Bir Belediye Başkanlığı tarafından Bursa, Tokat ve Ankara’ya yapılan seyahatlere ünite müdürleri, personeller ve sivil toplum kuruluşu üyeleri götürülerek seyahat masrafları bütçeden karşılanmıştır.
Sayıştay kontrolleri sonucunda Temyiz Heyeti tarafından yapılan değerlendirmede, belediye içinden ve dışından belli bireylerin seçilerek masrafları Belediye tarafından karşılanmak üzere diğer kentlere seyahatler düzenlenmesinin ne hemşehriler ortasında toplumsal ve kültürel bağların güçlendirilmesiyle ne de kültür, sanat ve turizme katkıda bulunmakla ilgisi bulunmadığından, mahalli müşterek nitelikte bir muhtaçlık ya da toplumsal yardım kapsamında da değerlendirilemeyecek bu tıp seyahatlerin masraflarının bütçeden karşılanmasının mümkün olmadığına karar verilmiştir.
Evrakta mevcut evrakların okunup incelenmesinden sonra,
GEREĞİ GÖRÜŞÜLDÜ: 26 sayılı İlamın 2’nci unsuruyla; .Belediyesinde çalışan birtakım ünite müdürleri, personeller ve sivil toplum kuruluşu üyelerine, Bursa ve Ankara’ya düzenlenen seyahatlere ait yemek sarfiyatları ile Tokat’a düzenlenen seyahate ait konaklama ve yemek masraflarının belediye bütçesinin “Temsil, Ağırlama ve Merasim Giderleri” tertibinden ödenmesi sonucunda kamu ziyanında bulunulduğu gerekçesiyle .. TL için tazmin kararı verilmiştir. Dilekçiler savunmalarında, evvelki savunmalarını tekrarlayarak; 5393 sayılı Belediye Kanunu’nun, “Hemşeri hukuku” başlıklı 13. hususu, “Belediyenin vazife ve sorumlulukları” başlıklı 14. hususu, “Belediye liderinin misyon ve yetkileri” başlıklı 38. hususu ve “Belediyenin giderleri” başlıklı 60. hususu kararlarını destek göstererek, yapılan harcamaların hemşerilik hukuku kapsamında; toplumsal, kültürel ve tanıtım amaçlı yapıldığını belirterek tazmin kararının kaldırılmasını talep etmiştir. 5018 sayılı Kamu Mali İdaresi ve Denetim Kanunu’nun 3’üncü hususunda; “.h) Kamu masrafı: Kanunlarına yahut Cumhurbaşkanlığı kararnamelerine dayanılarak yaptırılan iş, alınan mal ve hizmet bedelleri, toplumsal güvenlik katkı hisseleri, iç ve dış borç faizleri, borçlanma genel masrafları, borçlanma araçlarının iskontolu satışından doğan farklar, ekonomik, mali ve toplumsal transferler, verilen bağış ve yardımlar ile öbür masrafları,.” denilmekte, tıpkı Kanun’un 8’inci unsurunda ise; her türlü kamu kaynağının elde edilmesi ve kullanılmasında vazifeli ve yetkili olanların, kaynakların tesirli, ekonomik, verimli ve hukuka uygun olarak elde edilmesinden, kullanılmasından, muhasebeleştirilmesinden, raporlanmasından ve berbata kullanılmaması için gerekli tedbirlerin alınmasından sorumlu ve yetkili kılınmış mercilere hesap vermek zorunda olduğu belirtilmiştir. Buna nazaran bir sarfiyatın yapılması için yasal desteğinin olması gerekmektedir.
657 saylı Devlet Memurları Kanunu’nun 146’ncı hususunun ikinci fıkrasında memurlara kanun, tüzük ve yönetmeliklerin ve amirlerin tayin ettiği vazifelerin karşılığında bu Kanunla sağlanan haklar dışında fiyat ödenemeyeceği, hiçbir fayda sağlanamayacağı belirtilmiştir.
5393 sayılı Belediye Kanunu’nun “Belediye’nin Giderleri” başlıklı 60’ıncı hususunda; “Yurt içi ve yurt dışı kamu ve özel kesim ile sivil toplum örgütleriyle birlikte yapılan ortak hizmetler ve proje giderleri” ibaresine yer verilerek sivil toplum örgütleriyle birlikte yapılan ortak hizmetler ve proje sarfiyatlarına ait sarfiyatların Belediye bütçesinden karşılanmasına imkan tanınmıştır.
Yapılan incelemede; Belediyede vazife yapan birtakım ünite müdürleri, çalışanlar ve sivil toplum örgütü üyeleri için … tarihleri ortasında Bursa’ya, … tarihleri ortasında Tokat’a ve … tarihleri ortasında Ankara’ya tarih ve kültür gezisi düzenlendiği, Bursa ve Ankara seyahatlerine ait yemek masraflarının, Tokat seyahatine ait de konaklama ve yemek masraflarının belediye bütçesinden karşılandığı görülmüştür.
Memur olan ünite müdürlerine yönelik yapılan seyahat masraflarının karşılanması 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu’nun 146’ncı unsuruna karşıtlık teşkil etmektedir. Çünkü ilgili unsurda, bu Kanunla sağlanan haklar dışında fiyat ödenemeyeceği karar altına alınmıştır. Sivil toplum örgütü üyeleri için yapılan seyahat harcamaları ise; 5393 sayılı Kanuna nazaran lakin ortak bir hizmet projesinin varlığı halinde mevzuata uygun olacaktır. 5393 sayılı Kanun’nda sivil toplum örgütleriyle ilgili yapılan harcamaların yalnızca ortak hizmet projeleriyle sonlu tutulduğunda yapılabildiğinden mevcut durumda da ortak bir proje olmadığından yapılan harcamalar mevzuata alışılmamıştır. Çalışanlar için ise; kelam konusu personellerin seyahate götürülerek masraflarının karşılanmasına cevaz veren bir karar ne iş mevzuatında ne de Belediye’nin yaptığı toplu iş mukavelesinde yer bulmamaktadır.
Münasebetiyle üstte bahsedilen bireylere yönelik olarak yapılan seyahat masraflarının yasal desteği bulunmadığından bu sarfiyatların Belediye bütçesinden karşılanması mümkün değildir.
Bunun yanında, 5393 sayılı Kanun’un “Belediye Liderin Vazife ve Yetkileri” başlıklı 38’inci hususunun birinci fıkrasında temsil ve ağırlama sarfiyatları için ayrılan ödeneği kullanmanın belediye liderinin yetkisinde olduğu tabir edilmesine karşın, ödeme buyruğu eki evraklarında seyahat için harcama onayının Kültür ve Toplumsal İşleri Müdürü tarafından verildiği görülmektedir. Ortada yetkisiz yapılmış bir harcama mevcuttur.
Ayrıyeten İçişleri Bakanlığı’nın 25.4.1984 gün ve 27302 sayılı onayı ile yürürlüğe konulan Belediye Bütçesinden Yapılacak Temsil, Ağırlama ve Merasim Sarfiyatları Yönergesinde temsil, ağırlama ve merasim masrafları sayılmış olup bu yönergede ünite müdürlerinin, personellerin ve sivil toplum kuruluşu üyelerinin seyahate götürülmesine müsaade veren bir karar de bulunmamaktadır.
Sonuç prestijiyle; Bursa, Tokat ve Ankara’ya yapılan seyahatlere ünite müdürleri, çalışanlar ve sivil toplum kuruluşu üyelerinin götürülerek seyahat masraflarının karşılanması mahalli müşterek nitelikte bir muhtaçlık olmadığı üzere bu durum Belediye tarafından yapılan rastgele bir toplumsal yardım kapsamına da girmemektedir. Kültür, sanat ve turizmi geliştirecek faaliyetler düzenlemek belediyelerin misyonudur lakin Belediye içinden ve dışından muhakkak bireylerin seçilerek masrafları Belediye tarafından karşılanmak üzere öteki kentlere seyahatler düzenlenmesinin ne hemşehriler ortasında toplumsal ve kültürel bağların güçlendirilmesiyle ne de kültür, sanat ve turizme katkıda bulunmakla ilgisi bulunmadığından argümanlarının kabulü mümkün değildir.
Bu prestijle; sorumlu argümanlarının reddedilerek üstte yer alan münasebetlerle, 26 sayılı İlamın 2. hususuyla verilen .. TL’nin tazminine ait kararın TASDİKİNE,
Memurlar
