Kontinans Derneği Yöneticisi Prof. Dr. Tufan Tarcan, idrar kaçırmayla ilgili kök hücre tedavisinde yapılan çalışmaların uzun periyotta başarısızlıkla sonuçlandığını belirterek, bu mevzuda daha çok araştırmaya muhtaçlık olduğunu söyledi.
Tarcan, yaptığı açıklamada, kök hücre tedavisinin idrar kaçıran tüm hasta kümelerinde büyük umut yarattığını, laboratuvar çalışmaları ve hayvan modellerinde ayan bir seviyeye gelindiğini tabir etti.
Bu pratik kısa devirde tesirli gözükse de uzun periyotta başarısızlıkla sonuçlandığını ve hastalarda mealli bir yarar elde edilemediğini anlatan Tarcan, “Henüz hastalarımıza inançla sunacağımız bir tedavi alternatifi olamadı. Bu mevzuda daha çok araştırmaya gereksinimimiz olduğu görünüyor.” dedi.
Prof. Dr. Tarcan, kök hücre tedavisinin idrar kaçırmaya gelecekte deva olacağıyla ilgili bir şey söylemenin bu noktada çok çetin olduğunu tabir ederek, bu meydanda araştırmaların devam ettiğini, fakat tıp meydanında hastalar üzerinde şimdi rutinde tatbike geçilmediğini kaydetti.
Fonksiyonel ürolojik hastalıklarda, kök hücre tedavileri ile organ mühendisliğinin son 30 yılın araştırma konusu olduğunu lisana getiren Tarcan, bu çalışmalardan birinin de depolama yahut boşaltma yeteneğini kalıcı olarak kaybetmiş mesane yanına doku mühendisliği ile yeni mesane yapılması olduğunu anlattı.
– Doku mühendisliğiyle yeni mesane
Prof. Dr. Tufan Tarcan, doku mühendisliğiyle yeni mesane yapılmasının ise şimdi laboratuvar ve hayvan deneyleri aşamasında kaldığını ve klinik araştırma safhasına geçemediğini lisana getirerek, şöyle devam etti:
“Laboratuvarda yeni mesane üretilip hastaya transplante edilmesi fikri tüm ürologları heyecanlandırıyor. Bu araştırmaları duyan hastalarımız da bekleyiş içindeler. Lakin ne yazık ki yeni mesane mühendisliğiyle ilgili temel ve klinik çalışmalar başarısız oldu. Muvaffakiyete ulaşmak için daha uzun bir devrana muhtaçlığımız olduğunu düşünüyorum. Mahsusen spinal kord yaralanması, spina bifida ve şeker marazı üzere durumlarda bazen de açıklanamayan idiyopatik durumlarda mesane depolama ve boşaltım işlevini yitiriyor. Ya da mesane kanseri nedeniyle mesaneyi almak zorunda kalıyoruz. Bu durumlarda bağırsaktan yeni mesane yapmak ve depolama işlevini böylelikle kurtarmak mümkün lakin bağırsaktan yapılan yeni mesanede mesane duyumu olmuyor ve mesane kasılıp idrarı boşaltamıyor. Bu nedenle berrak aralıklı kateterizasyon yolu ile hasta günde 6 kere kendi kendine sondalama uygulayarak mesanesini boşaltıyor. Bu süreç ömür uzunluğu yapılmak zorunda. Şayet doku mühendisliği ile mesanenin duyumu ve kasılmasını sağlayan bir yeni mesane oluşturulabilirse hastalarımız pak aralıklı kateterizasyon sistemiyle mesanelerini boşaltmak zorunda kalmayacak ve olağan işeme gerçekleşebilecek.”
Memurlar
