Çin’in Wuhan kentinde ortaya çıkan ve tüm dünyaya yayılan coronavirüs salgınında en ön cephede savaşan sağlıkçıların uğraşını İzmir Dokuz Eylül Üniversitesi (DEÜ) Hastanesi’nde vazife yapan Dr. Burcu Çoban, kare kare ölümsüzleştirdi. Çoban, sağlıkçılarının yaşadıklarını anlattı.
Sürecin en zorlayıcı kısmının aileleri ve sevdiklerini görememek olduğunu söyleyen Çoban, “Toplum olarak sevdiklerimizle sıcak bağlar kurmayı seviyoruz. Bir anda gelen bu kısıtlamalar insanı ruhsal olarak makus etkiliyor. Rastgele bir semptomum olmasa bile viral yük maruziyetimin yüksek olması ve asemptomatik taşıyıcı olma ihtimalimden ötürü aylarca tıpkı kentte yaşamama karşın ailemi görmedim. Mesaide olduğum saatlerde konuşamıyorduk, meskene geldiğimde de uyuduğum için konuşamıyorduk. Kısır bir döngüye girmiştik. Daha berbatı kimi arkadaşlarımız kalabalık bir konut ortamında yaşamaları sebebiyle hastanemizin sunduğu misafirhanelerde kalıyor, meskenlerine gidemiyordu. İçimizde hasta olan arkadaşlarımız, hemşirelerimiz, paklık vazifelileri vardı. Son güne kadar durumları kötüleşir mi diye diken üstündeydik. Şükürler olsun ki hepsini konutlarına taburcu edebildik” diye konuştu.
TOPLUMSAL GEREKSİNİM
Pandemi devrinde ağır çalışan Çoban fotoğraf çekme merakını ise şöyle anlatıyor: “İlk hadisenin ülkemizde görülmesinden sonraki 8 aylık süreçte çok farklı duygusal dalgalanmalar yaşadık. Birden fazla insan karantina devrindeki sıkışmışlık, ‘işe yaramıyormuş’ ve ‘zamanını boşa harcıyormuş’ hislerinin önüne geçebilmek ve akıl sıhhatini koruyabilmek için bir uğraş arayışına girdi. Ben de fotoğrafçılık sanatıyla 2-3 yıldır amatör olarak ilgileniyorum. Gerilimli bir iş hayatınız varsa bir formda başınızı boşaltabilmek için farklı toplumsal alanlara yönelme muhtaçlığı hissediyorsunuz. İşte bu türlü bir gereksinim sonrasında oluştu. Çektiğim fotoğrafların görselliğine dikkat ediyorum tabi ki, ancak sanatsal bir telaş taşıyacak kadar da tecrübeli değilim. Nöbetlerimin ortasında karmaşık hislerin içinde yeni dünyamda daha yararlı ve memnun nasıl olabilirim, diye düşündüm.
TARİH YAZIYORUZ
Bir yerde isyan etmek yerine kabullenmemiz ve yeni şartlara adapte olmamız gerekiyor. Sonra durdum ve ‘fotoğraf çekmekten çok hoşlanıyorsun ancak şu an sokağa çıkamıyorsun, o vakit fotoğrafları hastanede çekmeyi düşünsene’ dedim. Şu an tüm dünyayı ilgilendiren bir salgın hastalıkla çaba ediyoruz ve böylesine tarihi bir sürece tanıklık etmek hem büyük bir talihsizlik, hem de çok pahalı. Bundan onlarca yıl sonra beşerler bu fotoğraflara baktıklarında neler yaşadığımız, nasıl bir ortamda çalıştığımız, nasıl zorluklar çektiğimiz, hangi ekipmanları giydiğimiz üzere hususlarda fikir sahibi olabileceklerdi, fotoğraflar geleceğe birer evrak olarak aktarılacaktı, münasebetiyle ben bu yolla toplumsal hafızaya bir katkı sağlamak istedim.”
BENİ GERİLİMDEN KORUDU
Dr. Burcu Çoban fotoğraf çekmenin kendisine kattığı olumlu tarafları şöyle özetledi: “Beni epeyce heveslendiren bu hoş fikir gerilim idaremi sağlamama ve kendimi rehabilite etmemi sağladı.”
ÖNLEMLERLE YAŞAMALIYIZ
“Coronavirüs salgınını tanıdıkça tedavi kılavuzlarına yeni ilaçlar eklendi, hastaların tedavisi konusunda gitgide daha tecrübeli hale geldik” diyen Dr. Burcu Çoban, değişmeyen üç kurala, toplumsal aralık, maske ve el hijyenine dikkat etmemiz gerektiğini vurgulayarak kelamlarını şöyle tamamladı: “Kendimiz ve sevdiklerimiz için bu üç kuralı hayatımıza entegre etmeli, gereğinden fazla panik ve korkulu bir hayattan fazla daha denetimli, bu kolay kuralları hayatımızın birer modülü haline getirip birlikte yaşamayı öğrenmemiz gerektiğini unutmamalıyız. Ayrıyeten hem sıhhat hizmeti veren işçiler hem de hastalar için umudu kaybetmemenin ve motivasyonu yüksek tutmanın da çok kıymetli olduğunu asla aklımızdan çıkarmamamız gerekiyor.”
Fatma VURGUN
Memurlar
