Ağır trafiğe karşın acil durumlarda ambulansa muhtaçlık duyan insanlara yetişmek için adeta vakitle yarışan 112 ambulans servisinin bayan sıhhat takımı, olay yerine ulaşır ulaşmaz birinci müdahaleyi yapıyor. Başkent’te uzun yıllardır ambulans servisinde misyon alan bayan kahramanlar, yeri geldiğinde ambulans kullanıyor, yeri geldiğinde hasta taşıyor. Gelen anonsu duyar duymaz olaya yanlışsız süratle yol alan bayan sıhhat çalışanları, her olaya kendi yakınlarıymış üzere gidiyor. Ambulans kullanmak için ileri seviye sürüş eğitimi de alan bayan kahramanların önündeki mahzurlar ise çoklukla ağır trafik ve yanlış park edilmiş araçlar oluyor.
“Gerekiyorsa araç kullanıyorum, gerekiyorsa hastaya müdahale ediyorum, gerekiyorsa hastayı taşıyorum, bununla da gurur duyuyorum”
10 yıldır Ankara 112 ambulans servisinde çalıştığını ve 8 yıldır da faal olarak ambulans kullandığını belirten Dilek Sarı, “Hep hemşire olmak istiyordum ve okulu yazarken de hemşirelik diye yazdım lakin acil tıbbi teknisyenlikmiş, okula gittikten sonra öğrenmiştim. Lakin iyi ki seçmişim. Her ne yapıyorsak yapalım bence sevmek gerekiyor. Kıymetli olan sevmek. Ben seviyorum. Yorucu, hareketli, aksiyonu seviyorum, hareketi seviyorum, yardım etmeyi seviyorum. İşe yaramayı istiyorum zira. Gerekiyorsa araç kullanıyorum, gerekiyorsa hastaya müdahale ediyorum, gerekiyorsa hastayı taşıyorum, bununla da gurur duyuyorum. İnsan sevdiği ve memnun olduğu mesleği yapmalı, ben severek ve memnun olarak yapıyorum” sözlerini kullandı.
“Çok değil, hafif sağa kırmanız yahut hafif sola kırmanız bizim için yeterli”
Ambulans ile hadiselere yetişirken vakitle yarışın yanı sıra, trafik ile de gayret ettiklerini belirten Sarı, hadiselere giderken birçok şey yaşadıklarının altını çizerek, “Olumlu olumsuz birçok şey yaşıyoruz aslını isterseniz. Beşerler genelde çok yardımsever oluyorlar. Elinden geleni yapıyorlar. Bir yerden park halinde çıkacağız beni görünce ‘İstiyorsanız ben yardım edeyim’ falan diyorlar, ‘Yok’ diyorum ‘Gerek yok.’ Bir şaşırıyorlar lakin kesinlikle hastanenin önünde bu türlü alkışlayanlar falan oluyor. Tebrik ediyorlar gelip bilhassa. Fakat bazen de aksiliklerle da karşılaşabiliyoruz. Aksilikleri da elimizden geldiği kadar elemeye çalışıyoruz. Trafikte yol vermek için uğraş harcadıklarını fark ediyorum. Ancak bazen kasıtlı olarak yol vermeyenler oluyor. Bunlar bariz aşikâr oluyor. Yol veremeyenle yol vermeyen ortasında büyük bir fark var. Lütfen, keyif için gitmiyoruz. Çok değil hafif sağa kırmanız, hafif sola kırmanız bizim için kâfi. Sizi tehlikeye de sokmak istemiyoruz. Lakin gitmemiz gereken birileri var ve yardıma muhtaçlığı var. Emin olun hadiseye ulaşmamız dakikaları geçmiyor. Çok kısa müddette gitmiş olsak da karşı taraf bizi ‘yarım saat oldu’ diye karşılıyor haklı olarak. Halbuki 10 dakika bile olmamış. Biz bu sorunları yaşıyoruz. İstediğimiz birazcık sağa, birazcık sola kayın, biz saygısızlık yapmıyoruz siz de bize saygısızlık yapmayın” diye konuştu.
“Kendi aracımdansa ambulans bana nazaran daha rahat ve konforlu”
Gün içerisinde kendi kullandığı şahsi aracının küçük ve otomatik vites olduğunu, ambulansın geniş ve yüksekliğine çok alıştığı için kendi aracında o kadar rahat hissetmediğini belirten Sarı, “Ciddi sorun yaşıyorum. Benim aracım küçük bir araç. Ambulanstan iniyorum otomobile biniyorum. Otomobilim otomatik, ambulans düz vitesli bir araç. Vites arıyorum otomobilin içinde ve ezilecek üzere hissediyordum. Bütün gün ambulans sürüyorsun, yüksektesiniz ve nitekim konforlu bir sürüş aslında. Küçük bir otomobile binince bütün otomobiller senin üzerine geliyor ve görmüyorsun etrafı. Bu korkutuyor insanı. Ambulans sürmeyi tercih ediyorum. Kendi aracımdansa ambulans bana nazaran daha rahat ve konforlu” halinde konuştu.
“Her çocuğu kendi çocuğum üzere düşünüp hareket ediyorum”
Yaklaşık 15 yıldır sıhhat işçisi olarak misyonunu sürdüren Burcu Tamkoç ise, Ankara 112 ambulans servisinde 8 yıldır çalıştığını belirterek, “Mesleğime isteyerek başladım. Çok küçüktüm, 5-6 yaşlarımdaydım. Halam ebeydi ve daima tansiyon ölçerdi geldiğinde. Tansiyon ölçme merakımdan başladı. Sonra ilkokul 5’inci sınıfa gidiyordum ve ‘Ben hemşire olacağım’ dedim. Şu anda da acil tıp teknisyeniyim. Uğraştığımız iş insan işi, yani birebir insanlara müdahale ettiğimiz için sevmeden katiyetle yapılmayacak bir iş. Her gittiğimiz hadiseyi kendi yakınımız, kendi çocuklarımız olabilir diye düşünerek çıkıyoruz. Birinci oğlumu kucağıma aldım ve 4 ay sonra işe başladığımda çocuklarda damar yolum çok iyidir benim, daima oğluma damar yolu açıyormuş üzere düşündüğümden ötürü uzun mühlet damar yolu açamamıştım. Natürel sonra o süreci aştık. Yani her çocuğu kendi çocuğum üzere düşünüp hareket ediyorum. Çocuk olaylarda bilhassa çok hassasım” sözlerini kullandı.
“Hayat kurtardığımız vakit, buna vesile olduğumuz vakit çok memnun oluyorum”
10 yıldır sıhhat çalışanı olarak çalıştığını belirten Mine Cansu Yalabık, “Meslek seçimim tavsiye üzerine oldu. Fakat sonrasında çok sevdim. Aslında sevmek gerekiyor. Yani sevmeden bu işi asla yapamazsınız. Bütün insanların hayatına dokunuyorsunuz. Evlenmeden evvel çocuk olaylarında daha değişik bir ruh halindeydim. Lakin sonra 2 tane çocuğum olduğu için kendi çocuğuma müdahale ediyormuş üzere davranıyorum. Sevmeden yapılacak bir meslek değil, seviyorum işimi. Bilhassa çocuk olaylarda, yaşlı hadiselerde onlara yardımcı olabildiğimiz vakit, hayat kurtardığımız vakit, buna vesile olduğumuz vakit çok keyifli oluyorum” dedi.
Memurlar
