BBC Türkçe’den Övgü Pınar’ın haberine nazaran İtalya’nın kuzeyindeki Treviso kentine bağlı Castelfranco Veneto kasabasında yer alan Domenico Sartor Huzurevi, sonbahar ve salgının ikinci dalgasının da tesiriyle sakinleri ortasında moral düzeyinin “tehlikeli biçimde düşmesi” üzerine bu tahlili buldu.
Huzurevi, yaz aylarında açık havada ve aralı görüşmeler organize ederken havaların soğumasıyla bu seçeneğin ortadan kalkması üzerine 2 Kasım’da sarılma odasını açtı.
İtalya’da Kovid-19 salgınında 40 bin 902 ile en yüksek günlük olay sayısına ulaşıldı
“Sınırsız duygular” başlıklı bir proje kapsamında kurulan sarılma odasına, yakınların görüşmesine, birbirine sarılmasına ve el tutuşmasına imkan veren cam ve plastik bölmeler yerleştirildi. Huzurevi sakinlerinin yakınlarıyla bu ortamda sohbet edebilmesi için kulaklıklar da temin edildi.
Sarılma odası projesi, İtalyan basınında “sarılmaktan vazgeçmeyen insanlık”, “duyguları hür bırakmak için plastik bir örtü” üzere tabirlerle yer buldu.
Aylar sonra ailelerine “dokunabilen” bireyler de ortada plastik bariyerle de olsa yakınlarının “elinin sıcaklığını hissetmenin” yarattığı hisleri paylaştı.
La Repubblica gazetesine konuşan bir huzurevi sakini, yaşadığı bu tecrübeyi “duygularla dolu bir kabın kapağının açılması” biçiminde tanımladı.
Huzurevinde kalan bir bayan da, sarılma odasında kızıyla görüştükten sonra TGcom24 haber kanalına konuştu ve “Haftalardır sırf görüntü görüşmesi yapabilirken sonunda kızıma sarılabildim. Çok uzun vakittir bunu yapmayı özlüyordum, serap gibiydi” dedi.
Memurlar
