Çocukluk hayalleri uzay üssünde çalışmak olan Çukurova üniversitesi makine mühendisliği kısmı öğrencilerinin kurduğu 1,5 Adana roket grubu üç yıldır imkansızlıklar içerisinde muvaffakiyet kıssası yazıyor. Kimi berber çırağı kimisi ise memur çocuğu olan 30 mucit genç etraftakilerin, ‘Torpil mi patlatıyorsunuz’ diye ciddiye almamalarına karşın üç yılda üç tane yirmi bin fit yüksek irtifalı roket üretti. Ayrıyeten geçen yıl etraftakilerin takviyeleri ve kendi imkanlarıyla katıldıkları Teknofest Havacılık, Uzay ve Teknoloji Şenliği’nde 600 kadro ortasında geçen yıl yüksek irtifada 2’nci olmayı başardı. Artık ise 18 kişilik 1,5 Adana Grubu, bu sefer birinci olmak maksadıyla Teknofest’te tekrar uzunluk göstermek istiyor. Yarışa katılabilmek için grubun 28 Şubat Pazar gününe kadar müracaat yapmaları Eylül ayına kadarda roketi hazır hale getirmeleri gerekiyor. Lakin ekonomik problemler yaşayan genç mucitler takviye bulamazsa müsabakaya katılamayacak.
YERLİ ÜRETİME DAYANAK OLMAK İSTİYORUZ
Grubun kurucusu ve kaptanı Ali Kaya, “Makine mühendisliği üçüncü sınıf öğrencisiyim, kadrosu 2018 yılında kurduk. Ülkemizin uzay ve havacılık alanlarında gelişimini sağlamak için elimizden geleni yapmaya çalışan gençleriz. Mühendislik hoş lakin güç bir kısım. Ülkemizin itibarlı kurumlarında çalışmak ve yerli üretime takviye olmak Türkiye’nin uzay üstünde çalışmak üzere hayallerimiz vardı. Neden biz roket üretmiyoruz dedik. Babam TIR sürücüsü annem mesken hanımı. Ben de erkek kuaföründe çalışıyordum. Birinci bu türlü bir hayalimiz olduğunu duyan arkadaşlarım bizimle dalga geçtiler” dedi. Ekibi oluşturduktan sonra plan yaptıklarını söyleyen Kaya, “Biz roketimizi yüzde yüz yerli yapmaya çalışıyoruz. Endüstrici ustalarla çalışıyoruz, onlar bize takviye olmaya çalışıyor” dedi.
Materyal temini sırasında vakit zaman hayal kırıklığına uğradıklarını tabir eden Kaya, şunları kaydetti: “Ağustos ayında Adana’da bir cıvatacıyla referans vasıtasıyla konuştuk ve bize 2 bin TL’lik mal verebileceğini söyledi. Daha sonra ‘gençler sizin seçtiklerinizi karşılayamıyoruz bütçemizi aşıyor onaylayamadık’ dediler. Elimiz boş döndük.” Büyük bir emekle Teknofest’e katıldıklarının altını çizen Kaya, “İlk yılımızda iki roket ürettik. İkinci yılda ise kalan roketi revize edip katıldık. Bizim geçen yılki vazifemiz yüksek ivme ve süratlerde insan beynine tesir eden gücü ölçüp veriye çeviren roket üretmekti. Roketlerimiz 3 metre büyüklüğünde, 20 bin fite (6 km) kadar uçan roketlerdi. İkinci olduk. Roket motorlarını Roketsan temin ediyor. Onlar üzerinde de Ar-Ge yapmak istiyoruz, patlayıcıları kıymetli olduğu için kullanamıyoruz” tabirlerini kullandı.
Harçlıklarımızı biriktirip katıldık
Küçük yaşlardan beri uzaya ilgilisi olduğunu söyleyen Osman Çiçek, “Elektrik Elektronik Mühendisliği öğrencisiyim. Üç yıldır Teknofest’e katılıyoruz. Hepimizin maddi zahmeti var, lakin roket farklı bir alan. Aygıtlar hassas ve değerli. Ucu ucuna kendi cebimizden koyarak müsabakaya katıldık” biçiminde konuştu. 1,5 Adana Mekanik Ünite Kaptanı Talha Akın ise şunları söyledi: “Makine mühendisliği 1. sınıf öğrencisiyim. Okula başladığımda teknoloji grubu olduğunu duydum. Roket kadrosuna katıldım. Olağanda 30 bireye yakın bir grubumuz var lakin Teknofest bizden bu yıl 18 kişi istedi. Roket çok meşakkatli bir iş. Materyale ulaşması başka kaygı personellik farklı sıkıntı, önümüze bizim için dağ üzere olan bir masraf çıkıyor. Daha düşük materyal kullanalım diyoruz olmuyor. Roketin birçok kısmını yaptık, yalnızca fırlatmakla olmuyor yere de indirmek gerekiyor. Eksiklerimizi gidermeye çalışıyoruz, örneğin paraşüt için THY ile görüşüyoruz. Lakin 28 Şubat’a kadar eksiklerimizi giderip müracaat yapmamız gerekiyor” dedi.
Gökmen DerinalpBiz neden yapmayalım?Hazırlık sınıfındayken kadronun kuruluşuna dahil olan Gökmen Derinalp şunları söyledi: “Makine mühendisliği 2. sınıf öğrencisiyim. Bizim kurucu ağabeylerimiz vardı. Üniversitenin duyuru sayfasında ilanı gördüm. Arkadaşıma ‘Biz neden yapmayalım’ dedik. Hazırlık sınıfında olduğumuz için Birinci başta sponsorluk kovalamaya başladık. Birinci yılımızda yalnızca referans üzerinden gitmeye başladık. Büyük firmalara mail atıyorduk lakin hiç geri dönüş almadık. Yeni bir grup olduğumuz için neler yapabileceğimizi bilmiyorlardı. Adana içerisinde mahallî sponsorlar sağlayabiliyorduk. Karbon fiber üretimi için önemli yardıma muhtaçlığımız vardı. Bir abimiz yardımıyla sponsor bulmuştuk, o gereksinimlerimizi karşılamıştı. Ekibin kendi içinde hocamıza borcu kaldı. İkinci yıl başarımızdan ötürü büyük bir firma bize sponsor oldu. Bu sene sponsor bulamıyoruz.”
Memurlar
