Bir kısım şüpheliler hakkında Beyoğlu Cumhuriyet savcısı olarak misyon yapan şikayetçi savcı tarafından taammüden yaralama kabahatinden iddianame düzenlenirken, şüphelilerden A.A. hakkında kovuşturmaya yer olmadığına dair ek karar vermiştir.
Bu karara itiraz eden sanığın, itiraz dilekçesinde savcıya hitaben; “Bu savcının dünyadan haberi yok. Şayet mafya, çete, yolsuzluk, haksızlık, adaletsizlik varsa bu savcı üzere vazifesini gerçek yapmayanlar yüzünden, memleket batıyor, hata oranı artıyor, hırsızlar, kültürsüzler sokaklar dolmuş yol kesiyorlar. Savcı bunlara art çıkıyor, hakkımı helal etmiyorum. Allah bu savcıdan hesap sorsun, devletten aldığı parayı geri ödesin, bu işi bıraksın” biçiminde sözler kullanmıştır.
Yargıtay Ceza Genel Şurası, bu kelamların hakaret olmadığına karar vermiştir.
Sanığın savunması ile itiraz dilekçesinin bütünlüğü ve yazılış emeli gözetildiğinde kullanılan tabirler nezaket dışı, kaba, rahatsız edici ve ağır tenkit niteliğinde ise de bu sözlerin katılanın onur, gurur ve saygınlığını rencide edebilecek nitelikte somut bir fiil yahut olgu isnadı içermemesi ve sövme fiilini de oluşturmaması nedeniyle hakaret kabahatinin yasal ögelerinin gerçekleşmediği kabul edilmelidir
Ceza Genel Heyeti
2016/1138 E.
2019/68 K.
Kararı Veren
Yargıtay Dairesi: 18. Ceza Dairesi
Duruşması: Sulh Ceza
Sayısı: 303-1462
Kamu görevlisine hakaret kabahatinden sanık …’un TCK’nın 125/1, 125/3-a, 62 ve 52/2. hususları uyarınca 6.080 TL isimli para cezasıyla cezalandırılmasına ve taksitlendirmeye ait İstanbul (Kapatılan) 8. Sulh Ceza Mahkemesince verilen 20.12.2013 tarihli ve 303-1462 sayılı kararın, sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine belgeyi inceleyen Yüksek 18. Ceza Dairesince 28.03.2016 tarih ve 27351-6067 sayı ile;
“Hakaret fiillerinin cezalandırılmasıyla korunan hukuksal bedel, şahısların onur, erdem ve saygınlığı olup, bu cürmün oluşabilmesi için, davranışın kişiyi küçük düşürmeye matuf olarak gerçekleşmesi gerekmektedir. Bir hareketin tahkir edici olup olmadığı birtakım durumlarda göreceli olup, vakte, yere ve duruma nazaran değişebilmektedir. Bu formda bireylere yönelik her türlü ağır tenkit yahut rahatsız edici kelamların hakaret cürmü bağlamında değerlendirilmemesi, kelamların açıkça, onur, gurur ve saygınlığı rencide edebilecek nitelikte somut bir fiil yahut olgu isnadını yahut sövmek fiilini oluşturması gerekmektedir. Sanığın kendisinin şikayeti üzerine hırsızlık kabahatinden yapılan soruşturmada kovuşturmaya yer olmadığına karar veren Cumhuriyet savcısına gönderdiği mektupta geçen, ‘Bu savcının dünyadan haberi yok. Şayet mafya, çete, yolsuzluk, haksızlık, adaletsizlik varsa bu savcı üzere misyonunu yapmayanlar yüzünden memleket batıyor. Hırsızlar, kültürsüzler sokaklar dolmuş yol kesiyorlar, savcı bunlara art çıkıyor.’ formunda, ağır tenkit ve kaba hitap biçimi niteliğindeki kelamlarında hakaret hatasının ögelerinin oluşmadığı gözetilmeden mahkümiyet kararı verilmesi,” isabetsizliğinden bozulmasına karar verilmiş,
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı ise 19.05.2016 tarih ve 82338 sayı ile;
“İtiraza husus uyuşmazlık sanık …’un Beyoğlu Cumhuriyet Savcısı …’a yönelik yazdığı mektupta sarf ettiği kelamların TCK’nın 125/1-3-a hususunda yazılı vazifeli memura hakaret kabahatini oluşturup oluşturmadığına yöneliktir.
5237 sayılı TCK’nın ‘Hakaret’ başlıklı 125. hususunda; ‘(1) Bir kimseye onur, gurur ve saygınlığını rencide edebilecek nitelikte somut bir fiil yahut olgu isnat eden yahut sövmek suretiyle bir kimsenin onur, gurur ve saygınlığına saldıran kişi, üç aydan iki yıla kadar mahpus yahut isimli para cezası ile cezalandırılır. Mağdurun gıyabında hakaretin cezalandırılabilmesi için fiilin en az üç bireyle ihtilat ederek işlenmesi gerekir.
(2) Fiilin, mağduru muhatap alan sesli, yazılı yahut manzaralı bir mesajla işlenmesi halinde, üstteki fıkrada belirtilen cezaya hükmolunur.
(3) Hakaret kabahatinin;
a) Kamu görevlisine karşı misyonundan ötürü,
b) Dini, siyasi, toplumsal, felsefi inanç, fikir ve kanaatlerini açıklamasından, değiştirmesinden, yaymaya çalışmasından, mensup olduğu dinin buyruk ve yasaklarına uygun davranmasından ötürü,
c) Kişinin mensup bulunduğu dine nazaran kutsal sayılan bedellerden bahisle,
İşlenmesi halinde, cezanın alt hududu bir yıldan az olamaz.
(4) Hakaretin alenen işlenmesi halinde ceza altıda biri oranında artırılır.
(5) Şura halinde çalışan kamu görevlilerine vazifelerinden ötürü hakaret edilmesi halinde kabahat, konseyi oluşturan üyelere karşı işlenmiş sayılır. Lakin, bu durumda zincirleme suça ait unsur kararları uygulanır’ kararı yer almaktadır.
Hususun birinci fıkrasında hakaret cürmünün temel biçimi, üçüncü ve dördüncü fıkralarında ise nitelikli halleri düzenlenmiş olup, husus münasebetinde de ‘Hakaret fiillerinin cezalandırılmasıyla korunan türel paha, bireylerin gurur, haysiyet ve namusu, toplum içindeki prestiji, öbür fertler nezdindeki saygınlığıdır.’ halinde açıklama yapılmıştır. Buna nazaran, cürmün konusu şahısların onur, erdem ve saygınlığı olup, somut bir fiil yahut olgu isnat etme ya da sövme suretiyle bireylerin onur, onur ve saygınlığına saldırma aksiyonu hakaret kabahatini oluşturacaktır.
Ceza Genel Şurası’nın 31.10.2012 tarih ve 850-1828, 26.06.2012 tarih ve 419-247, 27.10.2009 tarih ve 196-248, 14.10.2008 tarih ve 170-220 sayılı kararlarında da belirtildiği üzere; 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nda, 765 sayılı Türk Ceza Kanundaki hakaret ve sövme kabahati ayrımı kaldırılmıştır. Hakaret fiillerinin cezalandırılmasıyla korunan tüzel kıymet, şahısların erdem, haysiyet ve namusu, toplum içindeki prestiji, öteki fertler nezdindeki saygınlığı olduğundan bu kabahatin oluşabilmesi için, davranışın kişiyi küçük düşürmeye matuf olarak gerçekleştirilmesi gerekmektedir. Somut bir fiil ya da olgu isnat etmek yahut sövmek formundaki seçimlik hareketlerden biri ile gerçekleştirilen hareket, bireyin onur, onur ve saygınlığını rencide edebilecek nitelikte ise hakaret cürmü oluşacaktır.
Hakaret hatasında temel cezanın artırılmasını gerektiren nitelikle haller TCK’nın 125. hususunun üçüncü ve dördüncü fıkralarında düzenlenmiştir. Hakaret hatasının kamu görevlisine karşı işlenmesi halinde verilecek cezanın artırılması için, aksiyonun kamu görevlisine karşı ve misyonlarından ötürü işlenmiş olması gerekmektedir. Türk Ceza Kanunu’nun 6. unsurunda tanımlandığı halde, kamu vazifelisi tabirinden, ‘Kamusal faaliyetin yürütülmesine atama yahut seçilme yoluyla yada rastgele bir surette daima, vadeli yahut süreksiz olarak katılan kişi’ anlaşılacaktır. Buradaki temel ölçüt işin kamusal faaliyet olmasıdır.
Bu hatanın huzurda ya da gıyapta işlenmesinin bir ehemmiyeti bulunmamaktadır. Lakin gıyapta hakaret kabahatinin oluşması için ihtilat öğesinin gerçekleşmesi gerekmektedir.
Vazifeli memura hakaret kabahatinin oluşabilmesi için kamu vazifelisi olan bireye hakaret kabahatinin kanun ve öbür mevzuattan kaynaklanan vazifesinden ötürü işlenmesi ve hakaret teşkil eden hareket ile kamu görevlisinin misyon ortasında bir nedensellik bağı bulunmalıdır.
Bu açıklamalar çerçevesinde, maddi vakada, misyonlu memura hakaret hatasının sanığı olan …’un Beyoğlu Cumhuriyet Başsavcılığına yapmış olduğu şikayetinde, bir kısım şahıslarla hengame ettiği sırada cebinden 250 TL para düşürdüğünü ve Ali Arslan’ın bu parayı kendi isteği dışında alarak hırsızlık kabahatini işlediğini ileri sürerek hakkında şikayetçi olduğu ve sonrasında Beyoğlu Cumhuriyet Başsavcılığı ismine Cumhuriyet savcısı… tarafından yürütülen soruşturmada, Ali Arslan hakkında hırsızlık kabahatinden yasal ve inandırıcı kanıt elde edilemediğinden kovuşturma yapılmasına yer olmadığına ait itirazı kabil bir karar verildiği, sanık …’un şikayetiyle ilgili verilen kovuşturma yapılmasına yer olmadığına ait karara yönelik itiraz dilekçesinde, şikayetçi Cumhuriyet savcısı …’a hitaben ‘Bu savcının Dünya’dan haberi yok, Şayet mafya, çete yolsuzluk, haksızlık, adaletsizlik varsa bu savcı üzere misyonunu gerçek yapmayanlar yüzünden, memleket batıyor, hata oranı artıyor, hırsızlar, kültürsüzler sokaklara dolmuş yol kesiyorlar. Savcı … bunlara art çıkıyor, Allah bu savcıdan hesap sorsun, devletten aldığı parayı geri ödesin, bu işi bıraksın.’ formunda sözlerle hakarette bulunduğu, sanığın sarf ettiği kelamların tenkit hududunu aşarak müşteki Cumhuriyet savcısı …’ın onur, erdem ve prestijini zedeleyici nitelikte olduğu ve şikayetçiyi aşağılayan, tahkir edici ve küçültücü bedel yargısı taşıdığının kabul edilmesi gerektiği göz önüne alınmalıdır. Sanığın bilhassa müştekinin, hırsızlık yapanlara ve kültürsüzlere art çıktığını belirterek, müştekiye hatalıların hareketlerine takviye verdiğini ileri sürerek suçlamada bulunduğu ve bu beyanların hakaret kabahatini oluşturduğu,” gerekçesiyle itiraz yoluna başvurmuştur.
CMK’nın 308. hususu uyarınca inceleme yapan Yargıtay 18. Ceza Dairesince 06.06.2016 tarih ve 12284-12407 sayı ile itiraz nedenlerinin yerinde görülmediğinden bahisle Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen belge, Ceza Genel Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan münasebetlerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ISMINE
CEZA GENEL HEYETI KARARI
Özel Daire ile Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı ortasında oluşan ve Ceza Genel Kurulunca çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; sanığa atılı kamu görevlisine karşı vazifesinden ötürü hakaret kabahatinin ögeleri prestijiyle oluşup oluşmadığının belirlenmesine ilişkindir.
İncelenen evrak kapsamından;
Beyoğlu Cumhuriyet Başsavcılığınca 11.08.2008 tarih ve 12768 sayı ile; sanığın şikayetçisi olduğu inceleme dışı hırsızlık hatasına ait olarak, anılan evrakın şüphelilerinden Ali Arslan hakkında soyut argüman dışında yasal ve kâfi bir kanıt bulunmadığı gerekçesiyle kovuşturmaya yer olmadığına dair ek karar verildiği,
Sanık tarafından 2008/12768 sayılı soruşturma belgesine sunulan 17.09.2008 havale tarihli itiraz dilekçesinde;
“Ben T.C. Beyoğlu Cumhuriyet savcısını protesto ediyorum… Vazifesini berbata kullandığı için T.C. Adalet Bakanlığına ve insan hakları nezdinden kabahat duyurusunda bulunuyorum. Bu savcının dünyadan haberi yok. Şayet mafya, çete yolsuzluk, haksızlık, adaletsizlik varsa bu savcı üzere misyonunu yanlışsız yapmayanlar yüzünden memleket batıyor, kabahat oranı artıyor, hırsızlar, kültürsüzler sokaklar dolmuş yol kesiyorlar. Savcı … bunlara art çıkıyor, hakkımı helal etmiyorum. Allah bu savcıdan hesap sorsun, devletten aldığı parayı geri ödesin, bu işi bıraksın. Kabahat tarihi: 11.06.2008. Bütün kanıtlar hekim raporları hepsi benim belgemde mevcuttur, hatalılar İstanbul Beyoğlu Emniyet Müdürlüğü’ndeki yüzleştirmede hatalarını kabul ettiler… ” biçiminde sözlere yer verildiği,
Şikayetçi … tarafından Beyoğlu Cumhuriyet Başsavcılığına hitaben verilen 19.09.2008 tarihli ve 2008/12768 sayılı dilekçede; sanığın şikayetçisi olduğu bir müracaatla ilgili olarak bir kısım şüpheliler hakkında dava açtığının, lakin Ali Arslan isimli şahıs hakkında hırsızlık hatasından kovuşturmaya yer olmadığına dair ek karar verilmesi üzerine sanığın bu karara itiraz ettiği dilekçesinde kendisine karşı misyonundan ötürü hakarette bulunduğunun belirtildiği,
Anlaşılmıştır.
Sanık …; dilekçeyi kendisine karşı işlenen hatanın şüphelilerinin tespit edilerek yakalanmaları maksadıyla yazdığını, hakaret kastıyla hareket etmediğini, fakat Cumhuriyet savcısının hiç bir zahmete girmeden, rastgele bir araştırma yapmadan takipsizlik kararı verdiğini, bu hadise nedeniyle adalet hissinin zedelendiğini ve insan haklarının ihlal edildiğini, dilekçede hakaret içerikli hiçbir kelam bulunmadığını, yazıda Cumhuriyet savcısının hatalılara takipsizlik kararı vermek suretiyle art çıktığını tabir etmek istediğini savunmuştur.
Doğal haklardan kabul edilen söz hürriyeti, çoğulcu demokrasilerde, vazgeçilemez ve devredilemez bir niteliğe sahiptir. Öğretide değişik tariflere rastlanmakla birlikte, genel bir kabulle ifade/düşünce hürriyeti, insanın özgürce fikirler edinebilme, edindiği fikir ve kanaatlerinden ötürü kınanmama, bunları legal prosedürlerle dışa vurabilme imkan ve özgürlüğüdür. Demokrasinin “olmazsa olmaz şartı” olan söz hürriyeti, birçok hak ve özgürlüğün temeli, ferdî ve toplumsal gelişmenin de kaynağıdır. İşte bu özelliğinden ötürü tabir hürriyeti, temel hak ve hürriyetler kapsamında kıymetlendirilerek, birçok memleketler arası evraka mevzu olmuş, Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’nda da detaylı düzenlemelere tabi tutulmuştur.
Bu bağlamda;
İnsan Hakları Kozmik Bildirgesi’nin 19. unsurunda;
“Herkesin görüş ve anlatım özgürlüğüne hakkı vardır. Bu hak, karışmasız görüş edinme ve rastgele bir yoldan ve hangi ülkede olursa olsun bilgi ve fikirleri arama, alma ve yayma özgürlüğünü içerir.”,
İnsan Hakları Avrupa Mukavelesinin 10. unsurunun birinci fıkrasında;
“Herkes görüşlerini açıklama ve anlatım özgürlüğüne sahiptir. Bu hak, kanaat özgürlüğü ile kamu otoritelerinin müdahalesi ve ülke sonları kelam konusu olmaksızın haber yahut fikir alma ve verme özgürlüğünü de içerir. Bu husus, devletlerin radyo, televizyon ve sinema işletmelerini bir müsaade rejimine bağlı tutmalarına mani değildir.” kararlarına yer verilmiştir
Anayasamıza bakıldığında;
25. hususta “Düşünce ve kanaat hürriyeti” başlığı altında;
“Herkes, fikir ve kanaat hürriyetine sahiptir. Her ne hedefle olursa olsun kimse niyet ve kanaatlerini açıklamaya zorlanamaz. Fikir ve kanaatleri sebebiyle kınanamaz ve suçlanamaz.”
26. hususta, AİHS’nin 10. unsurunun birinci fıkrasındaki düzenlemeye emsal biçimde;
“Herkes, niyet ve kanaatlerini kelam, yazı, fotoğraf yahut diğer yollarla tek başına yahut toplu olarak açıklama ve yayma hakkına sahiptir. Bu hürriyet resmi makamların müdahalesi olmaksızın haber yahut fikir almak ya da vermek özgürlüğünü de kapsar. Bu fıkra kararı, radyo, televizyon, sinema yahut gibisi yollarla yapılan yayımların müsaade sistemine bağlanmasına pürüz değildir.” kararları yer almıştır.
Avrupa İnsan Hakları Duruşması ise hususa ait olarak; “İfade özgürlüğü, toplumun ilerlemesi ve her insanın gelişmesi için temelli şartlardan biri olan demokratik toplumun ana temellerinden birini oluşturur. Söz özgürlüğü, 10. unsurun hudutları içinde, yalnızca lehte olduğu kabul edilen yahut zararsız yahut ilgilenmeye değmez görülen ‘haber’ ve ‘düşünceler’ için değil, ancak ayrıyeten Devletin yahut nüfusun bir kısmının aleyhinde olan, onlara çarpıcı gelen, onları rahatsız eden haber ve niyetler için de uygulanır. Bunlar, çoğulculuğun, müsamahanın ve açık fikirliliğin gerekleridir; bunlar olmaksızın demokratik toplum olmaz. Bu demektir ki, öbür şeyler bir yana, bu alanda getirilen her ‘formalite’, ‘koşul’, ‘yasak’ ve ‘ceza’, izlenen yasal emelle orantılı olmalıdır.” halinde görüş belirtmiştir (Handyside/ Birleşik Krallık, B. No: 5493/72, 07.12.1976).
Görüldüğü üzere, Sözleşme’nin 10. unsurunun birinci fıkrası ile Anayasa’nın 25 ve 26. hususlarında söz (düşünce) hürriyeti en geniş manasıyla garanti altına alınmıştır.
Günümüz özgürlükçü demokrasilerinde, istisnalar dışında, geniş bir yelpazeyle kanıyı açıklama korunmakta ve söz hürriyeti kapsamında kıymetlendirilmek suretiyle özgürlüğün sağladığı haklardan en geniş biçimde yararlandırılmaktadır.
Ne var ki; iftira, küfür, onur, erdem ve saygınlığı zedeleyici kelam ve beyanlar, müstehcen içerikli kelam, yazı, fotoğraf ve açıklamalar, savaş kışkırtıcılığı, hukuk sistemini cebir yoluyla değiştirmeye yönelen, nefret, ayrımcılık, düşmanlık ve şiddet yaratmaya yönelik bulunan sözler ise fikir özgürlüğü bağlamında tüzel muhafaza görmemekte, cürüm sayılmak suretiyle cezai yaptırımlara bağlanmaktadır.
Bu bağlamda TCK’nın “Hakaret” başlıklı 125. hususu;
“(1) Bir kimseye onur, gurur ve saygınlığını rencide edebilecek nitelikte somut bir fiil yahut olgu isnat eden yahut sövmek suretiyle bir kimsenin onur, onur ve saygınlığına saldıran kişi, üç aydan iki yıla kadar mahpus yahut isimli para cezası ile cezalandırılır. Mağdurun gıyabında hakaretin cezalandırılabilmesi için fiilin en az üç şahısla ihtilat ederek işlenmesi gerekir.
(2) Fiilin, mağduru muhatap alan sesli, yazılı yahut manzaralı bir mesajla işlenmesi halinde, üstteki fıkrada belirtilen cezaya hükmolunur.
(3) Hakaret kabahatinin;
a) Kamu görevlisine karşı vazifesinden ötürü,
b) Dini, siyasi, toplumsal, felsefi inanç, fikir ve kanaatlerini açıklamasından, değiştirmesinden, yaymaya çalışmasından, mensup olduğu dinin buyruk ve yasaklarına uygun davranmasından ötürü,
c) Kişinin mensup bulunduğu dine nazaran kutsal sayılan bedellerden bahisle,
İşlenmesi halinde, cezanın alt sonu bir yıldan az olamaz
(4) Hakaretin alenen işlenmesi halinde ceza altıda biri oranında artırılır.
(5) Şura halinde çalışan kamu görevlilerine vazifelerinden ötürü hakaret edilmesi halinde cürüm, konseyi oluşturan üyelere karşı işlenmiş sayılır. Lakin, bu durumda zincirleme suça ait unsur kararları uygulanır.” halinde düzenlenmiştir.
Bu düzenleme ile 765 sayılı TCK’dan farklı olarak hakaret ve sövme ayrımı kaldırılmış, onur, onur ve saygınlığı rencide edebilecek nitelikte somut bir fiil yahut olgu isnat etmek yahut sövmek, hakaret hatasını oluşturan seçimlik hareketler olarak belirlenmiştir. (Mahmut Koca- İlhan Üzülmez, Türk Ceza Hukuku Özel Kararlar, Adalet Yayınevi, Ankara, 2013, s.430)
Hakaret fiillerinin cezalandırılmasıyla korunan türel paha, şahısların onur, gurur ve saygınlığı olup, bu kabahatin oluşabilmesi için, davranışın kişiyi küçük düşürmeye matuf olarak gerçekleştirilmesi gerekmektedir. Bir hareketin tahkir edici olup olmadığı kimi durumlarda izafî olup vakte, yere ve duruma nazaran değişebilmektedir.
Tenkit ise, rastgele bir kişiyi, yapıtı, hadisesi yahut mevzuyu enine, uzunluğuna, derinlemesine her tarafıyla incelemek, aşikâr kriterlere nazaran ölçmek, kıymetlendirmek, gerçek ve yanlış yanlarını sergilemek hedefiyle ortaya konulan görüş ve fikirlerdir. Genelde beğenmemek, kusur bulmak olarak kabul görmekte ise de tenkidin bir hedefinin da mevzuyu anlaşılır kılmak, sonuç çıkarmak ve toplumu yönlendirmek olduğunda kuşku yoktur.
Her türlü ağır tenkit yahut rahatsız edici kelamların hakaret cürmü bağlamında değerlendirilmemesi, kelamların açıkça, onur, gurur ve saygınlığı rencide edebilecek nitelikte somut bir fiil yahut olgu isnadını yahut sövmek fiilini oluşturması gerekmektedir.
Kamu vazifelilerinin, vazifelerini yerine getirirken işlevlerini etkilemeyi ve saygınlıklarına ziyan vermeyi amaçlayan aşağılayıcı akınlara karşı korunmaları zarurî olmakla birlikte, demokratik bir hukuk devletinde, kamu vazifesini üstlenenleri denetlemek, faaliyetlerini kıymetlendirmek ve eleştirmek de kaynağını Anayasa’dan alan kanıyı açıklama özgürlüğünün sonucudur. Tenkidin sert bir üslupla yapılması, kaba olması ve nezaket hudutlarını aşması, eleştirenin eğitim ve kültür seviyesine bağlı bir olgu ise de tenkit yapılırken görüş açıklama niteliğinde bulunmayan, küçültücü, aşağılayıcı tabirler kullanılmamalı, kanıyı açıklama hudutları içinde kalınmalıdır.
AİHM’e nazaran, öncelikle sözlerin bir olgu isnadı mı yoksa bedel yargısı mı olduğu belirlenmelidir. Çünkü olgu isnadı kanıtlanabilir bir konu iken, bir kıymet yargısının kanıtlanmasının istenmesi dahi tabir özgürlüğüne müdahale sayılabilecektir. Yargılamaya bahis olan sözler bir paha yargısı içermekte olup somut bir olgu isnadından bahsedilemiyorsa, kıymet yargılarını destekleyecek ‘yeterli bir altyapı’nın mevcut olup olmadığı AİHM tarafından göz önünde bulundurulacaktır. Çünkü paha yargılarının dahi belirli seviyede olgusal temel içermesi gerektiği kabul edilmektedir. Öte yandan, hiçbir bilgiye dayanmayan ve hiçbir altyapısı bulunmayan bir kıymet yargısı AİHM tarafından da söz özgürlüğü hudutları içerisinde kabul görmemektedir.
Olgu isnadı içeren sözler konusunda ise, en azından birinci bakışta sağlam görünen kanıt sunulması gerektiği kabul edilmektedir. Elbette ki, bu kanıtlar sunulamadığı takdirde, AİHM, tezlerin gerçekliğinin kanıtlanmasını beklemektedir.
Bu açıklamalar ışığında uyuşmazlık konusu değerlendirildiğinde;
Sanığın şikayetçisi olduğu inceleme dışı bir soruşturma nedeniyle bir kısım şüpheliler hakkında Beyoğlu Cumhuriyet savcısı olarak vazife yapan şikayetçi … tarafından taammüden yaralama cürmünden iddianame düzenlenirken, şüphelilerden Ali Arslan hakkında kovuşturmaya yer olmadığına dair ek karar verdiği, bu karara itiraz eden sanığın, itiraz dilekçesinde şikayetçiye hitaben; “…Bu savcının dünyadan haberi yok. Şayet mafya, çete, yolsuzluk, haksızlık, adaletsizlik varsa bu savcı üzere misyonunu gerçek yapmayanlar yüzünden, memleket batıyor, cürüm oranı artıyor, hırsızlar, kültürsüzler sokaklar dolmuş yol kesiyorlar. Savcı … bunlara art çıkıyor, hakkımı helal etmiyorum. Allah bu savcıdan hesap sorsun, devletten aldığı parayı geri ödesin, bu işi bıraksın…” formunda tabirler kullandığı hadisede;
Sanığın savunması ile itiraz dilekçesinin bütünlüğü ve yazılış hedefi gözetildiğinde kullanılan tabirler nezaket dışı, kaba, rahatsız edici ve ağır tenkit niteliğinde ise de bu sözlerin katılanın onur, erdem ve saygınlığını rencide edebilecek nitelikte somut bir fiil yahut olgu isnadı içermemesi ve sövme fiilini de oluşturmaması nedeniyle hakaret hatasının yasal ögelerinin gerçekleşmediği kabul edilmelidir.
Bu prestijle haklı nedene dayanmayan Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının itirazının reddine karar verilmelidir.
Çoğunluk görüşüne katılmayan altı Ceza Genel Konseyi Üyesi; “İtirazın kabulüne karar verilmesi gerektiği” fikriyle karşı oy kullanmışlardır.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle,
1- Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı itirazının REDDİNE,
2- Evrakın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİ EDİLMESİNE, 05.02.2019 tarihinde yapılan müzakerede oy çokluğuyla karar verildi.
Memurlar