Milliyet’ten Mert İnan’ın haberine nazaran: Prof. Dr. Cemil Taşçıoğlu, 1 Nisan 2020’de Türkiye’de Kovid-19 hastalığından hayatını kaybeden birinci sıhhat çalışanıydı. Mevt döşeğinde bile insanlığa yararlı olmak için kendi bedeninde ilaç deneylerinin yapılmasına müsaade vermiş, vefatından sonra ise Taşçıoğlu’nun ismi Okmeydanı Eğitim ve Araştırma Hastanesi’ne verilmişti. Vefatından evvel binlerce öğrenci yetiştirip, on binlerce hastanın ömrüne dokunan Prof. Dr. Taşçıoğlu’nun mevt döşeğindeki son dileği ise pandeminin biran evvel sona ermesi, insanların ölmemesiydi. Fakat birinci hadisenin görüldüğü günden bu yana geçen bir yıllık süreçte Prof. Dr. Taşçıoğlu’nun bu dileği bir türlü gerçekleşmezken, oğlu Onur Taşçıoğlu ise önlemlere duyarsızlık gösterilmesinden ötürü kırgın olduğunu söyledi.
Pandemi süreci ve babasının yokluğunu konuştuğumuz Taşçıoğlu, birçok kişinin tedbirler konusunda duyarsız davrandığını gördükçe acısının katlandığını söylüyor; “Yakınınızı kaybettiğinizde vakit zaman anılarınız canlanır, hüzünlenirsiniz. Babam vefat etmeden evvel, ‘Her kapı kolu tuttuktan sonra bile eline yıkamalısın oğlum’ diyerek nasihatte bulunmuştu. Bir yıldır hangi kapıya dokunsam, ne vakit elimi yıkasam, babam aklıma geliyor. Bu hissiyatın ne demek olduğunu yalnızca ben biliyorum. Pandemiye karşı tedbirlerde duyarsızlık gösterenler canımı acıtıyor. ‘Babam niçin öldü’ diye hayıflanıyorum. İnsanlarımızın yaşanan acıları unutup, ‘sıkıldık’ diyerek umarsızlık göstermelerine kırgın ve üzgünüm.”
Acısı dün üzere
“Ben yalnızca babamı kaybetmenin acısını yaşamıyorum. Tıpkı vakitte vatandaş olarak Türkiye’nin yetiştirdiği kıymetli bir bilim insanını yitirmenin acısını hissediyorum” diyen Taşcıoğlu, babasının akabinde yaşadıklarını da şöyle anlattı;
“Babalar kaybedilir, babalar ölür ancak insan ömrüne dokunan, hastalarının sıhhat sıkıntılarıyla dertleşen bir kalbi yitirmenin acısı dün üzere. Babamın, mevtinde tüm hisleri tıpkı anda yaşadım. Bir yandan üzülürken, bir yanda gurur ve memnunluk yaşadım. İnsanların canının yanmadığı günleri, pandeminin bitip gittiği vakitleri hasretle bekliyorum.
‘Özgürlüğü istiyoruz lakin…’
“Babamı kaybettiğim için çok üzgünüm lakin daha da üzücü olanı yaşanan çok acılara karşın hala ders çıkarmamış olmamız” diyen Onur Taşçıoğlu konuşmasına şöyle devam etti:
“Devletimiz, meslektaşları, öğrencileri, hastaları babamın kıymetini bildiler ve bizi onurlandırdılar. Lakin pek çok insan tedbirlere gereğince riayet etmeyerek Cemil Hoca’ya ve öbür hayatını kaybeden insanlara bedel verdiğini gösteremedi. Bu virüs için, çarpışan bu virüs için hayatını ortaya koyan beşerler hayatından olurken, beşerler olağanlaşma olunca hiç bir şey olmamış üzere eski yaşantılarını sürdürmeye devam etmeye çabalıyorlar. Herkes, hepimiz özgürlüğümüzü istiyoruz ancak ne yazık ki kimse meskeninin önündeki çöpü temizlemek istemiyor. Birçok insan toplumsal psikoloji ile ‘ben uymasam ne olacak ki?’ diyerek hareket ediyor ancak sonuç ortada. Tahminen birkaç saatlik keyif için yapılan bu davranıştan dolayı, hiç tanımadığı bilmediği birilerinin vefatına neden oluyorlar.”
Memurlar
