Mersin’de CHP’li bir siyasetçi, 12 Eylül 1980 darbesi devrinin Genelkurmay Lideri Kenan Cihan’ın 9 Mayıs 2015’te vefatının akabinde toplumsal medyadan, “… 12 Eylül 1980 öncesini yaşamış birisi olarak diyorum ki tarihi olayları, gerçekleştiği vakit dilimi prestijiyle içinde bulunulan şart ve koşulların gerçeklerine nazaran pahalandırmak gerekir. Birebir vakitte subaylık yapıp kararnamede de imzası olan 7’nci Cumhurbaşkanımız Kenan Cihan’a aziz rabbimden rahmet diliyorum, yeri cennet olsun.” paylaşımını yaptı.
Bu paylaşıma, “Bir partili olarak bu açıklamanıza bir yerlerimle gülerim. Bu ne siyaset bilmezliktir. Bu siyasetinizle siz bitmişsiniz ve ardınızdan rahmet okuyan yok.” yorumunu yapan kişi, “hakaret” cürmünden isimli para cezasına çarptırıldı.
Cezaya mahkum edilen kişi, yorumunun hakaret içermediğini, tabir özgürlüğünün ihlal edildiğini ileri sürerek Anayasa Mahkemesine ferdî müracaatta bulundu.
Anayasa’nın 26. unsurunda teminat altına alınan “ifade özgürlüğünün” ihlal edildiğine karar veren Yüksek Mahkeme, müracaatçıya 2 bin lira manevi tazminat ödenmesine hükmetti.
Kararın bir örneği, ihlalinin sonuçlarının ortadan kaldırılması için yine yargılama yapılmak üzere birinci derece mahkemesine gönderildi.
Münasebetten
Anayasa Mahkemesinin münasebetinde, 7. Cumhurbaşkanı Kenan Cihan’la ilgili CHP’li siyasetçinin kullandığı övgü dolu tabirlerin müracaatçı tarafından eleştirildiği belirtildi.
Müracaatçının paylaşımının, “hakarete varmayan alaycı tabirler içerdiği”ne işaret edilen münasebette, lokal mahkemenin, davaya bahis sözlerin lisana getirilme formu ve nedeni, söylenen kelamların art planının olup olmadığı, kamusal bir tartışma ekseninde gerçekleşip gerçekleşmediği gözetilmeden kıymetlendirme yaptığı vurgulandı.
Yüksek Mahkemenin münasebetinde, şunlar kaydedildi:
“Mahkeme, müracaatçının söz özgürlüğü ile müştekinin gurur ve prestijin korunması hakkı ortasında bir istikrar kurmaya çalışmamış, sırf soyut bir değerlendirmeyle kelam konusu tabirlerin hakaret hatasının oluşturduğunu kabul etmiştir. Bu sebeple mahkemenin müracaatçının mahkumiyet bakımından ileri sürdüğü münasebetler, müracaatçının tabir özgürlüğü hakkına yapılan müdahale için ilgili ve kâfi olarak kabul edilemez.”
Memurlar
