Suriye’nin İdlib kentinde zırhlı ambulans aracına yapılan atak sonucu 2 ay evvel şehit olan Piyade Uzman Onbaşı Ercan Güçlü’nün ailesi, oğullarının eşyaları ile donattıkları odadaki sazına ne dokunabiliyor, ne de bakabiliyor.
Samsun’un İlkadım ilçesi Aşağıavdan Mahallesi’nde oturan Rahmi ve Feriha Güçlü, 2 ay evvel şehit düşen evlatlarının odasını yine düzenledi.
Aile, oğullarının kamuflajından günlük kıyafetlerine, künyesinden gençlik ve askerlik yıllarına ilişkin fotoğraflara kadar tüm eşyalarına yer verdikleri odayı, Türk bayrağı ile kapladı. Baba Güçlü’nün, oğluna şehit olmadan evvel aldığı ve odanın duvarına astığı sazı da yürek sızlatıyor.
Şehit meskenine ziyarete giden AK Parti Genel Lider Yardımcısı Çiğdem Karaaslan da şehidin eşyaları ile donatılan odasını gezdi. Karaaslan, şehidin odasına asılması için aileye Türk bayrağı ile Kur’an-ı Kerim ikram etti.
Baba Güçlü, AA muhabirine yaptığı açıklamada, oğlunun şehit olmasının üstünden 2 ay geçtiğini, o günden bu yana gözyaşının hiç dinmediğini kaydetti.
Evladının yokluğuna dayanmakta zahmet çektiğini anlatan Güçlü, “Şehidimizin eşyalarını, Garnizon Komutanlığından rica ettik, aldık. Özel bir dolap yaptırarak oraya eşyalarını yerleştirdik. Oğlum saz çalmaya çok meraklıydı. Ben ona ikram saz aldım. Fakat iki defa askerde yaralanınca çalmak nasip olmadı. Daha sonra Suriye’ye misyona gidince şehit oldu.” dedi.
Sazı duvarda gördüğü vakit duygulandığını aktaran Baba Güçlü, saza bakamadığını ve dokunamadığını lisana getirdi.
Şehit oğlunun başından geçen hadisesi anlatan Baba Varlıklı, “Ben oğluma araba aldım. Tıpkı yerde vazifeli arkadaşının ailesi de arkadaşına araba alıyor. Ortalarında bir muhabbet geçiyor. Oğlum, ‘Davut senin araban hoş, sen şehit olacaksın araban bana kalacak. Arkadaşı da ‘Al otomobil senin olsun, ben şehit olursam 3 ay sonra da sen benim peşime geleceksin.’ demiş. Arkadaşı bu muhabbetten 1 hafta sonra şehit oldu. 3,5 ay sonra da oğlum arkadaşının yanına gitti şehit olarak.” sözlerini kullandı.
Anne Feriha Güçlü ise oğlunun anısını yaşatmak istediklerini aktararak, şöyle devam etti:
“Şehit oğlumun odasına her girdiğime o meskene gelecekmiş üzere hissediyorum. Oğlumun fotoğrafları ile konuşuyorum, güya o da bizi anlıyor. Ne yapalım, takdiriilahi. Esasen oğlum çok istiyordu şehit olmayı. Askerde ikinci kere yaralandığında, ‘Ben şehit olacağım anne, buralar otomobil dolacak, damatlığımı giyip de buraya geleceğim. Herkes bana hürmet duyacak.’ dedi. Ağzından şehit lafı hiç düşmüyordu. En son, şehit düşmeden 7-8 saat evvel onunla görüştük. ‘Oğlum fotoğraflarını öpüyorum kokun gelmiyor.’ dedim. ‘Üzülme anne, yarın sabah sarılır öpersin.’ dedi. Dediği üzere yarın sabah şehit olup tabutta konuta geldi. Bayrağını, vatanını çok seviyordu. Ağabeyini de asker yapmak istedi, ancak yaştan ötürü olamadı. Daima askeri marşlar ve türküler dinliyordu. Hatta şehit düşmeden evvelki cuma günü, vatanı için şiir yazmış ve arkadaşları ile birlikte okumuşlar, bir hafta sonra şiirindeki üzere, Allah’ın peygamberine komşuluğu seçti.”
– “Ölmeselerdi, aşık olurlardı. Şiirler yazarlardı, öldüler şiirleri gömdüler”
Şehit Güçlü, şiirinde hislerini şöyle mısralara dökmüştü:
“Ölmeselerdi, aşık olurlardı. Şiirler yazarlardı, öldüler şiirleri gömdüler. Bir hoş kıza değil, bin cefaya güldüler. Kırmızı bir gül vermek vardı Allah’ın buyruğuyla ve gülmek peygamberin kavliyle, vazgeçtiler. Onlar Allah’ın peygamberine komşuluğu seçtiler.”
Memurlar
