Tarımın gelişmesinde ve ilerlemesinde hakiki sivil topluluk kuruluşlarına muhtaçlık vardır
Tarımın gelişmesinde ve ilerlemesinde kıymetli rolü olan ögelerden biriside yapılanmaları ve işlevleri, sağlıklı ve kuşatıcı olan ziraî sivil topluluk kuruluşlarının varlığıdır. Tarımın her kademesinde bölge alan çalışanların, akademisyenlerin, araştırmacıların, çiftçilerin, üreticilerin gerek teknik, gerek dayanışma ve gerekese toplumsal destek mealinde sivil topluluk kuruluşlarına muhtaçlıklarının olduğunu kabul etmeyen yoktur. Bu bağlamda sivil topluluk kuruluşlarının varlığına münasip olarak kar gayesi gütmemesi, bu meydandaki topluluğun tüm bölümlerine eşit aralıkta olması, kapsayıcı ve kuşatıcı olması, bir bölümün önünü açarken gayrı bölümün önünü kapatmaması, tenkit ve tenkitlere açık olması, memleket ismine kurulduğunu ve tek olduğunu vurguluyorsa üye ayrımı yapmaması, yerli ve ulusal olanı öncelemesi, yabancı ve ithal anlayışını faaliyet gösterdiği her yerde ulusalın ve yerlinin gerisinde tutması, az olsun benim denetimimde olsun anlayışına saplanmaması üzere ögeleri bünyesinde barındırması mecburidir. Aksi takdirde sivil topluluk kuruluşu argümanı geçersiz kalır.
Kanunen bir meslek yerinde tek sivil topluluk kuruluşuna meslektaşları mahkum etmek ne kadar akıllıcadır?
Bitki ıslahçılar birliği kendi yerinde Türkiye de tek sivil topluluk kuruluşudur. Kanunen ikincisinin kurulması yasaktır. Islahçı iseniz yahut bitki ıslahı ile bir alakanız var ise, ya seve seve yada sevmeye sevmeye yalnızca bu kuruluşa üye olabilirsiniz. 2. bir alternatif üye olmamaktır. Yani üye olmayıp bu kanunun dışında kalmak, mesleğiniz olmasına karşın bu sahada kısıtlı imkanlarla çalışmaktır. Zira kanun onlara salahiyet vermiştir. Zira kanunu şahsen kendileri çıkartırmış sonrada emekli olup yahut olmadan devletteki hizmeti ihmal ederek bu birliklerin başına geçmişlerdir. Ya üye olur, firma iseniz cirodan, çalışansanın minimum fiyatın dörtte birinden başlamak üzere belirlenen ölçüde aidatınızı paşa paşa öder, kurulduğu gün lokomotifin makinistliğini vardiye yordamı sürdürenlere vagon olursunuz yada üye olmaz, olamaz dışlanırsınız. Bu ortamda en muazzam haber ve tecrübeye sahip olsanızda bu tektip yapılanmanın dışında kalır ve kısıtlı mesleksel çalışmalarla ömür tüketirsiniz.
Bitki ıslahçıları birliği, 5 binden fazla bitki ıslahçısı ünvanını hak edenlerin olduğu bir devlette 15 yılda lakin 300 adet üye mevcudu ile karar sürmektedir. Kaldı ki yıllarını vermiş ıslahçıların, iki haftalık kursla ıslahçı dokümanı meydanlarla eşit tutulduğu velev üye olmadığı takdirde iki haftalık ıslahçının bu işe yıllarını vermiş olanlardan daha üstün tutulduğu bir devlette tarım ve bitki ıslahı nasıl gelişir, nasıl hakkaniyetli bir sivil topluluk kuruluşu olunabilir, varın siz düşünün!
Bitki ıslahçılar birliği 300 üyenin binlerce ıslahçı üzerinde laf sahibi olması cephesiyle kendilerine Baroları mı örnek almışlardır?
Tıpkı Barolarda olduğu üzere, bir büyük kentte 8 bin kişinin seçtiğinin 50 bin kimseye hükmettiği üzere, bitki ıslahçı birliklerinde de zorunluluktan üye olan 300 kişinin seçtiği 3-5 kişilik idarenin binlerce ıslahçıyı ve tohumcuyu bağlayan velev devletin yetkili organlarını bağlayan kararlar alarak, sözün başka manasıyla hükmetmektedir. Tahminen sayıya vurulsa Baroların yapılanmasından daha vehim bir tablo bile çıkabilir karşımıza! Kanun yetkiyi bunlara vermektedir. Zira kanunu bu halde çıkaran ve asla değiştirmeye yahut güncellemeye yanaşmayan bu azınlıktır. Evet bu tatbikin memleket tarımına yararı baki midir? Pekala bu pratik hakkaniyetli midir? 15 yıldır memleket tarımına ne kazandırmıştır? Islahçı kursu verip piyasaya ıslahçı diye sürdükleri kursiyerler 10 yıldır kaç ıslah çalışması yapmışlardır? Yalnızca yurt dışından yabancı çeşit getirmek için, araştırma evrakı alabilmek için fahiş fiyatla devletin imkanlarını kullanarak kurs düzenleyip evrak vermenin tarımımızın gelişmesine ne yararı vardır? Yararı ortadadır; binlerce yabancı tohum çeşidinin devlet topraklarını işgal etmesi, enstitülerde ve üniversitelerde ıslah edilen çeşitlerin atıl bırakılması ve atıl kaldıkları için de ıslah çalışmalarının gitgide ehemmiyetini yitirmesi ve sonuç yerli tohum çeşitlerinin gelişmemesi…
Bitki ıslahçıları ve bağlı bulunduğu tohumculuk kanunu memleketimiz tarımına dar gelmektedir. Gerçekçilikten uzaklaştırmaktadır. Tarımımızın geleceğini tehdit etmektedir. Buna inanmayanları, son 15 yıl sürecinde, ulusal, yerli, ata tohumu da dahil, yerli ıslah çalışmalarıda dahil, enstitü ve ziraat fakülteleride dahil, ıslahçı birliklerin ve gayrı birliklerin niçin hala tarım camiasının umumisi tarafından benimsenmediğide dahil kapsamlı ve objektif bir muhasebeye davet ediyorum. Emin olun bu tıp birlikler yahut yapılar olmasa idi devlet tarımı şu ankinden daha ileride olurdu. Zira bu cins yapılar daima kendine yontan yapılardır. Bunu görmek için geçtikleri yolları, bıraktıkları izleri takip etmeniz kafidir. Şayet bu tıp yapılar olmasa idi, devletin çiftçisi, üreticisi, araştırmacısı, akademsiyeni, ıslahçısı daha bağımsız hareket eder, birbirlerine gereksiz methiyeler düzmez, bir avuç insanın engellemelerine takılmazdı. Lokal tohum daha iyi gelişirdi.
Tarımda ve ziraî sivil kuruluşlarda kanun ve mavzuat tarımın varlığına ve doğal işlevine münasip düşünülmelidir. Tohumun toprağa düşüp, çimlenmesinin, fide olmasının, akabinde olgun bir bitki olmasının, akabinde çiçek açmasının, akabinde meyve vermesinin bağlı olduğu kanun elbet ki daha hakkaniyetlidir. Zira herkese fırsat tanımakta ve herkesi herkes olarak görmektedir.
Tek tip sivil kuruluş olunca kendini bu meydanın hükümdarı ilan etmesi doğal değil mi?
Islah ve bağlı meydanda kendisini tek laf sahibi kabul edince önünde kim durabilir? Islahçı kursunu yalnızca tek bu kuruluşun vermesi hemde 40’tan fazla ziraat fakültesinin olduğu, 50 tane araştırma enstitüsünün olduğu, 100’lerce salahiyet almış araştırmacı kuruluşun bulunduğu, 100’lerce ziraî sivil kuruluşun bulunduğu ve bunlarda hizmet yapan binlerce araştırmacının, ıslahçının ve akademisyenin olduğu, başkaca bunların her türlü arazi ve teknik donanımlarının ziyadesiyle olduğu memleketimizde hala bir ofis açarak, devletin tüm imkanlarını kendi lehine kullanarak, mevzuatı meçhul bir salahiyetle ıslahçı kursunu veriyor olması tarımımızın nerye yanlışsız evrildiğini göstermesi açısından düşündürücü bir durumdur. Buna ek olarak 14-15 bin lira üzere bir bedel alınması ki, masraflarını şahsen iştirakçiler ödediği halde, yani düzenleyenin bir lira bile masrafı olmadığı halde bu parayı talep etmeleri başka bir garabettir. Bir garabet daha vardır ki en vehim olanıdır; bir ziraat mühendisinin 4 yılda aldığı ıslah dersini 2 haftada verilmesi üzere bir garabet. Bu türlü komik bir tatbike devletin, yerini, labartuvarını, kapısını açan yetkililer bu sorumluluğuda üstenmişler demektir. Bu türlü bir pratik dünyanın hangi memleketinde vardır? Kar hedefi gütmeyen bir sivil topluluk kuruluşunun düzenlediği iki haftalık masrafsız kurs için (kağıt üzerinde 90 gün görülmesi kimseyi aldatmasın) talep edilen kişi başı 14-15 bin tl’nin akıbetide zihinleri zorlamıyor değil!
Yetkililerin binlerce bitki ıslahçısını gözardı ederek, yalnızca 300 üyeli tektip yapılanma ve tek tip anlayışlı sivil kuruluşu muhatap almaları tarımın bu tarafta gelişmesinin suratını kesmektedir. Bu ve bağlı bulunduğu başka sivil topluluk kuruluşlarıda dikkate alındığında 100 binlerce çiftçinin temsilcisi diyerek yetkililerin karar ve pratik sürecinde yalnızca bunlarla iş tutmaları tarımı topal, çiftçiyi, araştırmacıyı, akademisyeni ve üreticiyi alternatifsiz ve sahipsiz bırakmak demektir.
Yıllardır Baroların yapılanmasındaki yanlışlığın bugünlerde neşterle muhatap edilmesi vesair tek tip yapılanma ve anlayışla hareket eden mesleksel sivil topluluk kuruluşlarının mağdurları içinde ümit olmuştur. Umarız tarımın ayak bağı olan birlik ismi altında 3-5 kişilik oluşumların yönlendirdiğini tüm tarıma dayatanlar içinde tahlil bulunur. Bunu görecek göz, bunu sisteme sokacak irade devletimiz topraklarında mevcuttur!
M. Murat GÜN
Memurlar
