Olayda, toplam 9 takımın duyurulması istenildiği halde, Elazığ Vilayet Özel Yönetimi İnsan Kaynakları Şube Müdürü olarak vazife yapan sanık …’in, İçişleri Bakanlığı Mahalli Yönetimler Genel Müdürlüğünce açılan misyonda yükselme eğitimi ve imtihanı duyurusunda uzman takımını kurumda yaptığı ilanda gizleyerek, bu takıma yalnızca kardeşi …’in müracaat yapmasını sağlamıştır.
Bahis ortaya çıkınca, sanığın aksiyonunun resmi evrakta sahtecilik kabahatini oluşturduğundan bahisle, TCK’nın 204/2, 62, 53/1 ve 53/5 unsurları uyarınca 2 yıl 6 ay mahpus cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluğuna karar verilmiştir.
Kararın sanık müdafisi tarafından temyiz edilmesi üzerine çeşitli basamaklardan sonra olay Yargıtay Ceza Genel Şurasına gelmiştir.
Yargıtay oy çokluğuyla mahallî mahkeme kararını onamıştır.
T.C. YARGITAY CEZA GENEL HEYETİ
Temel : 2016/608
Karar : 2020/167
Tarih : 10.03.2020
Kararı Veren Yargıtay Dairesi : (Kapatılan) 21. Ceza Dairesi
Mahkemesi :Ağır Ceza
Sayısı : 9-55
Vazifesi berbata kullanma kabahatinden açılan kamu davasında yapılan yargılama sırasında hareketin resmi evrakta sahtecilik cürmünü oluşturabileceği gerekçesiyle Elazığ (Kapatılan) 1. Sulh Ceza Mahkemesince 20.10.2011 tarih ve 486-830 sayı ile verilen misyonsuzluk kararı üzerine belgenin gönderildiği Elazığ 1. Ağır Ceza Mahkemesince 01.03.2012 tarih ve 9-55 sayı ile; sanığın aksiyonunun resmi evrakta sahtecilik cürmünü oluşturduğundan bahisle, TCK’nın 204/2, 62, 53/1 ve 53/5 hususları uyarınca 2 yıl 6 ay mahpus cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluğuna karar verilmiştir.
Kararın sanık müdafisi tarafından temyiz edilmesi üzerine belgeyi inceleyen Yargıtay (Kapatılan) 21. Ceza Dairesince 25.11.2015 tarih, 3776-5486 sayı ve oy çokluğuyla karar verilmiş,
Daire Üyesi A. T. Doğan; “Görevde yükselme eğitimine olağan tutularak yapılacak imtihan sonucuna nazaran atama yapılacak takımların duyuru listesinde ‘kadro unvanı uzman olan (kadro derecesi 1, hizmet sınıfı GİH, takım sayısı 1), takım unvanı şef olan (kadro derecesi 4, hizmet sınıfı GİH, takım sayısı 4), takım unvanı şef olan (kadro derecesi 3, hizmet sınıfı GİH, takım sayısı 2), takım unvanı bilgi hazırlama denetim işletmeni olan (kadro derecesi 5, hizmet sınıfı GİH, takım sayısı 2) toplam 9 takımın duyurulması istenildiği halde, Elazığ Vilayet Özel Yönetimi İnsan Kaynakları Şube Müdürü olarak misyon yapan sanık …’in, İçişleri Bakanlığı Mahalli Yönetimler Genel Müdürlüğünce açılan misyonda yükselme eğitimi ve imtihanı duyurusunda uzman takımını kurumda yaptığı ilanda gizleyerek, bu takıma yalnızca kardeşi …’in müracaat yapmasını sağlamasından ibaret aksiyonu sebebi ile Elazığ Sulh Ceza Mahkemesine vazifesi berbata kullanma kabahatinden açılan davada Mahkeme; ‘iddianamedeki anlatıma ve tüm evrak kapsamına nazaran sanığın sübutu halinde aksiyonunun TCK’nın 44. hususu dikkate alındığında resmi dokümanda sahtecilik cürmünü oluşturabileceği, bu cürüm tarafından kanıtları kıymetlendirme, tartışma ve yorumlamasını ağır ceza mahkemesine ilişkin olduğu’ münasebeti ile misyonsuzluk kararı verdiği, Elazığ 1. Ağır Ceza Mahkemesince, bahsi geçen hareket sebebi ile sanığın TCK’nın 204/2, 62/1. unsurları yeterince kamu görevlisinin resmi evrakta sahteciliği kabahatinden sonuç olarak ‘2 yıl 6 ay hapis’ cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği anlaşılmış ise de;
5237 sayılı TCK’nın sahtecilik hatasını tanımlayan 204/1. unsurunda ‘düzenleme, resmi bir belgeyi diğerlerini aldatacak halde değiştirme ve kullanma’ seçimlik hareketler olarak sayılmıştır. Dolayısı ile sayılan seçimlik hareketleri oluşturmayan hareketler sahtecilik olarak nitelendirilemez. Somut olayımızda hareketi TCK’nın 204/2. kapsamında kabul eden mahkeme, hareketi ‘saklanan’ halinde, misyonsuzluk kararı veren Sulh Ceza Mahkemesi ise ‘yaptığı ilanda uzman takımını gizlemek’ halinde tabir etmişlerdir. Bu anlatımlarda dahi rastgele bir geçersiz dokümanın düzenlenmesinden, bir dokümanın değiştirilmesinden yahut kullanılmasından bahsedilmemektedir. Burada gizlenen bir şey vardır lakin bu bir evrak değil bilgidir. Kabahatin konusu kabul edilen ilan listesi içeriği prestijiyle ve şeklen gerçektir. Lakin eksiktir. Bu konu iddianamede olduğu üzere olsa olsa vazifesi berbata kullanma kabahatini oluşturabilir.
Sahtecilik kabahatinin vazifesi berbata kullanma cürmüne dönüşmesi yahut bir bütün halinde aksiyonun sahtecilik hatası kapsamında kıymetlendirilmesi sorununa gelince;
Sahtecilik cürümleri açısından bu husustaki en kıymetli düzenleme TCK’nın 212. hususudur. Bu hususta ‘sahte resmi yahut özel evrakın bir öbür hatanın işlenmesi sırasında kullanılması halinde, hem sahtecilik hem de ilgili kabahatten ötürü farklı başka cezaya hükmolunur’ denilmektedir. Bu düzenlemeden de anlaşılacağı üzere, bu unsur TCK’nın 44. hususunda düzenlenen fikri içtimaya istisna teşkil etmektedir. Yani sanığın düzmece bir belgeyi kullanarak diğer bir kabahat işlemesi halinde her iki cürüm da oluşmakta ve başka ayrı cezalandırılması gerekmektedir. Burada sahtecilik cürmünün öteki bir hatanın ögesi olması kabul edilmemiştir. Dolayısı ile her iki hatanın ögelerinin müstakilen kıymetlendirilmesi ve sübutu aranmalıdır. Sonuç olarak bu unsur karşısında sahtecilik hatasının vazifesi berbata kullanma cürmüne dönüşmeyeceği üzere misyonu berbata kullanma cürmü da sahtecilik hatasına dönüşemez. İddianamede de vazifesi berbata kullanma hatası anlatılmak suretiyle Sulh Ceza Mahkemesine dava açılmış rastgele bir evrak düzenlemekten, değiştirmekten yahut kullanmaktan bahsedilmemiştir.
Sonuç olarak CMK’nın 225. hususuna nazaran ‘hüküm, lakin iddianamede ögeleri gösterilen suça ait fiil… hakkında verilir.’ düzenlemesi karşısında hareketin misyonu berbata kullanma kabahati kapsamında değerlendirilip sanığın mahkümiyetine karar verilmesi gerekirken, yazılı biçimde memurun resmi dokümanda sahteciliği kabahatinden cezalandırılması istikametindeki mahkeme kararının onaması biçimindeki sayın çoğunluğun görüşüne katılmıyorum.” görüşüyle,
Daire Üyesi M. Kaya ise; “Elazığ Vilayet Özel Yönetimi İnsan Kaynakları ve Eğitim Müdürü olan sanığın, İçişleri Bakanlığı Mahalli Yönetimler Genel Müdürlüğünün 28.01.2011 tarihli ve 2787 sayılı yazısı ekinde gönderilen misyonda yükselme eğitimi ve yapılacak imtihana tabi tutulacak takım listesinde 1. derecede 1 uzman, 4. derecede 4 şef, 3. derecede 3 şef, 5. derecede 2 data hazırlama denetim işletmeni takımı bulunduğu ve bunun duyurulmasının istenilmesine karşın suça husus, sadece 4. derecede 4 şef ve 5. derecede 2 data hazırlama denetim işletmeni takımı bulunduğu biçiminde ilan yapılmasını sağlayarak 1. derecede 1 uzman ve 3. derecede 2 şef takımını gizlemek suretiyle uzmanlık takımına başvurmaya hak kazanan katılan ile öbür işçinin başvurusunu engellediği, böylelikle misyonu gereği düzenlemeye yetkili olduğu belgeyi uydurma olarak düzenlediğinin kabulü ile TCK’nın 204/2, 62. unsurları mucibince mahkümiyetine karar verilmiştir.
Sanığın, İçişleri Bakanlığı Mahalli Yönetimler Genel Müdürlüğünün 28.01.2011 tarihli ve 2787 sayılı yazısı ekinde gönderilen toplam 9 adet takımdan, 1 adet uzman ve 2 adet şef olmak üzere toplam 3 adet kadroyu hak sahiplerinin başvurusunu engelleyecek biçimde düzenlediği ve kurum ilan panosunda ilan etmek suretiyle gerçeğe muhalif evrak düzenlediği tartışmasız ve sabit olan bir konudur.
İçişleri Bakanlığı Mahalli Yönetimler İşçisinin Vazifede Yükselme ve Unvan Değişikliği Temellerine Dair Yönetmelik’in 10 ve 11. unsurlarında misyonda yükselme suretiyle atama yapılacak boş takımların sınıfı, unvanı, derecesi ve aranacak kaidelerin her yılın 15 Ocak tarihine kadar duyurulacağı belirtilmiştir.
Fakat ilgili Yönetmelik’te duyuruların hangi adap ve teknikle nerede, ne formda yapılacağı konusunda bir açıklama bulunmamaktadır.
Misyonda yükselme eğitimi ve imtihanı ile buna ait takım sayısı ve öbür kuralların Bakanlık, Valilik ve Vilayet Özel Yönetimi internet sitelerinde yayınlanıp yayınlanmadığı ve hak sahiplerinin bu bilgilere kurum ilan panosu dışında bilgi sahibi olabilme imkanları bulunup bulunmadığı konusunda evrakta rastgele bir bilgi ve doküman bulunmadığı ve araştırma yapılmadığı görülmektedir.
Resmi bir dokümanın sahtecilik kabahatine husus olabilmesi için dokümanın hukuksal sonuç doğurmaya elverişli olması zaruridir. Sahteciliğe mevzu evrakın hukuken bir hakka temel olarak ‘geçerli ve kullanılabilir’ olmaması halinde dokümanın kanıt niteliği ve ispat gücü bulunmayacağından sahtecilikten kelam edilemeyecektir.
Vazifede yükselme eğitimi ve imtihanına ait takım durumlarını ve tüm ayrıntıları içerir ilanın Bakanlık, Valilik, Vilayet Özel Yönetimi internet sitelerinde yahut öteki bir adapla ilan edilmesi halinde, hak sahiplerinin bilgi sahibi olabilmeleri kelam konusu olup bu durumda suça husus doküman tek başına türel sonuç doğurmaya elverişli olmayacaktır.
Bu prestijle, İçişleri Bakanlığı Mahalli Yönetimler Genel Müdürlüğünün 28.01.2011 tarihli ve 2787 sayılı yazısı ekinde gönderilen vazifede yükselme eğitimi ve imtihanına ait duyuru ve ilanın kurum ilan panosu dışında öteki metot ve yollarla ilan edilip edilmediği, ilanın yapılmasına dair bir düzenleme bulunup bulunmadığı yahut yerleşik uygulamanın ne halde olduğu konusunda bir araştırma yapılarak sanığın tüzel durumunun buna nazaran kıymetlendirilmesi gerekmektedir.
Bu nedenle Mahkemece eksik soruşturma ile karar kurulduğu düşünülmekle mahkümiyete ait kararın onanması halindeki çoğunluğun görüşüne katılmıyorum.” kanısıyla,
Karşı oy kullanmışlardır.
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı ise 22.02.2016 tarih ve 114602 sayı ile;
“Uyuşmazlık konusunda sağlıklı bir tüzel sonuca ulaşılabilmesi bakımından vazifesi berbata kullanma ve evrakta sahtecilik cürümleri üzerinde durulması gerekmektedir.
765 sayılı TCK’nın 240. unsurunda düzenlenen ‘görevde yetkiyi berbata kullanma’ kabahati, ceza uygulamasında memur sayılan kimsenin, kanunda yazılı hallerden diğer her ne halde olursa olsun, misyonunu kanunun gösterdiği tarz ve temellerden öbür bir surette ifa etmesi yahut kanunun koyduğu yordam ve hale uymadan yapması ile oluşur.
06.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK’nın 257. unsurunda düzenlenen ‘görevi berbata kullanma’ hatası ise 765 sayılı Kanun’un 240. unsurunda düzenlenmiş olan ‘görevde yetkiyi berbata kullanma’, 230. hususundaki ‘görevi ihmal’ ve 228. unsurunda yer alan ‘görevde keyfi davranış’ (6352 S.K. ile 3. fıkra iptal edildiğinden kolay rüşvet olmayı karşılamaz) cürümlerinin karşılığını oluşturmaktadır.
5237 sayılı TCK’nın vazifesi berbata kullanma başlıklı 257. unsurunun birinci fıkrası; ‘Kanunda ayrıyeten cürüm olarak tanımlanan haller dışında, misyonunun gereklerine alışılmamış hareket etmek suretiyle, şahısların mağduriyetine yahut kamunun ziyanına neden olan ya da bireylere haksız bir yarar sağlayan kamu vazifelisi, bir yıldan üç yıla kadar mahpus cezası ile cezalandırılır’ biçiminde iken, hususta 08.12.2010 tarihli ve 6086 sayılı Kanun’la değişiklik yapılarak ‘kazanç’ ibaresi ‘menfaat’, ‘bir yıldan üç yıla kadar’ olan yaptırımı da ‘altı aydan iki yıla kadar’ biçiminde değiştirilmiştir.
Unsurun birinci fıkrasında düzenlenen ‘görevi berbata kullanma’ kabahati; kamu görevlisinin misyonunun gereklerine alışılmamış hareket etmesi ve bu davranışı nedeniyle bireylerin mağduriyetine yahut kamunun ziyanına sebebiyet verilmesi ya da şahıslara haksız bir menfaat sağlanması ile oluşur. Bu kabahatin oluşabilmesi için norma alışılmamış davranış kâfi olmamakta, norma muhalif hareketin yanında, bu davranış nedeniyle şahısların mağduriyeti yahut kamunun ziyanına neden olunması ya da şahıslara haksız bir menfaat sağlanması da gerekmektedir.
Hususun münasebetinde de misyonu berbata kullanma hatasının oluşabilmesinin koşulları; ‘Kamu misyonunun gereklerine alışılmamış olan her fiili cezai yaptırım altına almak, kabahat ve ceza siyasetinin asıllarıyla bağdaşmamaktadır. Bu nedenle, vazifenin gereklerine muhalif davranışın belirli şartları taşıması halinde, misyonu berbata kullanma cürmünü oluşturabileceği kabul edilmiştir. Buna nazaran, kamu misyonunun gereklerine karşıt davranışın, bireylerin mağduriyetiyle sonuçlanmış olması yahut kamunun ekonomik bakımdan ziyanına neden olması ya da şahıslara haksız bir çıkar sağlamış olması halinde, misyonu berbata kullanma hatası oluşabilecektir’ biçiminde vurgulanmıştır.
Öğretide; ‘Görevi berbata kullanma kabahatinin oluşması, kamu görevlisinin vazifesinin gereklerine ters hareket etmesinden, bireylerin mağdur olması yahut kamunun ziyan görmesi ya da şahıslara haksız çıkar sağlanmasına bağlıdır. Bu sonuçları doğurmayan norma muhalif davranışlar cürüm olarak bedellendirilemez. Hususun birinci fıkrasında düzenlenen hata yalnız icrai hareketle işlenebilir. Bu cürmün ihmali hareketle gerçekleştirilmesi mümkün değildir. Hatanın ikinci fıkrada belirtilen hali ise ihmali hareketle de işlenebilir. Her iki fıkra açısından hatanın manevi ögesi kasttır. Vazifesini belirleyen yasal karar ve talimatlara alışılmamış davrandığını bilen kamu görevlisinin bu çeşit bir davranışı istemesi kastı teşkil eder’ halinde görüşlere yer verilmiştir (M.Emin Artuk-Ahmet Gökcen-A.Caner Yenidünya, Ceza Hukuku Özel Kararlar, Adalet Yayınevi, 12. bası 2012, s.904; Durmuş Tezcan-M.Ruhan Erdem-Murat Önok, Teorik ve Pratik Ceza Hukuku, Seçkin Yayınevi, 9.bası, 2013 s. 913).
Görüldüğü üzere, 765 sayılı TCK’nın 240. unsurundaki cürmün oluşumu için norma alışılmamış davranış kâfi iken, 5237 sayılı TCK’nın 257/1. hususundaki cürmün oluşabilmesi için, norma karşıt davranış yetmemekte, bu davranış nedeniyle şahısların mağduriyetine yahut kamunun ziyanına neden olunması ya da şahıslara haksız bir menfaat sağlanması gerekmektedir. O halde, 765 sayılı TCK’nın 240. hususundaki vazifede yetkiyi berbata kullanma kabahati, memur sayılan kişinin taammüden misyonunun gereklerine alışılmamış hareket etmesi ile oluşurken; 5237 sayılı Kanun’un 257. hususunda düzenlenmiş olan misyonu berbata kullanma cürmünün oluşabilmesi için, kamu görevlisinin taammüden misyonunun gereklerine muhalif davranmasının yanında, bu davranış nedeniyle şahısların mağduriyetinin, kamunun ziyanının ya da şahıslara sağlanmış haksız bir menfaatin bulunması gerekmektedir.
Resmi dokümanda sahtecilik cürmüne baktığımızda;
Kanunumuzda sahtecilik kabahatleri, resmi ve özel doküman ayrımına dayandırılmış; 5237 sayılı TCK’nın 204-206, 210/1. unsurlar resmi dokümanları; 207, 208. unsurlar özel dokümanları cürüm saymıştır. Bu ayrımda, resmi evrakların delil gücünün yüksek bulunmasından ve kamu yönetiminin işleyiş nizamının ihlal edilmesinden hareketle, aksiyon daha yüksek bir yaptırımla karşılanmıştır. Belirtelim ki resmi evraklar de delil gücü bakımından kendi ortasında farklılık içermektedir. Örneğin hukuk metodunda birtakım resmi evraklar, geçersizliği sabit olana kadar geçerli resmi doküman (HUMK m.295) sayılmış, kimileri da aksi sabit olana kadar geçerli resmi evrak olarak kabul edilmiştir. Öteki taraftan, resmi evrakta sahtecilik cürmü bakımından sahtecilik fiili kâfi görülmüş, özel dokümanda sahtecilik kabahatinin oluşması için ise düzmece özel dokümanın düzenlenmesi ile gerçek bir özel dokümanda sahtecilik yapılması ortasında fark yaratılmış, ikinci çeşit aksiyon için kullanma şartı aranmıştır.
Kanun’da resmi evrak kavramı tanımlanmamış, kavramın tarifi ve açıklanması doktrin ve içtihada bırakılmıştır.
Resmi evrakın temel ögeleri doktrinde;
Kamu vazifelisi tarafından düzenlenmesi,
Vazifesi gereği düzenlenmesi,
Öngörülmüşse, yöntem ve biçim kurallarına uyulması, halinde açıklanmaktadır.
Resmi evrakın varlığı için zarurî bu ögeleri sırasıyla incelediğimizde;
Kamu görevlisince düzenlenmesi: Resmi belgeyi belirleyen en temel özellik, onun bir kamu görevlisince düzenlenmesidir. Düzenleyen kişinin kamu vazifelisi olmaması durumunda, o evrak resmi evrak olarak kabul edilemez. Kamu vazifelisi kavramı, TCK 6/1-c unsurunda tanımlanmıştır. Ayrıyeten bu tarif kapsamına girmese dahi, ilgili özel yasasında yer alan kararlar münasebetiyle da bir kişinin misyon hasebiyle kamu vazifelisi sayılması mümkün olabilir. Örneğin KİT çalışanı hakkındaki 399 sayılı KHK 11/b hususundaki karar bu biçimdedir .
Misyon gereği düzenlenmesi: Belgeyi düzenleyenin kamu vazifelisi olması, her durumda kâfi bir ölçüt olmamaktadır. Kamu görevlisinin kamu vazifesiyle ilgisiz bir evrak düzenlemesi durumunda, özel evraktan kelam edilir. Bu nedenle kamu görevlisinin, bu belgeyi vazifesi gereği düzenlemiş olması da aranmalıdır. Bu konu 204/2. unsurda; ‘görevi gereği düzenlemeye yetkili olduğu resmi bir belgeyi.’ kelamlarıyla açıklanmıştır. Münasebetiyle 2. fıkra bakımından dokümanın, kamu görevlisinin vazife ve yetki alanıyla ilgili bulunması zaruridir. Yargıtay 765 sayılı Yasa devrinde bu zorunluluğun, vazifeyle evrak ortasında illiyet bağı alakası biçiminde aranması gerektiğini belirtmekteydi. Şu halde vazifelinin yetkisi dışında, öteki deyişle yetkisini aşarak düzenlediği evrak, vazifelinin resmi evrakta sahtecilik hatasının (204/2) maddi konusu olarak kabul edilemez. Kanun’da, resmi evrak hakkındaki sahteciliğin kamu vazifelisi olmayan fail tarafından işlenmesi 204/1. unsur ile kamu görevlisinin resmi dokümanda sahteciliği ise ikinci fıkrada düzenlenmiştir. Kanun koyucu, resmi doküman niteliğini taşımasa dahi, bir resmi belgeyi uydurma olarak düzenleme fiilini de resmi evrak üzerindeki sahtecilikle birlikte cezalandırmıştır. Bu tıp bir aksiyonun failinin düzenlemeye yetkili kamu vazifelisi olması 2. fıkra, sivil kişi yahut yetkisiz kamu vazifelisi olması halinde ise 1. fıkra uygulanmaktadır.
Metot ve hal koşullarına uyulması: Resmi evrakın kesinlikle makul bir biçime uygun olması yahut birtakım ögeleri taşıması kuralı yoktur. Lakin, mevzuat gereği makul metot ve form kaidelerinin aranması kelam konusu olabilir. Örneğin resmi vasiyetnamenin kanunda belirtilen biçime uygun olarak düzenlenmesi mecburidir (MK. m. 532-536). Bu takdirde belirtilecek ögelerin yer almaması, evrakın resmi evrak sayılmasını önleyebilir. Evrakın adap ve biçim şartlarına uygun olması gerektiği bir kararda da açıklanmıştır. Buna rağmen, vazifelinin yetkisi kapsamında düzenlenmiş olan resmi dokümanın birtakım ögeleri olmadığı halde, varmış üzere gösterilmesi halinde de, resmi evrakta sahtecilikten kelam edilir. Tekrar, dokümanın birden fazla vazifeli tarafından imzalanması gerekli ise (örneğin şura halinde verilen karar yahut raporların tüm üyelerce imzalanması gereklidir), imza eksikliği, evrak sayılmasını önleyecektir .
Noterlerce düzenlenen dokümanlar; düzenleme (Noterlik Kanunu m. 84 vd.) dokümanlar ve onay süreçler olarak ikiye ayrılmaktadır. Düzenleme dokümanlar, içeriği de şahsen noterce düzenlendiğinden, bu dokümanın rastgele bir tarafıyla ilgili sahtecilik, resmi dokümanda sahtecilik olarak kabul edilmektedir. Buna rağmen, onay süreci formundaki dokümanlarda, onay kısmını kapsamayan, içerik sahteciliğinde resmi doküman öğesinin oluşmayıp özel evrakta sahtecilik kabahatinin işlendiği kabul edilmektedir.
Resmi dokümanlar ispat gücü bakımından; ‘sahteliği sabit oluncaya kadar geçerli belge’ ve ‘aksi sabit olana kadar geçerli belge’ halinde ikiye ayrılmaktadır. Bu ayrım 765 sayılı Kanun’da da yapılmış ve 339/1, 342/2, 4. unsurlarında cezalandırmada farklılıklar yaratılmıştı. Gibisi bir ayrıma 5237 sayılı Kanun’un 204/3. unsurda de yer verilmiş, ispat gücü yüksek olan dokümanlar bakımından cezanın artırılması öngörülmüştür.
Ögeleri bakımından resmi doküman sayılması imkanlı olmadığı halde, birtakım özel evrak tipleri Yasa tarafından özel olarak resmi evrak seviyesinde müdafaaya alınmıştır. Bu cins dokümanlar TCK 210/1. unsurda gösterilmiştir. Bunlar; emre yahut gebe yazılı kambiyo senedi, tahvil, pay senedi, emtiayı temsil eden evrak, ve vasiyetnamedir. Belirtilen tıptaki evrakların, resmi evrak sayılabilmesi için, kanunda öngörülen yordam ve biçim kurallarının bulunması zaruridir.
TCK 210/2. hususta belirtilen, kamu vazifelisi olmayan yahut vazifesi gereği hareket etmeyen sıhhat mesleği mensuplarının gerçeğe muhalif evrak düzenleme hatası, özel nitelikli özel dokümanda sahtecilik hatası vasfındadır. Lakin cezalandırma tarafından resmi evrakta sahtecilik kararlarına atıf yapılmıştır.
5237 s. TCK’nın 204. hususunun ikinci fıkrasında, 765 s. TCK’nın 339. unsurundaki düzenlemeye paralel olarak failin belgeyi düzenlemeye yetkili kamu vazifelisi olması hali nitelikli öge sayılarak kamu vazifelisi olmayan faillere nazaran daha ağır bir yaptırım öngörülmüştür.
a) Kamu vazifelisi tabirinin mana ve kapsamı
5237 s. TCK’nın 6/1-c bendinde kamu vazifelisi ‘Kamusal faaliyetin yürütülmesine atama yahut seçilme yoluyla ya da rastgele bir surette daima, periyodik yahut süreksiz olarak katılan kişi’ biçiminde tanımlanmıştır. Unsur münasebetinde ise; ‘765 s. Türk Ceza Kanunu’ndaki (memur) tarifinin doğurduğu sakıncaları motamot devam ettirecek nitelikte olan tarif, tasarı metninden çıkarılarak; memur kavramını da kapsayan (Kamu Görevlisi) tarifine yer verilmiştir. Yapılan yeni tanıma nazaran, kişinin kamu vazifelisi sayılması için aranacak yegane ölçüt, gördüğü işin bir kamusal faaliyet olmasıdır.’
Tıpkı husus münasebetinde evvelki devirde maddelerle, uygulama ve öğretinin üzerinde anlaştığı vazifeliler örnek gösterilmiştir. Kamu vazifelisi kavramı en başta Anayasa’mızın 128 ve 129. unsurlarda yer almaktadır. Kamu vazifelisi tanımlanmasında belli olabilen tek ölçü, kamu otoritesine ilişkin bir yetkinin kullanır durumda olmasıdır.
Unsur metni ve münasebetinden anlaşıldığı üzere, 765 s. TCK’nın 279. hususunda tanımlanan kamu vazifelisi kavramı alanı genişletilmiştir. Öteki yandan 765 sayılı Kanun periyodunda benimsenen ceza uygulamasında memur, yönetim hukukunda memur ayrımı terk edilmiştir. Böylelikle, 5237 s. TCK’nın 6. hususunda yapılan tanımlama ile yapılan faaliyeti kamusal bir hizmet olarak nitelendiriyorsak bu faaliyete ‘atama yahut seçilme yoluyla ya da rastgele bir surette daima, periyodik yahut süreksiz olarak katılan kişi’ kamu görevlisidir. Örneğin 4792 sayılı Toplumsal Sigortalar Kurumu Kanunu’nun 7. unsurunda ‘yasaya bağlı görevlilerin ceza uygulamasında kamu vazifelisi sayılacağına’ ait düzenleme olsun yahut olmasın yaptıkları faaliyet kamusal sayıldığı için bu faaliyeti yerine getiren şahıslar 5237 s. TCK uygulamasında statüleri kamu vazifelisi kapsamında kıymetlendirilir.
Fakat, gerçeğe karşıt yerleşim yeri yahut cüzdan talep dokümanı veren mahalle ve köy muhtarlarının hareketleri TCK’nın 204/2 hususu kapsamında değil, 5490 sayılı Nüfus Hizmetleri Kanunu’nun 67/1. hususu kapsamında değerlendirileceğini göz önünde bulundurmak gerekir.
Bundan öbür, kamusal faaliyetin yürütülmesine ihale hukukuna dayalı olarak katılan bireyler kamu vazifelisi olarak kabul edilmezler.
625 sayılı Özel Öğretim Kurumları Kanunu’nun, 507 sayılı Esnaf ve Küçük Sanatkarlar Kanunu, 1163 sayılı Kooperatifler Kanunu’nda olduğu üzere gibisi birtakım kanunlarda, yer alan kararlar nedeniyle bu kanunlar kapsamında misyon yapan birtakım yönetici yahut vazifelilerinin 5237 s. TCK kapsamında kamu görevlilerine mahsus hatalardan sorumlu tutulup tutulamayacakları üzerinde durmak gerekir.
Örneğin, 1163 sayılı Kooperatifler Kanunu’nun 62/son hususuna nazaran idare heyeti üyeleri ve kooperatif memurları kendi kusurlarından ileri gelen ziyanlardan sorumludurlar. Bunların cürüm teşkil eden fiil ve hareketlerinden ve bilhassa kooperatifin para ve malları, bilanço tutanak, rapor ve öbür evrak, defter ve evrakları üzerinde işledikleri kabahatlerden ötürü devlet memurları üzere ceza görürler’ demekte ve sahtecilik hatasından anılan bireyler 765 s. TCK’nın 339. unsuruyla cezalandırılmaktadırlar. Kooperatif yönetici ve vazifelilerinin, 5237 s. yeni TCK’nın 6. hususu bağlamında kamu vazifelisi olmadığı konusunda bir kuşku yok, esasen 765 s. TCK’nın 279. hususuna nazaran kamu vazifelisi kabul edildikleri için değil özel düzenleme gereği kuruma ilişkin mal ve alacaklarından ötürü kamu vazifelileri üzere cezalandırılmaktadırlar.
Bu bağlamda, özel kanunlarda bu bireylerin kamu vazifelisi üzere cezalandırılacaklarına dair karar mevcut olduğu göz önünde tutulup 5252 sayılı Türk Ceza Kanununun Yürürlük ve Uygulama Biçimi Hakkında Kanun’un 3/1. hususunun ‘mevzuatta yürürlükten kaldırılan Türk Ceza Kanuna yapılan yollamalar 5237 sayılı Türk Ceza Kanununda bu kararların karşılığını oluşturan hususlara yapılmış sayılır’ formundaki karar ile 5237 s. TCK’nın 6. unsurunun 1. fıkrasının (c) bendi münasebeti dikkate alındığında bu kimselerin işledikleri resmi dokümanda sahtecilik fiillerinden kamu vazifelisi üzere sorumlu tutulması gerekmektedir. Lakin burada yalnızca kuruluş kanunları prestijiyle karar bulunan kurum çalışanı TCK’nın 204/2. unsuru kapsamında sorumlu tutulurken üçüncü bireyler özel doküman sahteciliği kabahatinden (TCK m. 207) sorumlu tutulmaktadır.
b) Nedensellik Bağı
5237 s. TCK’nın 204. unsurunun ikinci fıkrasında düzenlenen resmi evrakta sahtecilik cürmünün nitelikli ögesinin gerçekleşebilmesi için failinin yalnızca kamu vazifelisi olması kâfi olmadığı üzere evrakın vazife sırasında düzenlenmesi de kâfi değildir. Düzmece doküman ile belgeyi düzenleyen kamu görevlisinin misyonu ortasında ‘nedensellik bağının’ bulunması zaruridir. Kamu vazifelisi yaptığı vazife itibariyle misyonun verdiği yetki ve gücün mecburî gereği olarak belgeyi düzenlememiş ise; diğer bir tabirle misyon ile evrak ortasında bağ bulunmuyorsa, örneğin, öteki bir kamu görevlisinin düzenlemeye yetkili olduğu bir belgeyi kamu vazifelisi sıfatından yararlanılarak düzmece düzenlemiş ise; bu durumda nitelikli evrak sahteciliği değil (m. 204/2 faili ‘kamu görevlisi’ olmayan kişi tarafından işlenen resmi doküman sahteciliği (m.204/1) kelam konusu olur.
Failin hata işlediği sırada kamu vazifelisi olması kafidir. Sonradan kamu vazifelisi sıfatını kaybetmesi sonucu etkilemez.
Uyuşmazlık konusu bu açıklamalar ışığında değerlendirildiğinde;
Vazifede yükselme eğitimine doğal tutularak yapılacak imtihan sonucuna nazaran atama yapılacak takımların duyuru listesinde ‘kadro unvanı uzman olan (kadro derecesi 1, hizmet sınıfı GİH, takım sayısı 1), takım unvanı şef olan (kadro derecesi 4, hizmet sınıfı GİH, takım sayısı 4), takım unvanı şef olan (kadro derecesi 3, hizmet sınıfı GİH, takım sayısı 2), takım unvanı bilgi hazırlama denetim işletmeni olan (kadro derecesi 5, hizmet sınıfı GİH, takım sayısı 2) olmak üzere toplam 9 takımın duyurulması istenildiği halde, Elazığ Vilayet Özel Yönetimi İnsan Kaynakları Şube Müdürü olarak misyon yapan sanık …’in, İçişleri Bakanlığı Mahalli Yönetimler Genel Müdürlüğünce açılan misyonda yükselme eğitimi ve imtihanı duyurusunda uzman takımını kurumda yaptığı ilanda gizleyerek, bu takıma yalnızca kardeşi …’in müracaat yapmasını sağlamasından ibaret aksiyonunun bir bütün halinde misyonu berbata kullanma cürmünü oluşturduğunun kabulü gerektiği, ilan edilen evrakta sahtecilik bulunmadığı üzere sonuç itibariyle sanığın sahtecilik kastının bulunmadığı ve Lokal Mahkeme kararının bozulması” görüşüyle itiraz kanun yoluna başvurmuştur.
CMK’nın 308. unsuru uyarınca inceleme yapan Yargıtay (Kapatılan) 21. Ceza Dairesince 09.03.2016 tarih, 1397-2181 sayı ve oy çokluğu ile itiraz nedeninin yerinde görülmediğinden bahisle Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen belge, Ceza Genel Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan münasebetlerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ İSMİNE
CEZA GENEL HEYETİ KARARI
Özel Daire çoğunluğu ile Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı ortasında oluşan ve Ceza Genel Kurulunca çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; sanığın hareketinin kamu görevlisinin resmi evrakta sahteciliği hatasını mu, yoksa vazifesi berbata kullanma hatasını mu oluşturduğunun belirlenmesine ilişkindir.
Uyuşmazlığın temeline geçilmeden evvel bir kısım Ceza Genel Konseyi Üyelerince;
Özel Dairece kararın onanmasına karar verilirken yoluna uygun formda oylama yapılıp yapılmadığının,
Mahallî Mahkemece kurulan kararın, iddianamede anlatılan aksiyon kapsamında olup olmadığının,
Özel Dairece verilen kararın onanmasına ait karara muhalif kalan Özel Daire Üyesinin muhalefet şerhinde belirtildiği halde Mahallî Mahkemece eksik araştırma ile karar kurulup kurulmadığının,
Tartışılması gerektiğinin ileri sürülmesi üzerine Yargıtay İç Yönetmeliği’nin 27. unsuru uyarınca öncelikle bu mevzuların kıymetlendirilmesi gerekmiştir.
İncelenen evrak kapsamından;
Mustafa Pirinçli ismini kullanarak mail hesabından Elazığ Valiliğine 12.03.2011 tarihinde gönderilen mailde; İçişleri Bakanlığı Mahalli Yönetimler Genel Müdürlüğünün 28.01.2011 tarihli ve 2787 sayılı yazıları ile açmış olduğu misyonda yükselme eğitimi ve imtihanının yönetmelik kararlarına nazaran duyurulmayarak kapalı tutulduğunun, uzman takımının ilan edilmediğinin, bu duyuruyu yapmayan ve sorumlu olan kişinin İnsan Kaynakları Müdürü olduğunun, müdürün uzman takımına yalnızca kardeşi Kenan’ın müracaat etmesini sağladığının, böylelikle kardeşine rakip olacak şahısların imtihanda kardeşinden daha fazla puan alma ihtimalini ortadan kaldırdığının ve imtihana girmelerine mahzur olduğunun, daha evvel öbür bir kurumda çalışan kardeşi …’i nakil yoluyla kuruma getirerek misyonda yükseltmek için yasal olmayan yollara başvurduğunun, Vilayet Özel Yönetimi İnsan Kaynakları Müdürü hakkında gerekli süreçlerin yapılmasını talep ettiğinin belirtildiği,
Argümanlar üzerine Elazığ Vilayet Özel Yönetimi İnsan Kaynakları ve Eğitim Merkezi Müdürü … hakkında 4483 sayılı Kanun’un 5. unsuru uyarınca yapılan inceleme kapsamında tabirlerine başvurulan şahıslardan;
…; İnsan Kaynakları Eğitim Müdürlüğünden kendisine gelen 08.02.2011 tarihli ve 1292 sayılı yazıda 4 adet 4 dereceli şef takımının ve 2 adet 5 dereceli V….İ. takımlarının boş olduğunun bildirildiği, kendisinin de şef takımına başvurmak istediğini dilekçe ile Mali Hizmetler Müdürlüğüne bildirdiğini, kendisine bildirim edilen boş takım listesinde uzman takımının belirtilmediğini, boş olan uzman takımı bildirilmiş olsaydı başvurmak isteyeceğini, kendisine bildiri edilen listeyi sözü ekinde sunduğunu,
…; şu anda Vilayet Özel Yönetiminde Sivil Savunma Ünite sorumlusu olarak çalıştığını, İnsan Kaynakları ve Eğitim Müdürlüğünün Misyonda Yükselme Eğitimi ve İmtihanına müracaat için dağıtımlı olarak kurumun ünite müdürlüklerine 28.02.2011 tarihli ve 1292 sayılı yazısı ile bildirildiğini, yazı ekinde olan vazifede atama yapılacak takım duyuru listesinin dairenin ilan panosuna asıldığını, ekte de sunmuş olduğu listeye nazaran takım derecesi 4 olan 4 şef ile takım derecesi 5 olan 2 V….İ. olmak üzere toplam 6 çalışanın yayınlandığını lakin Valiliğe gönderilen 15.02.2011 tarihli ve 1511 sayılı yazı ekinde 9 çalışanın vazifede yükselme eğitimi ve imtihanına katılacağının bildirildiğini, biri uzman üç takımın ilan edilmediğini, bu nedenle imtihana müracaat edemediğini, memuriyet hayatında birinci sefer vazifesinde yükselebilecekken haksızlığa uğradığını, mağduriyetinin giderilerek imtihana katılabilmesinin sağlanmasını talep ettiğini,
Sanık …; savların hakikat olmadığını, vazifede yükselme imtihan yazısı ve kontenjanının tutanakla ilan panosuna asıldığını ve uzmanlık takımına girmeye hak eden yalnızca İnsan Kaynakları ve Eğitim Müdürlüğünde çalışan … ve … olduğunu, …’a vazifede yükselme imtihanına neden müracaat etmediğini sorduğunda kendisine emekliliğini doldurması sebebiyle bu yaştan sonra imtihana girmeyeceğini söylediğini, müracaat hakkı olan bir tek … kaldığından kimseden takım saklama üzere bir teşebbüsü de olmadığını, boş uzman takımının da 5 kişi olduğunu, takım badiresi yaşanmadığını, yapılan tüm işlerin genel sekreter Nazif Bilginoğlu’nun bilgisi dahilinde yapıldığının evraklardan da anlaşıldığını,
Beyan ettikleri,
Ön inceleme raporunda; Mahalli Yönetimler Çalışanının Vazifede Yükselme ve Unvan Değişikliği Asıllarına Dair Yönetmelik’in 10. unsurunun birinci fıkrasına nazaran tüm ünitelere yazı gönderildiği, sonrasında ilan panosunda duyuru yapıldığı, son olarak da İçişleri Bakanlığına gönderilmek üzere Valiliğe yazı gönderildiği, kurum içindeki duyurular ile Valiliğe gönderilen yazı eklerinin farklı olduğunu, İnsan Kaynakları ve Eğitim Müdürlüğünün tüm ünitelere imtihanın duyurulması için genel sekreter imzalı 08.02.2011 tarihli ve 1292 sayılı yazının gönderildiği, yazı ekindeki … imzalı “Görevde Yükselme Eğitimine Tabi Tutularak Yapılacak İmtihan Sonucuna Nazaran Atama Yapılacak Takımların Duyuru Listesi”nde takım derecesi 4 olan 4 şef ile takım derecesi 5 olan 2 data hazırlama denetim işletmeni olmak üzere toplam 6 takım ilanı yapıldığının görüldüğü, İçişleri Bakanlığı Mahalli Yönetimler Genel Müdürlüğüne gönderilmek üzere Elazığ Valiliğine gönderilen 15.02.2011 tarihli ve 1511 sayılı yazı ekinde; takım derecesi 1 olan 1 uzman, takım derecesi 4 olan 4 şef, takım derecesi 3 olan 2 şef ve takım derecesi 5 olan 2 bilgi hazırlama denetim işletmeni olmak üzere toplam 9 takım gönderildiği, 1 uzman ve 2 şef başvuranların gönderildiği listede yer almasına karşın ilan edilen listelerde yer almadığı, …’ın uzman takımına müracaat edemeyip şef takımına müracaat ettiği, …’ın ise uzman takımına müracaat edemediği, uzman takımına müracaatı alınan işçi listesi incelendiğinde sav edildiği üzere İnsan Kaynakları ve Eğitim Müdürü …’in kardeşi …’in yalnız müracaat ettiği,
Elazığ Valiliğinin 28.04.2011 tarihli ve 2011/43 sayılı kararıyla Elazığ Vilayet Özel Yönetimi İnsan Kaynakları ve Eğitim Müdürlüğünde kamu hizmeti ifa eden İnsan Kaynakları ve Eğitim Müdürü sanık hakkında soruşturma müsaadesi verildiği, anılan karara sanığın itirazı üzerine Malatya Bölge Yönetim Mahkemesinin 14.07.2011 tarihli ve 109-104 sayılı kararıyla itirazın reddine karar verilerek soruşturma müsaadesi verilmesine dair kararın katılaştığı,
Elazığ Valiliği Vilayet Mahalli Yönetimler Müdürlüğüne gönderilen İçişleri Bakanlığı Mahalli Yönetimler Genel Müdürlüğünün 28.01.2011 tarihli ve 2787 sayılı yazısında; Mahalli Yönetimler İşçisinin Vazifede Yükselme ve Unvan Değişikliği Temellerine Dair Yönetmelik’e nazaran misyonda yükselme eğitimi ve imtihanının yapılacağının, müracaatların tek liste halinde gönderilmesi gerektiğinin bildirildiği, Vilayet Mahalli Yönetimler Müdürlüğünün 08.02.2011 tarihli ve 119-506 sayılı yazısı ile genel müdürlük tarafından gönderilen yazı ve eklerinin Vilayet Özel Yönetimi ve öbür kurumlara bildirildiği, Vilayet Özel Yönetimi İnsan Kaynakları ve Eğitim Müdürlüğünün 08.02.2011 tarihli ve 1292 sayılı yazısı ile Mali Hizmetler Müdürlüğüne misyonda yükselme suretiyle atama yapılacak boş takımların yazı ekinde gönderildiği, ekte yer alan “Görevde Yükselme Eğitimine Tabi Tutularak Yapılacak İmtihan Sonucuna Nazaran Atama Yapılacak Takımların Duyuru Listesi”nin … imzalı olduğu, bu evrak gerisinde …’ın da bulunduğu toplam 4 kişinin yazıyı bildiri aldığına dair imzasının bulunduğu,
2011 yılında yapılacak mahalli yönetimler çalışanı vazifede yükselme eğitimi ve yükselme imtihanı ile ilgili Mahalli Yönetimler Genel Müdürlüğünün 28.01.2011 tarihli ve 2787 sayılı yazısı ve kelam konusu imtihan sonucu atama yapılacak boş takımların unvan ve sayılarını içerir çizelgenin yönetimin ilan panosuna 08.02.2011 tarihinde asıldığını gösterir işçi sorumlusu …’in de imzasının bulunduğu tutanağın tanzim edildiği,
Vilayet Özel Yönetimi İnsan Kaynakları ve Eğitim Müdürlüğünün 15.02.2011 tarihli ve 1511 sayılı yazısı ekinde Vilayet Mahalli Yönetimler Müdürlüğüne … ve … imzalı misyonda yükselme eğitimi ve imtihanına tabi tutulacak çalışanları gösterir çizelge ile tekrar tıpkı şahıslarca imzalanan ortalarında uzman ve 3. derece 2 şef takımının da bulunduğu 9 kişilik takıma ait duyuru listesinin gönderildiği, Vilayet Mahalli Yönetimler Müdürlüğünce de 22.02.2011 tarih ve 185-714 sayı ile evrakların İçişleri Bakanlığı Mahalli Yönetimler Genel Müdürlüğüne iletildiği,
Elazığ Cumhuriyet Başsavcılığının 14.09.2011 tarihli ve 3703-1715 sayılı iddianamesiyle; …’in Vilayet Özel Yönetimi İnsan Kaynakları ve Eğitim Müdürlüğünde yaptığı ilanda uzman takımını gizleyerek yalnızca kardeşinin imtihana müracaat etmesini sağlayıp misyonunu berbata kullandığından bahisle kamu davası açıldığı, Elazığ (Kapatılan) 1. Sulh Ceza Mahkemesince 19.10.2011 tarih ve 486-830 sayı ile; sanığın vazifede yükselme eğitimi ve imtihanı duyurusunda kendi imzasını taşıyan resmi doküman ile uzman takımının sayısını 6 olarak gösterip arta kalan uzman takımını ise göstermediği, gösterilmesi gereken ve kendi imzasını taşıyan resmi doküman ile 9 kişilik uzman takımının ilanının yapıldığına dair evrakları ise ilgili bakanlığa gönderdiği, bu prestijle sanığın hareketinin TCK’nın 44. unsuru gereği resmi evrakta sahtecilik cürmünü oluşturabileceğinden bahisle misyonsuzluk kararı verildiği,
Anlaşılmaktadır.
Katılan Mahkemede; sanığın müdürlüğünü yaptığı ünitede bilgi hazırlama denetim işletmeni olarak çalıştığını, bir orta kurumda vazifede yükselme imtihanı yapılacağına ait duyuru olduğunu, duyurunun panoda asılı kaldığını, listede sanığın imzası olduğunu, bu ilanda 4 şef ve 2 tane de data hazırlama denetim işletmeni takımının yer aldığını, müracaatlar bittikten sonra bir orta kurumda çalışan Ahmet Bozkurt’un kendisine “sınavınız ne zaman” diye sorduğunu, sıkıntıdan haberinin olmadığını anlayınca Ahmet’in “öyle bir şey yok” deyip mevzuyu kapattığını, kendisinin bu durumdan kuşkulanıp araştırmaya başladığını, Bülent Beyefendiyle görüşüp olayı sorduğunda kendisine kızdığını, “Biz kurumdaki 850 kişinin hepsine duyurmak zorunda mıyız?” dediğini, daha sonra kurum içinde yaptığı araştırmada bakanlıktan gelen yepyeni ilan listesinde bulunan takımların farklı formda ilan edildiğini, uzman takımının hiç ilan edilmediğini, ayrıyeten yepyeni listede 3. derece takımlı şefle ilgili de ilana çıkılması söylendiği halde ilan panosunda yalnızca 4. derecelik takımlı şefliğin ilan edildiğini gördüğünü, bu olaydan bir iki ay kadar evvel sanık …’in kendisine “Şef takımına niçin müracaat etmedin?” diye sorduğunu, kendisinin de emekliliği yaklaştığından çok düşünmediğini söylediğini lakin sanığın uzmanlık takımından hiç bahsetmediğini, yaptığı araştırmaların akabinde müracaat müddetinin geçtiğini öğrenince olayı sineye çekip hiç şikayetçi olmadığını, daha sonra kurumda bulunan Cemil Bey’in bu mevzuyla ilgili soruşturma açıldığını ve badireleri dilekçeye dökmesini söyledikten sonra olaydan haberdar olduğunu, ilanı öğrenmiş olması halinde uzmanlık takımına başvuracağını, şeflerle kendilerinin maaşı ortasında çok fark olmadığı için şefliğe müracaatı pek düşünmediğini, ilanla ilgili devirde 3-4 kişinin daha emsal biçimde müracaata niyetlendikleri halde olaydan haberdar olmadıklarını ve ilandan bilgilerinin olmadığını öğrendiğini, bu imtihana yalnızca sanığın kardeşinin girdiğini lakin kazanamadığını, mağduriyeti nedeniyle sanıktan şikayetçi olduğunu ve davaya müdahil olmak istediğini,
Şahit … Mahkemede; Bakanlıktan gelen yazının uzman takımı da dahil olmak üzere bir hafta kadar ilanda kaldığını, lakin iç ünitelere gönderdikleri ve yalnızca …’in imzası bulunan yazıda uzmanlık takımının olmadığını, kuralları tutan işçinin listesine baktıklarında uzman takımına kuralları tutan olmadığı için ünitelere uzman takımını göndermediklerini, ancak sanığın kardeşinin tıpkı ünitede çalışması sebebiyle bunu haricen duymuş olabileceğini, olay sonrasında genel sekreterlik odasında … ile karşılaştığında Mehmet’in kendisine hakkı olduğu halde mağdur olduğunu söylediğini, onların ünitelerine gönderdikleri ilan listesinde uzman takımı olmadığı için Mehmet’in çalıştığı katta asılan ilanda uzmanlık takımının gözükmediğini, lakin ilanların tıpkı periyotta asıldığını, uzman takımının ilandan çıkarılması talimatının kendilerine ünite müdürü Müfid’in ilettiğini, müdürlerine de genel sekreterleri tarafından talimat verildiğini, bu yazıyı da kendisinin hazırladığını,
Beyan etmişlerdir.
Sanık savcılıkta; Elazığ Vilayet Özel Yönetimi Eğitim ve İnsan Kaynakları müdürü olarak vazife yaptığını, İçişleri Bakanlığı Mahalli Yönetimler Genel Müdürlüğünün açmış olduğu misyonda yükselme eğitimi ve imtihan duyurusunu, kelam konusu imtihan sonucu atama yapılacak boş takımların unvan ve sayılarını içerir çizelgeyi kurumun ilan panosunda asarak ilan ettiklerini, bu ilanda uzman takım sayısının “1” olarak belirttiklerini, takımın bu halde olduğunu, mutlaka vazifede yükselme eğitimi ve imtihanı duyurulmayarak zımnî tutulmadığını, uzmanlık takımı için yapılan imtihana yalnızca kardeşi …’in müracaat ettiğini, esasen kurumda yüksek okul mezunu olan iki kişinin bu imtihana müracaat hakkı olduğunu, bu bireylerden birisinin kardeşi, başkasının de … isimli çalışan olduğunu, ünitesinde çalışan …’a imtihana niye müracaat etmediğini sorduğunda kendisine yaşı prestijiyle emekliliğinin geldiğini bu nedenle müracaat etmeyi düşünmediğini söylediğini, ayrıyeten Elazığ Valiliğine e-posta yoluyla yapılan şikayetin de Elazığ Vilayet Özel Yönetiminde çalışan Mustafa Pirinçci ismi kullanılarak yapıldığını, kendisinin bu şikayetten haberi olmadığını ve kabahati kabul etmediğini, mahkemede ise; farklı bir isimle şikayetçi olan çalışanları …’a kelamlı olarak müracaat edip etmeyeceğini sorduğunu, onun da emekliliği geldiği için müracaat etmeyeceğini söylediğini, bu nedenle ilgili ünitelere gönderilen yazıda diğer kuralları tutan kimse de olmadığından uzmanlık kısmının yazılmaya gerek görülmediğini, bu takım için kardeşinin müracaat ettiğini fakat kazanamadığını, Mehmet’in müracaatlar bittikten bir ay sonra gidip Valiliğe müracaat yapacağını söylediğini, evraklar da Bakanlığa gittiği için müracaat yapamadığını, akabinde da bu olayın ortaya çıktığını, Mehmet’in şef takımına başvurma hakkı olduğu halde başvurmadığını, uzmanlıkla şeflik ortasında çok fazla maaş farkı olmadığını, yalnızca isim farklılığı bulunduğunu, iç ünitelere gönderilen yazıda uzman takımının yazılmadığını bilmediğini, çalışandaki arkadaşların bu yazıyı hazırladığını, gizleme niyeti olsaydı gidip Mehmet’le bu durumu konuşmayacağını, olayda bir arka niyeti olmadığını, Mehmet ile görüştüğünde müracaata niyeti olmadığı için öbür ünitelere gönderilen ilanlara da uzman takımının yazılmadığını, cürmü kabul etmediğini savunmuştur.
Evrak içeriğine ait bu genel açıklamalardan sonra uyuşmazlık hususlarının başka farklı ele alınması gerekmektedir.
Özel Dairece kararın onanmasına karar verilirken metoduna uygun biçimde oylama yapılıp yapılmadığı;
İncelenen evrak kapsamından;
Sanık hakkında vazifesi berbata kullanma kabahatinden açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucu resmi evrakta sahtecilik cürmünden mahkümiyet kararı kurulduğu, bu kararın, sanık müdafisi tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay (Kapatılan) 21. Ceza Dairesince 25.11.2015 tarih ve 3776-5486 sayı ile oy çokluğuyla onanmasına karar verildiği,
Daire Üyesi A. T. Doğan; “…Eylemin misyonu berbata kullanma kabahati kapsamında değerlendirilip sanığın mahkümiyetine karar verilmesi gerekirken, yazılı biçimde memurun resmi evrakta sahteciliği cürmünden cezalandırılması tarafındaki mahkeme kararının onanması formundaki sayın çoğunluğun görüşüne katılmıyorum.”,
Daire Üyesi M. Kaya ise; “…İçişleri Bakanlığı Mahalli Yönetimler Genel Müdürlüğünün 28.01.2011 tarihli ve 2787 sayılı yazısı ekinde gönderilen vazifede yükselme eğitimi ve imtihanına ait duyuru ve ilanın kurum ilan panosu dışında öbür yol ve yollarla ilan edilip edilmediği, ilanın yapılmasına dair bir düzenleme bulunup bulunmadığı yahut yerleşik uygulamanın ne formda olduğu konusunda bir araştırma yapılarak sanığın türel durumunun buna nazaran kıymetlendirilmesi gerekmektedir.
Bu nedenle Mahkemece eksik soruşturma ile karar kurulduğu düşünülmekle mahkümiyete ait kararın onanması halindeki çoğunluğun görüşüne katılmıyorum.” kanısıyla karşı oy kullandıkları,
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının itirazı üzerine CMK’nın 308. hususu uyarınca inceleme yapan Yargıtay (Kapatılan) 21. Ceza Dairesince 09.03.2016 tarih, 1397-2181 sayı ve oy çokluğu ile itiraz nedeninin yerinde görülmediğinden bahisle belgenin Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderildiği,
Daire Üyesi A. T. Doğan; “Dairemizin 25.11.2015 tarihli, 2015/3776 Temel, 2015/5486 Karar sayılı kararının muhalefet münasebetinde detaylı olarak bildirdiğim nedenlerle Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının itirazlarının kabulü ile sanık hakkındaki mahkümiyet kararının onanması gerektiği kanısıyla sayın çoğunluğun kararın düzeltilmesine yer olmadığına ait kararına katılamıyorum.” görüşüyle karşı oy kullanmış olup Daire Üyesi M. Kaya’nın ise çoğunluk üzere oy kullandığı,
Anlaşılmaktadır.
5271 sayılı CMK’nın 188, 224 ve 229. unsurlarında karar ve kararların verilmesini sağlamaya yönelik “duruşmada hazır bulunacaklar”, “karar ve kararlarda gerekli oy sayısı” ve “oyların toplanması” ile ilgili kurallara yer verilmiş olup 229. hususun 2. fıkrası uyarınca toplu mahkemelerde karar kurulması sırasında ortaya çıkan rastgele bir bahis yahut sorunun öncelikle çözülmesi ve sonraki kademede son (nihai) kararın verilmesi gerekmektedir.
Ceza Genel Heyetinin süreklilik gösteren kararlarında da açıklandığı üzere, soruşturmanın genişletilmesi CMK’nın 229/2. unsurunda yazılı sıkıntılardan olup bu taraftaki oylar, birebir hususun 3. fıkrası uyarınca kendisine yakın olan oya ek edilebilecek, davayı sonuçlandırıcı oylardan değildir. Bu nedenle soruşturmanın genişletilmesine ait görüş, “ön sorun” olarak öncelikle oylanmalı, oylama sonucunda bu bahisteki oylar azınlıkta kalmış ise, azınlık oyunu oluşturan üyelerin de iştiraki ile davanın temeli hakkında kesin (sonuçlandırıcı) oylama yapılmalıdır.
Bu açıklamalar ışığında ön sıkıntıya ait uyuşmazlık konusu değerlendirildiğinde;
Birçok Özel Daire uygulamasında eksik araştırma tezine ait başka oylama yapıldığı halde karar yazılırken bu konuya ait yapılan oylamanın belirtilmemesi, karşı oy kullanan Daire Üyelerinin muhalefet şerhlerinde oylamanın adaba ters olduğunun ileri sürülmemesi, eksik araştırma bulunduğu tarafında karşı oy kullanan Daire Üyesinin Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının itirazı üzerine yapılan inceleme sonucunda çoğunluk üzere oy kullanması, öbür taraftan Özel Dairece yapılan oylamanın sonuca tesirli olmaması karşısında; Özel Dairece yöntemine uygun oylama yapılarak yazılı formda karar verildiği kabul edilmelidir.
Çoğunluk görüşüne katılmayan Ceza Genel Konseyi Üyeleri … ve …;
“Dosya içeriğine nazaran sanık hakkında misyonu berbata kullanma hatasından Sulh Ceza Mahkemesine kamu davası açıldığı, misyonsuzluk kararı üzerine yargılama yapan Ağır Ceza Mahkemesince aksiyonun kamu görevlisinin resmi dokümanda sahteciliği hatasını oluşturduğu kabul edilerek TCK’nın 204/2, 62 ve 53. hususları uyarınca 2 yıl 6 ay mahpus cezasına ve hak yoksunluğuna hükmedildiği, sanığın talebi nedeniyle temyiz incelemesi yapan Yargıtay 21. Ceza Dairesince oy çokluğuyla kararın onanmasına karar verildiği, Daire Üyelerinden A. T. Doğan’ın sanığın aksiyonunun vazifesi berbata kullanma hatasını oluşturduğundan, Üye M. Kaya’nın ise noksan araştırmaya dayanılarak karar verildiğinden bahisle karşı oy kullandıkları, Yargıtay C. Başsavcılığının Özel Daire kararına karşı kabahatin vasfına yönelik itirazından ötürü Ceza Genel Konseyi tarafından inceleme yapılırken Özel Dairece yöntemine uygun oylama yapılıp yapılmadığı ön sorun olarak ele alınmış, sayın çoğunluk tarafından oylamanın yöntemine uygun olduğu sonucuna varılmıştır. Kanaatimizce bu niyet tarz yasasının amir kararlarına açıkça alışılmamıştır. Şöyle ki:
Özel Daire onama kararının içeriğine nazaran üç küme oy kullanılmıştır. Daire çoğunluğu kararın onanmasına karar vermiş, bir üye kabahat niteliği konusunda farklı görüşte olmakla birlikte aksiyonun vazifesi berbata kullanma cürmünü oluşturacağını bildirerek davayı sonuçlandırıcı kesin oyunu kullanmıştır. Lakin daire Üyesi M. Kaya özetle ‘İçişleri Bakanlığı Mahalli Yönetimler Genel Müdürlüğünün 28.01.2011 tarihli ve 2787 sayılı yazısı ekinde gönderilen misyonda yükselme eğitimi ve imtihanına ait duyuru ve ilanın kurum ilan panosu dışında öteki yöntem ve usullerle ilan edilip edilmediği, ilanın yapılmasına dair bir düzenleme bulunup bulunmadığı yahut yerleşik uygulamanın ne halde olduğu konusunda bir araştırma yapılarak sanığın türel durumunun buna nazaran kıymetlendirilmesi gerekmektedir.’ formundaki soruşturmanın genişletilmesi gerektiği görüşüyle kararın bozulmasını istemiştir. Bu görüş davanın temeline ait olmayıp CMK’nın 229/2. unsuru mucibince çözülmesi gereken bir ön problemdir.
Karar ve kararlardaki gerekli oy sayısı ve oyların toplanmasına ait kurallar CMK’nın 224 ve 229. hususlarında düzenlenmiştir. Bu düzenlemelere nazaran Yargıtay Daireleri dahil tüm toplu mahkemelerde karar verilmeden evvel ortaya çıkan tali meselelerin öncelikle çözülmesi ve sonraki evrede davayı sonuçlandırıcı en son kararın verilmesi gerekmektedir. Noksan araştırma ve adap eksiklikler bu kapsamdadır. Toplu mahkemelerde bir üyenin yol eksikliği bulunduğunu yahut olayın aydınlatılması için diğer araştırma yapılması gerektiğini ileri sürmesi halinde evvela bu sorun oylanıp aşılmadan, yalnızca bu taraftaki oyun alınması ile yetinilerek dava sonuçlandırılmaz. Zira bu halde oylama yapılması durumunda davanın aslı konusunda bir üye görüş bildirilmemiş olur ve duruşmadan yargıçlardan birisinin bulunmaması ile birebir sonucu doğurur. Dolasıyla yalnızca CMK’nın 224 ve 229. hususlarına değil 188. hususunun ‘Duruşmada, karara katılacak yargıçlar ve Cumhuriyet savcısı ile zabıt katibinin ve Kanunun zarurî müdafiliği kabul ettiği hallerde müdafiin hazır bulunması kaidedir.’ biçimindeki emredici düzenlemeye de karşıtlık oluşur. Öte yandan çoğunluk oylarının karar vermek için kâfi olduğu, eksik araştırma istikametinde oy kullanan üyenin davanın aslı konusunda vereceği oyun sonuca tesirli olmayacağı da ileri sürülemez. Zira eksik soruşturma bulunduğu tarafında görüş bildiren üyenin ortaya attığı bu ön sorunun aşılmasından sonra davanın temeli konusunda bildireceği görüşün ve dayandığı münasebetlerin kendisinden sonra oy kullanacak üyeleri etkileme mümkünlüğü vardır. Aksinin kabulü halinde hakimin oyuna yalnızca sayısal bedel verilmiş olur. Meğer yasal durum bu türlü değildir, oyun dayandığı hukukî münasebetlerin karara ve varılan sonuca tesiri açıktır. Nasıl maddeden öngörülen sayıda lider ve üye olmadan duruşma yapıp karar vermek mümkün değilse, hazır üyelerden birisinin oyu alınmadan karar verilmesi de tıpkı halde imkanlı değildir.
Ceza Genel Heyetinin yerleşmiş kararlarına nazaran ‘soruşturmanın genişletilmesi CMK’nın 229. hususun 2. fıkrasında yazılı sıkıntılardan olup bu taraftaki oylar, birebir hususun 3. fıkrası uyarınca kendisine yakın olan oya ek edilebilecek, davayı sonuçlandırıcı oylardan değildir. Bu nedenle soruşturmanın genişletilmesine ait görüş, ‘ön sorun’ olarak CMK’nın 229/2. unsuru uyarınca öncelikle oylanmalı, oylama sonucunda bu mevzudaki oylar azınlıkta kalmış ise, azınlık oyunu oluşturan üyelerin de iştiraki ile davanın aslı hakkında son (sonuçlandırıcı) oylama yapılmalıdır.’ (CGK’nın 17.03.2015 tarihli ve 809-50, 04.07.2006 tarihli ve 187-179, 21.06.2005 tarihli ve 60-81, 06.02.1995 tarihli ve 360-10 sayılı kararları bu). Hatta birtakım Ceza Genel Şurası karalarında bu biçimde kusurlu oy kullanılarak verilen karalar ‘hukuken yok hükmünde’ kabul edilmiştir. Bir kararın hukuken yok kararında sayılması en ağır usulsüzlük ve hukuka terslik halidir. Bu nedenle bu bahisteki emredici düzenlemelere uyulması mecburî olup görmezlikten gelinemez ve sonuca etkisiz yordam yanlışı olarak bedellendirilemez.
Özel Dairenin kararının içeriğine nazaran yalnızca tek oylama yapılmıştır. Soruşturmanın genişletilmesi tarafındaki ön sorun öncelikle aşılmamıştır. Bu ön sorunun evvel oylanıp daha sonra davanın temeli konusunda Üye M. Kaya’ya davayı sonuçlandırıcı oyunu kullanma imkanı verilmiş olsaydı, bu oylamanın ve ön sorunun aşıldığının kararda yer alması, hasebiyle iki oylama bulunması gerekirdi. Bu nedenle dairenin bu hususu oylamış ve ön sorunu aşmış olduğu varsayılamaz.
Sonuç olarak soruşturmanın genişletilmesi ve sonucuna nazaran elde edilen ispatlar nazara alınarak sanıkların hukuksal durumunun kıymetlendirilmesi gerektiğine ait ayrık görüşün CMK’nın 229/2. unsurunda yer alan ön problemlerden olduğu, birebir unsurun 3. fıkrasına nazaran kendisine yakın oya eğinin imkanlı bulunmadığı, bu ön sorunun öncelikle oylanıp aşıldıktan sonra azınlık oy sahibine davanın aslı hakkında da oy kullanma imkanının verilmesi gerektiği, buna uymamasının sonuca tesirli ve CMK’nın 224, 229 ve 188. hususlarına ters olduğu, toplu mahkemelerde üyelerden birisinin duruşmaya ve karara katılmaması ile tıpkı adapsız sonucu yarattığından sonuca etkisiz yol yanılgısı olarak kıymetlendirilmesine yasal imkan bulunmadığı, Ceza Genel Konseyinin yerleşik uygulamasının da bu istikamette olduğu kanaatinde olduğumdan sayın çoğunluğun niyetine iştirak etmek mümkün olmamıştır.” fikirleriyle,
Çoğunluk görüşüne katılmayan dört Ceza Genel Konseyi Üyesi de; benzeri münasebetlerle karşı oy kullanmışlardır.
Mahallî Mahkemece kurulan kararın, iddianamede anlatılan hareket kapsamında olup olmadığı;
İncelenen belge kapsamından;
Elazığ Cumhuriyet Başsavcılığınca 14.09.2011 tarih ve 3703-1715 sayı ile;
“Elazığ Valiliğine Mustafa Pirinçli ismiyle e-mail yoluyla gönderilen dilekçede Elazığ Vilayet Özel Yönetimi İnsan Kaynakları Şube Müdürü olarak misyon yapan kuşkulu …’in İçişleri Bakanlığı Mahalli Yönetimler Genel Müdürlüğünce açılan misyonda yükselme eğitimi ve imtihanı duyurusunda uzman takımını kurumda yaptığı ilanda gizleyerek, bu takıma yalnızca kardeşi …’in müracaat yapmasını sağladığının ihbar edildiği, Elazığ Valiliğince müfettiş tayin edilerek yaptırılan ön incelemede misyonda yükselme eğitimine olağan tutularak yapılacak imtihan sonucuna nazaran atama yapılacak takımların duyuru listesinde ‘kadro unvanı uzman olan (kadro derecesi 1, hizmet sınıfı GİH, takım sayısı 1), takım unvanı şef olan (kadro derecesi 4, hizmet sınıfı GİH, takım sayısı 4), takım unvanı şef olan (kadro derecesi 3, hizmet sınıfı GİH, takım sayısı 2), takım unvanı bilgi hazırlama denetim işletmeni olan (kadro derecesi 5, hizmet sınıfı GİH, takım sayısı 2) olmak üzere toplam 9 takımın duyurulması istenildiği halde, şüphelinin kurum ilan panosunda yaptığı duyuruda uzman takımını gizleyerek ‘kadro unvanı şef olan (kadro derecesi 4, hizmet sınıfı GİH, takım sayısı 4), takım unvanı bilgi hazırlama denetim işletmeni olan (kadro derecesi 5, hizmet sınıfı GİH, takım sayısı 2) olmak üzere toplam 6 takıma ait duyuru yaptığının tespit edildiği, bu nedenle hakkında soruşturma yapılmasına Elazığ Valiliğince müsaade verildiği, şüphelinin alınan savunmasında uzman takımına yalnızca kardeşi …’in müracaat ettiğini kabul ederek, bu imtihana kendi kurumlarında yüksek okul mezunu olan 2 kişinin müracaat etme hakkının bulunduğunu, bunlardan birinin kardeşi oburunun de … isimli çalışan olduğunu, …’a imtihana müracaat etmesi için şahsen kendisinin imtihanı bildirdiğini, lakin …’ın müracaat yapmadığını, kimsenin mağdur edilmediğini savunduğu, ön soruşturma kapsamında şahit olarak beyanı alınan …’ın ise imtihandan haberdar olmadığını, duyuru listesinde uzman takımının ilan edilmediğini, bu nedenle müracaatta bulunamadığını, haksızlığa uğradığını beyan ettiği, şüphelinin bu biçimde kurumda yaptığı ilanda uzman takımını gizleyerek yalnızca kardeşinin imtihana müracaat etmesini sağlayıp vazifesini berbata kullandığı, üstte belirtilen kanıtlardan anlaşılmakla;
Şüphelinin mahkemenizce yargılamasının yapılarak üzerine atılı hareketine uyan cürümden üstte belirtilen sevk hususları uyarınca cezalandırılmasına, hakkında önlem kararı uygulanmasına karar verilmesi” istemiyle sanık hakkında TCK’nın 257/1 ve 53. unsurları uyarınca kamu davası açıldığı,
Elazığ (Kapatılan) 1. Sulh Ceza Mahkemesince 20.10.2011 tarih ve 486-830 sayı ile;
“…Sanık …’in bu biçimde kurumda yaptığı ilanda uzman takımını gizleyerek yalnızca kardeşinin imtihana müracaat etmesini sağlayıp misyonunu berbata kullandığı savı ile atılı kabahatten cezalandırılması için Mahkememize kamu davası açılmış ise de iddianamedeki anlatım ve tüm evrak kapsamına nazaran sanık …’in İçişleri Bakanlığı Mahalli Yönetimler Genel Müdürlüğünce açılan vazifede yükselme eğitimi ve imtihanı duyurusunda kendi imzasını taşıyan resmi evrak ile uzman takımının sayısını 6 olarak gösterip arta kalan uzman takımını ise göstermediği, gösterilmesi gereken ve kendi imzasını taşıyan resmi doküman ile 9 kişilik uzman takımının ilanının yapıldığına dair evrakları ise ilgili bakanlığa gönderdiği, bu prestijle sanık …’in aksiyonunun sübut bulması halinde TCK’nın 44. unsuru gözetildiğinde resmi dokümanda sahtecilik hatasını oluşturabileceği, bu cürüm tarafından kanıtları kıymetlendirme, tartışma ve yorumlamasının ceza üst hududu karşısında Ağır Ceza Mahkemesine ilişkin olduğu…” gerekçesiyle misyonsuzluk kararı verildiği,
Elazığ 1. Ağır Ceza Mahkemesince 01.03.2012 tarih ve 9-55 sayı ile;
“…Sanığın olay tarihinde Elazığ Vilayet Özel Yönetimi İnsan Kaynakları Şube Müdürü olarak vazife yaptığı, İçişleri Bakanlığı Mahalli Yönetimler Genel Müdürlüğünün 28.01.2011 tarihli ve 2787 sayılı yazısı ekinde gönderilen misyonda yükselme eğitimine tabi tutularak yapılacak imtihan sonucuna nazaran atama yapılacak takımların duyuru listesinin ilan edilmesinin istenildiği, ilan edilmesi istenen listede 1 uzman, 4 şef (4. derece), 3 şef (3. derece), 2 bilgi hazırlama denetim işletmeni takımının bulunduğu, fakat İnsan Kaynakları Şube Müdürlüğünce alt ünitelere gönderilen yazıya eklenen takım listesinden sanığın talimatı ile tıpkı ünitede çalışan şahit Bülent tarafından uzman takımı çıkarıldıktan sonra boş takım listesinin kalan hali ile gönderildiği, bu nedenle uzman takımına başvurma kaidelerini taşıyan ve başvurmak isteyen katılanın müddetinde müracaatta bulunamadığı ve mağdur olduğu, saklanan uzman takımına da sanığın kardeşi …’in başvurduğu, bu durumun müracaat müddetinin sona ermesinden sonra anlaşıldığı, durumun Elazığ Valiliğine gönderilen e-mail sonucu ortaya çıktığı ve yapılan idari tahkikat sonucunda Elazığ Valiliğinin 28.04.2011 tarihli ve 2011/43 sayılı kararı ile sanık hakkında soruşturma müsaadesi verildiği, sanık tarafından yapılan itirazın Malatya Bölge Yönetim Mahkemesince reddedildiği, sanığın misyonu gereği düzenlediği bu belgeyi yalnızca kardeşi Kenan’ın başvurması emeline matuf olarak ve kardeşine haksız bir fayda sağlamak maksadıyla özgününe ters olarak ve diğerlerini aldatacak biçimde düzenlediği, bu suretle üzerine atılı bulunan resmi evrakta sahtecilik kabahatini işlediği sanığın ikrar içeren savunması, katılan beyanı, şahit anlatımı, kelam konusu dokümanların tasdikli suretleri ve tüm evrak kapsamından anlaşıldığı” belirtilerek sanığın TCK’nın 204/2. hususu uyarınca cezalandırılmasına karar
