Yargıtay Ceza Genel Heyeti, Hakime Hanıma karşı söylenen “terbiyesiz, ukala kadın” biçiminde kelamlar söylediği münasebeti ile açılan davada “bağımsız bir şahidin vakası doğrulması gerekçesiyle” mahallî duruşma kararını bozmuştur.
Ast-üst alakası içinde çalışanların tanıklık beyanına ait olarak şu kıymetlendirme yapılmıştır:
Somut hadisede; hakaret içeren kelamları duymadıklarını söyleyerek sanık lehine beyanda bulunan şahitlerin sicil amiri sanık hakim olup, ismi geçenlerin beyanları değerlendirilirken daima bir ortada ve ast-üst bağlantısı içinde tıpkı çalışma ortamını paylaştıkları hususu göz önünde tutulmalı, amirleri olan sanık aleyhine konuşmak istememeleri nedeniyle eksik tabir vermiş olabilecekleri düşünülerek, tarafsız bir şahide nazaran anlatımları üstün tutulmamalıdır.
T.C.
Yargıtay Ceza Genel Şurası
Temel No:2012/419
Karar No:2012/247
K. Tarihi:1.1.1901
Sanık A. K.hakkında hakaret hatasından açılan kamu davasının yargılaması sırasında Yargıtay 4. Ceza Dairesince 22.09.2011 gün ve 38-15 sayı ile;
“…Sanık A.K.’nın üzerine atılı 5237 sayılı TCK’nın 125/3. hususunda düzenlenen hakaret hatalarıyla ilgili misyonun 09.02.2011 tarih ve 6110 sayılı Kanunun 8. unsuruyla değişik 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 14/son unsuru uyarınca ve Yargıtay Liderler Şurası’nın 09.06.2011 gün 15 sayılı kararı yeterince Liderler Konseyi tarafından hazırlanıp Yargıtay Büyük Genel Şurası’nın onayından geçen 12.06.2011 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak 01.07.2011 tarihinden itibaren yürürlüğe giren işbölümü kararında gösterilen unsurlara nazaran Yüksek Yargıtay 2. Ceza Dairesi’ne verilmiş olduğundan anılan Yasanın Süreksiz 1. hususunun 2. fıkrası uyarınca vazifeli Yargıtay Yüksek 2. Ceza dairesine tevdiine” karar verilmesi üzerine, evrakın gönderildiği Yargıtay 2. Ceza Dairesince yapılan yargılama sonucunda 28.12.2011 gün ve 2-2 sayı ile; “yüklenen cürmün sanık tarafından işlendiğinin sabit olmaması nedeniyle 5271 sayılı CMK.’nın 223/2-e hususu uyarınca sanığın beraatine” oyçokluğuyla karar verilmiş, Daire üyeleri N. Ç. ve E. G. ise;
“…Sanık hakkında yapılan yargılama sonucunda toplanan kanıtlar; savunma, katılan beyanları ve şahit açıklamalarından oluşmaktadır. Sanık ile katılanın duruşma sırasında giyim konusunda tartıştıkları iki taraf beyanlarına nazaran tartışmasızdır. Sanık hakimin, duruşmanın tarafı olan katılanın kimlik tespiti emeliyle peçesini açması konusunda uyardığı, katılanın peçesini yüzünün görünebileceği kadar çenesinin altına indirdiği, sanığın başını açacak biçimde peçesini çıkarması ısrarı üzerine tartışma başladığı, katılanın duruşma salonunda olanlara dışarıdakilerin şahit olması için kapıyı açarak ‘Herkes uğradığım bu haksızlığa, rezalete şahit olsun’ beyanları üzerine sanığın ‘terbiyesiz, ukala’ kelamlarını katılana söylediği şahit A. Z.’nın etaplardaki uyumlu anlatımı ile sabittir.
Ispatların Kıymetlendirilmesi:
Hadisenin şahitleri katılanın kardeşi M.S., duruşma katibi M.D., mübaşirlik vazifesini yapan E. Y.ve taraflarla hiçbir ilgisi yakınlığı bulunmayan A. Z.İ.’dir. Şahit M. katılanın savlarını doğrular tarafta, M. ve E. ise savunmayı takviyeler tarafta beyanlarda bulunmuşlardır. Hem Hukuk hem Ceza yargılamasında asıl olan şahitlerin doğruyu söyledikleri olup taammüden gerçeğe karşıt beyan palavra tanıklık kabahatini oluşturmaktadır. Yargılama sırasında kabahat olarak kabul edilmeyen fakat birbirleriyle çelişen şahit beyanlarında ise yargılamayı yapan hakim, insan psikolojisi, hadisenin oluşu, taraflarla ilgi üzere birçok hususu bir ortada değerlendirip üstün tuttuğu beyana üstünlük tanıyarak vicdani kanaatini oluşturmaktadır. Somut vakada; sanık hakim, lehine beyanda bulunan şahitler M. ve E.’in devlet memurları disiplin yönetmeliği uyarınca sicil amiridir. Daima bir ortada ve ast-üst bağlantısı içinde birebir çalışma ortamını paylaştıkları göz önüne alındığında beyanları tarafsız bir şahide nazaran üstün tutulamaz. Vakanın şahitlerinden M. ise katılanın kardeşi olup ortalarında hiçbir hasımlığın bulunmadığı bir kardeşin öbür kardeşiyle ilgili bir hadisede beyanda bulunurken hislerini gerçeklere karıştırma mümkünlüğü göz önüne alındığında bu şahidin da beyanı tarafsız bir şahidin beyanına tercih edilmeyebilir. Tüm bu konular birlikte değerlendirildiğinde şahit A.Z.’nın beyanlarına üstünlük tanınmasının evraka uygun olacağı, belgede bu şahidin tarafsızlığına mahzur hiçbir bilgi/belgenin bulunmadığı görülmektedir.
Tüzel Niteleme:
Üstteki oluş ve kabule nazaran katılanın duruşma sırasında geçen tartışmaları ‘rezalet’ olarak niteleyerek bunu yüksek sesle ve herkesin duyabileceği bir ortamda söylemesi 5237 sayılı TCK.nun 129/1. unsurunda düzenlenen sanığa karşı yapılmış haksız bir fiildir. Vakası başlatanın kimin olduğu 5237 sayılı TCK.nun 29. hususunda olduğu üzere hakaret hatalarında değerli değildir. Katılanın bu kelamları üzerine sanığın ‘terbiyesiz, ukala’ biçimindeki katılana karşı söylediği kelamlar, 5237 sayılı TCK.nun 125/1. hususunda düzenlenen onur, onur ve saygınlığı rencide eder niteliktedir.
Katılanın duruşmayı ‘rezalet’ olarak niteleyerek bu haksız bir fiili karşısında sanığın hakaret nitelikli kelamları söylediği anlaşıldığından 5237 sayılı TCK.nun 129/3. unsurunun yollamasıyla 5271 sayılı CMK.nun 223/4-c maddesince sanık hakkında ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi görüşünde olduğumuzdan sayın çoğunluğun görüşüne katılmıyoruz” görüşüyle karşı oy kullanmışlardır.
Kararın Yargıtay Cumhuriyet Savcısı ve katılan tarafından temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının “bozma” istemli 08.03.2012 gün ve 288534 sayılı tebliğnamesi ile Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen belge, Ceza Genel Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan münasebetlerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ISMINE
CEZA GENEL HEYETI KARARI
Sanığın, hakaret cürmünden beraatine karar verilen somut hadisede, Ceza Genel Kurulunca çözümlenmesi gereken uyuşmazlık, kabahatin sübutuna ilişkindir.
İncelenen evrak içeriğine nazaran;
30.04.2002 tarihinde 1. sınıfa ayrılmış olan sanık A. K.’nın hata tarihi prestijiyle Fatih İcra Ceza Duruşması Hakimi olarak misyon yaptığı,
Fatih 2. Aile Duruşması’nın 2007/194 temel sayılı belgesinde davacı pozisyonunda bulunan katılan N.S.D. ve üç çocuğu için toplam 440 lira önlem nafakasına hükmedildiği ve katılanın istemiyle Fatih 1. İcra Müdürlüğü’nün 2008/8416 temel sayılı belgesinde eşi Ü. D. hakkında icra takibi başlatıldığı, yeniden katılanın şikayeti üzerine, sanık Ü.D. hakkında nafaka yükümlülüğüne uymama cürmünden Fatih 1. İcra Ceza Duruşmasının 2008/891 temel sayılı evrakı ile dava açıldığı,
Anılan yargılamada katılanın vekiline duruşma gününün bildirim edildiği, avukatın vekillikten istifa etmesi nedeniyle 02.04.2009 günlü oturumda şikayetçi Naciye ismine duruşma gününü bildirir davetiye bildirisine karar verildiği, kabahat tarihi olan 21.05.2009 günlü oturumda da, “Celsenin açıldığı, müştekinin duruşma salonuna peçeli geldiği, peçesini çıkarması istendiği halde peçesini çıkarmadığı, duruşma salonundan dışarı çıkarıldı. G.D. Müştekinin duruşma salonuna kılık kıyafet kanununa uygun gelmediği görülmekle mazeretli sayılmasına” biçiminde tutanak tutularak duruşmanın 16.07.2009 gününe ertelendiği, bir sonraki oturumda Hakim …… tarafından yargılamanın sürdürüldüğü ve 16.07.2009 günü sanık Ünal Doruk’un 3 aya kadar hapsen tazyikine karar verildiği,
Katılan N.S.nin 22.05.2009 günlü Adalet Bakanlığına gönderdiği dilekçesinde, İcra Ceza Duruşması Hakimi ………’nin 21.05.2009 günlü oturumda başını açmaya zorladığını, açmaması nedeniyle duruşmasını yapmayarak kılık kıyafet kanununa uygun gelmediğinden bahisle tutanak tutup duruşmayı 2 ay sonraya ertelediğini ve duruşma salonundan çıkarken kendisine “terbiyesiz, ahlaksız, ukala kadın” dediğini belirttiği,
Muhakkik tayin edilen İstanbul 2. Ağır Ceza Duruşması Başkanlığınca yapılan inceleme sonucunda cezai ve disiplin soruşturma açılması gerektiği istikametinde görüş bildirildiği,
Ceza İşleri Genel Müdürlüğünün 2009/1513 sayılı yazısı ile başlatılan disiplin soruşturması sonucunda İstanbul Adalet Kurulu Lideri tarafından düzenlenen 13.04.2010 gün ve 18 sayılı raporda da, duruşma hakimi hakkında disiplin süreci yapılması gerektiği tarafında fikir bildirildiği,
Adalet Bakanlığının 18.07.2010 günlü oluru ile “terbiyesiz, ahlaksız ukala kadın” formundaki kelamları söylediği argümanı nedeniyle sanık hakkında hakaret hatasından cezai istikametten kovuşturma yapılması gerektiğinin belirtilmesi üzerine, Beyoğlu C.Başsavcılığının 23.08.2010 gün ve 16263-734 sayılı iddianamesi ile son soruşturmanın açılması isteminde bulunulduğu ve Beyoğlu 4. Ağır Ceza Mahkemesince 19.10.2010 gün ve 243-277 sayı ile 5237 sayılı TCY’nın 125/3. hususu uyarınca hakaret kabahatinden cezalandırılması istemiyle son soruşturmanın açılmasına karar verildiği,
Sanık A.K.’nın şikayeti üzerine de katılan N. S. hakkında, kamu görevlisine vazifesinden ötürü hakaret kabahatinden 5237 sayılı TCY’nın 125/1, 3-a, 4. unsuru uyarınca cezalandırılması istemiyle Fatih C.Savcılığının 07.10.2009 gün ve 6351 sayılı iddianamesi ile kamu davasının açıldığı, yargılama sonucunda İstanbul 20. Sulh Ceza Mahkemesince 25.10.2011 gün ve 1275-1996 sayı ile, duruşma yargıcının hukuka muhalif hareketi sonucunda cürüm konusu kelamların söylendiği anlaşıldığından aksiyonun haksız fiile reaksiyon nedeniyle gerçekleştirilmesine nazaran TCY’nın 129/1. unsuru uyarınca sanık N. S. hakkında ceza vermekten vazgeçilmesine karar verildiği ve belgenin temyiz incelemesi için Yargıtay C.Başsavcılığı’nda olduğu,
Şahit A. Z. İ.’nin Fatih 1. İcra Ceza Duruşmasının 2007/4354 temel sayılı belgesinde İİY’nın 345. hususu uyarınca sanık olarak yargılandığı, sanığın katıldığı 21.05.2009 günlü oturumda şikayetçi vekilinin mazeretinin kabulüne karar verilip duruşmanın 09.07.2009 gününe bırakıldığı, yargılamanın Hakim …….tarafından yürütülüp 22.04.2010 tarihinde İİY’nın 347. hususu uyarınca davanın düşürülmesine karar verildiği,
Katılan’ın basamaklarda benzeri olacak biçimde, “Olay günü sanığın yetkili olduğu Fatih 1. İcra Tetkik Merci Duruşmasının 2008/891 temel sayılı evrakında davacı sıfatı ile duruşmaya katılmak için gelmiştim. Duruşma sıram geldiğinde içeriye alındım. Bu sırada üzerimde siyah renkli çarşaf tabir edilen kıyafet vardı. Yüzümde peçe yoktu. Gözlerim ve ağzıma kadar olan kısmı gözüküyordu. Duruşma hakimi …… çarşafımı çıkartmamı istedi. Ben de çarşafımı çene altıma kadar indirerek bütün yüzüm gözükecek biçimde aşağıya gerçek çektim ve çarşafımı başımdan büsbütün açamayacağımı altında yalnızca bonemin olduğunu söyledim. Bunun üzerine sanık ‘bu biçimde olmaz çarşafını büsbütün çıkartacaksın’ dedi. Bu sırada duruşma salonunda benimle birlikte gelen ağabeyim M. S.ve benden evvel duruşması yapılan A. Z. İ. isimli şahıs vardı. Sanık mübaşir ile birlikte Mehmet ve Ahmet’i dışarı çıkarttırarak duruşma salonu kapısını kapattı. İçeride katip ile birlikte üçümüz kaldık. Sanık tekrar çarşafımı çıkartmamı söyledi. Yüzümün göründüğünü söyleyerek çıkartmayacağımı tekrarladım. Bunun üzerine bana ‘Atatürk unsur ve kanunlarına nazaran seni bu türlü kabul edemem.. Yargılama başlayamaz’ dedi. Ben de Türkiye Cumhuriyeti kanunlarında bu türlü bir yasak olmadığını, kendi kanılarını uygulayabilmek için Atatürk’ün gerisine sığındığını, bu kıyafet ile daha evvel diğer duruşmalarda duruşmaya çıktığımı söyledim. Bu sırada sanık başlanmayan duruşmanın tutanağını tutturmaya başladı. Ben de bu biçimde gerçeği yansıtmayan tutanağın tutulamayacağını söyledim. Bu tartışmalarımız sırasında bir orta dışarıda bulunan ağabeyim Mehmet içeri girmek istedi. Sanık onu tekrar dışarıya çıkarttı. Yeniden bana çarşafımı çıkartmamı söyledi. Ben de öbür bir örtümün olmadığını, inancım gereği örtündüğümü, başımda yalnızca bonem olduğu için çıkartamayacağımı söyledim ve öteki duruşmalarda bu biçimde baskıya uğramadığımı söyleyerek ‘niçin zulüm ediyorsunuz ikimiz de öleceğiz Allah’ın huzuruna çıkacağız’ dedim. Sanık ‘Senin Allah’ın burada olmaz. Onun kanunları burada geçmez” diyerek bağırdı. Kıyafetim nedeni ile başlatmadığı ve ertelediği duruşmanın tutanaklarını yazdırmaya başladı. Bunun üzerine ben de duruşma salonunun kapısını açtım. ‘Uğradığım haksızlığa bu rezalete herkes şahit olsun’ dedim. Bunun üzerine sanık ‘burada ne rezalet var, terbiyesiz, ahlaksız ukala çık git’ diyerek bağırdı. Ben de duruşma salonunu terk ettim. Duruşma salonunda bulunduğum mühlet içerisinde sanığa hakaret içeren rastgele bir kelam söylemediğim üzere fiilen bu manaya gelecek bir hareket de yapmadım. Sanığa ‘sen benim davama bakamazsın. ‘Öbür celseye sen benim davama bakmayacaksın. Sen de Ergenekonun altından çıkacak olanlardan birisin’ halinde bir şey söylemedim. Ben yalnızca duruşma salonunu terk ettikten sonra salonda uğradığını haksızlık nedeniyle sonla kendi kendime ‘inşallah Ergenekonun içinde olanlardan değildir’ dedim. Bunu da hakaret kastıyla söylemedim, Duruşma salonunu terk edip dışarı çıkmış, kapı önünde bekleyenlere salonda uğradığım haksızlık ve beklemediğim bu hadise haleti ruhiyesi ve ıstırabı içinde kendi kendime ‘İnşallah Ergenekon’un içinde olanlardan değildir’ dedim. Bunu duymuş olacaklar ki ‘göreceksiniz Ergenekon’un içinde olanlardan biriyim’ dediğini işittim ve dönüp ardıma baktığımda yumruklarını sıkmış bir vaziyette bağırıyordu”,
Şahit E. Y.’ın evrelerde misal olacak halde; “Fatih 1. İcra Ceza Duruşmasının 2008/891 temel sayılı evrakında davacı N. D., dava nafaka borcunu ödememe, davalı Ü. D.duruşma salonuna girerken yüzü büsbütün peçe ile kapı değildi ağzı burnu ve yüzünün büyük bir kısmı açıktı. Hakime hanım davacı bayana ‘çarşafını aç’ dedi. Şahit A. Z.’nın duruşma salonunda olup olmadığını hatırlamıyorum. Kendisini de tanımam, beni duruşma salonundan çıkarttı, daha sonra içeride neler olduğunu görmedim… bir vakit sonra N. S. kapıyı açarak ‘açın kapıyı herkes duysun senin de Ergenekon’da ismin var’ diyerek çekti gitti”,
Şahit M. D.’in basamaklarda emsal olacak halde, “Olay günü ben katip olarak görevliydim, müştekiye sıra gelince süreksiz mübaşirlik yapan E.tarafları çağırdı, taraf yerine geçtikten sonra Hakime hanım ‘başınızı indirin, altında bone ya da tülbent vardır onunla kalın’ diye söyledi, taraf bunu reddetti, ‘altında tülbent yok, bonem var çıkaramam’ dedi, hakime hanım bir kaç kere bunu yineledi, taraf bunu reddetti… Şahit A.Z.’nın duruşma salonunda olup olmadığını hatırlamıyorum. Lakin duruşma salonunun kapısı acıktı. Müşteki çok fevriydi, müştekinin ağabeyi olduğunu sonradan öğrendiğim kişi içeri girmek için harekette bulundu, hakime hanım ‘siz taraf değilsiniz, dışarı çıkın’ dedi, hatta mübaşire söyledi, ‘beyefendiyi dışarı çıkar hatta sen de çık, kapıyı da kapat’ dedi, mübaşir kapıyı kapattı, o sırada içeride üçümüz kalmıştık, hakime hanım sorusunu yineledi, ‘kimse yok başınızı indirebilirsiniz’ dedi, taraf bunu reddetti, ‘her an erkek gelebilir o yüzden indiremem’ dedi, ‘kimse giremez benim kontrolümde’ dendi, ısrarları reddince, ‘o vakit başını indirmiyorsan dışarı çık’ dedi, taraf bunu da reddetti, ‘başımı da açmıyorum’ diyerek masaya sert bir biçimde vurarak ‘dışarı çıkmıyorum, başımı da açmıyorum davama bakmakla görevlisin’ diyerek yumruğuyla masaya sert bir biçimde vurdu, daha hatırlamadığım diğer bir sürü şey de söylendi, taraf bunu dinlemeyince zabıt tuttuk, müşteki kapıya gerçek yöneldi, rezilliğinizi herkes duysun diyerek kapıyı açtı, hakime hanım da ‘ne rezilliği ne yapıyoruz ki burada’ diye söylendi, müşteki ‘umarım bir dahaki duruşmaya sen bakmazsın ergenekonun altından da umarım sen çıkmazsın’ diye söyledi, hakime hanım da ‘tamam dışarı çık’ dedi”,
Şahit M.S.’in basamaklarda emsal olacak biçimde, “…olay günü kardeşimle birlikte icra duruşmasına gittik. Kardeşimin duruşma sırası gelince kardeşim duruşma salonuna girdi. Duruşma salonunun kapısı açıktı. Ben kapıda bekliyordum, içeride kardeşimi izliyordum. Hakime hanım kardeşime ‘çarşafını çıkar’, dedi. kardeşim de ‘benim yüzüm açık, çarşafımı çıkaramam’ dedi. Hakime hanım ‘çarşafını çıkarmazsan duruşmayı başlatmam’ dedi. Bunun üzerine kardeşim ‘üzerimde bone var, inancım gereği çarşafımı çıkaramam. Daha evvel de duruşmalara bu türlü katıldım’ dedi. Bu esnada ben de içeri girdim. Hakime hanıma …in ağabeyi olduğumu söylemek istedim, Hakime hanım bana ‘çık dışarı’ dedi, mübaşire de ‘al bunu dışarı çıkar’ dedi. Mübaşir beni dışarı çıkardı. Dışarı çıkarken kız kardeşim ve Hakime hanım konuşuyorlardı. Hakime hanım kızkardeşime kendisini bu biçimde yargılayamayacağını söylüyordu. Ben dışarı çıktıktan sonra içerideki herkesi çıkartıp kapıyı kapattırdı. Bir mühlet sonra kızkadeşim kapıyı açtı ‘herkes uğradığım bu haksızlığa rezalete şahit olsun’ dedi. bunun üzerine Hakime hanım ‘burada ne rezalet var, terbiyesiz, ahlaksız, ukala, çık git’ diyerek kardeşimin akabinde bağırdı, kardeşim içerideyken duruşma salonuna diğerleri da girip çıktılar, lakin ben onları tanımıyorum”,
Şahit A. Z. İ.’nin evrelerde benzeri olacak formda, “Ben hala Fatih’de heyeti bulunan …ve ….. Turizm’in sahibiyim. Hadise tarihinde Fatih Adliyesinde bulunan 1. İcra Ceza Duruşmasında sanık olarak yargılanıyordum. Bu emelle adliyeye gitmiştim. Duruşma salonuna girdim. Benim duruşmam başladı, gerekli süreçler yapıldı. Duruşma tutanağı düzenlendi, duruşma günü verildi. Lakin daha sonra tarafıma verilen duruşma tutanağında ben bir yanılgı olduğunu gördüm. Bunun üzerine gördüğüm yanılgıyı duruşmada vazifeli katibe hanıma göstererek, durumu anlattım. Yanlışlık maddi bir yanılgıydı. Bunun düzeltilmesini istedim. Katibe hanım bunu düzeltmeye çalışıyordu. Yanılmıyorsam saat 11.00 civarı idi. Bu sırada bizden sonraki davanın taraflarından olan bir bayanın duruşma salonuna girdiğini gördüm Kendisi çarşaflı idi. Yalnızca gözü ve burnu görünüyordu. Duruşma hakimi bu bayanı uyararak çarşafı açmasını söyledi, bunun üzerine bu bayan yüzünü büsbütün açacak formda ağzını örttüğü kısmı çenesinin altına getirdi, yüzü büsbütün açıldı. Lakin duruşma hakimi başındaki çarşafın da açılmasını istedi. Bu bayan da çarşafın altında örtüsünün bulunmadığını, bu nedenle açamayacağını söyledi. Bunun üzerine duruşma hakimi bu kaideler altında duruşma yapamayacağını belirtti. Lakin daha sonra ismini öğrendiğim N. isimli bayan bu kıyafet ile birçok duruşmalara katıldığını fakat bir ikaz gelmediğini duruşma yargıcına belirterek, başını inancı gereği örttüğünü ve anlayış gösterilmesi gerektiğini belirtti. Duruşma yargıcı da duruşmalarda inanca nazaran yargılama yapmadıklarını, M.K.’in unsur ve inkılaplarına uygun olarak yargılama yaptıklarını, bu sebeple duruşmayı bu halde yapamayacağını söyledi. Bunun üzerine müşteki N.D. da M. K.in annesinin de başının örtülü olduğunu ve kimseye de başını zorla çıkartmadığını, bu nedenle bu türlü bir hususta müdahale edilmemesi gerektiğini belirtti. Ben bu anda düzeltmesini istediğim duruşma tutanağının yenisini aldım ve dışarıya yani duruşma salonundan dışarıya çıkmaya çalışırken duruşma hakimi mübaşirin dışarıya çıkmasını ve kapıyı kapatmasını söyledi. Ben dışarıya çıkmıştım, mübaşir de dışarıya çıktı, kapıyı kapattı. Bu sırada daha sonra müşteki N.nin kardeşi olduğunu öğrendiğim bir erkek de duruşma salonuna girmek istedi, fakat mübaşir mani oldu. Ben dışarıda duruşma tutanağını incelerken o tarihte yurt dışında olmam gerektiğini anladım. Tekrar dönüp, düzelttirmek istedim lakin mübaşir giremeyeceğimi söyledi. Beklemeye başladım. İki dakika kadar bekledim. İçeride bulunan müşteki N. dışarıya çıktı. Çıkarken duruşma yargıcının ‘terbiyesiz, ukala’ diye kelamlar sarfettiğini duydum. Bu kelamları neden, niye hangi münasebet ile söylediğini bilmiyorum. Zira ben ve mübaşir dışarıya çıktığımızda duruşma salonunda duruşma hakimi, katibe hanım ve müşteki bayan vardı. Müşteki N. kapıdan çıkarken ‘inşallah bu hakime hanımın ismi Ergenekon’da yargılananlar ortasında çıkmaz, bu türlü rezalet görmedim’ biçiminde kelamlar söyledi ve gitti. Daha sonra ben duruşma salonuna girdim. Lakin vakanın tesiri ile hakime hanımın hudut sisteminin bozuk olduğunu gördüm, rastgele bir değişiklik isteğini lisana getiremedim ve oradan ayrılıp gittim… Ben müşteki N. D.’u birinci kere orada gördüm. Hakime hanımın duruşmalarına 3-4 defa katıldım. Yargılama sonucunda beraat ettim. Beyanımda belirttiğim üzere ben ve mübaşir duruşma salonundan çıkınca duruşma salonunda duruşma hakimi, katibe hanım ve müşteki bayan kalmıştı. Ortalarında neler geçtiğini bilemiyorum… Ben uzun yıllar Mekke Üniversitesinde öğretim vazifelisi olarak çalıştım. Bu nedenle hadisesi detayları ile hatırlıyorum. Ayrıyeten TÜSİAD Tahkik Komitesinde da 14 yıldan beri vazife yaptığım için hadiseleri detaylı bakma özelliğim gelişti, ayrıyeten bu dava ile ilgili 3. defa söz vermekteyim. Birebir hususta duruşma hakimi de müşteki sıfatı ile N…D… hakkında şikayet dilekçesi vermiş. O bahiste da beyanda bulunmuştum… Müşteki bayan dışarıya çıkarken duruşma salonunun kapısını açık bırakarak ‘ben kapıyı açıyorum, insanlarda bu yaptığınızı görsün ve duysun, ben bu türlü bir rezalet görmedim’ diye söylenerek çıkmıştı”,
Şahit Z.N.M. K.’ın, “Ben her iki tarafı da tanımıyorum, tarihini tam olarak hatırlamıyorum fakat icra duruşmasında davam vardı… Benden evvel çarşaflı bir bayanın duruşması vardı… Ben kapıda heyecanla bekliyordum, duruşma salonunun kapısı aralıktı ve açıktı, içeriden tartışma sesleri geldi, hakim hanımın sesini duydum, işi gereği yüzünü açması gerektiğini ve yüzünü görmesi gerektiğini söyledi, yeniden bir tartışmalar oldu, tartışmalarda daima bayan sesi duyuluyordu, o sırada mübaşir dışarı çıktı mübaşir erkekti, mübaşir çıktıktan sonra tekrar hakim hanım başını açması gerektiğini söyledi, tekrar bir tartışmalar oldu, bir sonraki dava benim olduğu için kelamları heyecandan tam olarak hatırlayamıyorum…Çarşaflı bayan dışarı çıkınca rastgele bir kelam söylediğini hatırlamıyorum zira o çıkar çıkmaz benim davam olduğu için ben içeri girdim”,
Halinde anlatımda bulundukları,
Sanık evrelerde benzeri olacak formda; “Olay günü nafaka kararına uymamak hatasının kabahatlisi Ü. D. olan duruşmamız evrakının 21.05.2009 tarihli celsesinde, avukatının davadan çekilmesi üzerine müşteki N. S.’e duruşma gününü bildirir davetiye bildirim edilmiş, duruşma gün ve saatinde duruşmaya gelerek duruşma salonuna alınmış, kendisinin çarşaflı olması ve şikayetçisi olduğu kabahatin da takibi şikayete bağlı, şikayetten vazgeçme yahut duruşmaya gelmemeyle İİY’nın 349. hususu uyarınca düşecek cürümlerden olması sebebiyle kimliğinin tespiti kendisinin faydası açısından kıymet taşıdığından, tüm bu konular da tarafımdan düşünülerek kendisinden ‘Atatürk Cumhuriyetinde mevcut manzarası ile sözünün alınamayacağı, peçesini açıp başörtüsü ile tabir vermesinin’ istenilmesi üzerine başörtüsünün olmayıp bonesinin bulunduğunu belirtmiş, bu ortada dışarıda bekleyen kardeşi de duruşma salonuna girerek ‘ne oluyor ya kardeşimin çarşafı neden çıkarılıyor’ formunda vakaya müdahale etmiş, CYY’nın 203. hususu yeterince bahsi geçen şahıs duruşma salonundan çıkarılmış, müştekiye bonesi ile söz vermesi söylenerek mübaşirlik misyonunu yapan müstahdem E. Y. dışarıya çıkartılmış, müştekiye salonda üç bayan kaldığı belirtilerek söz vermesi yine istenilmiş, kendisi içeriye giren olabileceğini söylemiş, tarafımca buna müsaade edilmeyeceği kendisine bildirilmiş; ‘Atatürk’ün hanımının da başının kapalı olduğunu, bu ülkeyi Çanakkale’deki şehitler ile birlikte kendisi üzere olanların kurtardığını, vatanı tekrar savunmak gerekirse benden evvel kendisinin savunmaya gideceğini, benim hareketimin zulüm olduğunu, öbür dünyada kendisi ile benim karşı karşıya geleceğimi’ bağırarak söylemiş, ardından de işaret parmağı ile ‘Allah birdir’ kelam sarfetmesi üzerine Allah’ın birliğine kimsenin itirazının bulunmadığı söylenmiş, bilahare müşteki tekrar ‘burada Allah’ın kanunları geçerlidir’ diye bağırarak elini önündeki masaya vurmuş, bir hakim olarak Türkiye Cumhuriyeti kanunlarını uygulamakla misyonlu olduğumdan, Allah’ın kanunlarının duruşmada geçerli olmadığı açıkça söylenmiş, kendisi tekrar ‘burada Allah’ın kanunları geçerlidir’ diyerek ikinci defa bağırmış, yanıt olarak da Allah’ın kanunlarının geçerli olmadığı tekrar yinelenmiş, müştekinin tabir vermemekte ısrar etmesi üzerine de duruşma salonundan çıkması istenmiş, çıkmayacağını yüksek sesle söylemiş, tekrar çıkması istenilmiş çıkarken de ‘Ergenekon altından çıkacak olanlardan biri de sensin, Ergenekon’da yargılanacaksın, bir daha benim duruşmama çıkmayacaksın’ diye bağırmış, tarafımdan da ‘tamam sen emret ben çıkmayayım’ halinde karşılık verilmiş, duruşma salonundan çıkarken de kapı önünde bekleyenlere ‘bu rezalete şahit olun’ diye kelam sarfedip, Vakit ve Vakit Gazetelerine gidip onlara intikal ettirmiş, müştekinin ve mesnetsiz bu argümanlarına istinaden kelam konusu gazetelerde ve internette günlerce olumsuz haber ve yorumlar yapılmış, şahsım manen yıpratılmış olup Vakit ve Vakit Gazetesi sorumlu yazı işleri müdürü ve muhabiri ile müşteki N. S.Fatih Cumhuriyet Başsavcılığı’na şikayet edilmiş, haklarında kamu davaları açılmış olup yargılamaları hala devam etmektedir. Üstte da belirttiğim üzere müştekinin, vakası cereyan biçiminin büsbütün bilakis bir halde basına aktarması sebebiyle ayrıyeten Burdur’dan A. K. isimli bir şahıs iki defa hakaret dolu sözlerle tarafıma mektuplar göndermiş bu şahıs hakkında da Fatih 2. Sulh Ceza Duruşmasında kamu davası açılmış, Vakit Gazetesine avukatım aracılığı ile göndermiş olduğum yanıt ve düzeltme yazısı kısmen eksik olarak gazetenin 22. sayfasında ‘okur hattı’ sütunu başlığı altında yayınlanmış, Anadolu’da Vakit Gazetesine gönderilen karşılık ve düzeltme yazısının, içeriğine uygun formda yayınlanmasının istenmemesi üzerine tekzip kararı ile tekzip edilmiş, tekzip yazısı da yayımlanmamış, ilgili gazete aleyhine de Fatih 3. Asliye Hukuk Duruşmasının 2009/70 temel sayılı belgesinde manevi tazminat davası açılmıştır” formunda savunmada bulunduğu,
Anlaşılmaktadır.
5237 sayılı TCY’nın “hakaret” başlıklı 125. unsurunda; “(1) Bir kimseye onur, onur ve saygınlığını rencide edebilecek nitelikte somut bir fiil yahut olgu isnat eden yahut sövmek suretiyle bir kimsenin onur, erdem ve saygınlığına saldıran kişi, üç aydan iki yıla kadar mahpus yahut isimli para cezası ile cezalandırılır. Mağdurun gıyabında hakaretin cezalandırılabilmesi için fiilin en az üç bireyle ihtilat ederek işlenmesi gerekir.
(2) Fiilin, mağduru muhatap alan sesli, yazılı yahut manzaralı bir mesajla işlenmesi halinde, üstteki fıkrada belirtilen cezaya hükmolunur.
(3) Hakaret hatasının;
a) Kamu görevlisine karşı vazifesinden ötürü,
b) Dini, siyasi, toplumsal, felsefi inanç, niyet ve kanaatlerini açıklamasından, değiştirmesinden, yaymaya çalışmasından, mensup olduğu dinin buyruk ve yasaklarına uygun davranmasından ötürü,
c) Kişinin mensup bulunduğu dine nazaran kutsal sayılan bedellerden bahisle,
İşlenmesi halinde, cezanın alt sonu bir yıldan az olamaz.
(4) Hakaretin alenen işlenmesi halinde ceza altıda biri oranında artırılır.
(5) Konsey halinde çalışan kamu görevlilerine vazifelerinden ötürü hakaret edilmesi halinde hata, heyeti oluşturan üyelere karşı işlenmiş sayılır. Fakat, bu durumda zincirleme suça ait husus kararları uygulanır” kararı yer almaktadır.
Hususun birinci fıkrasında hakaret kabahatinin temel biçimi, üçüncü ve dördüncü fıkralarında ise nitelikli halleri düzenlenmiş olup, husus münasebetinde de; “Hakaret fiillerinin cezalandırılmasıyla korunan hukuksal kıymet, bireylerin onur, haysiyet ve namusu, toplum içindeki prestiji, başka fertler nezdindeki saygınlığıdır” biçiminde açıklama yapılmıştır. Buna nazaran, hatanın konusu bireylerin onur, erdem ve saygınlığı olup, somut bir fiil yahut olgu isnat etme ya da sövme suretiyle şahısların onur, onur ve saygınlığına saldırma hareketi hakaret kabahatini oluşturacaktır.
Ceza Genel Şurası’nın 14.10.2008 gün ve 170-220 sayılı kararında da belirtildiği üzere; 5237 sayılı Türk Ceza Yasasında, 765 sayılı Türk Ceza Maddesindeki hakaret ve sövme hatası ayrımı kaldırılmış, hakaret fiillerinin cezalandırılmasıyla korunan tüzel kıymet, bireylerin onur, haysiyet ve namusu, toplum içindeki prestiji, başka fertler nezdindeki saygınlığı olup, bu cürmün oluşabilmesi için, davranışın kişiyi küçük düşürmeye matuf olarak gerçekleştirilmesi gerekmektedir. Somut bir fiil ya da olgu isnat etmek yahut sövmek biçimindeki seçimlik hareketlerden biri ile gerçekleştirilen hareket, bireyin onur, onur ve saygınlığını rencide edebilecek nitelikte ise hakaret hatası oluşacaktır.
Başka taraftan; 5271 sayılı CYY’nın “delilleri takdir yetkisi” başlıklı 217. hususu; “(1) Hakim, kararını lakin duruşmaya getirilmiş ve huzurunda tartışılmış kanıtlara dayandırabilir. Bu kanıtlar hakimin vicdani kanaatiyle serbestçe takdir edilir.
(2) Yüklenen hata, hukuka uygun bir biçimde elde edilmiş her türlü kanıtla ispat edilebilir” biçiminde düzenlenmiş olup, münasebeti; “Ceza davasında ulaşılması amaçlanan temel maksat, gerçeğin meydana çıkarılmasıdır. Husus, gerçeğe ulaşmak bakımından kanıtların özgürlüğü unsurunu kabul etmiş bulunmaktadır. Türk sistemi, unsurun birinci fıkrasında söz edildiği üzere, cürmün varlığının ve sanığın sorumluluğunun, kanunun ayrıyeten karar koyduğu haller dışında, her türlü kanıtla saptanabileceğini kabul etmiş bulunmaktadır…” biçimindedir.
Ceza yargılamasında hangi konunun hangi kanıtlarla ispat olunacağı konusunda bir sınırlama bulunmayıp, yargılama yapan hakim hukuka uygun halde elde edilmiş her türlü kanıtı kullanmak suretiyle sanığın aleyhine olduğu kadar lehine olan kanıtları de araştırıp kıymetlendirerek kuşkudan arınmış bir sonuca ulaşmalıdır. Yargılama konusu hadisenin açıklığa kavuşturulması ve maddi gerçeğin bulunabilmesi için ispat gayesiyle kullanılan her araç kanıt olarak kabul edilir. Hadisenin taraflarından olmayan kişinin, direkt yahut dolaylı olarak hadiseyle ilgili beş duyusuyla edindiği izlenimleri anlatmasına da şahit tabiri denilmekte olup, ispat aracı olarak beyan kanıtları ortasında yer alır. Bu açıdan ceza yargılamasında maddi gerçeğe ulaşmada kullanılan delillerden birisi de “beyan” kanıtıdır. Beyan; şahide, sanığa yahut sanığın dışındaki taraflardan birine ilişkin olabilir.Özellikle şahit anlatımı aksiyon hakkında beş duyuya dayalı bilgisi bulunan üçüncü şahısların beyanı olması, yargılamayı asıllı formda kolaylaştırması özgür iradeyle verilip gerçeği uygun olduğunun saptanması durumunda hakimin vicdani kanaatinin oluşumunda olumlu katkısının bulunması itibariyle değerli bir sübut vasıtasıdır.
Bu açıklamalar ışığında somut vaka değerlendirildiğinde;
Sanığın, katılanın kelamlarından sonra “ne rezaleti yaptık terbiyesiz, ahlaksız ukala kadın” formunda kelamlar söyleyerek hakaret kabahatini işleyip işlemediğinin belirlenmesine yönelik uyuşmazlıkta, öncelikle şahit anlatımlarından hangisine üstünlük tanınacağı konusunun saptanması gerekmektedir. Uyuşmazlık konusu vakanın son kısmına ait olarak katılan, duruşma salonundan çıkarken sanığın kendisine “terbiyesiz, ahlaksız, ukala kadın” dediğini, sanık da bu kelamları söylemediğini belirtmektedir. Bu kısma yönelik olarak şahitlerden duruşma katibi M., tutanak tutulduktan sonra çıkarken katılanın “bu rezalete herkes şahit olsun, umarım siz de ergenekonculardan çıkmazsınız” dediğini, sanığın da yalnızca “ne rezaleti yaptık” dediğini, hakaret içeren bir kelam duymadığını söz etmiş, duruşma mübaşiri de dışarıda olduğu için hadisenin bir kısmını gördüğünü, katılanın çıkarken “bu rezaleti herkes görsün” dediğini işittiğini belirtmiş, katılanın kardeşi Mehmet, katılan “bu ne rezalettir” dedikten sonra sanığın “terbiyesiz, ahlaksız, ukala kadın” dediğini söylemiş, şahit A. Z. da katılan “bu ne rezalettir” dedikten sonra sanığın “terbiyesiz, ukala kadın” biçiminde kelamlar söylediğini söz etmiştir.
Bir şahidin, taraflardan birinin yakını olması ya da bir tarafla birlikte çalışıyor olması başlı başına anlatımını bedelsiz kılma nedeni olarak görülmemekle birlikte, CYY’nın 217. unsuru uyarınca kanıtlar hakimin vicdani kanaatiyle serbestçe takdir edilerek, her anlatım kendi içinde ve evrak kapsamı ile birlikte değerlendirilmelidir.
Somut hadisede; hakaret içeren kelamları duymadıklarını söyleyerek sanık lehine beyanda bulunan şahitler M.ve E.’in sicil amiri sanık hakim olup, ismi geçenlerin beyanları değerlendirilirken daima bir ortada ve ast-üst münasebeti içinde birebir çalışma ortamını paylaştıkları hususu göz önünde tutulmalı, amirleri olan sanık aleyhine konuşmak istememeleri nedeniyle eksik tabir vermiş olabilecekleri düşünülerek, tarafsız bir şahide nazaran anlatımları üstün tutulmamalıdır. Şahit M. ise katılanın kardeşi olup tanıklıktan çekinme hakkını kullanmamış ise de, hadiseyle ilgili beyanda bulunurken hislerini gerçeklere karıştırma mümkünlüğünün bulunduğu ve tarafsız bir şahit anlatımı karşısında tekrar bu kişinin anlatımına da üstünlük tanınmaması gerektiği göz önünde bulundurulmalıdır.
Evrak içinde yer alan bilgi ve dokümanlar ile tüm şahit anlatımlarının kendi içlerinde ve birbirleriyle vicdani kanaatle serbestçe takdir edilmesi sonucunda, Fatih 1. İcra Ceza Duruşmasının Hakim . tarafından yürütülen 2007/4354 temel sayılı evrakında sanık olarak yargılanan ve hakkındaki davanın düşmesine karar verilen, taraflarla bir yakınlığı ya da hasımlığı bulunmayan şahit A. Z.nın, hem katılan hem de sanık aleyhine ortaya çıkan ve başka şahitlerin beyanlarına nazaran objektif bulunan anlatımına üstünlük tanınması belge kapsamına uygun olacaktır. Sanığa cürüm atması için kabul edilebilir bir neden bulunmayan ismi geçen şahidin, sanığın duruşma salonundan çıkarken katılana hitaben “terbiyesiz, ukala kadın” biçiminde kelamlar söylediğini belirtmesi karşısında, sanığın üzerine atılı hareketin sabit olduğu ve onur, gurur ve saygınlığı rencide eder nitelikte gerçekleşen bu aksiyonun 5237 sayılı TCY’nın 125. unsurunda düzenlenen hakaret hatasını oluşturduğu kabul edilmelidir.
Bu prestijle, sanığın yüklenen cürümden beraatine ait Özel Daire kararı isabetli bulunmayıp, Yargıtay Cumhuriyet Savcısı ile katılanın temyiz itirazlarının kabulü ile yöntem ve yasaya ters bulunan kararın bozulmasına karar verilmelidir.
Çoğunluk görüşüne katılmayan beş Genel Konsey Üyesi; “Suçun işlendiğinin sabit olmaması nedeniyle beraat kararının isabetli olduğu ve onanması gerektiği” görüşüyle karşı oy kullanmışlardır.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay 2. Ceza Dairesinin 28.12.2011 gün ve 2-2 sayılı beraat kararının sanığın hatasının sabit olduğunun gözetilmemesi isabetsizliğinden BOZULMASINA,
2- Belgenin Yargıtay 2. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 26.06.2012 günü yapılan müzakerede oyçokluğuyla karar verildi.
Memurlar
