı. Geçtiğimiz günlerde tedavi gördüğü hastanede ömrünün yitiren Yağmurcu, Yeni Ayazağa mezarlığına defnedildi. Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan, başörtüsü çabasının en ön saflarında yer alarak adeta sembolleşen Zekiye Yağmurcu’nun ailesini arayarak başsağlığı diledi.
YANLARINDA OLACAĞIZ
Görüşmenin ayrıntılarını Yeni Şafak’a anlatan Yağmurcu’nun ağabeyi Mesut Yağmurcu, “Cumhurbaşkanımız aradı, ailemize başsağlığı diledi. Zekiye Kardeşimin dik duruşuyla bilindiğini, hayatını bu davaya adadığını ve kızı Menal Sevra ile oğlu Muhammed Yusuf’un da onlara emanet olduğunu söyledi. Çocukların yaşlarını, okul durumlarını sordu, annemle görüştü, ellerinden hürmetle öperim dedi, karşılıklı birbirlerine dua ettiler” diye konuştu. Erdoğan, 13 yaşındaki Muhammed Yusuf ve 14 yaşındaki Menal Sevra’nın eğitimine takviye kelamı de verdi ve “Her vakit yanlarında olacağız” dedi.
TÜRKİYE SAHİPLENDİ
Zekiye Yağmurcu’nun 15 ay evvel kanser nedeniyle ameliyat olduğunu söyleyen Mesut Yağmurcu, “Kardeşim son 1 aydır da hastanede yatıyordu. O süreçte yakınları olarak hepimiz çok güç günler geçirdik, elimizden hiçbir şey gelmiyordu. Onu kaybettik lakin Türkiye’nin nasıl sahiplendiğini gördük. Çocukları da inşallah onun yolundan devam edecek” dedi.
ÖMÜRLÜK GURUR
Zekiye öğretmenin ihraç edildikten sonra 14 yıl öğretmenlik yapamadığını belirten Mesut Yağmurcu, “Dışarıdan kontratlı olarak çok cüzi ölçülerde yararlar elde edip çocuklara bir şeyler öğretmeye çalıştı. Çok idealist bir öğretmendi. Dava insanıydı. Sevenleri yüzbinlerce tweet attı. Bakanlar, yöneticiler arayıp taziyelerini iletti. Acımız Türkiye’nin acısı oldu. Kardeşimle bir dünya hayatına yetecek kadar gurur duyuyorum” diye konuştu. Ağabey Yağmurcu, “Kardeşim 28 Şubat sürecine ait davalara da katılmak üzere çok defa Ankara’ya gitti. Misyona iade edilip birinci defa derse girdiğinde, ‘yıllar sonra birebir halde heyecanlandım’ demişti” diyerek, kardeşinin hislerini anlattı.
Çabanın en önündeydi
Zekiye Yağmurcu’nun yeğeni Deniz Dilmen, Zekiye öğretmenin sembolleşen çabasını şöyle anlattı:
“Zekiye, 28 Şubat devrinde öğretmendi. Başörtüsü nedeniyle mesleğinden ihraç edildi. Ben de Mimar Sinan Üniversitesi Sosyoloji Kısmı’nda öğrenciydim. Ben de okulumdan atıldım. Aksiyonlarda daima beraberdik. Her harekette en önde yer alırdı. Ben öğrenciydim biraz çekinirdim lakin o hiç çekinmezdi. Tekraren coplandık, gözaltına alındık. Yerlerde sürüklendik. Başörtümüz sokak ortasında çıkarılmak da istendi. Beyazıt hareketlerinde, cuma hareketlerinde daima vardı ve daima en öndeydi. Hiçbir vakit korkmadı.
HİÇ GERİ ADIM ATMADI
Polis araçlarıyla bizi dağıtmak emeliyle üzerimize gelindiğinde de korkmazdı. Geri adım attığını hiç görmedim. Küçücük vücuduyla kocaman bir yük yüklendi. Öğretmenliğinin birinci yılıydı, şimdi çiçeği burnunda bir öğretmenken, öğrencilerine kavuşamadan okuldan atıldı. Bir mühlet sonra her ikimiz de okula geri döndük. Zekiye öğretmendi, ben ise öğrenci. Ortadan geçen bu 14 yıl içinde, biz evlendik, çocuklarımız oldu. Döndüğü periyotta hastalığı başlamıştı aslında. Çok güç koşullarda öğrencilerine kavuştu, bunu çok istiyordu.”
Ali Şükrü Sula Kız Anadolu İmam Hatip Lisesi’ne geri dönen Zekiye Yağmurcu’nun öğrencilerine o zorlukları anlattığını aktaran Deniz Dilmen, “Öğrencilerine biz başörtü uğraşını verdik, siz ayaklar altına almayın diyormuş. Kendi yaşadıklarını onlara birer örnek olarak anlatıp, öğrencilerinin bu çabanın bir inancın göstergesi olduğunu ve sahip çıkması gerektiğini söylüyordu. Son ana kadar daima yanındaydım. Hastanede kanser tedavisi sürüyordu, çok acılar çekti. Annem ve ben yanında refakatçi olarak kaldık. Daima güler yüzlüydü, dirayetliydi. Hafızamızda dik duruşu ve güler yüzüyle kalacak. Hasta haliyle bir defa bile of demedi, daima Allah’a şükrederdi. Ziyarete gelenlere bir şeyler ikram etmeye çalışıyordu hastanede. Biz daima kitap okurduk, dakikada kaç söz olduğumuzu daima sayardık. Okumayı çok severdik, okumama o vesile oldu” diye konuştu.
Aybike Eroğlu
Memurlar
