– Tekirdağ’da 61 yaşındaki Şahver Garip, 10 yıl evvel ehliyet ve araba alarak kursa ve üniversiteye taşıdığı bedensel engelli oğlunun eğitimini tamamlamasının memnunluğunu yaşıyor.
Süleymanpaşa ilçesinde yaşayan Aykut Garip, 2006 yılında 15 yaşındayken geçirdiği felç sonucu hayatını tekerlekli sandalyede sürdürmek zorunda kaldı.
Şahver Garip, oğlunu dışarı çıkarıp toplumsallaşması ve üniversiteye hazırlık kursuna getirip götürmek için ehliyet ve otomobil alarak direksiyon başına geçti.
Anne Garip, evladını 4 yıl boyunca Tekirdağ Namık Kemal Üniversitesi (NKÜ) Fen Edebiyat Fakültesine götürerek Türk Lisanı ve Edebiyatı kısmından mezun olmasında büyük hisse sahibi oldu.
Şahver Garip, AA muhabirine, 1999 yılında eşini kaybettiğini, akabinde da oğlunun felç geçirmesiyle epeyce güçlü bir sürece girdiğini söyledi.
Hayat uğraşından yılmadan çocuğunun eğitimi için ehliyet aldığını ve kendini oğluna adadığını anlatan Garip, “Oğlum kaza geçirdikten sonra uzun mühlet hastanede, sonra da meskende kaldık. Uzun mühlet dışarı çıkamadık. Bir gün oğlum arkadaşlarının yardımıyla dışarı çıktı. Aykut, arkadaşının engelli kardeşinin üzerine otomobil aldığını duyunca konuta geldiğinde bana, ‘anne ehliyet alacaksın’ dedi. Birinci başta ‘ben yapamam’ dedim. ‘Ben sana yardımcı olacağım’ dedi. Sonra kursa yazıldım, derslere gittim ve ehliyet almaya hak kazandım.” dedi.
– “Oğlumla bütün pürüzleri aştık”
Anne Garip, bu güçlü süreçte birbirlerine her vakit dayanak olduklarını söz etti.
Oğlunun 2015 yılında üniversiteye hazırlık kursuna katıldığını anlatan Garip, “Beraber kursa gittik geldik. Sonra üniversiteyi kazandı, bir arada 4 yıl üniversiteye gittik. Artık otomobile, trafikte olmaya alıştım. Oğlum için yaptığım her şey için çok memnunum, iyi ki ehliyet almışım, otomobil sürmeyi öğrenmişim. Her vakit birbirimize dayanak oluyoruz. Bugüne kadar oğlumla bütün mahzurları aştık, bundan sonra da aşmaya devam edeceğiz.” diye konuştu.
– “Diplomamın yarısı annemindir”
Aykut Garip (30) de felç geçirdikten sonra çok güçlü bir ömür sürdüğünü lisana getirdi.
Bu süreçte en büyük destekçisinin annesi olduğunu vurgulayan Garip, “Felç geçirdikten sonra hayatım hastanelerde ve konutta geçmeye başladı. Dışarı çıkamama ıstırabımız vardı. Dokuz yıl neredeyse meskenden çıkamadım. Sonra annemin ehliyet alması ve üniversite imtihanlarına hazırlanmaya başlamamla konuttan çıkmaya başladık.” tabirlerini kullandı.
Garip, üniversite eğitimini tamamladıktan sonra formasyon da aldığını kaydederek şöyle konuştu:
“Hayatta pürüz diye bir şey yok, pürüz insanların başında var. İnsanın belirlediği amaçlara ulaşması için rastgele bir pürüz yok. Natürel bu hususta sizi destekleyen birisinin olması lazım. Benim en büyük destekçim annem oldu, onun sayesinde okudum. Dört yıllık üniversiteyi annem sayesinde bitirdim. Diploma aldıysam yarısı annemin diyebilirim, onun hakkıdır.”
Memurlar
