Kocaeli’nin Kandıra ilçesi açıklarında Karadeniz’in mavi sularının ortasında hoşluğu ile büyüyen Kefken Adası’nda yalnızca bir ailenin yaşamasına müsaade veriliyor. Uzun yıllar boyunca deniz fenerinden sorumlu memur olarak vazife yapan babalarından devraldıkları adada yaşayan Işık ailesi, hoşluğu ile kıskandıran adadan ayrılamıyor.
Kocaeli’nin Kandıra ilçesi Cebeci açıklarında bulunan ve Karadeniz’deki iki adadan birisi olan Kefken Adası hoşluğu ile görenleri kendisine hayran bırakıyor. Karadeniz’in mavi suları ortasında bulunan adada sırf bir aile yaşıyor. Defne ağaçları ile kaplı olan ve bir kısmı Kıyı Emniyeti Genel Müdürlüğüne ilişkin olan adada ailesi ile birlikte yaşayan Mustafa Işık’ın babası uzun yıllar adada gemilere yol gösteren deniz fenerinde vazife yaptı. Babasının işi nedeni ile Mustafa Işık ve kardeşleri uzun yıllar boyunca adada yaşamak zorunda kaldı. Babaları emekli olduktan sonra Işık ailesi adayı terk etmedi. Meliha Işık ile evlenen Mustafa Işık, dünyaya gelen 3 çocuklarıyla birlikte uzun yıllardır adada yaşıyor. Aile küçük sandallarıyla yakaladıkları balıkları satarak ve adadaki bahçelerindeki meyve ve zerzevatları toplayarak geçimini sağlıyor.
Adaya ulaşımı küçük sandalla sağlıyorlar
Muhafaza altında tutulan adada yalnızca uzun yıllar verdikleri hizmetten ötürü Işık ailesinin yaşamasına müsaade veriliyor. Defne ağaçlarının ortasında bulunan tek katlı meskende yaşayan aile, sabahın erken saatlerinde sandalla denize açılıp balık yakalıyor, gün içinde ise konutlarının önündeki bahçe ile ilgileniyor. Aile, muhtaçlıklarını karşılamak için ise adaya en yakında bulunan Cebeci’ye ulaşımı küçük sandalıyla sağlıyor.
Kış aylarında bir müddetliğine adadan ayrıldıklarını söyleyen Mustafa Işık, havaların ısınması ile soluğu adada aldıklarını ve tüm seneyi burada geçirdiklerini söyledi. Işık, adada kendilerinden öteki hiç kimsenin olmaması sebebiyle korona virüsten hiçbir tedbir almadan korunabildiklerini lisana getirdi.
“Adaya birinci geldiğimizde ben 1 yaşındaydım”
1 yaşından beri yaşadığı adada çok keyifli olduklarını söz eden Mustafa Işık, “Babam fenerciydi. Onun vazifesinden ötürü biz de burada kaldık. O günden bu yana biz burada yaşıyoruz, birinci geldiğimizde ben 1 yaşındaydım. Balıkçılık yapıyorum, bahçemiz var. Yazın buradayız. Dönem kapandığında Cebeci’ye gidiyoruz, orada kalıyoruz. Balıkçılık yaptığım için dinç kalıyorum. Benim yaşıtlarım yolda güç yürüyor. Ben genç durmamı ona borçluyum, herkes de o denli söylüyor. Burası dışarıya nazaran daha iyi. Mesela, yazın Cebeci’ye gittiğimizde çok sıcak, lakin burası daha havadar. Virüs nedeniyle de burası daha güvenli” dedi.
“Buradan diğer gidecek yer bulamıyoruz”
Evlendikten sonra adadan ayrılan Mustafa Işık’ın kız kardeşi Biliz Kalfa ise boş vakitlerinde kentin karmaşasından kaçarak adaya geldiğini söyledi. Adada kendilerini çok özgür hissettiklerini belirten Kalfa, “Babam buraya fener memuru olarak atandı. Biz de burada yaşamaya başladık. Babam emekli olduktan sonra biz buradan çıkamadık. Yıllardır biz burada yaşıyoruz. Devlette sağ olsun bizim burada yaşamamıza müsaade ediyor. Ben İzmit’te yaşıyorum. Fırsat buldukça geliyorum. Burası çok hoş. Buradan öteki gidecek yer bulamıyoruz. Geçen geldiğimde her yer çok kalabalıktı. Onu görünce dedim ki biz dünyanın en şanslı insanlarıyız. Burası bir ada lakin özgür bir ada. Özgürüz, hiç kimse karışmıyor. Bu türlü hoş bir yer burası. Burada her leyi unutuyoruz. Kaygısı, tasayı, virüsü, her şeyi unutuyoruz. Ayağımız hiç buradan kesilmiyor. Bazen üzülüyoruz, çöp atıyorlar. Çöpler adanın etrafında toplanıyor. Ondan şikayetçiyiz” diye konuştu.
Memurlar
