Emniyet Müdürlüğü takımında polis memuru olarak misyon yapmakta iken, işlediği bir cürümden ötürü, 6 yıl 8 ay müddetle mahpus cezası ile cezalandırılan davacı tarafından 657 Sayılı Devlet Memurları Kanununun 48/A-5 ve 98/b unsurları uyarınca memuriyetinin sona erdirilmesine dair İçişleri Bakanlığı Emniyet Genel Müdürlüğü sürecinin iptali istemiyle dava açılmıştır.
Olayın incelenmesinde, davacının, hırsızlık hareketi sebebiyle kaçan şahısları yakalama fikriyle ateş ettiği, yapılan atış sonucunda olayla ilgisi olmayan bir kişinin vefatına yol açtığı, kaçan şahısları yakalama fikriyle ateş eden davacının insan öldürme kasti bulunduğuna dair kesin kanıt olmadığı, fakat davacının kastin aşılması suretiyle insan öldürme cürmünün sübuta erdiği gerekçesiyle Ağır Ceza Mahkemesinin kararını Yargıtay 1 inci Ceza Mahkemesi tarafından onanarak katılaşması sonucunda cezalandırıldığı değerlendirilmekle birlikte Yönetim Mahkemesi memur olma kurallarını kaybettiğinden bahisle, davacı hakkında tesis edilen süreçte hukuka karşıtlık bulmayarak davayı reddetmiştir.
Danıştay 5. Dairesi ise temyize bahis olayda; 657 Sayılı Devlet Memurları Kanununun Memurluğa alınacakların kapsamındaki 48/A-5 hususunda, “Türk Ceza Kanununun 53. unsurunda belirtilen mühletler geçmiş olsa bile; taammüden işlenen bir cürümden ötürü bir yıl yahut daha fazla mühletle mahpus cezasına ya da affa uğramış olsa bile devletin güvenliğine karşı kabahatler, Anayasal nizama ve bu nizamın işleyişine karşı cürümler, zimmet, irtikap, rüşvet, hırsızlık, dolandırıcılık, sahtecilik, inancı berbata kullanma, hileli iflas, ihaleye fesat karıştırma, edimin ifasına fesat karıştırma, hatadan kaynaklanan malvarlığı bedellerini aklama yahut kaçakçılık hatalarından mahkum olmaması” kararının yer aldığı, Memurluğun Sona Ermesi başlıklı 98/b unsurunda ise “Devlet memurlarının memurluğa alınma kurallarından rastgele birini taşımadığının sonradan anlaşılması yahut memurlukları sırasında bu kurallardan rastgele birini kaybetmesi” halinde memuriyetlerinin sona erdirileceği kararlarına nazaran davacının “KASTİ AŞAN ADAM ÖLDÜRME” kabahatinden ötürü 6 yıl 8 ay mühletle mahpus cezası ile cezalandırılması kararı dikkate alınması gerektiğinden, davacının 657 Sayılı Kanun’un 48/A-5 unsurunda yer alan “TAAMMÜDEN İŞLENEN BİR KABAHATTEN ÖTÜRÜ” mahkum olmadığını, bu sebeple anılan Kanunun 98/b hususu kapsamında davacı hakkında tesis edilen memuriyetinin sona erdirilmesi sürecinde hukuka uyarlık bulunmadığına karar vererek yönetim mahkemesinin kararını bozmuştur.
T.C.
DANIŞTAY
5. DAİRE
E. 2016/15139
K. 2017/21294
T. 18.10.2017
İstemin Özeti : İstanbul 1. Yönetim Mahkemesi’nin 27.12.2010 tarih ve E:2010/284, K:2010/2115 Sayılı kararının, dilekçede yazılı nedenlerle, 2577 Sayılı İdari Yargılama Yolu Kanununun 49. unsuru uyarınca temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
Savunmanın Özeti : Temyiz isteminin reddi gerektiği savunulmuştur.
Danıştay Tetkik Hakimi: …
Niyeti : Yönetim Mahkemesi kararının bozulması gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ İSMİNE
Karar veren Danıştay Beşinci Dairesince gereği görüşüldü:
KARAR : Dava, İstanbul Emniyet Müdürlüğü takımında polis memuru olarak misyon yapmakta iken işlediği bir kabahatten ötürü, Bakırköy 3. Ağır Ceza Mahkemesi’nin 4.4.2007 tarih ve E:2006/188, K:2007/80 Sayılı kararıyla 6 yıl 8 ay müddetle mahpus cezası ile cezalandırılan davacının, 657 Sayılı Devlet Memurları Kanununun 48/A-5 ve 98/b unsurları uyarınca memuriyetinin sona erdirilmesine dair 14.7.2009 tarihli İçişleri Bakanlığı Emniyet Genel Müdürlüğü sürecinin iptali istemiyle açılmıştır.
İstanbul 1. Yönetim Mahkemesi’nin 27.12.2010 tarih ve E:2010/284, K:2010/2115 Sayılı kararıyla; davacının polis memuru iken 9.2.1999 tarihinde işlemiş olduğu “kasti aşan adam öldürme” hatasından yargılanarak, Bakırköy 3. Ağır Ceza Mahkemesi’nin 4.4.2007 gün ve E:2006/188, K:2007/80 Sayılı kararıyla, 765 Sayılı Türk Ceza Kanununun 448. unsuru delaletiyle birebir kanunun 452/1 ve 59/2 unsurları yeterince 6 yıl 8 ay mühletle mahpus cezası ile cezalandırıldığı ve bu kararın Yargıtay 1. Ceza Dairesinin 13.5.2008 tarih ve E:2007/793, K:2008/3964 Sayılı kararıyla mutlaklaştığı, bu durumda memuriyeti devam ederken 6 yıl 8 ay mühletle mahpus cezasına mahkum olan davacının memur olma koşullarını kaybettiğinden bahisle, davacı hakkında tesis edilen süreçte hukuka karşıtlık bulunmadığı gerekçesiyle dava reddedilmiştir.
Davacı, davaya husus sürecin hukuka ters olduğunu ileri sürmekte ve Yönetim Mahkemesi kararının temyizen incelenerek bozulmasını istemektedir.
657 Sayılı Devlet Memurları Kanununun Devlet memurluğuna alınma kaidelerini düzenleyen 48/A-5. hususunda, memurluğa alınacakların “Türk Ceza Kanununun 53. unsurunda belirtilen müddetler geçmiş olsa bile; taammüden işlenen bir cürümden ötürü bir yıl yahut daha fazla mühletle mahpus cezasına ya da affa uğramış olsa bile devletin güvenliğine karşı kabahatler, Anayasal sisteme ve bu nizamın işleyişine karşı hatalar, zimmet, irtikap, rüşvet, hırsızlık, dolandırıcılık, sahtecilik, itimadı berbata kullanma, hileli iflas, ihaleye fesat karıştırma, edimin ifasına fesat karıştırma, kabahatten kaynaklanan malvarlığı bedellerini aklama yahut kaçakçılık hatalarından mahkum olmaması” gerektiği ve yeniden tıpkı kanunun “Memurluğun Sona Ermesi” başlıklı 98/b hususunda “Devlet memurlarının memurluğa alınma kaidelerinden rastgele birini taşımadığının sonradan anlaşılması yahut memurlukları sırasında bu kurallardan rastgele birini kaybetmesi” halinde memuriyetlerinin sona erdirileceği belirtilmiştir.
Dava belgesinin incelenmesinden, İstanbul Emniyet Müdürlüğü takımında polis memuru olarak misyon yapmakta iken, 18.6.2008 tarihinde kendi istemi ve Bakanlık Makamı onayı ile emekliye ayrılan davacı hakkında, 9.2.1999 tarihinde misyon sırasında işlemiş olduğu, “kasti aşan adam öldürme” cürmünden ötürü Bakırköy 3. Ağır Ceza Mahkemesi’nin 4.4.2007 gün ve E:2006/188, K:2007/80 Sayılı kararıyla, 765 Sayılı Türk Ceza Kanununun 448. unsuru delaletiyle tıpkı kanunun 452/1 ve 59/2 unsurları mucibince 6 yıl 8 ay mühletle mahpus cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği ve bu mahkumiyet kararının Yargıtay 1. Ceza Dairesinin 13.5.2008 tarih ve E:2007/793, K:2008/3964 Sayılı kararıyla mutlaklaştığı, böylelikle davacının memuriyeti sırasında memurluğa alınma kurallarından birini kaybetmesi sebebiyle 657 Sayılı Devlet Memurları Kanununun 48. unsurunun 5. fıkrası delaletiyle 98. unsurunun ( b ) bendi yeterince memuriyetinin sona erdirilmesi üzerine temyizen incelenen davanın açıldığı anlaşılmıştır.
Bakılan uyuşmazlıkta, Yargıtay 1. Ceza Dairesi tarafından onanarak katılaşan Bakırköy 3. Ağır Ceza Mahkemesi’nin 4.4.2007 gün ve E:2006/188, K:2007/80 Sayılı kararıyla; davacının, hırsızlık aksiyonu sebebiyle kaçan şahısları yakalama fikriyle silahıyla yere değil karşı istikamete hakikat ateş ettiği, kalabalığın gelip geçtiği, cadde ve kavşak üzerinde, öteki şahısların de isabet alabileceğinin öngörülebileceği durumda, yapılan atış sonucunda olayla ilgisi olmayan bir kişinin vefatına yol açtığı, kaçan şahısları yakalama fikriyle ateş eden davacının insan öldürme kasti bulunduğuna dair kesin kanıt olmadığı, lakin davacının kastin aşılması suretiyle insan öldürme cürmünün sübuta erdiği gerekçesiyle cezalandırıldığı anlaşılmaktadır.
657 Sayılı Devlet Memurları Kanununun 48/A-5 ve 98/b unsurları uyarınca, 1 yıl yahut daha fazla mühletle mahpus cezasına mahkum olunması halinde, kişinin memurluğa alınmaması yahut memuriyetinin sona erdirilebilmesi için, kelam konusu mahkumiyetin taammüden işlenen bir kabahatten ötürü olması gerektiği açıktır.
Bu durumda, davacının memuriyetinin sona erdirilmesi sürecine münasebet olan Bakırköy 3. Ağır Ceza Mahkemesinin, insan öldürme kasti olmaksızın “kasti aşan adam öldürme” cürmünden ötürü 6 yıl 8 ay müddetle mahpus cezası ile cezalandırılması kararı dikkate alındığında, davacının 657 Sayılı Kanun’un 48/A-5 hususunda yer alan “kasten işlenen bir kabahatten dolayı” mahkum olmadığı anlaşılmış olup, bu sebeple davacı hakkında tesis edilen memuriyetinin sona erdirilmesi sürecinde hukuka uyarlık, davanın reddi yolundaki Yönetim Mahkemesi kararında ise hukuksal isabet görülmemiştir.
SONUÇ: Açıklanan nedenlerle, davacının temyiz isteminin kabulüyle İstanbul 1. Yönetim Mahkemesi’nin 27.12.2010 tarih ve E:2010/284, K:2010/2115 Sayılı kararının; 2577 Sayılı İdari Yargılama Yöntemi Kanununun süreksiz 8. hususu mucibince uygulanmasına devam edilen 3622 Sayılı Kanun ile değişik 49. hususunun 1. fıkrasının (b) bendi uyarınca bozulmasına, yukarda belirtilen konular da gözetilerek tekrar bir karar verilmek üzere belgenin ismi geçen Mahkemeye gönderilmesine, bu kararın bildiri tarihini izleyen 15 ( onbeş ) gün içerisinde kararın düzeltilmesi yolu açık olmak üzere, 18.10.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
Memurlar
