Nevşehir’in Kozaklı ilçesinde yaşayan Derya Çöl, kanser tedavisi gören babasının 2019’da vefatı üzerine turizm alanındaki yaklaşık 15 yıllık mesleğine son vererek, kendisine miras kalan 18 büyükbaş hayvana bakıyor.
Annesiyle yaşayan Çöl, AA muhabirine, babasının vefatından sonra aldığı kararla hayatına diğer bir yol çizdiğini söyledi.
Turizm bölümünde 2005’te çalışmaya başladığını belirten Çöl, “Turizme resepsiyon vazifelisi olarak başladım. Daha sonra ön ofis müdürlüğü ve otel genel müdürlüğüne kadar yükseldim.” dedi.
Aile büyüklerinin hayvanların satılması kararına karşı çıkarak kent hayatından vazgeçip Kayseri’den memleketine döndüğünü lisana getiren Çöl, şunları kaydetti:
“Duygusal bir karardı. Babamın vefatından sonra onun beslediği inekler satılsın mı satılmasın mı konusunda büyüklerimiz kendi ortalarında karar almaya çalışıyordu. Ben bu konuşmaların olduğu sırada hiç konuşmuyor ve yorum yapmıyordum. Alışılmış kendi içimden düşünüyor ve mantıklı karar vermeye çalışıyordum. Satılmalı mı tek başıma baş edebilir miyim diye başımda kuruyordum. Babamla küçükken ahıra giriyordum fakat bu kadar ayrıntılı girmiyordum.”
Çöl, bu mesuliyeti aldığında hayvancılık hakkında hiçbir bilgisi olmadığını, 3-4 ay boyunca bu alanda bilgi topladığını anlatarak, “Ahıra giriyordum lakin bu işi çok ayrıntılı bilmiyordum. Kışın topladığım bilgilerle besiciliği yaz mevsimi prestijiyle profesyonel yapmaya çalıştım. Severek yapıyorum, her sabah 05.30’da kalkıp işime başladığımda ‘Of, yeniden kalkıyorum.’ demedim.” tabirlerini kullandı.
“İnsanların bana övgü dolu bakışları oluyor”
Aldığı karar ve sonrası ortaya koyduğu çalışma azmiyle etrafında takdirle karşılandığını belirten Çöl, şunları kaydetti:
“Burası küçük bir ilçe. İnsanların bana övgü dolu bakışları oluyor. ‘Babasının malını batırmadı, devam ettiriyor.’ diyorlar. Bu da bana memnunluk, huzur veriyor. Uzun mühlet ilçe dışında kalmıştım lakin iyi ki gelmişim diyorum. Otelde çalışırken sabah 09.00’da mesaiye başlıyordum, bazen gece 24.00’te işten çıkıyordum. Burada sabah kalkıyorum, ahıra giriyorum, evvel ineklere bakıyorum. Rastgele bir hastalıkları var mı, yemler gerçek atılmış mı, samanları hakikat verilmiş mi diye bakıyorum. Daha sonra inekleri sağıyorum. Sağım bittikten sonra 06.15’te hayvanlar meraya çıkıyor. Sonrasında meskendeki işlere dönüyorum. Tavukları, hindileri, kazları yemliyorum. Bahçemdeki sebzelerimi, çiçeklerimi suluyorum. Bu işleri bitirince esasen saat anca 10.00 oluyor ve gün benim için adeta duruyor. O müddette de vakti kendime ayırıyorum. Akşam 18.00 üzere inekler geliyor. Onların yemlerini veriyorum ve sağım süreci başlıyor. Sağım bittikten sonra sütü kooperatiflere yolluyorum ve istirahate çekiliyorum.”
“Telefon rehberimde turizmciler kayıtlıyken şimdilerde samancı kayıtlı”
Bu işe başladıktan sonra kendi işinin işvereni olduğunu anlatan Çöl, “Şehir hayatı çok tempolu, beyin olarak çok yorucu ve her şey para. Burada kendi işimi yapıyorum, her şey doğal. Mesela çarşıya çıktın, herkese selam verebiliyorsun, herkes tanıdık. Paran olsa da olmasa da muhtaçlığını giderebiliyorsun. Üretim çok hoş bir şey, kentte bunu yapmak çok güç.” sözlerini kullandı.
Besiciliğe dair birçok mevzuyu toplumsal medyada bu alanda oluşturulan kümelerden öğrendiğini belirten Çöl, kelamlarını şöyle tamamladı:
“Sosyal medyayı iyi kullanmaya çalışıyorum. Toplumsal medyada hayvancılıkla uğraşan insanların var olduğu sayfaları takip ediyorum ve o sayfalardan bilgi topluyorum. Aslında işe başlayışım da o denli oldu. Beşerler WhatsApp’ta kurdukları kümelerde bilgilerini paylaşıyor. Mesela hayvanın ayağına çivi batmış, bunun tedavisini, buzağısının doğumu esnasında başına geleni anlatıyorlar. Bunları araştırarak günümü geçiriyorum. Telefon rehberimde daha evvel turizmciler kayıtlıyken şimdilerde inek alım satımı yapan, yemci, samancı numaraları kayıtlı.”
Memurlar
