Gaziantep Nizip Adliyesinde misyon yapan bir zabıt katibi ve mübaşir, üzerinde saklılık kararı bulunan belgenin fotokopisini gizlice çektirerek bir avukata verdiği savıyla meslekten çıkarılmıştır.
Zabıt katibi bu sürece karşı dava açmış lakin Danıştay incelemesi sonrasında karar aleyhine çıkmış yani dava reddedilmiştir.
Mübaşirin açtığı davada ise mahkeme süreci iptal etmiş ve bu karar Danıştay tarafından onanmıştır.
Davası reddedilen zabıt katibi yargılamanın yenilenmesini istemiş, Danıştay bu istemi kabul etmiştir.
İŞTE DANIŞTAY KARARI
T.C. DANIŞTAY BEŞİNCİ DAİRE
Temel : 2017/11454
Karar : 2019/5250
Tarih : 07.10.2019
Zabıt katibi olan davacı ile mübaşir olan şahsın birlikte hareket ederek gerçekleştirdikleri hareket nedeniyle meslekten çıkarma cezası ile cezalandırılmalarına ait sürecin anılan şahsa ait kısmına karşı açılan dava iptal kararı ile kesinleşirken davacıya ait kısmına karşı açılan davanın ret kararı ile mutlaklaşması nedeniyle davacının 2577 sayılı Kanun’un 53/1/h. unsuru uyarınca yargılamanın yenilenmesi isteminin; anılan unsurdaki “tarafları” ibaresinin “olayın süjesi olmaları tarafından ortalarında fark bulunmayan, birebir aksiyonu birlikte gerçekleştiren bireyler” olarak yorumlanması suretiyle kabulü gerektiği hakkında.
Temyiz Eden (Davacı) :
Vekili : Av. …
Karşı Taraf (Davalı) : Adalet Bakanlığı
Vekili : Av. …
İstemin Konusu : Gaziantep 2. Yönetim Mahkemesinin 01/06/2017 tarih ve E:2017/733, K.2017/1137 sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
Yargılama Süreci:
Dava Konusu İstem: Gaziantep Nizip Adliyesinde zabıt katibi olarak misyon yapan davacının, 657 sayılı Kanun’un 125. unsurunun birinci fıkrasının (E) bendinin (g) ve (h) alt bentleri uyarınca “Devlet memurluğundan çıkarma cezası” ile cezalandırılmasına ait 03/03/2010 tarihli ve 71 sayılı Adalet Bakanlığı Yüksek Disiplin Konseyi kararının iptali istemiyle açılan davada, Danıştay Onikinci Dairesinin 31/10/2012 tarihli, E:2011/782, K.2012/7206 sayılı bozma kararına uyan Gaziantep 2. Yönetim Mahkemesince verilen 23/05/2013 tarihli, E:2013/859, K:2013/624 sayılı davanın reddi yolundaki kararın yargılamanın yenilenmesi suretiyle kaldırılması ve dava konusu meslekten çıkarma cezasının iptaline karar verilmesi istenilmiştir.
Birinci Derece Mahkemesi Kararının Özeti: Gaziantep 2. Yönetim Mahkemesince verilen 01/06/2017 tarih ve E:2017/733, K:2017/1137 sayılı kararda; uygulanacak mevzuat kararı ve ihtilafın çözümlenmesinde dikkate alınması gereken ögeler birebir olsa bile farklı şahıslar tarafından açılan davalarda verilen kararların, tarafları, konusu ve sebebi tıpkı olan bir davaya ait olarak verilen kararlar olarak kabul edilemeyeceğinin açık olduğu ve mevzuat kararında belirtilen öbür yargılamanın yenilenmesi nedenlerinin mevcut olmadığı sonucuna varılmıştır. Belirtilen münasebetlerle yargılamanın yenilenmesi isteminin reddine karar verilmiştir.
Temyiz Edenin Argümanları: Davacı tarafından; haklarında tıpkı soruşturma kapsamında disiplin soruşturması ile ceza kovuşturması başlatılan, tıpkı iddianame ile birebir mahkemenin tıpkı temel numaralı belgesi ile yargılanarak birebir karar numarası ile beraat eden, tıpkı disiplin soruşturması kapsamında birebir dava konusu süreçle meslekten çıkarılmasına karar verilen meslektaşı …’in meslekten çıkarılmasına ait sürece karşı açılan davada iptal kararı verildiği ve yargı kararı uyarınca misyonuna iade edildiği; lakin kendisinin meslekten çıkarılmasına ait açılan davada verilen ret kararının mutlaklaştığı ve misyona başlatılmadığı, bu durumun adaletsizliğe yol açacağı, yargı organlarından kaynaklanan nedenlerle farklı kararlar çıktığı, mağduriyetinin giderilmesi için yargılamanın yenilenmesi isteminin kabul edilmesi gerektiği ileri sürülmektedir.
Karşı Tarafın Savunması: Davalı yönetim tarafından; yönetim mahkemeleri tarafından verilen kararların temyiz yolu ile bozulabilmeleri 2577 sayılı Kanun’un 49. hususunda belirtilen nedenlerden birinin bulunması halinde mümkün olup, anılan kararın bozulmasını gerektirecek bir sebep bulunmadığından temyiz isteminin reddi gerektiği savunulmaktadır.
Danıştay Tetkik Hakimi Mustafa Yapıcı’nın Niyeti : Somut olay incelendiğinde, birebir kabahat sürece kastıyla hareket ettikleri sav edilen, gerek idari soruşturma süreci gerekse de isimli yargılama sürecinde birbirlerinden başka anılamayan ilgililer hakkında tıpkı maddi olaydan kaynaklanan iki davada birebir hukuk kurallarının yorumlanarak farklı kararlar verilmesi, türel bellilik ve eşitlik prensiplerine terslik teşkil edecektir.
Bu nedenle 2577 sayılı Kanunun 53. unsurunun (h) bendinde düzenlenen “Tarafları, konusu ve sebebi birebir olan bir dava hakkında verilen karara karşıt yeni bir kararın verilmesine neden olabilecek yasal bir destek yokken, tıpkı mahkeme veyahut diğer bir mahkeme tarafından evvelki ilamın kararına muhalif bir karar verilmiş bulunması” unsurunda yer alan “tarafları” ibaresinin, eşitlik ve türel bellilik unsuru kapsamında hakkaniyetli bir sonuca ulaşılması ve hukuka olan inancın zedelenmemesi için ortalarında fark bulunmayan ve birebir aksiyonu birlikte gerçekleştiren bireyler olarak yorumlanması gerektiğinden, yargılamanın yenilenmesi isteminin kabulüne karar verilmesi gerekirken, aksi istikamette verilen Mahkeme kararının bozulması gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ İSMİNE
Karar veren Danıştay Beşinci Dairesince, Tetkik Yargıcının açıklamaları dinlendikten ve evraktaki dokümanlar incelendikten sonra evrak tekemmül ettiğinden yürütmenin durdurulması istemi hakkında ayrıyeten bir karar verilmeksizin işin gereği görüşüldü:
İnceleme ve Münasebet:
Maddi Olay:
Gaziantep Nizip Adliyesinde zabıt katibi olarak misyon yapmakta olan davacı hakkında, üzerinde zımnilik kararı bulunan evrakın fotokopisini gizlice çektirerek bir avukata verdiği teziyle ilgili olarak başlatılan disiplin soruşturması üzerine hazırlanan raporda, davacının anılan fiili işlediğinin sabit olduğu belirtilmiştir.
Bunun üzerine Adalet Bakanlığı Yüksek Disiplin Şurasının 03/03/2010 tarih ve 71 sayılı kararı ile, davacının 657 sayılı Kanun’un 125. hususunun birinci fıkrasının (E) bendinin (g) ve (h) alt bentleri uyarınca “Devlet memurluğundan çıkarma cezası” ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
Davacının meslekten çıkarma cezasıyla cezalandırılmasına ait kelam konusu sürecin iptali istemiyle açılan davada, Gaziantep 2. Yönetim Mahkemesinin 30/09/2010 tarihli, E.-2010/411, K:2010/925 sayılı kararıyla, sürecin iptaline karar verilmiş; bu karar, Danıştay Onikinci Dairesinin 31/10/2012 tarihli, E:2011/782, K:2012/7206 sayılı kararıyla bozulmuş; bunun üzerine anılan Mahkemenin 23/05/2013 tarihli, E:2013/859, K:2013/624 sayılı kararıyla, bozmaya uyularak davanın reddine karar verilmiş; kelam konusu karar, Danıştay Onikinci Dairesinin 12/02/2014 tarihli, E-.2013/9119, K:2014/696 sayılı kararıyla onanmış; bu karara karşı davacının karar düzeltme istemi de Danıştay Onaltıncı Dairesinin 13/04/2016 tarihli, E:2015/9762, K:2016/2607 sayılı kararıyla reddedilmiştir.
Bu ortada, davacının meslekten çıkarma cezasıyla cezalandırıldığı Adalet Bakanlığı Yüksek Disiplin Şurasının 03/03/2010 tarih ve 71 sayılı kararında; Nizip Adliyesinde mübaşir olarak misyon yapan … hakkında da, davacı ile birlikte tıpkı kabahati işlediğinden bahisle yeniden 657 sayılı Kanun’un 125. hususunun birinci fıkrasının (E) bendinin (g) ve (h) alt bentleri uyarınca “Devlet memurluğundan çıkarma cezası” tesis edilmiştir. Anılan cezanın iptali istemiyle açılan davada, Gaziantep 2. Yönetim Mahkemesinin 30/09/2010 tarihli, E:2010/412; K:2010/924 sayılı kararıyla sürecin iptaline karar verilmiş; bu karar, Danıştay Onikinci Dairesinin 12/02/2014 tarihli, E:2010/9505, K:2014/693 sayılı kararıyla bozulmuş; davacının bu kararın düzeltilmesi istemi, Danıştay Beşinci Dairesinin 13/10/2016 tarihli, E:2016/18327, K:2016/4523 sayılı kararıyla kabul edilerek, Daire kararı kaldırılmış ve Mahkeme kararı gerekçeli olarak onanmıştır.
Davacı tarafından; birebir cürmü işlediklerinden bahisle tıpkı süreçle meslekten çıkarılmasına karar verilen … hakkındaki meslekten çıkarma sürecine ait yargısal süreç lehine sonuçlanırken, kendisinin meslekten çıkarılması süreci ile ilgili yargısal sürecin aleyhine sonuçlandığı gerekçesiyle, meslekten çıkarılması sürecine ait olarak Gaziantep 2. Yönetim Mahkemesince verilen 23/05/2013 tarihli, E:2013/859, K:2013/624 sayılı davanın reddi yolundaki kararın yargılamanın yenilenmesi suretiyle kaldırılması ve dava konusu meslekten çıkarma cezasının iptaline karar verilmesi istemiyle, temyizen incelenen dava açılmıştır.
İlgili Mevzuat:
2577 sayılı İdari Yargılama Adabı Kanunu’nun “Yargılamanın Yenilenmesi” başlıklı 53. unsurunda; “1. (Değişik birinci cümle: 5/4/1990 – 3622/22 md.) Danıştay ile bölge yönetim, yönetim ve vergi mahkemelerinden verilen kararlar hakkında, aşağıda yazılı sebepler münasebetiyle yargılamanın yenilenmesi istenebilir.
a) Zorlayıcı sebepler münasebetiyle yahut lehine karar verilen tarafın aksiyonundan doğan bir sebeple elde edilemeyen bir dokümanın kararın verilmesinden sonra ele geçirilmiş olması,
b) Karara temel olarak alınan dokümanın, geçersizliğine hükmedilmiş yahut uydurma olduğu mahkeme yahut resmi bir makam huzurunda ikrar olunmuş yahut geçersizlik hakkındaki karar karardan önce verilmiş olup da, yargılamanın yenilenmesini isteyen kimsenin karar vaktinde bundan haberi bulunmamış olması,
c) Karara temel olarak alman bir ilam kararının, katılaşan bir mahkeme kararıyla bozularak ortadan kalkması,
d) Eksperin kasıtla gerçeğe alışılmamış beyanda bulunduğunun mahkeme kararıyla belirlenmesi,
e) Lehine karar verilen tarafın, karara tesiri olan bir hile kullanmış olması,
f) Vekil yahut yasal temsilci olmayan kimseler ile davanın görülüp karara bağlanmış bulunması,
g) Çekinmeye mecbur olan lider, üye yahut hakimin katılmasıyla karar verilmiş olması,
h) (Değişik: 10/6/1994 – 4001/23 md.) Tarafları, konusu ve sebebi tıpkı olan bir dava hakkında verilen karara alışılmamış yeni bir kararın verilmesine neden olabilecek yasal bir destek yokken, birebir mahkeme veya diğer bir mahkeme tarafından evvelki ilamın kararına muhalif bir karar verilmiş bulunması.
ı) (Ek: 15/7/2003-4928/6 md.) Kararın, İnsan Haklarını ve Ana Hürriyetleri Müdafaaya Dair Kontratın yahut eki protokollerin ihlali suretiyle verildiğinin, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin mutlaklaşmış kararıyla tespit edilmiş olması.
2. Yargılamanın yenilenmesi istekleri temel kararı vermiş olan mahkemece karara bağlanır.
3. (Değişik birinci cümle: 15/7/2003-4928/6 md.) Yargılamanın yenilenmesi müddeti, (1) numaralı fıkranın (h) bendinde yazılı sebep için on yıl, (1) numaralı fıkranın (ı) bendinde yazık sebep için Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi kararının mutlaklaştığı tarihten itibaren bir yıl ve öteki sebepler için altmış gündür. Bu mühletler, dayanılan sebebin istemde bulunan istikametinden gerçekleştiği tarihi izleyen günden başlatılarak hesaplanır.” kararı yer almaktadır.
Türel Kıymetlendirme:
Evrak muhteviyatında yer alan bilgi ve evrakların incelenmesinden, davacı ve tıpkı süreçle hakkında meslekten çıkarma kararı verilen …’in birlikte hareket ederek, Nöbetçi Asliye Ceza Yargıcının odasından, resmi tatil gününde, hakkında kapalılık kararı verilmiş belgeyi birlikte aldıkları, akabinde adliye yakınındaki kırtasiyeye götürerek birlikte fotokopi çektirdikleri ve fotokopiyi bir avukata yeniden birlikte verdikleri argümanları üzerine başlatılan disiplin soruşturması sonucunda 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu’nun 125. hususunun birinci fıkrasının (E) bendinin (g) ve (h) alt bentleri uyarınca “Devlet memurluğundan çıkarma” cezası ile cezalandırıldıkları anlaşılmaktadır.
Davacı ve tıpkı süreçle hakkında meslekten çıkarma kararı verilen … ile ilgili olarak tıpkı savlar üzerine başlatılan disiplin soruşturmasında,
ilgililerin tüm soruşturma sürecinde birlikte anıldığı, şahit olarak sözüne başvurulan kırtasiye sahibi … ‘ın; iki şahsın ellerinde evrak ile geldiklerini, “tatil gününde mi çalışıyorsunuz?” diye sorduğunda şahısların huzursuz olduklarını, “mesaiye kaldıklarını” söylediklerini tabir ettiği, böylece şahısların tüm süreçte birlikte hareket ettikleri konusunun, şahidin bu beyanlarıyla da doğrulandığı anlaşılmaktadır.
Davacı ve … hakkında tesis edilen dava konusu Adalet Bakanlığı Yüksek Disiplin Heyetinin 03/03/2010 tarih ve 71 sayılı kararının incelenmesinden, ilgililerin isimlerinin daima birlikte anıldığı, “…her iki ilgilinin birlikte yerine getirmesinin kuşku uyandırdığı”, “ilgililerin, hakkında zımnilik kararı verilmiş ve şimdi soruşturma basamağında olan evrakın fotokopisini gizlice çektirerek, avukata verdikleri”, “ilgililerin uzun müddettir Devlet Memuru olmaları nedeniyle” biçimindeki tabirlere yer verilmek suretiyle birlikte hareket ettikleri ve tıpkı hatası birlikte işledikleri isnadına yer verildiği anlaşılmaktadır.
Ayrıyeten Nizip 1. Asliye Ceza Mahkemesince verilen beraat kararının incelenmesinden de davacı ve …’in, isimlerinin daima birlikte anıldığı, birbirlerinden başka düşünülmelerine imkan bulunmadığı anlaşılmıştır.
Yetkili ve vazifeli mahkemelerce Kanunlarla belirlenen yollara nazaran verilip olağan kanun yollarından geçerek yahut müracaat yapılmamak suretiyle katılaştıktan sonra unsur olarak değişmez hale gelen ve kesin karar (muhkem kaziye) niteliği kazanan bir mahkeme kararı, hakkı ve gerçeği temsil eden hukukî gerçek olarak kabul edilir. Kararı veren mahkeme dahil olmak üzere hiçbir mercii kural olarak bu karara ilişemez.
Anayasanın 2. unsurunda belirtilen hukuk devleti, hareket ve süreçleri hukuka uygun ve insan haklarına dayanan, bu hak ve özgürlükleri koruyup güçlendiren, her alanda adil bir hukuk nizamı kurup bunu geliştirerek sürdüren, Anayasa’ya karşıt durum ve tavırlardan kaçınan, hukukun üstün kurallarıyla kendini bağlı sayan, yargı kontrollerine açık olan devleti tabir eder.
Anayasa Mahkemesi’nin yerleşik içtihatlarında da hukuk devleti; aksiyon ve süreçleri hukuka uygun, insan haklarına saygılı, bu hak ve özgürlükleri koruyup güçlendiren, her alanda adaletli bir hukuk sistemi kurup bunu geliştirerek sürdüren, Anayasa’ya alışılmamış durum ve tavırlardan kaçman, Anayasa ve hukukun üstün kurallarıyla kendini bağlı sayan, yargı kontrolüne açık olan devlet olarak tanımlanmıştır.
Anayasa’nın “Hak arama hürriyeti” kenar başlıklı 36. unsurunun birinci fıkrası şöyledir: “Herkes, yasal vasıta ve yollardan faydalanmak suretiyle yargı mercileri önünde davacı yahut davalı olarak sav ve savunma ile adil yargılanma hakkına sahiptir.”
Anayasa Mahkemesi, sınıflandırmaların eşitlik prensibine ters olup olmadığını, “haklı neden” kriterine nazaran yapmaktadır. Buna nazaran “kanun önünde eşitlik ilkesi”, “her istikametiyle birebir tüzel durumda olanlar ortasında kelam bahsidir. Farklı durumda olanlara, yani eşit olmayanlara, farklı kurallar uygulanması, yani “eşit olmayanların eşitsizliği” eşitlik unsuruna karşıtlık oluşturmaz. (AYM Kararı: E:1988/7, K.1988/27, T:27/09/1988) Bu unsur ile güdülen gaye, emsal şartlar içinde olan özdeş nitelikte bulunan durumların maddelerce birebir sürece uyruk tutulmasını sağlamaktadır. (AYM Kararı: E:1976/3, IC:1976/23, T:13/04/1976) Tıpkı tarafta verilen diğer bir kararda da, “Anayasanın 10 uncu unsurundaki eşitlik, mutlak manada bir eşitlik olmayıp, ortada haklı nedenlerin bulunması halinde, farklı uygulamalara imkan veren bir unsurdur.” kararı verilmiştir. (AYM Kararı: E.1985/11, K:1986/29, T:11/12/1986) Anayasa Mahkemesi eşitlik prensibine tersliği öne sürülen ayrımların, farklılaştırmaların, kanun koyucunun takdiri ile onun mutlak takdir yetkisi ile ilgili olduğunu yahut Anayasa’ya uygunluk kontrolünün kapsamı dışında kaldığını kabul etmiştir. (AYM Kararı: E:1975/147, IC:1975/1201, T:21/10/1975; E-.1983/1, K: 1983/5, T:26/04/1983)
Eşitlik unsuru bütün bilgileri ile birlikte kıymetlendirilmesi gereken üniversal bir unsurdur. Eşitliği sağlama konusunda temel sorun ise eşitsizlik yaparak eşitliği sağlamak anlayışını gerekçelendirmektir. Bu durumda eşitliği sağlamak için yapılan bir eşitsizliği isabetli teşhis etmek gerekir. Eşitlik tıpkı koşullarda tıpkı halde davranmaktır. Lakin, bunun için tıpkı kuralların eşit belirlenmiş olması, farklılıkları haklı kılan sebeplerin bulunmaması gerekir.
Türel güvenlik ve türel bellilik unsurları, hukuk devletinin ön şartlarındandır. Bireylerin hukuksal güvenliğini sağlamayı amaçlayan hukuksal güvenlik prensibi hukuk normlarının öngörülebilir olmasını, bireylerin tüm aksiyon ve süreçlerinde devlete itimat duyabilmesini, devletin de yasal düzenlemelerinde bu inanç hissini zedeleyici usullerden kaçınmasını gerekli kılar. (AYM Kararı: E:2013/39, K:2013/65,
T-.22/05/2013; E-.2014/183, K:2015/122, T:30/12/2015). Bellilik unsuru ise yasal düzenlemelerin hem bireyler hem de yönetim tarafından rastgele bir duraksamaya ve kuşkuya yer vermeyecek formda açık, net, anlaşılır ve uygulanabilir olmasını; ayrıyeten kamu otoritelerinin keyfi uygulamalarına karşı esirgeyici tedbir içermesini söz etmektedir. (AYM Kararı: E:2013/39, K:2013/65, T:22/05/2013; E:2010/80, K:2011/178, T:29/12/2011)
Bu bakımdan, kanunun metni, bireylerin, gerektiğinde hukuksal yardım almak suretiyle, hangi somut aksiyon ve olguya hangi hukukî yaptırımın yahut sonucun bağlandığını muhakkak bir açıklık ve mutlaklıkta öngörebilmelerine imkan verecek seviyede olmalıdır. Hasebiyle, uygulanması öncesinde kanunun, olası tesir ve sonuçlarının kâfi derecede öngörülebilir olması gereklidir. (AYM Kararı: E.2012/116, K.2013/32, T:28/02/2013)
Yargılamanın yenilenmesi sebepleri Kanunda tahdidi olarak ve sayma yoluyla belirlendiğinden sayılanlar dışında bir sebeple, kesin karar haline gelmiş bir mahkeme kararının kaldırılması mümkün değildir. Öteki bir anlatımla, kıyas yapılarak yargılamanın yenilenmesi sebepleri genişletilemez. Lakin bunu sağlarken de hukukun temel prensiplerinden olan eşitlik unsuruna de muhalif karar vermemek gerekmektedir.
Davacı tarafından yargılamanın yenilenmesi istemi, 2577 sayılı Kanunun 53. hususunun (h) bendindeki “Tarafları, konusu ve sebebi birebir olan bir dava hakkında verilen karara muhalif yeni bir kararın verilmesine neden olabilecek yasal bir destek yokken, birebir mahkeme veya diğer bir mahkeme tarafından evvelki ilamın kararına karşıt bir karar verilmiş bulunması” konusuna dayandırılmıştır.
Somut olay değerlendirildiğinde, isnat edilen aksiyonu … ile davacının birlikte hareket ederek gerçekleştirdikleri anlaşılmakta olup, gerek idari soruşturma sürecinde gerekse de isimli yargılama sürecinde birbirlerinden başka anılmayan ilgililer hakkında birebir maddi olaydan kaynaklanan iki davada tıpkı hukuk kurallarının yorumlanarak farklı sonuçlara ulaşılması, üstte ayrıntılı halde açıklandığı üzere türel bellilik ve eşitlik prensibine açıkça karşıtlık teşkil etmekte, 2577 sayılı Kanunun 53. hususunun (h) bendinde düzenlenen “Tarafları, konusu ve sebebi birebir olan bir dava hakkında verilen karara karşıt yeni bir kararın verilmesine neden olabilecek yasal bir destek yokken, birebir mahkeme veya diğer bir mahkeme tarafından evvelki ilamın kararına karşıt bir karar verilmiş bulunması” hususunda yer alan “tarafları” ibaresinin olayın sujesi olmaları tarafından ortalarında fark bulunmayan tıpkı hareketi birlikte gerçekleştiren bireyler olarak yorumlanması hakkaniyete daha uygun bulunmaktadır. Aksi durumda, hukuka olan itimadın zedelenmesi kaçınılmazdır.
Bu konular bir bütün olarak değerlendirildiğinde, 2577 sayılı Kanunun 53. unsurunun (h) bendindeki “Tarafları, konusu ve sebebi birebir olan bir dava hakkında verilen karara alışılmamış yeni bir kararın verilmesine neden olabilecek yasal bir destek yokken, tıpkı mahkeme veya öteki bir mahkeme tarafından evvelki ilamın kararına karşıt bir karar verilmiş bulunması” konusuna dayandırılan yargılamanın yenilenmesi isteminin reddine karar verilmesi, vatandaşların devlete ve hukuka olan itimat hissini sarsacağından ve eşitlik ve türel bellilik unsuru kapsamında hakkaniyetli bir sonuca ulaşılabildiği noktasında kuşku oluşturacağından, yargılamanın yenilenmesi isteminin kabulüne karar verilmesi türel mecburilik arzetmektedir.
Karar Sonucu:
Açıklanan nedenlerle;
1. 2577 sayılı Kanun’un 49. unsuruna uygun bulunan davacının temyiz isteminin kabulüne,
2. Yargılamanın yenilenmesi isteminin üstte özetlenen münasebetle reddine ait temyize mevzu Gaziantep 2. Yönetim Mahkemesinin 01/06/2017 tarih ve E:2017/733, K:2017/1137 sayılı kararının bozulmasına,
3. Kullanılmayan 51,70 TL yürütmenin durdurulması harcının davacıya iadesine,
4. Tekrar bir karar verilmek üzere belgenin anılan Mahkemeye gönderilmesine,
5. 2577 sayılı Kanun’un (geçici 8. unsuru uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. hususunun 1. fıkrası uyarınca bu kararın bildirim tarihini izleyen 15 (onbeş) gün içerisinde kararın düzeltilmesi yolu açık olmak üzere, 07.10.2019 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.
KARŞI OY
Davacının temyiz isteminin reddi ile kanuna ve adaba uygun bulunan, Mahkeme kararının onanması gerektiği kanısıyla çoğunluk kararına katılmıyorum.
Memurlar
